HET MYSTERIE VAN JEZUS VAN GENESIS TOT OPENBARING - DEEL 37: De Apocalyps

26 januari 2023 - door SkyWatch Editor

Deel 1 -Deel 3 -Deel 4 -Deel 5 -Deel 6 -Deel 7 -Deel 8 -Deel 9 -Deel 10 -Deel 11 -Deel 12 -Deel 13 -Deel 14 -Deel 15 -Deel 16 -Deel 17 -Deel 18 -Deel 19 -Deel 20 -Deel 21 -Deel 22 -Deel 23 -Deel 24 -Deel 25 -Deel 26 -Deel 27 -Deel 28 -Deel 29 -Deel 30 -Deel 31 -Deel 32 -Deel 33 -Deel 34 -Deel 34 -Deel 35 -Deel 36 -Deel 37 -Deel 38 -Deel 39 -Deel 40 -Deel 41 -Deel 42 -Deel 43 -Deel 44 -Deel 45 -Deel 46 -Deel 47 -Deel 48 -Deel 49

Als we de vooruitziende profetieën in Daniël, Jesaja en andere visies op de toekomst in het Oude en Nieuwe Testament buiten beschouwing laten, waren alle boeken van de Bijbel met Christofuncties tot nu toe in en uit het verleden. Openbaring - ook wel "Apocalyps" en "Apocalyps van Johannes" genoemd - is, hoewel geschreven in het verleden, een profetie is over de toekomst. Met andere woorden, het boek is gebaseerd op "openbaringen" of visioenen die Christus zelf aan Johannes heeft gegeven over gebeurtenissen die nog niet hebben plaatsgevonden. (Vandaar de naam. Ondanks algemeen gebruik van "Openbaringen", meervoud, is de juiste naam voor dit boek enkelvoud). Wanneer deze gebeurtenissen plaatsvinden, zullen zij een gedenkwaardige en definitieve afsluiting vormen van alles wat God vanaf het begin van de schepping voor het menselijk ras heeft bestemd.

Toen de tragische terroristische aanval op de Twin Towers plaatsvond op 11 september 2001 (9/11) aan het begin van deze eeuw, raakten veel Amerikanen plotseling veel meer geïnteresseerd in wat dit "oude boek" te zeggen had. Enquêtes in 2002 toonden aan dat meer dan een derde van de Amerikanen een sterke toename van hun belangstelling voor de Bijbel ondervond als gevolg van de aanval; hoewel slechts 39 procent van de ondervraagden geloofde dat de Bijbel het geschreven Woord van God was, verklaarde maar liefst 59 procent dat het raadselachtige visioen van Johannes in hun tijd werkelijkheid werd. Bijna een vijfde was het er zelfs mee eens dat zij het einde van de wereld zouden meemaken, terwijl een vierde geloofde dat 9/11 kon worden uitgelegd als zijnde voorspeld in Openbaring, hetgeen bewijst dat "vele andere Amerikanen die gewoonlijk de Bijbel negeren, bereid zijn te luisteren naar leraren in Bijbelprofetie wanneer de wereldgebeurtenissen een crisisniveau bereiken."[i] Wij kunnen ons voorstellen dat, wanneer wij dichter bij het einde der tijden komen, gebeurtenissen zoals 9/11 in aantal en intensiteit zullen toenemen als gevolg van geestelijke oorlogsvoering. Wanneer die dagen aanbreken, kijken we misschien slechts naar een opwekking of een groot ontwaken van de heiligen op de grond, voorafgaand aan die glorieuze dag waarop we worden opgenomen om met Christus in de lucht te zijn. Dat zal een laatste opleving zijn in het aantal van Gods volk op aarde vóór een laatste, aan de vervoering voorafgaande oogst.

Dat is echter maar één manier om de tekst te interpreteren...

Instelling van de Openbaring

Laten we eerst kort ingaan op de instelling van het boek Openbaring. Daarna gaan we in op de verschillende interpretaties, en vervolgens op de inhoud.

Auteurschap, canoniek karakter en setting

In onze kijk op de voorgaande vijfenzestig boeken van de Bijbel hebben we niet veel tijd en ruimte besteed aan het uitpluizen van details over auteurschap en canoniekheid. Echter, om redenen die we nu gaan bespreken, vraagt de plaats waar het boek geschreven is - Patmos - om een korte beschouwing. Samen met de meeste geleerden geloven wij dat de Openbaring, die soms "Apocalyps" wordt genoemd, geschreven is door Apostel Johannes, dezelfde auteur die het vierde Evangelie en de brieven van 1, 2 en 3 Johannes heeft geschreven. Zoals we lezen in Eusebius' Kerkelijke Geschiedenis (die ook Irenaeus citeert), werd Johannes ten tijde van keizer Domitianus gedeporteerd naar het eiland Patmos ten tijde van keizer Domitianus, zoals we lezen in Eusebius' Kerkelijke Geschiedenis (Eusebius citeert ook Irenaeus):

Inderdaad bloeide de leer van ons geloof in die tijd zozeer op, dat zelfs de schrijvers, die ver van onze godsdienst stonden, niet aarzelden in hun geschiedenissen melding te maken van de vervolging en de martelingen, die daarin plaatsvonden.[ii]

ZAL HET BLOED VAN DE ANTICHRIST DE MENSEN HIERVAN "REDDEN"?

HOE OBAMA, HITLER EN DE TROON VAN SATAN VERBONDEN ZIJN MET "HET MYSTERIE VAN JEZUS VAN GENESIS TOT OPENBARING".

Ondanks Eusebius' enorme invloed op het onderwerp van de vroege kerkgeschiedenis - en zijn regelrechte toeschrijving van het schrijven van de "Apocalyps" aan de "apostel Johannes" en "de apostel en evangelist Johannes" in wat we zojuist lazen - bleven de beweringen over het auteurschap van de Openbaring in vroeger tijden niet onomstreden. Sommigen geloven dat de Openbaringgever een profeet was in de vroege Kerk die door Klein-Azië had gereisd, waardoor hij een unieke bekendheid had met de zeven kerken die in het boek worden genoemd. In de tweede eeuw waren Justin Martyr (in zijn Dialoog met Trypho; 81.4) en bisschop Irenaeus (in zijn Tegen Ketterijen; 4.20.11) het beiden eens met onze conclusie (en die van Eusebius) dat Johannes de Onthuller de apostel was, zoon van Zebedeüs. Irenaeus' getuigenis is er een die ter harte moet worden genomen, aangezien hij een discipel was van de leer van Polycarpus, die Johannes de apostel persoonlijk kende en de Openbaring aan zijn geschrift toeschreef.

Een Romeinse kerkoudste met de naam Gaius rond dezelfde tijd zei dat het boek was geschreven door Cerinthus, een onruststoker in de kerk. Een andere man, bisschop Dionysius van Alexandrië (volgens Eusebius; Ecclesiastische Geschiedenis 7.25), vond het boek te raadselachtig om overeen te komen met de schrijfstijl van de apostel Johannes en beweerde dat het gewoon was geschreven door een andere man met dezelfde gemeenschappelijke naam. De "dictie van het Evangelie en de Brief van de apostel verschilt van die van de Apocalyps,"[iii] zegt Dionysius. Hij zegt verder dat:

In zijn uitgebreidere bespreking wijst Dionysius er ook op dat de Openbaring vreemd genoeg leert "dat het koninkrijk van Christus een aards koninkrijk zal zijn,"[v] wat een van de redenen is waarom er vragen werden gesteld over de kwalificatie van het boek voor opname in de canon. Jezus leerde dat Zijn Koninkrijk "niet van deze wereld" was, wat aanvankelijk in tegenspraak leek met de leer van de vroege Kerk (en begrijpelijk) dat het boek Openbaring de Duizendjarige regering van Christus op aarde beschrijft. Maar er is een belangrijke reden waarom wij ons hierover geen zorgen hoeven te maken (en een van de redenen waarom dit specifieke argument uiteindelijk werd losgelaten in het debat over de canoniciteit van het boek). Terwijl Jezus onderwees over Zijn Koninkrijk, was Hij een bewoner van onze huidige wereld, die in haar zondige staat toebehoort aan Satan (2 Korintiërs 4:4; Efeziërs 2:2; Johannes 12:31). Dit alles verandert in Openbaring 11:15, wanneer "de koninkrijken van deze wereld zijn geworden tot koninkrijken van onze Heer en van zijn Christus". Daarom is het juist om te zeggen dat het Koninkrijk van Christus niet als een bedreiging zou worden beschouwd voor de politici van Zijn tijd (hoewel zij dit niet begrepen), maar in de aanloop naar het einde van Openbaring - nadat de koninkrijken van deze wereld onder de macht van Christus zijn geplaatst - zal Hij regeren in "deze wereld" en in het ongeziene rijk.

Dit was zeker niet de enige rimpel die moest worden weggewerkt vóór de door de Geest geleide beslissing om het in de canon op te nemen. We hebben niet de tijd of de ruimte om de volgende vijftig bladzijden te wijden aan elke kwestie die in dat debat aan de orde kwam, maar met één voorbeeld kunnen we laten zien dat dezelfde interpretatieproblemen die ons vandaag de dag parten spelen met betrekking tot Openbaring vanaf het begin aanwezig waren. Hoewel Dionysius er zelf mee instemde dat het boek canoniek was, weerspiegelen zijn vroege gevoelens over het mysterie ervan vaak die van ons. Hij stelt:

Als we eerlijk zijn, erkennen veel christenen tegenwoordig - zelfs degenen in de meest gerespecteerde functies in de academische wereld - dat we hetzelfde gevoel hebben als deze vroege bisschop toen we de Openbaring lazen. We betwisten de autoriteit ervan niet, maar we zeggen vaak: "Het gaat me boven de pet", of: "Ik begrijp over het algemeen de apocalyptische aard ervan, maar ik begrijp de symboliek ervan niet."

GOD BRAK DE MACHT VAN "DE KERSTMAGIËRS"? MAAR KEERT ZO'N "MAGI-CALISME" NU TERUG VOOR DE OPKOMST VAN EEN ANDER "CHRISTUSKIND"?

OMVAT "HET MYSTERIE VAN JEZUS" DE WERELD DIE ZICH VOORBEREIDT OP DE ANTICHRIST?

Komt eraan: Op een ironische (en misschien achterlijke) manier dient deze intense verwarring als een van de grootste argumenten ten gunste van Johannes de Evangelist (apostel en zoon van Zebedeüs) als de auteur. Vanaf het begin is de interpretatie van Openbaring zo moeilijk geweest dat, als het door iemand anders dan een apostel van Christus was geschreven, de vraag over de canoniciteit ervan zou zijn vergroot. Want wie zou ermee instemmen om in het Heilige Woord een boek op te nemen dat bijna niemand gemakkelijk kan begrijpen en waarvan de auteur "gewoon een aardige vent uit de eerste eeuw" was die wat volgelingen had verzameld door hen te vertellen over zijn bizarre dromen en visioenen? Zoals we in bijna alle brieven van het Nieuwe Testament hebben gezien, werd iedereen die beweerde dat God hem een visioen had gegeven dat niet overeenkwam met de leer van de apostelen, "valse leraren" en "valse profeten" genoemd. Hoewel Openbaring overeenstemt met de apostolische stemmen van de eerste eeuw (in feite authenticeert het de hele Schrift, vanaf Genesis), suggereren interpretatieproblemen zoals de "niet van deze wereld"-kwestie die we zojuist bespraken aanvankelijk dat dit niet het geval zou kunnen zijn. Zo'n controversieel document zou onmiddellijk zijn genegeerd en op de grote stapel buitenbijbelse, apocriefe boeken zijn gegooid, als het niet in brede kring was ontvangen als een leer van een echte apostel die het in verband bracht met de profetische boodschappen van zowel het Oude als het Nieuwe Testament.

Als het geschrift niet van de zoon van Zebedeüs was, zou de Openbaringgever: 1) bekend zijnde bij alle vroege kerken die bijdroegen aan de verspreiding van het boek; 2) gezaghebbend genoeg om te verwachten dat deze kerken zijn waarschuwingen serieus zouden nemen; 3) zo sterk en intimiderend in zijn leer dat de toenmalige regering hem als een bedreiging zou zien, waardoor hij geschikt zou zijn voor ballingschap naar Patmos; 4) goed op de hoogte zijn van de profetieën uit het Oude Testament waarnaar in het boek vaak wordt verwezen; 5) goed op de hoogte zijn van het Koine Grieks; 6) bereid om theologische concepten te gebruiken die uniek zijn voor die van het evangelie van de apostel Johannes, zoals Jezus die wordt gezien als "het Woord" (en vele andere); 7) in staat om uit te leggen waarom Polycarpus, die de zoon van Zebedeüs persoonlijk kende, het mis had toen hij anderen (waaronder Irenaeus) vol vertrouwen leerde dat de evangelist en de onthuller één en dezelfde waren;[vii] en 8) een gezaghebbende apostel uit dezelfde tijd wiens naam toevallig ook "Johannes" was. " De waarschijnlijkheid dat er in die tijd een andere "Johannes" was met de invloed van de apostel en die voldoet aan de kwalificaties op deze lijst - en van wie wij, vandaag de dag, niets weten uit de enorme verzameling historische documenten waarin de schrijvers van het Woord worden beschreven - roept een overweldigende twijfel op.

We zullen daarom verdergaan met de vaste conclusie dat de auteur van Openbaring dezelfde is als die van het Evangelie van Johannes, en 1, 2 en 3 Johannes: het is de apostel Johannes, zoon van Zebedeüs, de Evangelist, de Oudere, die nu ook bekend staat onder de naam "de Openbaringgever". Merk echter op dat Johannes in dit boek ook een "profeet" wordt genoemd (Openbaring 22:9).

Het eiland Patmos

Het kleine, vulkanische eiland Patmos ligt in de Icarische Zee (een onderverdeling van de Egeïsche Zee), even ten zuidwesten van de kustlijn van Klein-Azië (iets meer dan vijfendertig mijl ten zuidwesten van Miletus). Het is een van de twaalf Grieks-Romeinse eilanden die samen "de Dodekanesos" worden genoemd. De uitgesproken vorm van de landmassa doet denken aan een naar rechts zwemmend zeepaardje.

Wanneer we lezen dat Johannes naar een eiland werd verbannen, stellen velen van ons zich een scenario voor dat lijkt op de omstandigheden van het personage van Tom Hank, Chuck Noland, in de populaire film Cast Away. We vragen ons af of Johannes misschien een soortgelijke ervaring had, waarbij hij onder exotische planten kroop tijdens zwaar weer; wormen en insecten at; vuur maakte door stokken tegen elkaar aan te wrijven; in donkere grotten bibberde; de kustlijn afzocht naar reddingsschepen; en een "vriend" maakte van een boomstam of kokosnoot om hem gezelschap te houden en mee te praten tussen het schrijven door - op dezelfde manier waarop Noland zijn beste vriend "Wilson" ontwierp uit een volleybal van Wilson Sporting Goods.

Een dergelijke omgeving zou zeker kunnen bijdragen tot een zware eenzaamheid die zou kunnen leiden tot hysterische gedachten - misschien zelfs hallucinaties - die de integriteit van het boek zouden aantasten. Als Johannes volledig van de mensheid was afgesneden en als één man op een eiland bestond, omgeven door water zo ver het oog reikte, zou zijn verbeelding zeker op hol zijn geslagen, wat tot bizarre - zelfs apocalyptische - ideeën zou hebben geleid. Hoe kunnen we dan vertrouwen hebben in wat hij zag in de visioenen die hij in Openbaring beschrijft? (Bijbelse kunstwerken dragen soms bij aan dit concept door afbeeldingen van een oude, bebaarde Johannes, zittend op scherpe rotsen naast verdorde bomen, alleen, en uitkijkend in de eindeloze zee zonder andere bezittingen dan een ganzenveer en een perkament).

Maar ondanks de logica achter onze ideeën over Johannes en zijn omgeving, laat een blik op de geografische geschiedenis van Patmos zien dat onze concepten gebaseerd zijn op een ernstig misverstand dat in stand wordt gehouden door de menselijke verbeelding en kunst; ze zijn helemaal niet gebaseerd op de werkelijkheid.

ZIE VERBORGEN MYSTERIES DIE DE "OPENENDE GEEST" VAN HET OUDE TESTAMENT VERBINDEN MET DE BOEKROL "VERZEGELD MET ZEVEN ZEGELS"

WOW! BEKIJK WAT DR. THOMAS HORN EN DONNA HOWELL INTRODUCEREN IN "HET MYSTERIE VAN JEZUS VAN GENESIS TOT OPENBARING!"

Ten eerste, als Eusebius' verslag van de geschiedenis juist is, dan was Johannes slechts voor ongeveer anderhalf jaar verbannen naar Patmos. Dat is lang niet zo dramatisch als wat er gebeurde met het uitgemergelde personage van Hanks, die vier jaar lang helemaal alleen leefde. Dat brengt ons bij ons tweede punt: De Romeinen uit Johannes' tijd gebruikten vaak eilanden als Patmos om mensen die hen bedreigden te verbannen, en Patmos had al een zekere mate van beschaving opgebouwd in de Midden Bronstijd of het Myceense Tijdperk in Griekenland (circa 1700-1100 v. Chr.), zoals blijkt uit het bewaard gebleven aardewerk in en rond het gebied. Het eiland had een goed ontwikkelde zeehaven op een locatie die in het Nieuwe Testament bekend stond als Phora (tegenwoordig "Skala"), gelegen aan de oostkant tussen de "nek" en de "buik" van het zeepaardje van het eiland. Evenzo verklaart het Lexham Geographic Commentary on Acts through Revelation, na te hebben verklaard dat Patmos een van de verschillende eilanden was die de Milesiërs (bewoners van Miletus) bewoonden voor militaire doeleinden vanaf het einde van de zevende eeuw voor Christus tot in de tijd van Johannes, verder:

Patmos maakte deel uit van een tweede rij eilanden die de commerciële sfeer van Miletus omvatte.... Patmos speelde ook een cruciale defensieve rol bij de bescherming van de handelsroutes van Miletus. Samen met Leros en Lepsi was Patmos een phrourion (..."militair fort"). Milesische veteranen vormden een belangrijke bevolkingsgroep binnen de kolonie. Het eiland werd bestuurd door een phrourarch (...phrourarchos) [een] bevelhebber van het garnizoen. Het sociale, politieke en economische leven van het eiland was dus eeuwenlang op Miletus gericht.[viii]

Toen Johannes werd verbannen, zou hij zijn afgezet in een bevolkte zeehaven (mogelijk Phora), waar hij onmiddellijk in aanraking zou zijn gekomen met commerciële activiteiten onder toezicht van de Milesische regering. Van daaruit kan hij besloten hebben zuidwaarts te reizen naar een grot die volgens latere overleveringen de plaats was van Johannes' visioenen (net onder de huidige locatie van het klooster van Johannes de Goddelijke), maar hij zou gemakkelijk op loopafstand van de beschaving zijn geweest. Geleerden hebben goede redenen (ontleend aan historische verslagen) om aan te nemen dat Johannes anderhalf jaar later terugkeerde naar Efeze tijdens het bewind van Nerva, en zijn post als pastor van Efeze hervatte.[ix] De meeste andere legenden over Johannes' tijd op het eiland komen uit de Handelingen van Johannes, die geen betrouwbare bron is, omdat werd beweerd dat het was geschreven door Johannes' scribent, maar het werd gedateerd op de vijfde eeuw na Christus (honderden jaren nadat Johannes of iemand die beweerde zijn scribent te zijn geleefd kon hebben). Het is dus een werk dat valt in een categorie literatuur die bekend staat als de Pseudepigrapha (teksten geschreven door mensen onder pseudoniemen - valselijk toegeschreven werken) en waarvan niet kan worden vertrouwd dat ze de waarheid bevatten (in tegenstelling tot apocriefe werken, die over het algemeen een meer solide toeschrijving hebben).

Publiek en gelegenheid

Nu het auteurschap, de canoniciteit en de plaats van de Openbaring vaststaan, is de aanleiding voor de brief uniek ten opzichte van alle andere in het Woord, omdat Johannes profetische en futuristische visioenen beleefde die nog niet waren uitgekomen (zoals eerder vermeld), en hij de informatie als waarschuwing aan de vroege Kerk wilde doorgeven. Meer specifiek werd de tekst overgebracht aan een publiek van zeven kerken uit zijn tijd (Efeze, Smyrna, Pergamum, Thyatira, Sardis, Filadelfia en Laodicea - in de volgende bladzijden elk aangesproken), terwijl we op ruimere schaal uit Openbaring 1:3 (een vermaning en zegening bedoeld voor allen in de Kerk die het lezen) veilig kunnen aannemen dat Johannes geloofde dat de Heilige Geest bedoelde dat iedereen in de Kerk van alle tijden een exemplaar zou hebben en er acht op zou slaan. Wat een zegen voor ons, vandaag, dat de circulatiepoging succesvol was toen hij terugkeerde naar Efeze, want we hebben het boek nu in onze canon. Ons volgende punt is dan waarom we blijven zeggen dat het boek zaken behandelt die nog moeten komen, omdat sommigen het daar niet mee eens zijn.

Deel 38: Verschillende benaderingen van interpretatie

Eindnoten:

Note to Pam: Please insert the following note at the beginning of the endnotes: “For complete source information on shortened references, please see the endnotes to volume 1.”

[i] Weber, T. P., “Dispensational and Historic Premillennialism as Popular Millennialist Movements,” chapter one in: C. L. Blomberg & S. W. Chung (Eds.), A Case for Historic Premillennialism: An Alternative to “Left Behind” Eschatology (Grand Rapids, MI: Baker Academic; 2009), 2.

[ii] Eusebius of Caesaria, “The Church History of Eusebius,” Ecclesiastical History , as quoted in: Eusebius: Church History… 148.

[iii] Ibid., 311.

[iv] Ibid.

[v] Ibid., 309.

[vi] Ibid.

[vii] Beale, G. K., & Campbell, D. H., Revelation: A Shorter Commentary (Grand Rapids, MI; Cambridge, U.K.: William B. Eerdmans Publishing Company; 2015), 2–3.

[viii] Wilson, M., “Geography of the Island of Patmos (Revelation 1:9),” as quoted in: Lexham Geographic Commentary… 621.

[ix] Carroll, S. T., “Patmos (Place),” as quoted in: D. N. Freedman (Ed.), The Anchor Yale Bible Dictionary: Volume 5 (New York: Doubleday; 1992), 178–179.

Bron: THE MYSTERY OF JESUS FROM GENESIS TO REVELATION—PART 37: THE APOCALYPSE » SkyWatchTV