HET MYSTERIE VAN JEZUS VAN GENESIS TOT OPENBARING - DEEL 22: JEZUS VAN GEBOORTE TOT VOLWASSENHEID

22 december 2022 - oor SkyWatch Editor

Deel 1 -Deel 3 -Deel 4 -Deel 5 -Deel 6 -Deel 7 -Deel 8 -Deel 9 -Deel 10 -Deel 11 -Deel 12 -Deel 13 -Deel 14 -Deel 15 -Deel 16 -Deel 17 -Deel 18 -Deel 19 -Deel 20 -Deel 21 -Deel 22 -Deel 23 -Deel 24 -Deel 25 -Deel 26 -Deel 27 -Deel 28 -Deel 29 -Deel 30 -Deel 31 -Deel 32 -Deel 33 -Deel 34 -Deel 34 -Deel 35 -Deel 36 -Deel 37 -Deel 38 -Deel 39 -Deel 40 -Deel 41 -Deel 42 -Deel 43 -Deel 44 -Deel 45 -Deel 46 -Deel 47 -Deel 48 -Deel 49

Na het bezoek van de magiërs aan het nederige huis van Maria en Jozef stuurde God Jozef een droom die hem waarschuwde voor Herodes' bedoelingen: "Sta op, neem het jonge kind en zijn moeder en vlucht naar Egypte en blijf daar totdat ik u bericht breng, want Herodes zal het jonge kind zoeken om het te vernietigen" (Matteüs 2:13).

Zoals Matteüs twee verzen later uitlegde, was dit een vervulling van Hosea's profetie: "Toen Israël een kind was, had ik hem lief en riep mijn zoon uit Egypte" (Hosea 11:1). Matteüs 2:15 stelt dat Jozef "daar was tot de dood van Herodes [met Maria en Jezus]; opdat vervuld zou worden wat van de Here gesproken is door de profeet, zeggende: 'Uit Egypte heb Ik mijn zoon geroepen'." (Sommige sceptici geloven dat Hosea's woorden in 11:1 over Israël gingen, en niet specifiek over de Messias. Maar aangezien de Messias een voorstelling is van heel Israël's verlossing en vrijheid, is dit interpretatief gebruik door Matteüs niet onjuist).

Vijf mijl ten noorden van Jeruzalem lag een ander klein dorp met de naam Rama, in het gebied waar de afstammelingen van Rachel (Hebreeuws Rahel) zich vestigden. Hoewel Maria en Jozef aan het bevel van Herodes ontsnapten, werd het tot afgrijzen van de achterblijvers uitgevoerd, en elke mannelijke baby in de omgeving van Bethlehem werd gedood. Dit vervulde de profetie van Jeremia 31:15: "Een stem werd gehoord in Rama, geweeklaag en bitter geween; Rahel weende om haar kinderen, weigerde getroost te worden om haar kinderen, omdat zij niet waren." De evangelieschrijver erkende deze spiegeling in Mattheüs 2:17-18.

Nadat de dreiging van Herodes voorbij was, zorgde God ervoor dat Jozef nog een droom kreeg, die hem opdroeg om Maria en Jezus mee terug te nemen naar Israël (Matteüs 2:19-20). Jozef koos een rustige plaats in Galilea, in de stad Nazareth. De stad Nazareth is genoemd naar het Hebreeuwse neser ("nay-tzar"), oftewel "tak". De "Tak" als messiaanse term was een gebruikelijke woordspeling voor de profeten, zoals blijkt uit herhaalde verwijzingen eerder (Jesaja 11:1-9; Jeremia 23:5; 33:15; Zacharia 3:8; 6:12). Matteüs 2:23 erkent dit: "En Hij kwam en woonde in een stad genaamd Nazareth; opdat vervuld zou worden wat door de profeten gesproken is: 'Hij zal een Nazarener genoemd worden.'" De scheut van Jesse, hadden de heilige mannen geprofeteerd, zou een Tak voortbrengen, de Zoon van David, en Hij zou uit Nazareth komen. Dit werd nu vervuld.

Behalve de apocriefe of buitenbijbelse verslagen, weten we niets over hoe Jezus was toen Hij opgroeide, behalve Zijn verbijsterende reis naar de Tempel toen Hij twaalf jaar oud was en de meest geleerde rabbijnen in heel Jeruzalem ontmoette, met hen sprak en hen verbaasde. Dit verslag wordt aangescherpt met de woorden van Lucas 2:40: "En het kind groeide, en werd sterk van geest, vervuld van wijsheid; en de genade Gods was over hem" en Lucas 2:52: "En Jezus nam toe in wijsheid en gestalte, en in gunst bij God en mensen."

Toen Jezus opgroeide, was Hij helemaal de bedreiging voor wereldse regeringen die de profeten hadden gezegd en de Romeinse leiders begonnen te overwegen ... terwijl Hij tegelijkertijd nooit een bedreiging was.

De regeringen van Jezus' tijd begrepen het niet.

Maar tweeduizend jaar later snappen wij het ook niet echt.

ZAL HET BLOED VAN DE ANTICHRIST DE MENSEN HIERVAN "REDDEN"?

Er is een populaire bumpersticker hier in de VS: "Geen Jezus, geen vrede. Ken Jezus, ken vrede." Dit is mooi en "christelijk", maar hoeveel van ons kennen Jezus echt? We kunnen de Schrift lezen, maar begrijpen we werkelijk wat er in dit deel van de wereld gebeurde vlak voordat de Messias werd geboren?

Herinner je je die kerstkaarten en hoe weinig ze over de waarheid vertellen? Hetzelfde geldt voor Pasen. Onze cultuur overweegt niet vaak of sommige van deze gebeurtenissen en personages een nauwkeurige weergave zijn van de Heiland aan dat kruis, en in de dagen voorafgaand aan Zijn kruisiging.

Het is een veel voorkomende scène in paasspelen: de acteur die Jezus uitbeeldt wordt geslagen met een slap stuk linnen doek gedoopt in rode voedselkleurstof, dan wordt hij aan zijn polsen omhoog getrokken en vastgemaakt aan een kruis. Later komt hij tevoorschijn vanachter een steen van papier-maché voor het graf, nadat iemand luidkeels heeft aangekondigd dat het drie dagen geleden is. In dergelijke stukken haalt de persoon die Pontias Pilatus speelt zijn schouders op en wast zijn handen in onschuld terwijl een woedende menigte roept "kruisig hem!" ... om schijnbaar geen andere reden dan de besmettelijke aard van woede. Een grondigere beschrijving van deze gebeurtenissen zou ook de triomfantelijke intocht op Pesach eerder in dezelfde week kunnen omvatten.

Maar ondanks veel bijbelse documentatie over de dagen voordat Christus werd gekruisigd, missen we vaak de betekenis van specifieke details vanwege onze culturele ontkoppeling van de wereld in Jezus' tijd. Er zijn veel dingen die we geciteerd horen of in druk zien die we niet volledig begrijpen. De enige remedie voor zo'n ontkoppeling is om in de cultuur van deze zaken te duiken en ze in hun juiste historische en culturele context te plaatsen. Zo krijgen we een vollediger begrip van de gebeurtenissen rond de kruisiging.

In het gedeelte "Intertestamentische periode" van dit boek hebben we de vierhonderd jaar van Gods zwijgen behandeld. Wat we toen niet behandelden, omdat het nu relevanter is, heeft te maken met de oude stad Sepphoris, die in historisch materiaal bekend staat als het "juweel [of ornament] van Galilea".

De meesten van ons zijn geneigd zich voor te stellen dat Jezus' jeugd zich afspeelt op het platteland, in een primitieve dorpssetting, waar de archaïsche en oude gebruiken van het Oude Testament konden gedijen en zonder meer werden omarmd. Dit is voor een groot deel waar, maar het is niet de volledige context. Wij horen dat Jezus uit Nazareth kwam en stellen ons een vredige omgeving voor, ver van enige echte commercie. Wat velen van ons echter niet weten is dat Jezus opgroeide op loopafstand (ongeveer vier mijl[i]) van een prominente stad genaamd Sepphoris, een locatie die, hoewel helemaal niet genoemd in de Bijbel, in de oude Joodse verslagen vaker ter sprake komt dan enige andere stad, afgezien van Jeruzalem.[ii] En, wat nog belangrijker is, deze metropool oefende grote culturele invloed uit op het wereldbeeld van de mensen onder wie Jezus rondliep.

Op het eerste gezicht lijkt Sepphoris in historische verslagen een Hellenistische stad te zijn geweest, maar het grootste deel van deze invloed deed zich pas voor na Jezus' dood en opstanding. Gedurende Zijn tijd op aarde was Sepphoris overwegend Joods.[iii] Dit feit wordt ondersteund door archeologische opgravingen waarbij onderzoekers elementen blootlegden die, om verschillende redenen, de Joodse status van de stad bevestigden. Ten eerste is de naam "Sepphoris" zelf verbonden met het Hebreeuwse Zippori, dat volgens sommige geleerden een stad was "die door Jozua werd versterkt toen de stammen van Israël zich voor het eerst in het Beloofde Land vestigden."[iv] Hoewel dit nog niet onomstotelijk is bewezen, wijst het wel op de Hebreeuwse oorsprong en eerste aanspraak op het gebied. Bovendien wijst een faciliteit die door rabbijnen in de Misjnah het "oude fort" wordt genoemd, op een tijd waarin de stad overwegend als Joods werd erkend, toen de voorouders van deze rabbijnen een openbaar ambt bekleedden.[v] Dit deel van de stad werd gebouwd ten tijde van het Seleucidische Rijk (gedateerd tussen 200-100 v.Chr.) en bevatte, toen het later werd opgegraven, vele mikva'ot, of Joodse rituele baden, hetgeen de facilitering van Joodse rituelen bevestigt. Bovendien toonden de faunaresten "zo weinig varkensbotten uit de Romeinse tijd dat Grantham [de universitair hoofddocent antropologie aan de Troy State University] concludeerde dat varkensvlees een te verwaarlozen onderdeel was van het dieet van de Sepphorianen."[vi] Deze zeldzaamheid is gedocumenteerd als zijnde in tegenstelling tot de "duizenden en duizenden fragmenten van dierlijke botten" die van de locatie zijn opgegraven en beschikbaar zijn voor studie. Het staat ook in schril contrast met de verhouding van 30 procent die gevonden is in sites die dateren van na de overgang van Sepphoris naar een hellenistische omgeving.[vii]

HOE OBAMA, HITLER EN DE TROON VAN SATAN VERBONDEN ZIJN MET "HET MYSTERIE VAN JEZUS VAN GENESIS TOT OPENBARING".

Een andere aanwijzing dat de stad overwegend Joods was is het grote aantal stenen vaten, kruiken en badhuisstoelen. Vanwege de normen voor rituele zuiverheid levert de archeologie van de Joodse cultuur een groter aandeel stenen vaten op dan aardewerk, metaal of glas. De woonwijk van deze stad leverde meer dan honderd van dergelijke vondsten op. Omgekeerd spreekt ook wat er niet werd gevonden boekdelen: De delen van de stad die dateren van vóór ongeveer 100 na Chr. bevatten geen typisch Grieks-Romeinse, hellenistische kenmerken zoals gymnastiekzalen, heidense tempels, cultusparafernalia, colosseums voor wagenrennen, amfitheaters of theaters; evenmin tonen zij de aanwezigheid van heidense heiligdommen, beelden, fonteinen, of typisch Romeins ontworpen aquaducten en openbare badhuizen. Veel geleerden zijn het erover eens dat deze vondsten bevestigen dat Sepphoris, tijdens Jezus' jeugd op aarde, "een thuis was voor een belangrijke Joodse gemeenschap."[viii].

Vervolgens, na 100 na Christus, werden nieuwe lagen van de stad gebouwd op de oude en vertoonden vele vormen van bewijs van Hellenistische invloed, dus we zeggen niet dat Sepphoris nooit een Grieks-Romeinse omgeving is geweest; we maken alleen duidelijk wanneer. De stad was zeker geen vreedzaam onbetwist gebied. Vóór Jezus' tijd was zij voornamelijk bevolkt door Joden en hun cultuur, maar politiek gezien viel zij onder het Romeinse gezag. Voor de inwoners van de stad mochten de Joodse bevolking en de externe Romeinse autoriteiten naast elkaar bestaan, zolang de burgers van Seforis maar precies wisten wie de leiding had. Dit betekende dat zolang de Joden vreedzaam bleven, zij hun culturele tradities en religie mochten blijven beoefenen. Deze dichotomie tussen het Romeinse gezag en de Joodse traditionele cultuur op het niveau van de burgers creëerde een soort wrijving tussen de algemene bevolking en iedereen die zou kunnen opstaan om de Romeinen tegen zich in het harnas te jagen, waardoor hun gespannen maar vreedzame regeling op losse schroeven kwam te staan. (Omstreeks 60 na Christus hadden de Romeinen er dan ook genoeg van, waardoor de stad vervolgens een verschuiving kende naar een grotere Romeinse invloed en hellenistische cultuur). Zoals gezegd is de stad vaak het "ornament van Galilea" genoemd. Men moet echter begrijpen dat de term "sieraad" niet betekent dat het alleen maar mooi was: De Griekse vertaling van dat woord, proschema, duidt op militaire strategie en een ondoordringbare locatie, wat mede de reden was dat tegengestelde machten zo vaak wedijverden om haar te veroveren. Zelfs Josephus noemde het de "sterkste stad in Galilea."[ix]

Sommige geleerden wijzen er verder op dat dit de locatie was waarnaar Jezus verwees toen Hij zei: "Een stad op een heuvel kan niet worden verborgen."[x] Zij was in feite strategisch gelegen, op een heuvel die de Bet Netofa-vallei overzag, geplant op een indringende bestuurslocatie boven de belangrijke handelsroute die van oost naar west liep tussen de Via Maris en de Middellandse Zee. Vanwege de ligging was het een begeerde plaats voor strijdende militairen. De stad lag op loopafstand van Fenicië, Samaria, Decapolis, Peraea, en andere gebieden bij het Meer van Galilea: allemaal gebieden waarvan in de Schrift wordt gezegd dat ze door Jezus zijn doorkruist.[xi] Het was een volleerde metropool, ook een van de prominente Joodse leercentra rond het jaar 100.[xii]

Op haar hoogtepunt had de stad boven- en benedenmarkten die via ezelskaravanen opereerden tussen de stadspoort en lokale en verre steden en dorpen. De handel omvatte goederen als granen, vlas, brood, kruiden, vis (vers en gepekeld), allerlei verse producten, wijn, keramiek, glaswerk, goederen gemaakt van fijn metaal, juwelen, kleding gemaakt door bekwame wevers en kleermakers, olijven (een duur ingrediënt voor veel toepassingen in die tijd), evenals "vee... schapen... geitenproducten... mandenmakerij, meubels... en parfums. "[xiii] Als zodanig was de locatie rijk aan een constant en onvoorstelbaar hoog aantal bezoeken van deskundigen op hun vakgebied. Naast dit aanbod van koopwaar was er ook een lijst van openbare voorzieningen en faciliteiten, waaronder banken, schatkisten, arsenalen, gerechtsgebouwen en belastingverwerkingsfaciliteiten, om er maar een paar te noemen. De stad ondersteunde een schijnbaar onbeperkte lijst van beroepen, waaronder metselaars, boeren, schriftgeleerden, winkeliers, leraren, geldwisselaars, vissers, metaalbewerkers, leerbewerkers, artsen en medisch personeel, acteurs en entertainers, gevangenisbewaarders en zelfs prostituees. (We noemen deze om de reikwijdte van de invloed van Sepphoris op de nabijgelegen regio te illustreren, maar erkennen dat sommige van de opgenomen voorzieningen pas na de Hellenistische invloed op grote schaal, na het jaar 63, hun intrede deden. Toen de stad de opstand verloor in 63-70 na Christus, was er een verandering in het slaan van munten, waarin Griekse en Romeinse inscripties meer op de voorgrond traden, weg van de symboliek die voorheen Joods was.[xiv] Maar het begrijpen van het potentieel van deze metropool toont haar vermogen om de omringende cultuur vorm te geven, wat relevant is als je bedenkt dat Jezus slechts vier mijl verderop opgroeide).

In 4 v.Chr. (nabij de tijd van Jezus' geboorte) overleed Herodes de Grote, na geregeerd te hebben sinds 37 v.Chr. Ondanks de overwegend Joodse bevolking van Seforis viel het nog steeds onder Romeins gebied, en Herodes gebruikte de locatie als zijn uitvalsbasis voor het noorden. Na zijn dood bleek dat een man genaamd Judas, zoon van Ezechiël (of "Hizkia") van de nog levende Maccabeese kring die eerder Rome in moeilijkheden had gebracht, een kans zag om in opstand te komen. Hij verzamelde een grote schare krijgers en probeerde de stad in een opstand te leiden. Hoewel de Makkabeërs in het verleden enig succes hadden gekend dat leidde tot latere vredesverdragen met Rome, werd deze specifieke beweging snel de kop ingedrukt door Romeinse troepen die namens de Romein Varus, gouverneur van Syrië, werden gestuurd. De Romeinen plunderden en verbrandden een groot deel van Sepphoris, kruisigden tweeduizend rebellen en verkochten dertigduizend anderen als slaven.[xv]

Heb je dat begrepen? Dit gebeurde in (of net na) 4 voor Christus! Geleerden dateren de geboorte van Christus meestal in 6-4 voor Christus, dus rond dezelfde tijd dat Gabriël aan Maria verscheen en de komst van de echte Messias aankondigde, begonnen mannen die beweerden op een missie van God te zijn een revolutie - en slaagden er niet in die te winnen. Tweeduizend mensen stierven! Dertigduizend werden verkocht! De verwachting van de Joden was dat deze mannen misschien wel de Messias waren, en telkens als er weer een viel, viel ook de hoop van de Joden. Of de opstandelingen ooit persoonlijk beweerden de Messias te zijn (en sommigen van hen deden dat) is niet relevant. Met elke politieke interventie steeg de (misplaatste) hoop van de Joden op een Bevrijder die zou komen als een supersoldaat tot een hoogtepunt, om weer neer te storten als hun gewaardeerde "Messias" stierf.

GOD BRAK DE MACHT VAN "DE KERSTMAGIËRS"? MAAR KEERT ZO'N "MAGI-KALISME" NU TERUG VOOR DE OPKOMST VAN EEN ANDER "CHRISTUSKIND"?

Burgers rond Sepphoris leerden snel dat opstand tegen Rome een flink prijskaartje had...

Omdat dit gebeurde in de tijd van Jezus' geboorte, en in een stad dichtbij zijn jeugd, zal zijn cultuur doordrenkt zijn geweest met verhalen over deze en andere mislukte opstanden tegen Rome. Personen die Hij kende konden zeker persoonlijke verhalen vertellen over het verlies van vrienden en/of geliefden die waren omgekomen of verdwenen tijdens deze verschrikkelijke gebeurtenissen.

En er waren andere geïsoleerde, sporadische opstanden tegen Rome die in deze tijd in de buurt van Sepphoris plaatsvonden en daar gedeeltelijk mee te maken hadden. Judas de Galileeër bijvoorbeeld - die door Joodse historici wordt geïdentificeerd als dezelfde Judas die tien jaar eerder, in 4 v.C., de opstand in Sepphoris had geleid[xvi]- leidde in 6 n.C. een opstand tegen Publius Quirinus van Syrië als reactie op nieuw opgelegde belastingwetten. De beweging werd met bruut geweld beantwoord; Judas de Galileeër kwam om, samen met de meeste van zijn volgelingen, van wie het overblijfsel over het land werd verspreid.[xvii]

Voor de Joodse bevolking leken er slechts twee overlevingsmogelijkheden te zijn: 1) zich vreedzaam onderwerpen aan de Romeinse overheersing, of 2) bidden voor een Messias die, gebaseerd op hun interpretaties van de profetie (Jesaja 42, 61), zij waren er zeker van dat hij hen fysiek, letterlijk en politiek zou bevrijden. Onder de toenemende druk van deze onderdrukking bleven zij het idee van een superheld of supersoldaat-type Messias-Verlosser binnen hun cultuur verheffen. (Uiteindelijk deed de stad in 66 na Christus een poging tot opstand - de "Grote Opstand" - die in 70 na Christus teniet werd gedaan en werd bezegeld met de verwoesting van de Tempel en Jeruzalem. Vooral na deze periode vond in Sepphoris de overgang naar een hellenistische stad plaats. Tot dan toe had de Joodse bevolking van deze omstreden, zij het overwegend Joodse stad een vreedzaam traditioneel leven geleid, zij het onder de tegendraadse heerschappij van buitenstaanders als Herodes de Grote en zijn nakomelingen).

De beelden van tweeduizend gekruisigde kameraden, dertigduizend verkochte slaven en hun grote stad Seforis in de as herinnerend, zouden deze Joden geneigd zijn geweest uit te kijken naar een Messias wiens beloofde bevrijding van Gods volk hen eindelijk vrij zou maken van de zeer reële doodsdreiging waaronder zij dagelijks leefden.

Het is dan ook niet verwonderlijk dat er een massaal conflict zou ontstaan tussen het Jahwisme en de verering van Grieks-Romeinse goden.

Cultureel gezien waren er om vele redenen afwijkingen tussen burgers van omringende culturen en de Joodse bevolking, maar een van de meest opvallende bronnen van ongelijksoortigheid werd gevonden in de verschillen in religieuze praktijken. Ten eerste bestond het Grieks-Romeinse pantheon uit vele goden - elk met een bepaald gebied onder zijn controle (zoals we al aangaven in onze studie van het woord logos). Zo was er Zeus/Jupiter, heerser over andere goden die zich manifesteerden door middel van donder en bliksem. Demeter/Ceres was de godin van de landbouw, Apollo was de god van de zon, Diana was de godin van de bevalling, enzovoort. Het vinden van deze goden was nooit moeilijk voor hun volgelingen; ze werden gezien in hun fysieke verschijningsvormen (zoals de zon, de maan, de donder, enz.) of men geloofde dat ze in hun tempel waren. Hun verschijning was geen mysterie, want ze waren zichtbaar via beelden, houtsnijwerk en andere gelijkenissen die hun volgelingen aanbaden. Telkens wanneer iemand een nieuw gebied binnenging (zoals bergen, stromen of landbouwvelden), werd ervan uitgegaan dat hij of zij het domein van een andere heersende god binnenging. Als zodanig was het ook een algemeen geloof dat één persoon die een regionale god kwetste, straf voor de hele regio zou uitlokken. Daarom waren religie en verering van groot politiek belang. Het hebben van een eigen persoonlijk geloof dat het geloof van de bevolking van een regio betwistte, was een zeldzaam voorrecht... en werd alleen in stand gehouden zolang aan de behoeften en eisen van de territoriale goden werd voldaan.

OMVAT "HET MYSTERIE VAN JEZUS" DE WERELD DIE ZICH VOORBEREIDT OP DE ANTICHRIST?

De God van het Oude Testament had echter voor niet-joden een mystieke kwaliteit die mensen soms moeilijk konden begrijpen. Daar zijn verschillende redenen voor. Bijvoorbeeld, Hij is ongebonden - er is geen grens aan waar Zijn volgelingen Hem kunnen claimen te vinden. Hij wordt niet gekenmerkt door één natuurelement (zoals de zon, de maan of de oceaan), noch is Hij gerelateerd aan een bepaald voorkomend verschijnsel (zoals de groei van gewassen, wind, onweer). Voor buitenstaanders vereerden de Joden een transcendente en mysterieuze God die de schepping op zijn naam had staan (Genesis 1:1-5) en die kon gaan en staan waar Hij wilde (Jeremia 23:23-24), in wisselwerking met de mensheid (Genesis 3:9), de dieren (Numeri 22:28-30) en de natuur (2 Koningen 1:14-15) op elk niveau dat Hem goeddunkt.

Bovendien is Jahweh onzichtbaar. De Joodse aanbidders bleven vroom zonder het voordeel te hebben van een tastbare, zichtbare gelijkenis die kon worden toegeschreven aan Zijn wonderen. Omgekeerd vereerde de Romeinse godsdienst (en vele andere) hun regerende koning naast vereerde goden. In veel oude culturen was de koning een god (de farao's van Egypte werden zo gezien, evenals veel Romeinse leiders na de ontwikkeling van de keizerlijke cultus). Het contrast tussen deze praktijk en de Joden - die weigerden zelfs de meest verheven menselijke politieke figuur te vereren in plaats van een ongrijpbare en onzichtbare god - was vaak ontmoedigend voor de Romeinse machthebbers die bewondering zochten.

Naast deze wrijving tussen Rome en de Joodse gemeenschap was er de voortdurende zoektocht naar een Messias. En de laatste keer dat de Israëlieten een echte bevrijder hadden gezien die succesvol was in zijn missie, was hij gekomen in de vorm van Mozes. Deze man had tegenover de regeringsautoriteiten (Farao) gestaan en geweigerd zich terug te trekken, door de woorden van Jahweh over te brengen, die Zijn toorn overleverde in de vorm van de plagen. Vervolgens leidde Mozes uiteindelijk het vrijheidsgebeuren van Gods volk in een show die zo wonderbaarlijk was dat generaties na hem zouden spreken over de scheidende zee, de rook overdag en het vuur 's nachts, de Tien Geboden die door Gods eigen hand waren geschreven, Gods voorziening voor Zijn volk door hen manna te sturen, en de reizen die uiteindelijk hun intocht in het Beloofde Land werden. Als de geschiedenis zich zou herhalen, dan betekende de verschijning van een Messias voor Rome een zekere ondergang! Voor de Joden betekende het een zekere politieke revolutie en redding.

De Messias was zeker eeuwen eerder voorspeld. Devote Joden wachtten vol spanning op de man. Waarom omarmden ze Jezus dan niet als het antwoord op al hun problemen?

Ahh... Daar vinden we een belangrijke sleutel tot het begrijpen van veel van de oppositie tegen Christus in het Nieuwe Testament: Het is omdat de eerste verschillende valse messiassen waren geëxecuteerd. Jezus werd, voordat Hij de kans had zich te bewijzen - en zelfs ondanks de vele geruchten over tekenen en wonderen zoals de verschijning van de ster en de magiërs en het getuigenis van Anna en de herders - afgewezen omdat Hij werd gezien als de zoveelste persoon die beweerde de Messias te zijn. Het angstig wachtende volk had zijn hoop gevestigd op andere mensen vóór Jezus, om die hoop volledig de grond in te boren. Elk van hen was terechtgesteld als symbool voor wat er gebeurt met hen die het bestaande Romeinse gezag uitdagen.

ZIE VERBORGEN MYSTERIES DIE DE "OPENENDE GEEST" VAN HET OUDE TESTAMENT VERBINDEN MET DE BOEKROL "VERZEGELD MET ZEVEN ZEGELS"

Deze mannen waren dood en verdwenen, maar niet vergeten, want hun reputatie bleef de wereld ten tijde van Christus peilen met een boodschap: "Pas op, pas op, pas op." Zelfs tegenover dit alles leken meer beledigingen voor het Romeinse gezag buiten die in Sepphoris de zaken vijandiger te maken.

Zo was er Simon van Peraea in 4 voor Christus, een slaaf van koning Herodes met een grote fysieke gestalte, een nauwgezet karakter en een brutale manier van doen. Bij de dood van Herodes kroonde Simon zichzelf en riep zichzelf met een klein gevolg uit tot koning. Hij ging snel op weg om het paleis van de koning in Jericho en verschillende koninklijke huizen in brand te steken en onderweg te plunderen. Hij werd opgewacht door een leger van Romeinse soldaten onder leiding van Valerius Gratus - de voorganger van Pontias Pilatus - die met Simon en zijn volgelingen vochten.

Datzelfde jaar had een herder genaamd Athronges hetzelfde idee. Hij probeerde het koningschap van Judea op te eisen en leidde met zijn vier broers een opstand tegen Archelaus van Rome omdat de koning niet akkoord ging met de hervormingen die Athronges en zijn mede-revolutionaire leiders eisten. Gratus en Ptolemaeus namen drie van Athronges' broers gevangen en doodden en verstrooiden hun volgelingen, en het uiteindelijke lot van de would-be messias zelf is onbekend. Hoewel Athronges en zijn broeders sterke mannen waren en goed georganiseerd in hun militaire tactiek, vielen ook zij... en op een moment dat de boodschap van Rome het luidst werd ontvangen. Geleerden erkennen dat het "tijdens het Pascha" was dat de ultimatums van de rebellen "een koortsachtige hoogte bereikten," en het antwoord van Archelaus was om Jeruzalem binnen te vallen tijdens de heiligste week van het jaar en "duizenden aanbiddende pelgrims" af te slachten![xviii] Deze bloedige en afschuwelijke gebeurtenis was de katalysator voor "opstand in elk belangrijk gebied van Herodes' koninkrijk."[xix].

De eerder genoemde Judas de Galileeër werd nog een andere messiaanse figuur. Naast filosoof leidde hij de opstand tegen Rome in 6 na Christus, omdat hij de nieuwe belastingheffing aanmerkte als slavernij. Judas rekruteerde een massale aanhang, waaronder Zadok de Farizeeër (die in de historische literatuur van vandaag vaak ter sprake komt). De verslagen zijn beperkt, maar Lucas memoreert een klein deel van de gebeurtenis in Handelingen 5:36-39: "Nadat deze man Judas van Galilea opstond in de dagen van de belastingheffing, en veel volk achter zich aan trok; ook hij kwam om; en allen, zelfs zoveel als hem gehoorzaamden, werden verstrooid."

Een kort overzicht van de Joodse revolutionaire bewegingen rond deze tijd laat ook bijna ontelbare muiterijen zien die zich ontwikkelen onder een groep die door geleerden "sociale bandieten" worden genoemd (zoals Robin Hood). Deze ontstonden overal, voortdurend, voor en tijdens Christus' leven. Deze en talrijke andere opstanden teisterden het land voortdurend, met als gevolg herhaalde executies van vaders, echtgenoten en zonen, wier families vaak ook aan het zwaard werden onderworpen om een voorbeeld te stellen aan hen die zich tegen Rome durfden te verzetten. Maar hoe sterk en capabel deze Joodse rebellen ook waren, Rome was altijd sterker, en de ene opstand na de andere leidde alleen maar tot grotere rivieren van bloed die door de steden en dorpen van de onderdrukten stroomden.

WOW! BEKIJK WAT DR. THOMAS HORN en DONNA HOWELL INTRODUCEREN IN "HET MYSTERIE VAN JEZUS VAN GENESIS TOT OPENBARING!"

We betreuren vaak het gebrek aan geloof van de Joden tijdens Jezus' leven en bediening, maar we moeten begrijpen dat het zien van een reeks would-be messiassen hen één les goed had geleerd: Sta op tegen Rome - beweer een "messias" te zijn, of volg er zelfs een - en de straf voor zowel jou als je kameraden zal een brute dood zijn. Het verstevigde ook een ander standpunt in de hoofden van de burgers van die tijd: Als je de Messias bent, dan moet je Rome omverwerpen en aan de slag gaan, maar wat je ook doet, maak Rome niet alleen boos zonder door te zetten, of het prijskaartje zal inderdaad bruut zijn. Als christenen hebben wij het voordeel van de Schrift en van de kennis achteraf om ons de waarheid van Jezus' Messiasschap te illustreren. Wij kunnen terugkijken en perfect begrijpen hoe het kwam dat een wereld die zo toegewijd had gewacht op een Messias het doel volledig miste door niet te herkennen wie Jezus werkelijk was. Maar voor hen die het verhaal op een persoonlijk niveau zagen ontvouwen, bleven de vele mislukte pogingen om Rome omver te werpen te vers; te veel kameraden waren zeker gedood en verstrooid of tot slaaf gemaakt. Tenzij zij een politiek leider zagen die met zekerheid oorlogshandelingen begon, bleven zij terughoudend om hun hoop te vestigen op een andere would-be.

Dit was de wereld waarin Jezus opgroeide tussen zijn geboorte en zijn volwassenheid. Hij wist persoonlijk heel goed waar Hij aan begon. Maar voor zijn omgeving was het onduidelijk. Tegen de tijd dat Hij uiteindelijk uitlegde wie Hij werkelijk was, zouden de meesten Hem hebben gezien als de zoveelste Galileeër die beweringen deed.

Zou Hij eindigen als Judas van de Makkabeese lijn?

"Zeker," zouden de Joden van Jezus' tijd gezegd hebben, "want de dood van Zijn zogenaamde voorloper bewijst het!"

Deel 23: Het einde van Johannes' bediening, en het begin van die van de Heiland.

Eindnoten:

[i] Chancey, Mark A., Hanan Eshel, Eric M. Meyers, and Tsvika Tsuk, “How Jewish was Sepphoris in Jesus’ Time?” The Biblical Archaeology Review: Volume 26 (No. 4; July/August 2000), 18–33, 61.

[ii] Batey, Richard A., “Sepphoris and the Jesus Movement” New Testament Studies: Volume 47 (No. 3; July 2001). 402–409, 408.

[iii] Chancey, Mark A. et al., “How Jewish was Sepphoris in Jesus’ Time?”, 18–33, 61.

[iv] Ibid.

[v] Strange, James F., “Sepphoris: Sepphoris was the ‘Ornament of All Galilee,’” The Bible and Interpretation (University of South Florida, September, 2001); last accessed March 7, 2022, https://bibleinterp.arizona.edu/articles/sepphoris .

[vi] Chancey, Mark A. et al., “How Jewish was Sepphoris in Jesus’ Time?”, 18–33, 61.

[vii] Ibid.

[viii] Ibid.

[ix] Ibid.

[x] Strange, James F., “Sepphoris…” last accessed March 7, 2022, https://bibleinterp.arizona.edu/articles/sepphoris .

[xi] Batey, Richard A., “Sepphoris…”, 402–409.

[xii] Schuster, Angela M. H., “Archeology,” Ancient Sepphoris: Volume 50 (Archaeological Institute of America; No. 2; March/April, 1997), 64.

[xiii] Strange, James F., “Sepphoris…” last accessed March 7, 2022, https://bibleinterp.arizona.edu/articles/sepphoris .

[xiv] Chancey, Mark A. et al., “How Jewish was Sepphoris in Jesus’ Time?”, 18–33, 61.

[xv] Fujishima, Issey, “The Violent Childhood of Jesus,” Reign of God , January 24, 2018; last accessed March 7, 2022, https://www.thereignofgod.com/2018/01/24/violent-childhood-of-jesus/ .

[xvi] Kaufmann Kohler, M. Seligsohn, “Judas the Galilean,” Jewish Encyclopedia , last accessed March 7, 2022, https://www.jewishencyclopedia.com/articles/9032-judas-the-galilean .

[xvii] Fujishima, Issey, “The Violent Childhood of Jesus”; last accessed March 7, 2022, https://www.thereignofgod.com/2018/01/24/violent-childhood-of-jesus/ .

[xviii] Heard, W. J. J., & Evans, C. A., “Revolutionary Movements, Jewish,” as quoted in: Dictionary of New Testament Background: A Compendium of Contemporary Biblical Scholarship (electronic ed., Downers Grove, IL: InterVarsity Press; 2000), 938.

[xix] Ibid.

Bron: THE MYSTERY OF JESUS FROM GENESIS TO REVELATION—PART 22: JESUS FROM BIRTH TO ADULTHOOD » SkyWatchTV