Het boek Jubileeën

Jakob gaat naar Bethel om een offer aan te bieden: 1-3 (zie Gen. xxxv.2-4,7,14). Izaäk zegent Levi: 4-17, en Juda: 18-23. Jakob vertelt aan Izaäk hoe God hem welvarend maakte: 24-25. Jakob gaat naar Bethel met Rebekka en Debora: 26-30. Jakob zegent de God van zijn vaderen: 31-32.

Hoofdstuk 31

1. En op de nieuwe maan van de maand sprak Jakob tot alle mensen van zijn huis: 'Reinig u en verwissel uw kleren en laten wij opstaan en naar Bethel gaan, waar ik Hem een gelofte heb afgelegd op de dag dat ik vluchtte voor het aangezicht van mijn broer Ezau. Want Hij is bij mij geweest en bracht mij in vrede in dit land. En doe de vreemde goden onder u weg.'
2. En zij gaven de vreemde goden op, en dat wat in hun oren was, en dat wat om hun nek was, en de afgoden die Rachel van Laban haar vader stal, en zij gaf alles aan Jakob. En hij verbrandde het en brak ze aan stukken en vernietigde ze, en verstopte ze onder een eik die in het land van Sichem is.
3. En hij ging op de nieuwe maan van de zevende maand naar Bethel. En hij bouwde een altaar op de plaats waar hij had geslapen, en hij richtte daar een pilaar op, en hij zond een woord tot zijn vader Izaäk om naar hem toe te komen voor zijn offer, en naar zijn moeder Rebekka.
4. En Izaäk zei: 'Laat mijn zoon Jakob komen, en laat ik hem zien voordat ik sterf.'
5. En Jakob ging naar zijn vader Izaäk en zijn moeder Rebekka, naar het huis van zijn vader Abraham, en hij nam twee van zijn zonen mee, Levi en Juda, en hij kwam naar zijn vader Izaäk en naar zijn moeder Rebekka.
6. En Rebekka kwam uit de toren naar voren om Jakob te kussen en hem te omhelzen, want haar geest was nieuw leven ingeblazen toen ze hoorde: 'Zie Jakob, uw zoon is gekomen.' En ze kuste hem.
7. En zij zag zijn twee zonen, en zij herkende hen, en zei tot hem: 'Zijn dit uw zonen, mijn zoon? en zij omhelsde hen en kuste hen, en zegende hen, en zei: 'In u zal het zaad van Abraham roemrijk worden, en u zult bewijzen een zegen op aarde te zijn.'
8. En Jakob ging naar Izaäk, zijn vader, naar de kamer waar hij lag, en zijn twee zonen waren met hem, en hij nam de hand van zijn vader, en bukte voor hem neer, en Izaäk klampte zich vast aan de hals van Jakob, zijn zoon, en weende aan zijn nek.
9. En de duisternis verliet de ogen van Izaäk, en hij zag de twee zonen van Jakob, Levi en Juda, en hij zei: 'Zijn dit uw zonen, mijn zoon? want zij gelijken op u.'
10. En hij zei tot hem, dat zij waarlijk zijn zonen waren: 'En u hebt werkelijk gezien, dat zij waarlijk mijn zonen zijn.'
11. En zij kwamen nader tot hem, en hij draaide en kuste hen en omhelsde hen beiden samen.
12. En de profetische geest kwam in zijn mond, en hij nam Levi bij zijn rechterhand en Juda bij zijn linkerhand.
13. En hij wendde zich eerst tot Levi en begon hem eerst te zegenen, en zei tot hem: 'Moge de God van allen, de Heer van alle eeuwen, u en uw kinderen door alle eeuwen heen zegenen.
14. En moge de Heer u en uw zaad grootheid en grote heerlijkheid geven, en u en uw zaad onder alle vlees tot Hem doen naderen om in Zijn heiligdom te dienen zoals de aartsengelen en zoals de heilige engelen. Net zoals zij zal het zaad van uw zonen er zijn voor heerlijkheid, grootheid en heiligheid, en Hij zal hen voor alle eeuwen groot maken.
15. En zij zullen rechters en vorsten zijn, en stamhoofden van al het zaad van de zonen van Jakob.
    
    Zij zullen het woord van de Heer in rechtvaardigheid spreken,
    En zij zullen al Zijn oordelen in rechtvaardigheid richten.
    
    En zij zullen Mijn wegen aan Jakob verklaren.
    En mijn wegen aan Israël.
    
    De zegen van de Heer zal worden gegeven in hun monden
    om al het zaad van de geliefden te zegenen.


16. Uw moeder heeft uw naam Levi genoemd.
    En terecht heeft zij uw naam genoemd.
    
    U zult voor de Heer worden samengevoegd.
    En wees de metgezel van alle zonen van Jakob.
    
    Laat zijn tafel de uwe zijn,
    en u en uw zonen ervan eten.
    
    En moge uw tafel vol zijn gedurende alle generaties.
    En uw eten zal niet falen tot in alle eeuwen.


17. En laat allen die u haten, voor u neervallen.
    En laat al uw vijanden worden uitgeroeid en vergaan.
    
    En gezegend zal hij zijn die u zegent.
    En vervloekt zij elk volk dat u vervloekt.'
    
    
18. En tegen Juda zei hij:
    'Moge de Heer u kracht en macht geven
    
    om alles wat u haat te vertreden.
    Een vorst zult u zijn, u en één van uw zonen, over de zonen van Jakob.
    
    Mogen uw naam en de naam van uw zonen uitgaan en elk land en gebied doorkruisen.
    Dan zullen de heidenen voor uw aangezicht vrezen,
    
    en alle volken zullen beven
    (en alle mensen zullen beven).


19. In u zal de hulp van Jakob,
    en in u wordt de redding van Israël gevonden.


20. En wanneer u op de troon van de eer van uw gerechtigheid zit,
    zal er grote vrede zijn voor al het zaad van de zonen van de geliefden.
    
    Gezegend zij Hij die u zegent,
    en al wie u haat, teistert en vervloekt,
    zal worden uitgeroeid en van de aarde worden verdelgd en worden vervloekt.'


21. En toen hij zich omdraaide kuste hij hem opnieuw en omhelsde hem, en verheugde zich zeer; want hij had de zonen van Jakob, zijn zoon, in waarheid gezien.
22. En hij ging van tussen zijn voeten uit, en viel voor hem neer en boog, en hij zegende hen en rustte daar met Izaäk, zijn vader, die nacht, en ze aten en dronken met vreugde.
23. En hij liet de twee zonen van Jakob daar slapen, de een aan zijn rechterhand en de ander aan zijn linkerhand, en het werd hem gerekend tot gerechtigheid.
24. En Jakob vertelde zijn vader alles gedurende die nacht, hoe de Heer hem grote barmhartigheid had betoond, en hoe Hij (hem) op al zijn wegen welvarend had gemaakt en hem tegen alle kwaad had beschermd.
25. En Izaäk zegende de God van zijn vader Abraham, die zijn barmhartigheid en gerechtigheid niet had onttrokken aan de zonen van zijn dienaar Izaäk.
26. En 's morgens vertelde Jakob aan zijn vader Izaäk de gelofte die hij aan de Heer had afgelegd, en het visioen dat hij had gezien, en dat hij een altaar had gebouwd, en dat alles klaar was om het offer voor de Heer te brengen zoals hij had beloofd, en dat hij was gekomen om hem op een ezel te zetten.
27. En Izaäk zei tot Jakob, zijn zoon: 'Ik kan niet met u meegaan; want ik ben oud en niet in staat om de weg te gaan; ga, mijn zoon, in vrede; want ik ben honderdvijfenzestig jaar deze dag; ik ben niet meer in staat om te reizen; zet uw moeder (op een ezel) en laat haar gaan met u.
28. En ik weet, mijn zoon, dat u voor mij gekomen bent, en dat u op deze dag, waarop u mij in leven hebt gezien, gezegend bent, en ik heb u ook gezien, mijn zoon.
29. Moge het u wel gaan en de gelofte nakomen, die u beloofd hebt; en leg uw gelofte niet terzijde; want u zult ter verantwoording geroepen worden, omdat u de gelofte gedaan hebt; haast u daarom om deze na te komen, en moge Hij behaagd worden, die alle dingen gemaakt heeft, aan wie u de gelofte gezworen hebt.'
30. En hij zei tot Rebekka: 'Ga met uw zoon Jakob.' En Rebekka ging met haar zoon Jakob, en Debora met haar, en zij kwamen in Bethel.
31. En Jakob herinnerde zich het gebed waarmee zijn vader hem en zijn twee zonen, Levi en Juda, had gezegend en hij verheugde zich en zegende de God van zijn vaderen, Abraham en Izaäk.
32. En hij zei: 'Nu weet ik dat ik een eeuwige hoop heb, en mijn zonen ook, voor de God van allen.' En zo is het over deze twee verordineerd. En zij leggen het vast als een eeuwig getuigenis voor hen op de hemelse tafelen, hoe Izaäk hen zegende.

Bron: Jubilees 31

Hoofdstuk - 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27| 28 | 29 | 30

Bronpagina: From The Apocrypha and Pseudepigrapha of the Old Testament by R.H. Charles, Oxford: Clarendon Press, 1913
Scanned and Edited by Joshua Williams, Northwest Nazarene College