Het boek Jubileeën

Vanwege de hongersnood stuurt Jakob zijn zonen naar Egypte voor koren: 1-4. Jozef herkent hen en houdt Simeon vast en eist dat ze Benjamin meenemen wanneer ze terugkomen: 5-12. Ondanks Jakobs weerstand nemen zijn zonen Benjamin mee op hun tweede reis en worden ze uitgehoord door Jozef: 13-25 (zie Gen. xli.54,56; xlii.7-9,13,17,20,24-25,29-30,34-8; xliii.1-2,4-5,8-9,11,15,23,26,29,34; xliv.1-2.)

Hoofdstuk 42

1. En in het eerste jaar van de derde jaarweek van de vijfenveertigste jubeljaarperiode begon de hongersnood in het [2171 AM] land te komen, en de regen weigerde zich aan de aarde te geven, want niets viel er.
2. En de aarde werd onvruchtbaar, maar in het land Egypte was voedsel, want Jozef had het zaad van het land verzameld in de zeven jaren van overvloed en had het bewaard.
3. En de Egyptenaren kwamen naar Jozef, opdat hij hun voedsel mocht geven; en hij opende de opslagplaatsen, waar het graan van het eerste jaar was, en hij verkocht het aan het volk van het land voor goud.
4. (Nu werd de hongersnood zeer groot in het land Kanaän) en Jakob hoorde dat er voedsel was in Egypte, en hij stuurde zijn tien zonen, zodat ze voedsel voor hem zouden kopen in Egypte, maar Benjamin stuurde hij niet, en de tien zonen van Jakob, aangekomen in Egypte, waren onder degenen die (daarheen) gingen.
5. En Jozef herkende hen, maar zij herkenden hem niet, en hij sprak tot hen en vroeg hen, en hij zei tot hen: 'Bent u geen spionnen en bent u niet gekomen om te onderzoeken hoe het land te benaderen? En hij stelde ze onder bewaking.
6. En daarna liet hij ze weer vrij, maar hield Simeon alleen vast en stuurde zijn negen broers weg.
7. En hij vulde hun zakken met koren, en hij legde hun goud weer in hun zakken, en zij wisten het niet.
8. En hij gebood hen om hun jongere broer mee te nemen, want zij hadden hem verteld dat hun vader leefde, en hun jongere broer.
9. En zij gingen vanuit het land Egypte en zij kwamen in het land Kanaän; en zij vertelden hun vader alles wat hen was overkomen, en hoe de heerser van het land ruw tot hen had gesproken en Simeon had vastgehouden, totdat zij Benjamin zouden brengen.
10. En Jakob zei: 'Mijn kinderen zijn mij ontnomen. Jozef is er niet meer, en Simeon ook niet, en nu zult u Benjamin wegnemen. Uw goddeloosheid is over mij gekomen.'
11. En hij zei: 'Mijn zoon zal niet met u daarheen gaan, opdat hij niet ziek zou worden, want hun moeder heeft twee zonen gebaard en één is er gestorven en ook deze zult u van mij wegnemen. Indien hij koorts zou krijgen onderweg, zou u mijn ouderdom met verdriet tot de dood brengen.'
12. Want hij zag dat hun geld was teruggegeven, aan een ieder in zijn zak, en daarom vreesde hij om hem te sturen.
13. En de hongersnood nam toe en werd groot in het land Kanaän, en in alle landen, behalve het land Egypte, want veel van de kinderen van de Egyptenaren hadden hun zaad opgeslagen voor voedsel in de tijd dat ze zagen hoe Jozef zaad verzamelde en in opslagplaatsen bracht en het bewaarde voor de jaren van hongersnood.
14. En het volk van Egypte voedde zichzelf daarmee gedurende het eerste jaar van hun hongersnood.
15. Maar toen Israël zag dat de hongersnood in het land zeer groot was en dat er geen uitkomst was, zei hij tot zijn zonen: 'Ga nog een keer om voedsel voor ons te kopen, zodat we niet sterven.'
16. En zij zeiden: 'Wij zullen niet gaan, tenzij onze jongste broer met ons meegaat, anders zullen wij niet gaan.'
17. En Israël zag dat indien hij hem niet met hen zou zenden, zij allen zouden sterven wegens de hongersnood.
18. En Ruben zei: 'Geef hem in mijn hand en als ik hem niet tot u terugbreng, dood dan mijn twee zonen in plaats van zijn ziel.'
19. En hij zei tot hem: 'Hij zal niet met u meegaan.' En Juda kwam nader en zei: 'Stuur hem met mij mee, en als ik hem niet tot u terugbreng, laat mij dan de schuld voor u dragen al de dagen van mijn leven.'
20. En hij stuurde hem mee met hen in het tweede jaar van deze jaarweek op de eerste dag van de maand [2172 AM]. En zij kwamen in het land Egypte met allen die gingen, en (zij hadden) geschenken in hun handen, stacte (zoete spijs) en amandelen en pistachenoten en zuivere honing.
21. En zij gingen en stonden voor Jozef, en hij zag Benjamin, zijn broeder, en hij kende hem, en zei tot hen: 'Is dit uw jongste broer?' En zij zeiden tot hem: 'Hij is het.' En hij zei: 'De Heer zij u genadig, mijn zoon.'
22. En hij zond hen in zijn huis en hij bracht Simeon tot hen en hij maakte een feest voor hen, en zij gaven hem de geschenken die zij in hun handen hadden meegebracht.
23. En zij aten vóór hem en hij gaf hen allemaal een portie, maar de portie van Benjamin was zeven keer groter dan die van een van hen.
24. En zij aten en dronken en stonden op en verbleven er met hun ezels.
25. En Jozef bedacht een plan om hun gedachten te leren kennen, of er gedachten van vrede onder hen zouden heersen; en hij zei tot de rentmeester die over zijn huis was: 'Vul al hun zakken met voedsel en doe het geld terug in hun zakken; en mijn beker, de zilveren beker waaruit ik drink, leg die in de zak van de jongste, en zend hen weg.

Bron: Jubilees 42

Hoofdstuk - 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27| 28 | 29 | 30 | 31 | 32 | 33 | 34 | 35 | 36 | 37 | 38 | 39 | 40 | 41

Bronpagina: From The Apocrypha and Pseudepigrapha of the Old Testament by R.H. Charles, Oxford: Clarendon Press, 1913
Scanned and Edited by Joshua Williams, Northwest Nazarene College