Niveaus van Bijbelse interpretatie

Door JR Church
febr. 2010

Er zijn drie fundamentele niveaus in de bijbelse structuur -. De primaire interpretatie, de praktische toepassing en de profetische implicatie. De meeste christenen zijn zich bewust van de primaire interpretatie en de praktische toepassing van de Schrift, maar blijven in gebreke bij het bestuderen van de profetie. Te veel mensen begrijpen niet het belang ervan voor onze persoonlijke geestelijke ontwikkeling.

Volgens een peiling van november 1999 in Newsweek magazine, gelooft 40% van de Amerikaanse volwassenen dat de wereld zal eindigen zoals de Bijbel het voorspelt, met de Slag van Armageddon en de terugkeer van Jezus Christus. Dat is prijzenswaardig. We worden bemoedigd dat zoveel Amerikanen geloven in de profetieën van de Bijbel. Dus waarom zijn de mensen dan niet meer en nauwer betrokken bij de bestudering van de bijbelse profetie?

Meest elementaire zondagsschool-lessen zijn opgebouwd rond de primaire interpretatie - een vlakke eenvoudige boodschap uit de Bijbel. Merendeel van de gemiddelde zondagsschool-lessen zijn bedoeld voor de praktische toepassing om te leren - hoe te leven in deze tegenwoordige wereld naar God’s wil. Het is ook een feit dat de meeste preken thema’s behandelen met de praktische toepassing. Dit is de noodzakelijke basis voor de gelovige. Hun belang kan niet worden geminimaliseerd. Echter, de meeste christenen komen niet verder dan dit niveau in de bijbel.

De apostel Paulus moet de meer diepere niveaus van de profetie geleerd hebben aan de mensen in Thessalonica. Johannes deed dat zeker in een cursus voor gevorderden met het boek Openbaring aan zijn gemeente in Efeze. Toch blijft vandaag de dag de gemiddelde moderne gemeente ver achter op dit gebied.

De hoofdstroom van het christendom behandelt de studie van de profetieën als een ver van mijn bed show. In de meeste preken, wordt een algemeen beeld van de profetie gepresenteerd, meestal in een soort verkorte vorm. De gemiddelde christen is niet op de hoogte van de uitgestrekte velden van bijbelse kennis die er liggen binnen in de pagina’s van de Bijbel.

Toekomst beelden

De Bijbel is structureel bedoeld om ons mee te nemen op een reis vanuit het verleden, via het heden, naar de toekomst. God, die ons laat zien waar we vandaan kwamen en hoe we moeten leven, terwijl wij hier zijn, maar ons niet zonder enige richting in de toekomst laat, maar laat zien waar we naartoe gaan.

De Bijbel als geheel, draagt dit als ontwerp. Het Oude Testament begint met het primaire beeld van het verleden, terwijl het Nieuwe Testament ons een heldere en eeuwige toekomst belooft. Let op de vormgeving: de primaire of historische visie is altijd de opening en de profetische of de futuristische visie besluit altijd het werk.

De structuur van het Oude Testament opent met het historische beeld in Genesis tot en met Deuteronomium en eindigt met een futuristisch uitzicht in de profeten - Jesaja tot en met Maleachi. Het Nieuwe Testament begint met de historische beeld van de eerste komst van Christus in het evangelie en eindigt met een futuristische uitzicht op de wederkomst van Christus in de Openbaring.

De Tora

Dit geldt ook voor de structuur van de meeste individuele boeken in de Bijbel. Bijvoorbeeld, Genesis begint met een primaire interpretatie, zoals te zien is in de schepping en de zondeval van Adam; gaat door met de praktische toepassing, zoals te zien is in de verhalen over geloof en gehoorzaamheid, en sluit af met de profetische implicatie, zoals te zien is in het begin van de afwijzing en latere erkenning van Jozef. Zijn overwicht door het gouverneurschap van Egypte, en de uiteindelijke verlossing van zijn familie. In het verhaal van Jozef kunnen we de profetische betekenis lezen van zijn afwijzing. Dit is duidelijk de profetische afwijzing van Jezus Christus - eeuwenlang geschreven vóór Zijn geboorte en afwijzing. Bovendien, het verhaal van Jozef laat ons de toekomstige verlossing van Israël zien.

Het boek Genesis eindigt met de profetieën van de stervende Jakob. Er is ons duidelijk verteld dat hij een serie van profetieën gaf aan zijn zoons “... van dat wat jullie zal overkomen in de laatste dagen” (Gen. 49:1).

Exodus is een uitstekend voorbeeld van een boek dat begint met het historische feit van de joodse slavernij in Egypte en eindigt met een futuristische beeld van de Tabernakel - een heilige verblijfplaats opgericht in het midden van het kamp en de glorie van God in zich, om te wonen tussen de Zijn volk. Het biedt de profetische implicaties van het komende koninkrijk van de hemel.

Leviticus opent met een primaire visie op de verschillende offers, gaat door met praktische lessen voor de gemeente en besluit in de hoofdstukken 23-27, met een futuristische uitzicht op de heilige dagen en wat ze betekenen voor de natie.

Nummeri opent met het begin van de woestijn reis, voert ons door tien proeven van geloof, en besluit met de diepe profetische implicaties. Bileam is een type van de antichrist. Hun oorlogen tegen Arad, Og en Sihon zijn typerend voor de toekomstige conflicten die leiden tot het Armageddon. De afsluiting met deze hoofdstukken in het boek Numeri zijn duidelijk profetisch aangaande de eindtijd.

Deuteronomium opent met een overzicht van de veertig jaren in de woestijn en eindigt met de profetische implicaties van de hoofdstukken 29-34. Hoofdstukken 29 en 30 vertellen over een verbond van genade, welke zal worden omarmd nadat het uitverkoren volk terug zal keren naar hun thuisland, na vele jaren van ballingschap. Hoofdstuk 32 geeft het Lied van Mozes - een lied gezongen door de heiligen in Openbaring 15. Het is ronduit profetisch.

De Profeten

Het Oude Testament begint met de boeken van de geschiedenis en eindigt met de toekomst beelden van de profeten. We kunnen niet alleen een studie doen van de geschiedenis boeken en de profetische boeken stof laten verzamelen. Moderne theologen kunnen eerlijkheidshalve niet hun werk afdoen als zouden die boeken in de latere eeuwen zijn geschreven als een poging tot profetie. Bijvoorbeeld, sommige mensen zeggen dat Daniël’s boek geschreven is in de latere eeuwen - nadat de dynastieën van Ptolemaeus en Seleucidische dynastie zijn beloop hadden gehad. Ook de opvatting dat het boek Openbaring een metaforisch werk is dat zijn definitieve vervullingen zag in de eerste eeuw.

Wij kunnen niet een deel van de Schrift scheiden van uit de context in het hele werk en dan nog volledig het beoogde thema begrijpen. In zijn inleidende opmerkingen over de Scofield Bijbel getiteld A Panoramic View of the Bible, schreef CI Scofield:

“De Bijbel, is onvergelijkbaar met de meeste verspreide boeken, het provoceert onmiddellijk en eist om te worden bestudeerd. Zelfs de niet-gelovige in zijn eigen gezag voelt terecht aan dat het onintelligent is om in bijna totale onwetendheid te blijven van dit meest beroemde en oude boek. En toch zijn de meesten, zelfs oprechte gelovigen, die binnenkort met pensioen gaan, die geen enkele serieuze poging doen om de inhoud van de heilige geschriften meester te worden. De reden is niet ver te zoeken. Het wordt gevonden in het feit dat bepaalde gedeelten van de Schrift worden begrepen gescheiden van haar plaats in het geheel. De Bijbel is een verhaal en een boodschap als een foto bewerkt in een mozaïek, elk boek, hoofdstuk, vers, en zelfs een woord is een noodzakelijk onderdeel, en heeft zijn eigen aangewezen plaats. Het is daarom onmisbaar voor een interessante en vruchtbare studie van de Bijbel dat een algemene kennis wordt verworven”

Als we de eerste hoofdstukken van Genesis begrijpen en geloven, dan moeten we ook aandacht besteden aan de afsluitende boeken van het Oude Testament - de profeten. Als we een aantal van deze profeten bespreken om ons punt te maken, laten we dan opmerken dat ze beginnen met het eenvoudig niveau en ons snel verplaatsen naar een meer complexe. Ze openen met het historische en sluiten met het profetische.

Jesaja

Jesaja begint met het historische beeld van een dreigend oordeel voor Israël en eindigt met de twee komsten van de Messias. Het boek is verdeeld in twee secties. Over het algemeen behandelen de eerste 39 hoofdstukken de gebeurtenissen in de dagen van Jesaja.

Er zijn een paar uitzonderingen, zoals Jesaja 6:9, waar tegen de profeet wordt gezegd om aan de mensen te vertellen, dat ze geestelijk blind en doof zullen worden. Als gevolg van deze profetie, heeft Israël nog steeds niet hun Messias herkend toen Hij kwam. Dit is een profetisch feit waarvan tot op de dag van vandaag nog steeds zien dat dit zo is.

In Jesaja 7:14 wordt ons verteld dat “... van dat wat jullie zal overkomen in de laatste dagen”” In Jesaja 9:6 wordt ons verteld dat het kind zal worden genoemd; “Wonderbare Raadsman, Sterke God, Eeuwige Vader, Vredevorst.” en dat Hij uiteindelijk de heerschappij zal overnemen. In Jesaja 13:6 voert de profeet ons in de toekomst - op de dag van het aanbreken van het zevende millennium:

“Jammert, want de dag des HEREN is nabij; hij komt als een verwoesting van de Almachtige.”

In Jesaja 27:1, krijgen we een glimp van de periode van de grote verdrukking en de vernietiging van de draak die opkomt uit de zee. Wanneer we naar de hoofdstukken 40-66 gaan, is onze aandacht beslist gericht op de toekomst. In deze 27 hoofdstukken, kunnen we zowel de kruisiging van Christus zien in hoofdstuk 53 als Zijn overwinning in hoofdstuk 63. Het boek eindigt met zulke futuristische uitspraken als:

“Want zie, Ik schep een nieuwe hemel en een nieuwe aarde; aan wat vroeger was, zal niet gedacht worden, het zal niemand in de zin komen.” (Jesaja 65:17).

De 66 boeken van Jesaja volgen meestal de thema’s die in elk van de 66 boeken van de Bijbel voorkomen. Het is vrijwel een miniatuur Bijbel.

Jeremia

De profeet Jeremia leefde bijna een eeuw na Jesaja. Was hij getuige van de Babylonische vernietiging van de Tempel van Salomo en schreef het boek Klaagliederen om de ramp te herdenken. Zijn grotere werk van 52 hoofdstukken opent met de dreigende verwoesting van Jeruzalem - uiteraard in een historische context. Echter, hij beweegt zich in de richting van het futuristische zien, zoals hij omgaat met de Babylonische ballingschap. Temidden van zijn profetieën, kijkt hij naar de verre toekomst in hoofdstukken 30 en 31:

“Want zie, de dagen komen, luidt het woord des HEREN, dat Ik in het lot van mijn volk Israël en Juda een keer breng, zegt de HERE, en hen terugbreng in het land dat Ik aan hun vaderen gegeven heb, zodat zij het zullen bezitten.” (Jeremia 30:3).

Verwijzend naar de Periode van Grote Verdrukking, schrijft Jeremia:

“Wee, want groot is die dag, zonder weerga; een tijd van benauwdheid is het voor Jakob; maar daaruit zal hij gered worden.” (Jer. 30:7).

In het volgende hoofdstuk, beschrijft hij de definitieve terugkeer in de toekomst naar het beloofde land:

“Zie, Ik breng hen uit het land van het noorden en verzamel hen van de einden der aarde; onder hen blinden en lammen, zwangeren en barenden tezamen; in een grote schare zullen zij hierheen terugkeren.” (Jeremia 31:8).

Ik ben ervan overtuigd door de context van deze hoofdstukken dat het “Noordelijke land” Rusland moet zijn. Daar is het waar het allemaal begon in de vroege jaren van de twintigste eeuw. In 1991 werden de Ethiopische Joden gered in een dramatische airlift. Enorme 747 Jumbo Jets werden gebruikt om 14.400 zwarte joden te vervoeren vanuit Addis Abeba, de hoofdstad van Ethiopië. De stoelen werden verwijderd om 1.080 mensen in een vliegtuig te vervoeren. Maar tijdens de drie uur durende reis naar Tel Aviv, kon men de aanstaande moeder niet laten wachten. Hoewel 1.080 mensen aan boord van de vlucht, 1081 mensen landden er op de luchthaven in Ben Gurion - net zoals Jeremia voorspeld!

We wachten nu op de vervulling van de rest van zijn profetie. Jeremia beloofde een spirituele verlossing:

“Zie, de dagen komen, luidt het woord des HEREN, dat Ik met het huis van Israël en het huis van Juda een nieuw verbond sluiten zal.”

“Niet zoals het verbond, dat Ik met hun vaderen gesloten heb ten dage dat Ik hen bij de hand nam, om hen uit het land Egypte te leiden: mijn verbond, dat zij verbroken hebben, hoewel Ik heer over hen ben, luidt het woord des HEREN.”

“Maar dít is het verbond, dat Ik met het huis van Israël sluiten zal na deze dagen, luidt het woord des HEREN: Ik zal mijn wet in hun binnenste leggen en die in hun hart schrijven, Ik zal hun tot een God zijn en zij zullen Mij tot een volk zijn.” (Jeremia 31:31-33).

Deze verzen verwijzen naar niets minder dan het verbond van genade opgericht door de dood van Christus aan het kruis. Dit is hetzelfde verbond waarvan het Gentile christendom heeft genoten in de afgelopen twee millennia. Nu wanneer de Jood terug is in zijn land, kunnen we verwachten dat de Joodse ogen binnenkort worden geopend en joodse oren zullen worden ontsloten. Het moet nu niet lang meer duren totdat Jeremia’s profetie haar ultieme vervulling ziet.

Ezechiël

Hier is nog een prachtig voorbeeld van een profeet wiens werk met een historische weergave wordt geopend en de lezer verplaatst in de toekomst als hij zijn profetie besluit. Ezechiël was één van de gevangenen genomen joden die in Babylon verbleven. In de eerste paar hoofdstukken beschrijft hij zijn depressie en frustratie. Maar als we naar de afsluitende hoofdstukken (37-48) gaan, richt de profeet zijn aandacht naar de toekomstige opstanding van zijn geliefde natie. Hij begint met een visie over de dorre beenderen in hoofdstuk 37; beweegt zich snel naar de slag van Gog en Magog in de hoofdstukken 38-39, en beschrijft de herbouwde de tempel in de hoofdstukken 40-42, en is verheugd over de Messias in hoofdstuk 43, met het oprichten van het koninkrijk. Wat beslist futuristisch is.

Daniël

Een voorbeeld zal volstaan. Daniël opent met de geschiedenis van de Babylonische ballingschap, en zijn eigen slavernij. Maar in de hoofdstukken 7-12 richt hij onze aandacht op de laatste dagen, waarin een gerestaureerde Israël de intimidatie van de Antichrist zal zien. Zelfs de oudtestamentische profeten verplaatsen de lezer van het verleden naar de toekomst. Het zou geen wonder zijn, als iedere christen zich betrokken zou voelen bij zijn studie van de profetie.

We kunnen niet zomaar voorbijgaan aan de laatste hoofdstukken van elk boek in de Bijbel. Ik ben er zeker van dat de opvatting van het preterisme (opvatting dat openbaring niet over de toekomst gaat) mijn bezorgdheid zou tegen spreken, door me gerust te stellen dat ze alle hoofdstukken bestuderen. Maar mijn punt is dat ze het eerlijk gezegd het niet doen. Dat ze gewoon de profetieën interpreteren uit het oogpunt van een praktische toepassing en hun profetisch implicatie negeren. Ik zeg dat het niet eerlijk is tegenover de grote auteur, die de futuristische kijk heeft opgetekend in de Schrift. Het wordt tijd dat we meer aandacht besteden aan de profetieën in Gods Woord.

De Joodse niveaus van interpretatie

Onze suggestie van drie fundamentele niveaus in de bijbelse interpretatie geeft ons een begrip van het verleden, heden en toekomst. De Rabbijnse opvattingen, verdelen deze niveaus van bijbelse studies in vier gebieden. Dat zijn de:

Peshat - het eenvoudige niveau,

Remez - een lerende niveau,

Drosh - het koninklijke niveau en

Sohd - het geheime niveau.

De eerste letter van elk van deze vier methoden van interpretatie - PRDS (xsrp) - te te combineren met het Hebreeuwse woord voor het Paradijs. Met andere woorden, deze joodse niveau van interpretatie zijn ontworpen om de student terug te brengen in de tuin - voorbij het vlammende zwaard - om de boom van het leven te bereiken.

Peshat - het eenvoudige niveau

Peshat verwijst naar het elementaire niveau - het rechtstreekse schrijven in de Schrift. Dit is dezelfde methode die we de primaire interpretatie noemen. Dat moet beginnen met het lezen van het boek! Lees de Bijbel! Vergeet niet dat Scofield schreef: “...geen enkel deel van de Schrift kan worden begrepen ... gescheiden van haar plaats in het geheel.” Wij kunnen geen hoofdstuk volledig begrijpen totdat we vertrouwd zijn geraakt met de context van alle 66 boeken. We moeten de Bijbel lezen van kaft tot kaft voortdurend, voordat we het ontdekken en ieder individueel hoofdstuk eindelijk wordt geopend voor ons. Door veel te lezen, middels een jaarlijkse lezing. Sommige lezen doen het zelfs vaker. Mijn punt is dit. Er is geen excuus waarom iedere christen niet vertrouwd kan raken met de Bijbel in een relatief korte tijd. Alleen dan kan de serieuze student van het Woord zich verplaatsen naar het tweede niveau van de bijbelse interpretatie. We moeten de peshat beheersen, het eenvoudige niveau van begrip.

Het Joodse commentaar dat zich bezighoudt met het peshat niveau heet de Misjna, wat betekent “het tweede na de Tora.” Het biedt een eenvoudige uitleg van de verschillende Mozaïsche Wetten en rituelen. Gekoppeld aan de Gamara, de twee commentaren samen met de Talmoed. De Gamara wordt als commentaar gebruikt in de Remez of het lerende niveau van de interpretatie.

De vier evangeliën werden geschreven om te voldoen om deze Joodse niveaus van bijbelse studies. Van deze vier, past Marcus in de Peshat van het eenvoudige zien. Het is als het zakelijk van het Evangelie of het verkorte Evangelie. Een term die vaak gebruikt wordt in het boek is “terstond.” Marcus heeft het gewoon over de historische feiten in het leven van Christus.

Remez - Het lerende niveau

Remez is vergelijkbaar met wat we in de Schrift noemen de praktische toepassing van iets. Het is het lerende niveau. Als ik een gedeelte van de Schrift citeer maar niet erbij vertel waar het te vinden is, wordt van u verondersteld dit te weten. Ik hoef niet alles aan u uit te leggen, want u kunt de aanwijzing begrijpen. Je hebt al een praktische kennis van de Schrift. Remez zou kunnen worden uitgelegd als “een woord tot de wijzen is voldoende.”

Dit is ook een allegorisch en filosofisch niveau. Het gaat verder dan alleen maar de elementaire kennis en het verleent wijsheid - het vermogen om kennis te assimileren en toe te passen in ons dagelijks leven als een ontwikkeling van integriteit en karakter.

De Remez niveau was geschreven voor de adel en was hoger in de doelstellingen en meer gepolijst in haar inhoud. Het was het niveau van de professionelen - de arts, advocaat, filosoof en docent. Dit niveau heeft niet de plaats van het eenvoudige peshat, maar voegt toe een filosofische smaak of aroma daaraan toe.

Het Evangelie van Lucas werd geschreven om te voldoen aan dit filosofische niveau. Hij richtte zijn verhandeling naar een vriend Theophilus - de ‘geliefde theoloog.’ Je kunt het zien bij het lezen van Lucas dat de stijl van schrijven meer verfijnd is en gedetailleerder dan de eenvoudige stijl van Marcus.

Lucas beschrijft de genealogie van Maria. De aristocratische gemeenschap zou normaal gesproken wel interesse hebben in de stamboom van de moeder. Marcus, in het schrijven van de stijl van de gewone man, doet geen moeite voor de genealogie. In Marcus wordt Jezus voorgesteld als een dienaar, terwijl Lukas de afstamming presenteert van Maria terug tot Adam, waaruit blijkt dat Jezus Christus de voorspelde Messias is de “Ben-Adom” - de zoon van Adam.

Drosh - het Koninlijke niveau

Het commentaar voor het drosh niveau heet Midrash. De term komt uit het proces van dorsen van graan - het scheiden van de korrel uit de halm van het koren. Het is een veel meer verfijnde methode van interpretatie dan het Remez niveau. Remez kan allegorische zijn, maar drosh behandelt de gelijkenissen of de geheimenissen.

Er wordt gezegd dat Salomo en Hiram, de koning van Tyrus, genoten van het verzenden van elkaar raadsels. Het was een spel van koningen. De wijsheid van Salomo gaf hem een scherp vermogen om de betekenissen van de raadsels te vinden, waardoor ze hem nog meer roem gaven als de wijste man van zijn generatie. Allegorieën zijn gewoon metaforische verhalen die een praktische les leren. Raadsels, aan de andere kant, zijn veel moeilijker te begrijpen.

Het drosh niveau van de bijbelse interpretatie is beslist politiek. De Joden hebben altijd vastgehouden aan de goddelijke belofte dat ze werden gekozen om de Messias voort te brengen - de telg van David.

Ooit zal onze koninklijke afstammeling van David een wereld koninkrijk vestigen en de utopie op de aarde brengen. Dit was de belofte vervat in Gods verbond met Abraham. Het is doorgegeven aan Izaäk, vervolgens naar Jacob, Juda en David.

Het concept dat Christus de Koning der koningen zou worden is het onderwerp van het drosh niveau van interpretatie. Daarom is drosh niet alleen de vertegenwoordiging van de hoogste vorm van wijsheid, van wat wij zouden kunnen noemen de toepassing van het geavanceerde en het praktische, maar loopt ook over in de profetische implicaties van de Schrift.

De profetische betekenis van drosh biedt de belofte van een aards koninkrijk. Zoals we zullen zien, is het Sohd niveau ook een profetische, maar is uitgesproken metafysisch - niet van deze wereld. Drosh, hoewel profetisch, is van deze wereld.

Vanwege koninklijke redenen, is Mattheüs als eerste geplaatst in het Nieuwe Testament, met een voorsprong op Marcus en Lucas. Mattheüs introductie van het Nieuwe Testament geeft de koninklijke kant weer van Christus. Het afsluitende boek van het Nieuwe Testament onthult uiteindelijk Christus als de Koning der koningen.

De term ‘testament’ verwijst eigenlijk naar het goddelijke verbond met Abraham - het verbond, dat een koninkrijk en de koning belooft. Hoewel we het eeuwige leven krijgen door het geloof in Christus, moeten we niet vergeten dat we naar de aarde terug zullen keren om te “regeren” met Hem.

Het drosh niveau in Mattheüs presenteert het vorstelijke beeld van Christus door de voorgaande koninklijke generaties van Abraham, David en Salomo. De raadselachtige aspecten van drosh kunnen worden gezien in de twintig gelijkenissen in Mattheüs over het koninkrijk van de hemel. Lucas zijn verhalen hebben de vorm van allegorie, terwijl Mattheüs de gelijkenissen of raadsels gebruikt in zowel profetische als mysterieuse zin.

In Mattheüs 13, vragen de discipelen naar het gebruik van deze raadsels. Ze vragen Jezus om het duidelijker te zeggen, zodat de menigte het zou kunnen begrijpen. Hierop, antwoordt Jezus dat de gelijkenis zo zijn ontworpen dat de gemiddelde persoon het niet kan begrijpen.

In Mattheüs 24 en 25, bespreekt Christus de profetische aspecten van drosh. Hij vertelt over zijn toekomstige koninkrijk en de gebeurtenissen die de komst zullen begeleiden.

Sohd - het geheime niveau

Het Sohd niveau van de Bijbelse interpretatie gaat verder dan dit aardse rijk. Hij tilt ons op naar de hemelse gewesten om de aspecten te bekijken van Gods heerlijkheid in de Schrift. Sohd is niet van deze wereld. We zien het Sohd niveau in het verhaal van het vlammende zwaard bij de oostelijke poort van Eden. In Mozes zijn ontmoeting met God in het brandende braambos en later boven op de berg Sinaï 40 dagen lang. In de wolkkolom bij dag en vuurkolom ‘s nachts die de Israëlieten heeft geleid door de wildernis. In de hemelse strijdwagen van Elia, in Ezechiël’s gezicht van een hemelse voertuig, in Daniel’s ontmoetingen met de engelen en Johannes zijn beschrijving van het Nieuwe Jeruzalem. Het Sohd niveau is zeker profetisch.

De rabbijnen beschrijven het als een staande in de duisternis van de vroege ochtend en het zien van de vinger-achtige uitstraling van de zon, die haar op handen zijnde opkomst laten zien. Zodra de zon zich verheft boven de oostelijke horizon, verdwijnt deze uitstraling. Het is de uitstraling of aura, dat spreekt van Sohd - het geheim niveau. Het kan het beste worden gezien als men er niet direct naar kijken, maar het opvangt met een zijdelingse blik.

Johannes is het Evangelie dat Christus presenteert op het Sohd niveau. Hij opent het door ons te vertellen dat Jezus de personificatie was van het ‘Woord’ van God, dat Hij het ‘Licht’ is dat schijnt iets wat het duister niet kon begrijpen. Dit zijn leringen die niet wetenschappelijk kunnen worden verklaard. Ze zijn niet van deze wereld. Echter, als je de wijzen van Israël leest, hoewel ze misschien de godheid van Christus ontkennen, doen ze veel moeite om deze aspecten van hun heilige geschriften te bespreken.

Conclusie

Eschatologie is een onderwerp waarvoor een solide basis van primaire interpretatie en praktische toepassingen van de Schrift nodig is. Het is een post-gradueel onderzoek. Het is misschien niet voor de beginner, maar het is nodig voor de serieuze student van de Bijbel.

Als we stoppen met de profetische studie, als we tevreden zijn met praktische toepassing, als we de eschatologie zien louter als een geestelijke aberratie, dan beroven we onszelf van het zien van het grotere plaatje. We slagen er niet in te leven vanuit Gods perspectief. Het was Paulus die schreef: “Indien wij alleen voor dit leven onze hoop op Christus gebouwd hebben, zijn wij de beklagenswaardigste van alle mensen.” (1 Kor. 15:19).

Zijn we geestelijk zo lui dat we dit onderwerp mijden en wij onze onwetendheid laten zien? Daarom daag ik u uit... “maak er ernst mede u wèl beproefd ten dienste van God te stellen, als een arbeider, die zich niet behoeft te schamen, doch rechte voren trekt bij het brengen van het woord der waarheid.” (2 Tim. 2:15).

Sinds de profeten ons de gelegenheid gaven om in de toekomst te zien via hun geschriften, moeten we niet bang zijn om er nu en dan een kijkje te nemen.

We moeten slim genoeg zijn om onderscheid te maken tussen de kristallen bol en de bijbelse profetie. We moeten het niet geïntimideerd weg leggen, de meest lonende gebieden van de bijbelse studie.

Ga naar les 1 Het Belang van Profetische Studies
Ga naar les 3 Letterlijke interpretatie versus allegorische interpretatie

Print niet onnodig spaart papier en inkt.