EXO-Vaticana (Deel 20)

10 maart 2013

Deel 1 - Deel 2 - Deel 3 - Deel 4 - Deel 5 - Deel 6 - Deel 7 - Deel 8 - Deel 9 - Deel 10
Deel 11 Deel 12 - Deel 13 - Deel 14 - Deel 15 - Deel 16 - Deel 17 - Deel 18 - Deel 19 Deel 20

Tijdens zijn leven, was Sir Arthur C. Clarke (1917-2008) een beroemde science-fiction auteur, uitvinder, futurist en televisiecommentator die samen met Robert A. Heinlein en Isaac Asimov werd beschouwd als een van de "Grote Drie" van de science fiction.

Clarke in het bijzonder had een griezelige handigheid voor vooruitzicht in de toekomst. Bijvoorbeeld, in 1956 waren de moderne video games onbekend en men had aan virtual reality spelletjes nog niet eens gedacht. Dat wil zeggen, totdat Clarke er over schreef in De stad en de sterren:

Van alle duizenden vormen van recreatie in de stad was dit het meest populair. Wanneer je een saga binnentrad, was je niet alleen een passieve waarnemer ... Je was een actieve deelnemer en bezat - of leek te bezitten - je vrije wil. De gebeurtenissen en de scènes die het ruwe materiaal waren van je avonturen, zouden op voorhand kunnen zijn opgesteld door vergeten kunstenaars, maar er was genoeg flexibiliteit om grote variatie toe te staan. Je zou naar deze phantomwerelden kunnen gaan met je vrienden, op zoek naar een opwinding die niet bestaat in Diaspar - en zolang de droom duurde was er geen manier waarop het kan worden onderscheiden van de werkelijkheid.[i]

Of wie zou hebben geloofd in 1968, dat de "newspad" technologie in 2001, negen jaar later zou worden gerealiseerd als de iPad in 2010? Toch heeft Clarke in zijn roman, 2001: A Space Odyssey, deze technologie duidelijk omschreven:

Toen hij moe was van alle officiële rapporten en nota's en notulen, zou hij zijn A4-grote Newspad aansluiten op de informatie van het circuit en de laatste rapporten scannen van de Aarde. Een voor een zou hij 's werelds grootste elektronische documenten oproepen, hij wist de codes van de meer belangrijke uit het hoofd, en had er geen behoefte aan om de lijst te raadplegen op de achterzijde van zijn pad. Overschakelend naar het korte termijn beeldschermgeheugen dat was opgeslagen, bleef hij de voorpagina bezien, terwijl hij al snel zocht in het nieuws, en notie nam van de punten die hem interesseerden. [ii]

Helaas is het zo dat Clarke zo'n opmerkelijk vooruitziende blik had, wat tevens belangrijke (en beangstigende) realiteiten zijn voor ons onderzoek. Dit komt omdat in de klassieke sci-fi ziener Childhood's End (1953), er in de toekomst reusachtige zilveren ruimteschepen verschijnen bij elke grote stad op aarde. Nadat het stof is neergedaald komen de rustige, maar mysterieuze "Heersers" helpen om een wereldregering te vormen, die alle oorlog zal laten eindigen en de planeet tot een utopie maken. Vreemd genoeg, slechts een select aantal mensen zien de Heersers, en hun doel voor hun komst naar de Aarde blijft verhuld als ze de vragen jarenlang ontwijken en de voorkeur geven aan hun verblijven in hun ruimteschip, en regeren bij volmacht. Heerser Karellen, de "toezichthouder voor de Aarde," (een buitenaardse god) spreekt alleen direct met de VN-secretaris-generaal. Karellen vertelt hem dat de Heersers zich openbaren na vijftig jaar, als de mensheid gewend zal zijn geraakt aan (en afhankelijk van) hun aanwezigheid. Als dan de onthulling uiteindelijk plaatsvindt op verzoek van Karellen, lopen twee kinderen het schip binnen als de menigte beneden eindelijk een glimp krijgt van hoe de aliens eruit zien. Clarke schrijft:

Er was geen vergissing. Met leerachtige vleugels, kleine horens, en een getande staart - alles was er. De meest verschrikkelijke van alle legenden was tot leven gekomen, uit het onbekende verleden. Maar nu stond het glimlachend, in donkere majesteit, met het zonlicht glanzend op zijn enorme lichaam, en met op beide armen een menselijk kind dat vol vertrouwen daarop ruste. [iii]

Volgens het verhaal met de openbaring dat deze wezens - historisch bekend als de duivel en zijn engelen - in feite altijd onze weldoeners en redders waren, en niet tot chaos leidde, maar tot een technologische en spirituele utopie, wat snel resulteerde in de ontbinding van alle eerder bestaande religies. De wereld viert het als alle mensen worden beschreven bij het bereiken van het overwinnen van hun vooroordelen, tegen de duivelse aanblik van Karellen, of, zoals hij bekend was in de Bijbel, Satan.

Hier was een openbaring waaraan niemand kon twijfelen, of kon ontkennen: gezien hier met de onbekende magie van de Heersers, hun wetenschap, het ware begin van wat alle grootste religies op de wereld hadden. Waarvan de meeste van hen edel en inspirerend waren, maar wat niet genoeg was. Binnen een paar dagen hadden de talrijke messiassen van de mensheid hun goddelijkheid verloren. Onder dit felle en passieloze licht van de waarheid, was al het geloof dat miljoenen hadden opgedaan in tweemaal duizend jaar verdwenen als een ochtenddauw. [iv]

Als het verhaal dan verder gaat, beginnen de kinderen op Aarde - bevrijd van de verouderde Abrahamitische religies zoals het christendom - met het weergeven van krachtige paranormale gaven, een voorafschaduwing van hun evolutie in een kosmisch bewustzijn, een transcendente vorm van leven. Inderdaad, dit is het einde van het menselijke soort zoals het bekend stond, wanneer iedereen overgaat in een kosmische intelligentie genaamd de Overmind.

Degenen die bekend zijn met oosterse godsdiensten herkennen Clarke's verhaal als een slimme ET-versie van pantheïstisch monisme (het standpunt dat er slechts een soort van ultieme stof is). Overmind is vrij gelijksoortig aan het hindoeïstische concept van Brahman, en gezien het feit dat Atman, simpel gezegd, het concept van het "zelf", de Hindoe leer "Atman is Brahman" en ongeveer gelijk is aan absorptie in de Overmind. Ook het boeddhisme bepleit de ontbinding van het zelf in het Nirvana. In feite hebben bijna alle New Age, spiritualisten, en occulte tradities een vergelijkbaar monistisch dogma. Sommigen betrekken in deze leer van bedrog termen als "Christus Bewustzijn", waardoor het een aantrekkelijkere laag heeft, maar Jacques Vallee registreerde interessante voorbeelden van dergelijke verdraaide ET-theologie, ter vervanging van de bijbelse profetie met de Overmind. Een 'contactee' vertelde Vallee:

Ik kreeg te horen dat ik moest komen op dit moment met deze informatie, omdat de mensheid door de collectieve Christuservaring heen zou gaan in het aanbidden van UFO's en het ontvangen van informatie. Het zou de mensheid helpen tot een evenwicht in zijn politieke focus. Je ziet een interessante zaak, Jacques, dat we het feit moeten benadrukken dat we een nieuw programma ontvangen! We hoeven niet door de oude programmering van Armageddon heen te gaan. [v]

Zulk New-Age gebabbel zoals hierboven beschreven in de doctrine van de niet-christenen in deze eeuw, is de ene kant, maar de laatste preken van Paus Benedictus XVI, met zijn eindtijdzienswijze heeft een verontrustende en soortgelijke voorbereidende les. Dit kan geen verrassing zijn voor die katholieken die bekend zijn met Vader Malachi Martin's waarschuwingen in zijn boek De Jezuïeten, waar hij gedocumenteerd heeft hoe priesters als Pierre Teilhard de Chardin met hun sterke beïnvloeding van de kerk en haar academische wereld in de richting van het occultisme van deze eeuw. In het hoofdstuk over "Exotheology" in het nieuwe boek Exo-Vaticana waar we Chardin's geloof in buitenaardse wezens vaststellen en een korte bespreking aanbieden van zijn magische darwinistische mystiek. Maar het was zijn verbinding met het monistische occultisme en wat wordt genoemd de "Omega Point", dat ons door het alien-goddelijke gangenstelsel voert. Volgens Chardin, in zijn The Future of Man (1950), wordt het universum momenteel geëvolueerd naar een hoger niveau van materiële complexiteit en bewustzijn tot het uiteindelijk zijn doel, de 'Omega Point' zal bereiken. Chardin heeft als bewezen aangenomen dat dit de hoogste aspiratie van complexiteit en bewustzijn is, een idee dat ongeveer gelijk is aan de 'technologische singulariteit', zoals verwoord in de geschriften van transhumanisten zoals Ray Kurzweil. Inderdaad vindt men een opmerkelijke samensmelting van alle niet-christelijke systemen onder de vlag van Singularity, Monisme, Omega Point, en Overmind. Maar net als het vage "Christus-bewustzijn", wat bepleit wordt door occultisten, Chardin's geschriften kunnen gemakkelijk mis-begrepen worden, omdat hij niet alleen gezorgd heeft voor een nieuwe woordenschat voor zijn darwinistische religie, maar hij heeft ook opnieuw bijbelse terminologie gedefinieerd om een vreemde betekenis te geven aan de oorspronkelijke bedoeling. Bijvoorbeeld, wanneer Chardin schrijft over "Christus", heeft hij het meestal niet over Jezus van Nazareth. In plaats daarvan beschrijft hij de Ultra-Man, de allesomvattende einde van de evolutie in de Omega Point. Als voorbeeld, overweeg hoe Jezus zei: "Meent niet, dat Ik gekomen ben om de wet of de profeten te ontbinden: Ik ben niet gekomen om te ontbinden, maar om te vervullen" (Mattheüs 5:17). Chardin legt dit uit als: "Ik ben niet gekomen om te ontbinden, maar om de Evolutie te vervullen." [vi] Voor de meeste christenen lijkt dit waarschijnlijk openlijke ketterij, maar de infiltratie in het rooms-katholieke denken, en de gevaarlijke buitenaardse-christelijke gevolgen ervan, die het met zich meebrengt, heeft zich geïnfiltreerd tot de hoogste niveaus in Rome - met inbegrip van het pausdom.

Buiten medeweten van de meeste rooms-katholieken is de gepensioneerde Paus Benedictus XVI een mystieke Chardinian van de hoogste orde. Zijn boek, 'Credo voor vandaag: wat christenen geloven' (2009), volgt de leiding van de Jezuïet en stelt ondubbelzinnig vast dat een geloof in creationisme (de idee dat het leven, de aarde en het universum zoals wij het kennen vandaag de dag, niet "evolueerde", maar gemaakt door de God van de Bijbel), "in strijd is met de idee van evolutie en onhoudbaar vandaag." [vii] Na zijn afwijzing van het Creationisme en de ondersteuning van de evolutie, stelt paus Benedictus XVI vervolgens de leer van de wederkomst van Christus in dienst van Chardin's "Omega Point", waarin een "nieuw soort" van God, mens en geest zal voortkomen, vanaf pagina 113 lezen we:

Vanuit dit perspectief, het geloof in de tweede komst van Jezus Christus en de voleinding van de wereld, zou in dat geval kunnen worden uitgelegd als de overtuiging dat onze geschiedenis de overgang is naar een "omega"-punt, waar het uiteindelijk en onmiskenbaar duidelijk zal worden, dat het element van stabiliteit, dat er voor ons lijkt te zijn als de ondersteunende grond van de werkelijkheid, om zo te zeggen, niet louter onbewuste materie is, dat integendeel de echte, vaste ondergrond de geest is. De geest houdt het samen, geeft het de werkelijkheid, inderdaad de realiteit: het is niet van beneden, maar van boven dat het wezen zijn vermogen krijgt om te leven. Dat er zoiets is als een proces van 'complexificatie' door middel van de geest, en van deze laatste de concentratie ervan in een nieuw soort van eenheid dat reeds te zien is in de herschepping van de wereld door middel van technologie. [viii]

De term "complexificatie" werd bedacht door Chardin (en de technologische toespelingen die suggereren dat het verwant is aan het transhumanisme en Ray Kurzweil's Singularity); en de volledige toewijding van de paus aan deze theologie wordt weer blootgelegd in zijn boek, Principles of Katholieke Theologie (1987), die luidt als volgt:

De impuls van Teilhard de Chardin oefende een grote invloed uit. Met een gedurfde visie die is opgenomen in de historische beweging van het christendom, in het grote kosmische proces van evolutie van Alpha tot Omega: sinds de noögenesis, sinds de opbouw van het bewustzijn in het geval waardoor de mens, mens is geworden, in dit proces van evolutie is het zich blijven ontvouwen als de bouw van de noösfeer bovenop de biosfeer. [ix]

Deze "noösfeer" wordt zeer serieus genomen vandaag in de modernistische katholieke theologie, de academische wereld, en zelfs de wetenschappelijke. Het wordt in het wetenschappelijke tijdschrift, Encyclopedie van Paleontologie, op deze manier uitgelegd:

Teilhard bedacht het concept van de "noösfeer", de nieuwe "denklaag" of membraan op het oppervlak van de aarde, gesuperponeerd op de levende laag (biosfeer) en de levenloze laag van het anorganisch materiaal (lithosfeer). Naleving van de "wet van complexificatie/geweten", waarin het hele universum een proces ondergaat van "convergente integratie" en de neiging heeft tot een uiteindelijke staat van concentratie, naar de "Omega Point" waar de noösfeer zich intens zal verenigd hebben en een "hyperpersoonlijke" organisatie bereiken. Teilhard stelt deze toekomstige hyperpersoonlijke psychologische organisatie gelijk met een opkomende goddelijkheid [een toekomstige nieuwe vorm van God]. [x]

De nieuw gesanctioneerde leer van een naderende "emergente goddelijkheid" in plaats van de letterlijke terugkeer van Jezus Christus, is niet eens zo'n erg groot geheim meer onder katholieke priesters (ondanks de cryptische Charindianse taalmaskers voor de niet-ingewijden). Bijvoorbeeld, in zijn homilie van 24 juli 2009, in de kathedraal van Aosta, met een commentaar op Romeinen 12:1-2, zei de paus:

De rol van het priesterschap is het wijden van de wereld, zodat het een levende gastheer is, wat een liturgie kan worden: zodat de liturgie misschien niet iets is als naast de werkelijkheid van de wereld, maar dat de wereld zelf een levende gastheer is, en een liturgie zal worden. Dit is ook de grote visie van Teilhard de Chardin: op het einde zullen we een ware kosmische liturgie bereiken, waar de kosmos een levende gastheer wordt. [Xi]

Dit is openlijk pantheïstisch en natuurlijk, de tekst die hij besprak, (Romeinen 12) leert precies het tegenovergestelde: "wordt niet gelijkvormig aan deze wereld" (Romeinen 12:2 a). Terwijl de paus dus agressief het Chardin-proces bevordert van "noögenesis", waarin de kosmos tot leven komt en iedereen verenigt als een "levende gastheer", kan men gemakkelijk zien dat Brahman, Nirvana, Overmind en Singularity ongeveer gelijk zijn aan dit monistische concept. Interessant, noögenese (Grieks: νοῦς = geest; γένεσις = steeds) heeft eigenlijk twee functies: één in het Darwiniaanse Chardin pantheïsme - en een andere, in een meer vertellend veranderingsproces - in de moderne astrobiologie.

In het systeem van Chardin, is noögenesis de vierde van de vijf stadia van de evolutie, bij het beschrijven van groei en evolutie van de geest. Dit is de fase waarin we naar verluidt momenteel zijn, en zoals de noögenesis vordert, zo ook de vorming van de noösfeer, het collectieve gebied van menselijk denken. In feite zijn er veel Chardinians die geloven dat het World Wide Web een infrastructuur is van noösfeer, een idee dat zich goed kruist met de transhumanistische gedachte. Chardin schreef: "We hebben nog geen idee van de mogelijke omvang van de 'noösferische' effecten. We worden geconfronteerd met miljoenen menselijke vibraties - een hele laag van bewustzijn die een gelijktijdige druk uitoefent op de toekomst, en de verzamelde en hamsterende opbrengst van een miljoen jaar van denken." [xii]

Echter, dit concept wordt meer doorschijnend in de astrobiologie, waar wetenschappers noögenesis hebben aangenomen als de wetenschappelijke term in de aanduiding van de herkomst van de technologische beschavingen, welke kan communiceren met mensen en reizen naar de Aarde, met andere woorden, de basis voor buitenaards contact. [xiii] Bijgevolg, onder vele, zo niet de meeste van Rome's astronomen en theologen, is er het wijdverbreide geloof dat de komst van "vreemde goden" onze lang gezochte spirituele noögenesis zal bevorderen, en volgens een vooraanstaande sociaal-psycholoog, is de massa van de wereld klaar voor een dergelijke visitatie en zal hen (of hem) ontvangen als een messias. [xiv] Dit komt verder tot uiting in een peiling in Engeland in 2012, waaruit bleek dat meer mensen tegenwoordig meer geloven in buitenaardse wezens dan in God. [xv] Bijgevolg, al dan niet, het is de ultieme uitdrukking, de noögenische "kracht der dwaling" die al aanwezig is.

Terwijl we niet per se een directe dubbelzinnigheid suggereren, de conceptuele kruising tussen de twee vormen van gebruik van noögenesis (het occulte en astrobiological) stemt wel tot nadenken, in het bijzonder in het licht van Clarke's scenario in End Childhood, waar noögenesis in de astrobiologicale toepassing (de aankomst van de vreemdeling-Heersers) de aanleiding was voor de evolutie in de richting van de Overmind en een ontbinding van de mensheid. Het lijkt erop dat Rome deze punten voor ons heeft verbonden. In zijn gesanctioneerde verhandeling, koppelde Kenneth J. Delano het concept van het maximale bewustzijn en buitenaards contact aaneen, de echte noögenesis in beide betekenissen van het woord:

Want de mens die zijn juiste plaats inneemt als burger van het universum, moet de bekrompenheid overstijgen van zijn aardse provincialisme en bereid zijn om gracieus de bewoners van andere werelden te accepteren als gelijken of zelfs als meerderen. Op dit punt in de menselijke geschiedenis is onze uitbreiding in de ruimte het noodzakelijk middel waarmee we onze intellectuele vermogens ontwikkelen tot het uiterste en, misschien in samenwerking met ETI, het bereiken van de maximale bewustzijn waarover St. Thomas van Aquino schreef in Summa Theologica:

Dit is het aardse doel van de mens: zijn intellectuele vermogens te ontwikkelen om tot volheid te komen, tot het maximum van het bewustzijn, voor het openen van de ogen van het verstand over alle dingen, zodat op de tafel van zijn ziel de orde van het hele universum en alle onderdelen kan worden geschreven. [xvi]

De Vaticaanse promotie en intriges bekeken door deze bril van het Darwinisme en astrobiologie. Na Chardin en Delano wordt de astrobiologische noögenesis wellicht beoefend door paus Benedictus, de VORG astronomen, door theologen als Tanzella-Nitti, O'Mera, en Balducci, zodat wanneer Petrus Romanus zijn regering heeft aangenomen als de laatste paus, ze misschien het Vijfde Element inluiden van het Omega Punt, wat bekend is als de "Christogenesis". (Noot van de auteur: men kan het niet helpen om terug te denken aan de film The Fifth Element, dat een priesterschap, dat een mysterieuze Vijfde Element beschermt, dat blijkt een messiaanse mens te zijn die uiteindelijk de kracht combineert van de andere vier elementen die daarbij betrokken zijn [noögenesis], tot een "goddelijk licht" om te vormen, dat de mensheid redt). In het boek van Chardin 'Het verschijnsel mens', met de vijf elementen van de evolutie zijn: 1) "geogenesis" (begin van de Aarde), 2) "biogenese" (begin van leven), 3) "antropogenese" (begin van de mensheid), 4) "noögenesis" (evolutionaire consolidatie tot maximaal bewustzijn), wat leidt tot uiteindelijk 5) "Christogenesis," de oprichting van een "totale Christus" in de Omega Point. Met dat in gedachten, en er rekening mee houdend dat astrobiologie en transhumanist filosofie suggereren dat dit noögenesis wordt aangedreven door een externe intelligentie, of het nu respectievelijk kunstmatig of buitenaards is, wat ertoe leidt dat deze auteurs concluderen dat we aan de vooravond staan van een noögenesis, niet iets wat de theologen in Rome zullen verwachten. In plaats daarvan zouden we de termen willen herdefiniëren en suggereren dat er een agressieve voorbereiding komt op een Antichristogenesis - een buitenaardse-slang-Verlosser - de ultieme darwinistische Übermensch die zelfs kale leerachtige vleugels, hoorntjes, en een getande staart heeft. Maar ongeacht hoe hij ook verschijnt, het zal beangstigend zijn, en duidelijk voor alle lezers van Exo-Vaticana, dat het Vaticaan zijn komst slim heeft voorbereid, zelfs in de bewaking vanaf de top van het Graham gebergte, met behulp van het LUCIFER apparaat.

Notities

[i] Arthur C. Clarke, The City and the Stars (New York, NY: Harcourt, Brace, 1956), 10.

[ii] Arthur C. Clarke, 2001: A Space Odyssey, as quoted in: Steven Sande, “Arthur C. Clarke’s 2001 Newspad Finnally Arrives, Nine Years Late,” The Unofficial Apple Weblog, January 28, 2010, http://www.tuaw.com/2010/01/28/arthur-c-clarkes-

2001-newspad-finally-arrives-nine-years-late/.

[iii] Arthur C. Clarke, Childhood's End (New York, NY: Ballantine Books, 1953), 68.

[iv] Clarke, Childhood's End, 75.

[v] Jacques Vallée, Messengers of Deception: UFO Contacts and Cults (Berkeley, CA: Ronin Pub, 1979), 136.

[vi] Malachi Martin, The Jesuits (New York, NY: Simon & Schuster, 1988), 290.

[vii] Pope Benedict XVI, Credo for Today: What Christians Believe (San Francisco: Ignatius Press, 2009), 34.

[viii] Ibid., 113.

[ix] Joseph Cardinal Ratzinger, Principles of Catholic Theology: Building Stones for a Fundamental Theology, translated by Sister Mary Frances McCarthy, S.n.d. (San Francisco: Ignatius Press, 1987), 334.

[x] "TEILHARD DE CHARDIN, PIERRE," Encyclopedia of Paleontology, s.v, last accessed January 26, 2013, http://www.liberty.edu:2048/login?url=http://

www.credoreference.com/entry/routpaleont/teilhard_de_chardin_pierre.

[xi] Pope Benedict XVI, “Homily of July 24, 2009,” in the Cathedral of Aosta, last accessed January 26, 2013, http://www.vatican.va/holy_father/benedict_xvi/homilies/2009/

documents/hf_ben-xvi_hom_20090724_vespri-aosta_en.html.

[xii] Pierre Teilhard de Chardin, The Phenomenon of Man (New York, NY: Harperperennial, 1955), 286.

[xiii] M. M. Ćirković, “Fermi's Paradox: The Last Challenge for Copernicanism?” Serbian Astronomical Journal 178 (2009), 1–20.

[xiv] Robert Emenegger, UFO's, Past, Present, and Future (New York, NY: Ballantine Books, 1975), 130–147.

[xv] Lee Speigel, “More Believe in Space Aliens than in God According to U.K. Survey,” Huffington Post, October 18, 2012, http://www.huffingtonpost.com/2012/10/15/alien-

believers-outnumber-god_n_1968259.html (accessed 12/07/2012).

[xvi] Kenneth J. Delano, Many Worlds, One God, 104.

Bron: EXO-VATICANA - Part 20