Het boek Jubileeën

Boze geesten misleiden de zonen van Noach: 1-2. Noachs gebed: 3-6. Mastema wordt toegestaan één tiende van zijn onderworpen geesten te behouden: 7-11. Noach onderwees het gebruik van kruiden door de engelen om de demonen te weerstaan: 12-14. Noach sterft: 15-17. Bouw van Babel en de verwarring van tongen: 18-27. Kanaän grijpt Palestina: 29-34. Madai ontvangt Media: 35-36.

Hoofdstuk 10

1. En in de derde jaarweek van deze jubeljaarperiode begonnen de onreine demonen de kinderen van de zonen van Noach te verleiden om af te dwalen om hen te vernietigen.
2. En de zonen van Noach kwamen tot Noach hun vader, en zij vertelden hem over de demonen die hen op een dwaalspoor leidden, hen verblinden, en zijn zonen doden.
3. En hij bad tot de Heer zijn God en zei:
   
   "God van de geesten van alle vlees, die mij barmhartigheid hebt getoond,
   en mij en mijn zonen uit het water van de overstroming hebt gered,
   en mij niet hebt doen sterven, zoals U hebt gedaan met de zonen van het verderf,
   
   want Uw genade was geweldig voor mij,
   en groots is Uw barmhartigheid geweest voor mijn ziel.
   
   Laat Uw genade niet wordt opgeheven van mijn zonen,
   en laat niet toe dat goddeloze geesten over hen heersen,
   opdat ze niet worden vernietigd van de aarde.


4. Maar zegent U mij en mijn zonen, zodat wij mogen worden vermeerderd en vermenigvuldigd en de aarde weer opvullen.
5. En U weet hoe Uw wachters, de vaders van deze geesten, in mijn tijd hebben gehandeld; en wat betreft deze geesten die leven, neem hen gevangen en houdt hen vast in de plaats van veroordeling, en laat hen geen vernieling brengen over de zonen van uw knecht, mijn God; want deze zijn kwaadaardig, en geschapen om te vernietigen.
6. En laat hen niet heersen over de geesten van de levenden; want U alleen hebt heerschappij over hen. En laat hen geen macht hebben over de zonen van de rechtvaardigen, van nu af aan en voor eeuwig."
7. En de Heer onze God verhoorde ons om allen te binden.
8. Het hoofd van de geesten, Mastema, kwam en zei: Heer, Schepper, laat sommigen van hen voor mij blijven, en laat hen luisteren naar mijn stem, en alles doen wat ik hun zal zeggen; want als sommigen van hen aan mij niet worden overgelaten, zal ik niet in staat zijn om de macht van mijn wil uit te oefenen over de zonen van de mensen; want deze zijn voor corruptie en het leiden van dwaling vóór mijn oordeel, want groot is de kwaadaardigheid van de zonen van de mensen."
9. En Hij zei: "Laat het tiende deel van hen voor hem over blijven en laat negen delen van hen afdalen naar de plaats van veroordeling."
10. En aan een van ons beval Hij dat wij Noach al hun geneesmiddelen moesten onderwijzen; want Hij wist dat zij niet recht zouden wandelen, noch naar gerechtigheid zouden streven.
11. En wij deden naar al Zijn woorden: alle boosaardige kwaden bonden wij in de plaats van veroordeling en lieten een tiende deel van hen achter, dat zij aan Satan op de aarde onderworpen zouden zijn.
12. En wij hebben aan Noach alle geneesmiddelen voor hun ziekten uitgelegd, samen met hun verleidingen, en hoe hij ze met de kruiden van de aarde zou kunnen genezen.
13. En Noach schreef alle dingen in een boek, terwijl we hem instrueerden over alle soorten medicijnen. Aldus werden de boze geesten van de zonen van Noach uitgesloten.
14. Hij gaf alles wat hij had geschreven aan Sem, zijn oudste zoon; want hij hield van hem, boven al zijn zonen.
15. En Noach ontsliep met zijn vaders, en werd begraven op de berg Lubar in het land van Ararat.
16. Negenhonderdvijftig jaar vervulde hij in zijn leven, negentien jubeljaren en twee weken en vijf jaar [1659 AM].
17. En in zijn leven op aarde blonk hij uit onder de mensenkinderen, behalve Henoch, vanwege zijn gerechtigheid, waarin hij volmaakt was. Want het werk van Henoch was gewijd aan een getuigenis voor de generaties van de wereld, opdat hij alle daden van generatie tot generatie zou vertellen, tot de dag van het oordeel.
18. En in de drieëndertigste jubeljaarperiode, in het eerste jaar van de tweede jaarweek, nam Peleg in het eerste jaar in de tweede jaarweek, voor zichzelf een vrouw, wiens naam was Lomna de dochter van Sina'ar, en ze baarde hem een zoon in het vierde jaar van deze jaarweek, en hij noemde zijn naam Reu; want hij zei: "Zie de kinderen van de mensen zijn boos geworden, met het slechte doel om voor zichzelf een stad en een toren te bouwen in het land van Sinear."
19. Want ze vertrokken van het land Ararat oostwaarts naar Sinear; want in zijn dagen bouwden ze de stad en de toren, zeggende: "Ga heen, laten we vandaar in de hemel klimmen."
20. En zij begonnen te bouwen, en in de vierde jaarweek maakten zij bakstenen met vuur, en de bakstenen dienden hen tot steen, en de klei waarmee zij het samen versterkten, was asfalt dat uit de zee komt, en uit de fonteinen van water in het land van Sinear.
21. En zij bouwden het: drieënveertig jaar [1645-1688 AM] waar zij het bouwden; de breedte was 203 bakstenen, en de hoogte van een baksteen was het derde ervan; de hoogte bedroeg 5433 cubits en 2 palmen, en (de hoogte van een muur was) dertien stadia (en van de dertig andere stadia's)
22. En de Heer onze God zei tot ons: Zie, zij zijn één volk, en zij beginnen (dit) te doen, en nu zal niets hen weerhouden. Laten we ons klaarmaken en naar beneden gaan en hun taal door elkaar halen, dat ze elkaars taal niet begrijpen, en dat ze in steden en naties worden verspreid, en één doel zal hen niet langer in beslag nemen tot de dag van het oordeel."
23. En de Heer daalde af, en wij daalden met Hem af, om de stad en de toren te zien die de kinderen van de mensen hadden gebouwd.
24. En Hij verwarde hun taal, en zij begrepen niet langer elkaars spraak, en toen stopten ze met het bouwen van de stad en de toren.
25. Vanwege deze reden wordt het hele land van Sinear Babel genoemd, omdat de Heer daar alle taal van de mensenkinderen in verwarring bracht, en van daaruit werden zij naar hun steden verspreid, elk naar zijn taal en volk.
26. En de Heer zond een machtige wind tegen de toren en wierp deze op de aarde, en zie, het was tussen Assur en Babylon in het land van Sinear, en zij noemden haar naam 'Omverwerping'.
27. In de vierde week van het eerste jaar, in het begin daarvan in de vierendertigste jubeljaarperiode [1688 AM] werden zij verspreid vanuit het land Sinear.
28. En Cham en zijn zonen gingen naar het land dat hij zou bezitten, dat hij als zijn deel in het zuiden verkreeg.
29. En Kanaän zag het land van Libanon tot aan de rivier van Egypte, dat het zeer goed was, en hij ging niet naar het land van zijn erfenis in het westen (dat wil zeggen naar de zee, en hij woonde in het land van Libanon, oostelijk en westwaarts vanaf de grens van Jordanië en vanaf de grens van de zee.
30. En Cham, zijn vader, en Cush en Mizraim, zijn broeders zeiden tot hem: "U hebt u gevestigd in een land dat niet uw land is en dat niet door het lot aan ons is toegevallen. Doe dat niet, want indien u dit doet, zullen u en uw zonen in het land vallen en door opruiing vervloekt worden, want door opruiing hebt u zich gevestigd, en door opruiing zullen uw kinderen vallen, en u zult voor eeuwig ontworteld worden.
31. Woon niet in de woning van Sem; want aan Sem en zijn zonen kwam het toe door het lot.
32. Vervloekt bent u, en vervloekt zult u zijn voor alle zonen van Noach, door de vloek waardoor wij ons aan een eed gebonden hebben in het bijzijn van de heilige rechter en in het bijzijn van Noach, onze vader."
33. Maar hij luisterde niet naar hen, en woonde in het land van Libanon, van Hamath tot aan waar men binnenkomt in Egypte, hij en zijn zonen tot op de dag van vandaag.
34. En om deze reden wordt het land Kanaän genoemd.
35. En Jafeth en zijn zonen gingen naar de zee toe en woonden in het land van hun deel; en Madai zag het land van de zee en dat beviel hem niet, en hij smeekte om een (aandeel) van Cham en Assur en Arfachsad, de broer van zijn vrouw, en hij woonde in het land van Media, dicht bij de broer van zijn vrouw tot op heden.
36. En hij noemde zijn woonplaats en de woonplaats van zijn zonen, Media, naar de naam van hun vader Madai.

Hoofdstuk 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 11

Bron: Jubilees 10

Bron: From The Apocrypha and Pseudepigrapha of the Old Testament by R.H. Charles, Oxford: Clarendon Press, 1913
Scanned and Edited by Joshua Williams, Northwest Nazarene College