www.wimjongman.nl

(homepagina)


Geen toeval: Wetenschappers kunnen niet anders dan het intelligente ontwerp van DNA erkennen

Door Ray Comfort 1 april 2025

()

Denk er eens over na of je ooit zou kunnen geloven dat een boek per ongeluk tot stand is gekomen. Hier is het argument: Er was niets. Toen verscheen er papier en inkt viel uit het niets op de vellen en vormde zich tot perfect gevormde letters. Aanvankelijk zeiden de letters zoiets als dit: “fgsn&k cn1clxc dumh cckvkduh vstupidm ncnx.” Zoals je kunt zien, produceren willekeurige letters zelden woorden die ergens op slaan. Maar na verloop van tijd vormde hersenloos toeval ze tot zinvolle woorden, gescheiden door spaties.

De zinnen groepeerden zich vervolgens om ze met elkaar in verband te brengen, waardoor ze samenhang kregen. Leestekens, alinea's, marges, enz. ontstonden ook op de juiste plaats. Paginanummers vielen in volgorde op de juiste plaatsen, en kop- en voetteksten en voetnoten verschenen vanuit het niets op de pagina's, passend bij de tekstgedeelten waar ze betrekking op hadden. Het papier sneed zichzelf bij en bond zichzelf in tot een boek. De inkt voor de omslag viel erop uit verschillende richtingen, waarbij het ervoor zorgde dat de andere kleuren zich niet ten onrechte zich vermengden, en vormde zichzelf tot de afbeeldingen en de titel. Er zijn meerdere exemplaren van deze publicatie nodig, dus het ontwikkelde het vermogen om zichzelf duizenden keren te repliceren.

Met deze gedachte in gedachten, merk op dat in de volgende beschrijving het DNA wordt vergeleken met een boek:

Als jij je genoom (al je chromosomen) beschouwt als het boek dat jou maakt, dan zijn de genen de woorden die het verhaal vormen... De letters die de woorden vormen worden DNA basen genoemd en er zijn er maar vier: adenine (A), guanine (G), cytosine (C) en thymine (T). Het is moeilijk te geloven dat een alfabet met slechts vier letters zoiets geweldigs en complex als een mens kan maken!

DNA vergelijken met een boek is een grove understatement. De hoeveelheid informatie in de 3 miljard basenparen in het DNA in elke menselijke cel staat gelijk aan die in 1000 boeken van encyclopedieformaat. Het zou iemand die 60 woorden per minuut typt, acht uur per dag, ongeveer 50 jaar kosten om het menselijk genoom over te typen. En als al het DNA in de 100 biljoen cellen van je lichaam achter elkaar zou worden gezet, zou het meer dan 600 keer naar de zon reiken (op 90 miljoen kilometer afstand) en weer terug.

Afgezien van de immense hoeveelheid informatie die je DNA bevat, moet je je afvragen of alle ingewikkelde, met elkaar verbonden delen van dit “boek” door puur toeval bij elkaar kunnen zijn gekomen. Fysisch scheikundige Charles Thaxton schrijft:

De DNA-code is vrij eenvoudig in zijn basisstructuur (maar enorm complex in zijn werking). De meeste mensen zijn inmiddels wel bekend met de dubbele helixstructuur van de DNA-molecule. Het is als een lange ladder, gedraaid in een spiraal. Suiker- en fosfaatmoleculen vormen de zijkanten van de ladder. Vier basen vormen de “sporten”. Dit zijn adenine, thymine, guanine en cytosine. Deze basen fungeren als de “letters” van een genetisch alfabet. Ze worden gecombineerd in verschillende volgordes om woorden, zinnen en paragrafen te vormen. Deze basenreeksen zijn alle instructies die nodig zijn om het functioneren van de cel te sturen.

De DNA-code is een genetische “taal” die informatie naar de cel communiceert .... De DNA-molecule is uiterst complex en uiterst precies: de “letters” moeten in een zeer exacte volgorde staan. Als ze niet in de juiste volgorde staan, is dat als een typefout in een boodschap. De instructies die het de cel geeft, zijn in de war. Dit is wat een mutatie is. De ontdekking van de DNA-code geeft een nieuwe draai aan het argument van het ontwerp. Omdat het leven in de kern een chemische code is, is de oorsprong van het leven de oorsprong van een code. Een code is een heel speciaal soort orde. Het vertegenwoordigt “gespecificeerde complexiteit”.

Zou de verbazingwekkende structuur van DNA per ongeluk tot stand zijn gekomen? Of wijst het op een intelligente Ontwerper? Zelfs de directeur van het Amerikaanse National Human Genome Research Institute concludeerde op basis van zijn studie van DNA dat er een God is. Francis Collins, de wetenschapper die het team leidde dat het menselijk genoom kraakte, gelooft dat er een rationele basis is voor een Schepper en dat wetenschappelijke ontdekkingen de mens “dichter bij God” brengen: “Wanneer je voor de eerste keer dit instructieboek van 3,1 miljard letters voor je hebt liggen dat allerlei informatie en allerlei mysteries over de mensheid bevat, kun je het doornemen van pagina na pagina niet overzien zonder een gevoel van ontzag. Ik kan niet anders dan naar die pagina's kijken en een vaag gevoel hebben dat dit me een glimp geeft van Gods geest.”

Ray Comfort is de oprichter en CEO van Living Waters, een bestsellerauteur en co-presentator van het bekroonde televisieprogramma Way of the Master, dat in 190 landen wordt uitgezonden. Comfort schreef ook het commentaar voor de “The Evidence Study Bible.”

Bron: No Accident: Scientists Can't Help But Acknowledge The Intelligent Design Of DNA - Harbinger's Daily