Wekelijkse nieuwsbrief van Amir 6 maart - 13 maart 2025

Shalom uit het vrolijke Londen, Engeland! Ik zal je zo vertellen wat ik hier aan het doen ben. Eerst wil ik iedereen bedanken die mijn pleidooi over terugvechten in de Grote Social Media Bedrijven Oorlog serieus heeft genomen. Ik vertelde jullie over de vier wapens die je tot je beschikking hebt - Liken, Delen, Commentaar, Abonneer - en velen van jullie zijn meteen in de strijd gestapt. Het is zo makkelijk, gewoon een druk op de knop. Het is onze manier om het de man naar de zin te maken, als die man toevallig een 24-jarige techneut is, met een bachelordiploma van Cal Berkeley uit 2022 aan zijn muur en niet genoeg levenservaring of gezond verstand om de linkse algoritmen onder zijn beheer effectief te beheren. Toen jullie terugvochten door te reageren op mijn berichten en mijn kanalen, zagen we dat er duidelijk een verschil werd gemaakt. Dus, bedankt en blijf alsjeblieft vechten voor de goede zaak.

De reden dat ik in Engeland ben, is dat ik het audioboek aan het opnemen ben voor Het Israëlische Decreet, dat op 6 mei uitkomt. Ik heb al mijn non-fictie boeken ingesproken, behalve het eerste, en nog nooit heb ik zoveel emotie ervaren tijdens het voorlezen als bij dit boek. Het breekt mijn hart als ik keer op keer word herinnerd aan christenen die in de leugen zijn getrapt dat het Israël van vandaag niet langer het Israël van de Bijbel is. Dit bedrog is niets nieuws. Door de hele kerkgeschiedenis heen hebben theologen en voorgangers Israël aangevallen als Christusdoders en moreel failliete, geestelijke afgedankten. Het Israël Decreet geeft een opsomming van veel van deze aanvallen en je zult versteld staan van sommige namen die genoemd worden.

Het is noodzakelijk voor de kerk van vandaag om te erkennen dat Gods toewijding aan Abraham en zijn fysieke afstammelingen vandaag de dag nog steeds geldt. Als dit verloren is gegaan, dan is ook ons begrip van de eindtijd verloren, evenals ons vertrouwen dat onze eigen verlossing standvastig en onfeilbaar is. In Het Israël Decreet geef ik de politieke rechtvaardiging voor de staat Israël, de Bijbelse fundering voor Israël en het Bijbelse bewijs dat het Israël van toen ook vandaag nog Israël is. Ik ga ook rechtstreeks in op de Bijbelpassages die vervangingstheologen gebruiken om te rechtvaardigen dat de kerk de rechtmatige plaats van Israël krijgt. Tegen de tijd dat de lezer klaar is met dit korte, met waarheid gevulde boek, zal hij of zij antwoorden hebben op de moeilijke vragen, vertrouwen hebben in wat de bijbel duidelijk leert en een vastberaden herinnering dat Gods woord nooit verandert en Zijn beloften nooit falen.

Zoals altijd vraag ik je om dit snelle leesboek vooraf te bestellen. Voor ongeveer dezelfde prijs als een frou-frou kopje koffie is Het Israël Decreet een goedkoop maar ongelooflijk waardevol boek. Door het nu te bestellen, kun je ervoor zorgen dat het in de grote winkels komt te liggen en op de bestsellerlijsten, zodat het wordt opgemerkt door velen die nog nooit van Behold Israel of onze bediening hebben gehoord. Ik kijk uit naar de dag dat u het in handen krijgt.

Midden-Oosten en wereldwijd nieuws

Vanwege opnames in Londen was er deze week geen MidEast Update. Ik heb echter wel een Breaking News Update en een Special Report live gestreamd. Beide waren gericht op de ongelooflijk tragische gebeurtenissen in Syrië. Ik raad je aan om ze te bekijken. Er zijn ook veel video's van de barbaarse behandeling van de Alawieten door het nieuwe Syrische regime die ik niet op Facebook of YouTube kan laten zien. Om die te bekijken, moet je je abonneren op mijn Telegram-kanaal. Degenen onder jullie die deze video's niet willen zien, hoeven zich geen zorgen te maken. Als er iets te grafisch is, verberg ik de video achter een digitaal gordijn waar je op moet klikken om er voorbij te komen. Op die manier krijg je toch al het nieuws te zien zonder de vaak hartverscheurend levendige scènes.

Vriendelijke, zachtere Syriërs slachten de Alawieten af

Jarenlang hoopten westerse regeringen op de val van het gewelddadige regime van Bashar al-Assad in Syrië. Zoals het oude gezegde luidt: “Wees voorzichtig met wat je wenst, voor wat je misschien krijg.” Eind december 2024 vielen oppositiekrachten een verzwakt Assad-regime aan en de regering stortte als een kaartenhuis in elkaar.

Plotseling kwam er een nieuwe sheriff aanrijden met de naam Ahmed al-Sharaa. Goed verzorgd, gekleed in een zakelijk pak, en zuchtten veel mensen van opluchting. Anderen zeiden echter: “Wacht, is die man niet ook bekend als Abu Mohammed al-Julani? Je weet wel, die onvermoeide slachter die vroeger deel uitmaakte van Al-Qaeda?” Maar de westerse regeringen en hun volgzame media snoerden de andersdenkenden snel de mond en zeiden: “Misschien, maar dat was toen en dit is nu. En natuurlijk, de groep waar hij aan het hoofd van staat - we noemen het gewoon HTS omdat dat mooier klinkt dan die enge Arabisch klinkende woorden achter de initialen - is door een aantal landen aangewezen als terroristische organisatie, waaronder zowel de Verenigde Staten als Rusland, oh, en ook de Verenigde Naties en de EU, maar...hé, had ik al gezegd hoe leuk hij eruit ziet in zijn pak?”.

Het is waar, al-Sharaa en zijn mensen deden echt hun best om hun terroristische manieren verborgen te houden voor de media en nieuwsgierige westerse ogen. Maar toen besloten de Alawieten, de minderheidsbevolking waaruit Bashar al-Assad voortkwam, een poging tot opstand te doen. Natuurlijk deden ze dit zonder Assad, die druk bezig is in Moskou te genieten van de miljarden die hij heeft gestolen van het Syrische volk. Deze opstand, die werd gelanceerd vanaf de kust van de Middellandse Zee, was slecht opgezet en werd snel neergeslagen. En toen begon het bloedvergieten.

Eens een terrorist, altijd een terrorist. Video's van massa-executies, martelingen en vernederingen begonnen uit te lekken. Er werd niet getwijfeld aan de waarheidsgetrouwheid ervan, want ze werden genomen terwijl de slachtingen plaatsvonden door de daders zelf. Op Hamas-manier dwongen de HTS-soldaten de Alawieten om op handen en voeten te kruipen en te blaffen als honden, voordat ze hen in het hoofd schoten. Sommigen reden zelfs op hun rug voordat ze hen in koelen bloede executeerden. Toen het hoofdkwartier in Damascus van deze activiteiten hoorde, was de leiding woedend. “Wat doen jullie? De slachtingen natuurlijk niet stoppen. Stop gewoon de video's, in naam van Allah!”

De situatie is zo nijpend geworden voor de Alawieten, en ook voor sommige Druzen en Christenen, langs de Middellandse Zee dat de mensen hun toevlucht hebben gezocht tot de enige mensen die ze kennen en op wiens woord ze kunnen vertrouwen. Israël. Ongelooflijk dat deze mensen, die een paar maanden geleden nog niets liever wilden dan Israël in een gigantische parkeerplaats veranderen, komen nu om hulp smeken. Ik heb zelfs Alawieten die me via Instagram vragen om voor hen te bidden en om al mijn invloed aan te wenden om ervoor te zorgen dat Israël hen helpt.

Ik doe wat ik kan om de benarde situatie van de Alawieten wereldkundig te maken. Westerse media verdoezelen de situatie. Sociale media censureren de waarheid. Als je je afvraagt waarom ik zoveel grafische scènes van de afslachting van onze voormalige vijanden opneem, dan is dat omdat mensen het moeten weten. Het is niet mijn taak om te oordelen over hoe iemand vroeger over mij en mijn volk dacht. Dat is de verantwoordelijkheid van God. Ik wil gewoon dat de wereld op de hoogte is van deze afschuwelijke slachting en ik wil jullie vragen om mij hierin te steunen door mijn video's en posts over de massamoord op de Alawieten met zoveel mogelijk mensen te delen. Gelukkig wordt er steeds meer over gesproken en beginnen sommige regeringen hier aandacht aan te besteden. De Verenigde Naties hebben gezegd dat ze erover gaan praten, wat vast een hele opluchting is voor iedereen. Met een beetje geluk vormen ze zelfs een comité.

Omgaan met de duivel

De Koerden zijn een minderheid in Syrië en in Turkije, Irak en Iran. Ze mogen geen enkel gastland en hun gastlanden verachten hen absoluut. Toen het regime van Assad viel, was er even de gedachte dat Syrië misschien op een bepaalde manier verdeeld kon worden, zodat de Koerden wat eigen land zouden krijgen. Al-Sharaa en zijn HTS verrasten iedereen met hoe snel en stevig ze het centrum en het noorden van het land in handen kregen. Het zuiden staat de facto nog steeds onder Israëlische controle. Hierdoor stonden de Koerden voor een keuze. Vechten we voor een stuk van dit land of proberen we het goed te maken met de nieuwe baas? Na het zien van de afslachting van de Alawieten is het geen verrassing dat de Koerden al-Sharaa benaderden en zeiden: “Hé, vriend, kunnen we praten?”. Nu hebben de Koerden een overeenkomst getekend waarin de Koerden beloven het goed te spelen en Syrië hun invloed zal gebruiken om te proberen Turkije van de Koerden weg te houden. Dit is een grote klap voor de VS, die de Koerdische rebellen altijd als bondgenoten zagen.

Dit geldt trouwens ook voor de Druzen. Zij zagen de video's van HTS die hele families uitroeide en nu sluiten ze ook deals met hun nieuwe Syrische beste vrienden. Dit was een teleurstelling voor Israël, dat hoopte aan de kant van de Druzen te komen om hen te beschermen in het zuiden van Syrië.

Staakt-het-vuren schroeven aan voor Hamas

Nu fase 1 van het staakt-het-vuren is voltooid, is de druk op Hamas om in te stemmen met een redelijke fase 2 groot. Israël en de Verenigde Staten vinden dat redelijk betekent dat Hamas ophoudt te bestaan. Hamas is van mening dat redelijk een tienjarig staakt-het-vuren betekent waarin ze al hun wapens mogen houden. Onnodig te zeggen dat de gesprekken in een impasse zitten.

De Israëlische leiders zijn het beu om humanitaire hulp te verlenen aan hun vijanden. Wanneer is dit ooit nodig geweest in de geschiedenis van oorlogvoering? Dus heeft Israël de toestroom van humanitaire vrachtwagens naar Gaza stopgezet. Alle vracht in de vrachtwagens zou gewoon door Hamas in beslag worden genomen en vervolgens tegen woekerprijzen aan de bevolking worden verkocht. Trouwens, de “hongersnood” in Gaza is gewoon weer een media-hoax. Je hoeft alleen maar de uitgebreide feesten te zien die elke dag van de Ramadan afsluiten om te weten dat er nog steeds voedsel in overvloed is in Gaza. Voor Israël is het echter niet genoeg om de vrachtwagens tegen te houden. Hamas moet onder druk worden gezet om onze gijzelaars terug te geven. Dus stopte Israël de toevoer van vers water naar Gaza, een hoeveelheid die goed is voor 19% van de behoeften van het gebied. Toen dat niets opleverde, sloten ze de watertoevoer naar de ontziltingsinstallaties af, wat grote gevolgen zal hebben voor de rest van de zoetwatervoorziening. Hopelijk zal dat Hamas eindelijk dwingen om onze onschuldige slachtoffers aan ons terug te geven.

Houthis sluiten Rode Zee af voor Israëlische scheepvaart

De Houthi's hebben het afsnijden van de humanitaire hulp aan Gaza gebruikt als voorwendsel om de Rode Zee af te sluiten voor alle Israëlische scheepvaart. Als schepen die eigendom zijn van Israël of onder Israëlische vlag varen het water binnenvaren, zullen ze worden vernietigd. Dat is grootspraak voor een uitgeputte groep rebellen. Het is geen wonder dat de pas geïnstalleerde stafchef van de IDF, Eyal Zamir, onlangs voorspelde: “2025 wordt een oorlogsjaar.”

Turkije sluit NAVO-deur voor Israël

Ondanks een algemene enthousiaste aanvaarding onder de lidstaten om Israël te laten deelnemen aan de komende NAVO-oefeningen, heeft Turkije zijn vetorecht gebruikt om hen buiten te sluiten. President Erdogan zei: “Totdat er een alomvattende, duurzame vrede is gevestigd in Palestina, zullen pogingen tot samenwerking met Israël binnen de NAVO niet worden goedgekeurd door Turkije.” Misschien kan hij tegen zijn vrienden van Hamas zeggen dat ze hun wapens moeten neerleggen en zich moeten overgeven. Dat zou het conflict in een oogwenk beëindigen.

Oorlog tussen Rusland en Oekraïne

Na al het stampvoeten en boze woorden heeft Oekraïne tijdens besprekingen in Saoedi-Arabië ingestemd met een door de Verenigde Staten geleid staakt-het-vuren van 30 dagen met Rusland. Het enige nadeel is dat Rusland niet bij de besprekingen aanwezig was. Volgens de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Marco Rubio ligt de bal nu bij Rusland.

Canada heeft een nieuwe premier aangesteld

Ja, zeker weten.

Wachtend op Zijn terugkeer

Bron: Amir’s Weekly Newsletter