HET MYSTERIE VAN JEZUS VAN GENESIS TOT OPENBARING - DEEL 36: ROMEINEN (PT 2)

January 24, 2023 door Tom Horn

Deel 1 -Deel 3 -Deel 4 -Deel 5 -Deel 6 -Deel 7 -Deel 8 -Deel 9 -Deel 10 -Deel 11 -Deel 12 -Deel 13 -Deel 14 -Deel 15 -Deel 16 -Deel 17 -Deel 18 -Deel 19 -Deel 20 -Deel 21 -Deel 22 -Deel 23 -Deel 24 -Deel 25 -Deel 26 -Deel 27 -Deel 28 -Deel 29 -Deel 30 -Deel 31 -Deel 32 -Deel 33 -Deel 34 -Deel 34 -Deel 35 -Deel 36 -Deel 37 -Deel 38 -Deel 39 -Deel 40 -Deel 41 -Deel 42 -Deel 43 -Deel 44 -Deel 45 -Deel 46 -Deel 47 -Deel 48 -Deel 49

Eldon Jay Epp, mannelijke geleerde en auteur van Junia: The First Woman Apostle, is een krachtpatser in de wereld van de exegese. Zijn master in Heilige Theologie aan de Harvard Universiteit is slechts een van zijn vele educatieve triomfen. Hij is auteur van The Theological Tendency of Codex Bezae Cantebrigiensis in Acts; New Testament Textual Criticism: Its Significance for Exegesis; Studies in the Theory and Method of New Testament Textual Criticism; en Perspectives on New Testament Textual Criticism. Zowel uit zijn werken als uit zijn reputatie in de academische wereld blijkt duidelijk dat hij bekend staat om echte, exegetische, onbevooroordeelde studies van de oorspronkelijke Griekse taal. In elk van zijn beschikbare werken heeft Epp gewezen op het belang van nauwkeurigheid binnen de bijbelse interpretatie, en zijn kennis van de verschillende formaties van Griekse woorden door de geschiedenis heen is verbazingwekkend.

In de conclusie van zijn boek over Junia - nadat hij meer dan honderd pagina's heeft besteed aan de studie van de Griekse teksten, hun variaties door de geschiedenis heen, de "weging" van talrijke geleerden, en de culturele implicaties van dit alles - stelt Epp:

Daarom is de conclusie van dit onderzoek eenvoudig en duidelijk: er was een apostel Junia. Voor mij is deze conclusie onbetwistbaar, hoewel ze, vrees ik, niet onomstreden zal zijn... Maar veel belangrijker en betreurenswaardiger is de onnodige vervreemding van vrouwen die heeft plaatsgevonden en voortduurt in vele kringen van de kerk....

[Het blijft een feit dat er een vrouwelijke apostel was, expliciet zo genoemd, in de vroegste generatie van het christendom....[xiv].

Als laatste gedachte over Junia citeren we uit The Handmaidens Conspiracy, waaraan we een deel van het materiaal hebben ontleend dat u in dit gedeelte zult lezen:

Een ander belangrijk detail dat pleit voor Junia's rol als apostel berust op de bereidheid van de lezer om de zware lasten die zij droeg en het werk dat Paulus haar toeschreef te erkennen. Als we even stilstaan bij de enorme implicaties van Paulus' verwijzing naar haar als "medegevangene", beginnen we een vrijmoedigheid te zien die de meeste vrouwen van haar tijd niet hadden kunnen bedenken..... Ze liet haar geslacht of sociale status niet in de weg staan om samen met Paulus het evangelie te verspreiden. Ze was niet bang voor vervolging of gevangenschap, ze omarmde het als een noodzakelijk kwaad in de strijd om het verhaal in de harten van zoveel mogelijk toehoorders te krijgen, ongeacht de gevolgen. Elke andere vrouw in haar positie zou [ervoor gekozen hebben zich te concentreren op de taken van vrouwen in die tijd], en het zou een keuze zijn geweest die haar cultuur zou hebben gesteund, aangezien van vrouwen niet werd verwacht dat zij hun sandalen aantrokken en als predikant door het gebied marcheerden. Maar niets zou Junia ervan weerhouden hetzelfde werk te doen als Paulus, terwijl zij naast hem diende. Het is alsof ze zei: "Als jullie denken dat jullie er alleen voor staan, vergissen jullie je. Ik mag dan wel een vrouw zijn, maar ik geloof zo hartstochtelijk in de boodschap van Christus dat ik de Grote Opdracht zal volgen, al wordt het mijn dood. Als Paulus bereid is om naar de slechtste steden te reizen en duizenden jaren heidense cultuur te confronteren in de naam van Christus, dan ben ik dat ook. Als Paulus bereid is zijn eigen veiligheid en comfort overboord te gooien in ruil voor het zien van zielen die tot de reddende genade van Christus komen, dan ben ik dat ook. Als Paulus wordt geslagen, zal ik samen met hem worden geslagen. Als Paulus met zijn gapende wonden in een ijskoude gevangeniscel wordt gegooid, word ik er ook in gegooid." Zij was met Paulus; zij verspreidde het woord van Jezus met Paulus; zij leed als gevangene met Paulus. Als Paulus over haar acties had geschreven als immoreel of ongepast vanwege het feit dat zij een vrouw was, dan zou haar ijver om het werk te delen [evenzo immoreel of ongepast zijn geweest voor de apostelen waar zij in dit vers "tussen stond"]. Toch is dat niet hoe hij over haar schrijft. Integendeel, haar keuze om een "medegevangene" te worden bracht Paulus ertoe anderen op te dragen haar te verwelkomen als een voorname dienaar van Christus "onder de apostelen".

Ik geloof dat het duidelijk is dat Junia een apostel was, maar degenen die haar nog steeds interpreteren als "bekend bij" de apostelen, worden nog steeds uitgedaagd om toe te geven dat zij het werk van een apostel deed.... (Haar functie in de vroege Kerk was die van apostel, net zoals Priscilla's functie in de vroege Kerk die van voorganger/predikant was)[xv].

Wacht eens even... Wat was dat over Priscilla die een voorganger of predikant was? Waar staat dat in de Bijbel?

Die naam duikt ook op aan het eind van Romeinen. Priscilla is nog zo'n vrouwelijke leider waarover Paulus zei: "Groet Priscilla en Aquila, mijn helpers in Christus Jezus: Die voor mijn leven hun eigen nek hebben afgelegd; aan wie niet alleen ik dank betuig, maar ook alle gemeenten der heidenen" (16:3-4).

Het gezag van Priscilla als bedienaar van het Evangelie wordt vermeld in Handelingen 18:24-26, waarin staat dat zij samen met Aquila de theologie van de "welbespraakte" Jood Apollos corrigeerde:

Apollos werd in dit gedeelte van Handelingen beschreven als een man die "machtig was in de Schriften", "onderwezen in de weg van de Heer" en "vurig in de geest", dus dit spreekt boekdelen over Priscilla's invloed: Zij...nam Apollos apart en "legde hem de weg van God beter uit."...

Maar misschien was Aquila echt degene die Apollos' theologie "uitlegde" en corrigeerde terwijl Priscilla naast hen stond te glimlachen en te knikken... Toch?

Nee, niet echt... Het bewijs wijst op het tegendeel.

In de tijd van het Nieuwe Testament was het gebruikelijk dat mannen in bijna alles de eerste positie hadden, omdat zij centraal stonden in de samenleving. Wanneer iemand een groep introduceerde met zowel mannen als vrouwen aanwezig, begon de introductie met de mannen en eindigde met de vrouwen. Maar in Romeinen 16:3 schrijft Paulus aan de heidenen van Rome: "Groet Priscilla [sommige vertalingen zeggen "Prisca"] en Aquila....". Ellicott's Commentary for English Readers merkt deze eigenaardigheid op: "Het is nogal opmerkelijk dat de vrouw als eerste wordt genoemd. Misschien kan hieruit worden afgeleid dat zij de actievere en opvallender van de twee was."[xvi] Maclaren's Expositions merkt deze eigenaardigheid ook op: "Is het u ooit opgevallen dat in de meeste plaatsen waar deze twee worden genoemd, als we de betere lezingen aannemen, Priscilla's naam eerst komt?... Nu, zo'n paar, en een paar waarin de vrouw de voornaamste plaats innam, was een absolute onmogelijkheid in het heidendom. Zij zijn een specimen van wat het Christendom in de oertijd deed, in het hele Rijk, en nog steeds doet, overal - de vrouw op haar juiste plaats brengen."[xvii] Bengel's Gnomen commentaar komt wederom tot dezelfde conclusie: "De naam van de vrouw wordt hier vóór die van de man geplaatst, omdat zij in de Kerk de meest vooraanstaande van de twee was."[xviii]... Op zijn minst weten we dat de Bijbel zegt dat toen de handeling van het corrigeren van Apollos' theologie plaatsvond, "zij", Aquila en Priscilla, de handeling uitvoerden. Priscilla was op zijn minst de gelijke van haar man en waarschijnlijk de leider op dit moment.

Dan rijst de vraag of Priscilla een "officiële" voorganger was in de vroege Kerk...

De historische etymologie van het woord "pastor" dateert van circa 1325-1375; evenzo dateert het woord "prediker" van 1175-1225. Beide woorden komen oorspronkelijk uit het Latijn, dus hij kon niet op die manier naar haar verwezen hebben, zelfs als de taken van Priscilla's werk precies overeenkwamen met dat ambt.... We kunnen niet concluderen dat Paulus haar [niet zag als een pastor] alleen omdat hij geen modern, westers woord gebruikte om haar voor te stellen - vooral niet als het woord waar moderne predikanten naar op zoek zijn in die tijd nog niet bestond.... [Er is hier veel weggelaten dat zeer relevant is voor de discussie over vrouwelijke "pastors" in het Nieuwe Testament. We behandelen dit kort, maar Handelingen gaat verder:]

Voor degenen die zeggen dat vrouwen...niet de titel van "pastor" kunnen dragen, wat [is hun antwoord] op de vraag waarom Paulus [in Efeziërs 4:11] poimenas-[Engels] "pastors"- gebruikte als verwijzing naar het Lichaam van Christus als geheel, inclusief vrouwen? Deze gaven zijn onweerlegbaar gender-inclusief.... Degenen die zich verzetten tegen vrouwen als voorgangers zouden kunnen aanvoeren dat Efeziërs 4:11 zegt dat deze gave aan "sommigen" wordt gegeven, en dat deze "sommigen" natuurlijk mannen zouden zijn. Dat zou een geldig punt kunnen zijn, ware het niet dat Paulus een paar verzen eerder in Efeziërs 4:8 zegt, in de KJV zo weergegeven: "Daarom zegt hij: Toen Hij opsteeg in de hoogte, leidde Hij gevangenen, en gaf gaven aan antropois." Het woord anthropois ... is een geslachtsaanduiding die in het algemeen "volk" betekent. De NIV zegt "gaf geschenken aan zijn volk." Als deze gaven - inclusief de titel van "voorganger" - alleen voor mannen bedoeld waren, zou Paulus [verplicht zijn geweest] om in het authentieke Grieks geslachtsspecifieke terminologie te gebruiken, maar dat deed hij niet....[xix].

Met een zeer beknopte aanpak zullen we in zijn komende brieven nog een paar van Paulus' woorden over vrouwen aanstippen - niet om lezers die tegen het dienen van vrouwen als leiders in de kerk zijn, op stang te jagen (dat is zeker niet ons doel hier), maar in de hoop die dames te bevrijden van wat zij denken dat geestelijke geboden zijn tegen het dienen in leiderschapsposities, zodat zij zich in de bediening kunnen storten. Maar voor nu gaan we verder met de intense wanorde in de stad Korinthe, de gemeente waar Paulus zijn volgende brief over schrijft. (Voor degenen die geïnteresseerd zijn in verdere discussie over vrouwen in de Bijbel, inclusief vele details over hoe God hen heeft geschapen vanaf Genesis, bevelen wij het boek Handmaidens Conspiracy van Donna Howell aan voor een meer diepgaande benadering van het onderwerp).

Tot slot: De boodschap van Romeinen is vandaag net zo levend als toen. De Geest die deze verzen leidde, wist dat de lessen daarin tijdloos missiologisch (met betrekking tot zendingswerk) zouden zijn, en dat geldt zowel op internationaal als op lokaal niveau. Net zoals de Jood niet beter is dan de niet-Jood, of andersom, zouden we ons op de borst kloppen als er vandaag een moslim onze gemeenten binnen zou lopen? Laten we eerlijk zijn. Denk eens na over wat er gevraagd wordt: Zouden we onszelf "beter" vinden dan degenen die "de Weg" nog niet gevonden hebben? Is God niet ook de God van die moslim? Of, als we ons geroepen voelen om als zendeling naar Haïti te gaan en een vrouw ontmoeten die diep in de voodoo zit, zouden we haar dan op dezelfde manier behandelen als de christenen in de groep? Of zouden we afstandelijk en koud tegen haar zijn en warm tegen de anderen? Zeker, als we ons hooghartig en superieur opstellen, wijzen we niemand op Christus, zoals deze adembenemende, briljante brief van Paulus laat zien. God zij dank, op alle letterlijke manieren, dat hij in de canon is opgenomen, zodat wij herinnerd kunnen blijven worden aan deugden die, hoewel algemeen bekend in de moderne tijd, verloren zouden zijn gegaan in de geschiedenis als hij niet bestond.

Deel 37: De Apocalyps

Bron: THE MYSTERY OF JESUS FROM GENESIS TO REVELATION—PART 35: Romans » SkyWatchTV