www.wimjongman.nl
Nu we de wederkomst van Christus naderen, is dit niet de tijd voor laksheid in de kerk
Door Jonathan Brentner 12 januari 2025
Hoewel ik het vers meer dan honderd keer had gelezen, had ik altijd de relevantie ervan gemist tot vandaag en in het bijzonder onze anticipatie op Jezus' aanstaande verschijning. Misschien was het omdat de woorden niet direct betrekking hebben op Bijbelprofetie, dat ik de relevantie ervan over het hoofd zag.
Maar toen het nieuwe jaar aanbrak, zag ik in het onderstaande vers een begrip van waarom zoveel mensen zich vandaag de dag vastklampen aan hun hoop op een terugkeer naar de normaliteit in plaats van wat Jezus zegt over hun enige zekere hoop voor de gevaarlijke dagen waarin we leven: “Want de onverstandigen worden gedood doordat ze zich afwenden, en de zelfgenoegzaamheid van dwazen vernietigt hen” (Spreuken 1:32, nadruk toegevoegd).
Het was het woord “zelfgenoegzaamheid” dat op 1 januari van de pagina sprong. Het Hebreeuwse woord is shalvah, dat ook een gevoel van gemak en voorspoed aanduidt. Het online woordenboek Merriam-Webster definieert zelfgenoegzaamheid als “zelfvoldaanheid, vooral wanneer die gepaard gaat met onbewustheid van feitelijke gevaren of tekortkomingen”.
Het is begrijpelijk waarom veel Engelse versies van de Bijbel shalvah in Spreuken 1:32 vertalen als “zelfgenoegzaamheid”, omdat het goed past bij de betekenis van het Hebreeuwse woord van zelfabsorptie die leidt tot het negeren van gevaren totdat het te laat is.
De kerk van vandaag
Helaas leidt de huidige welvaart velen tot een staat van zelfgenoegzaamheid over de wederkomst van de Heer, waardoor ze de vele tekenen die wijzen op het begin van de Verdrukking negeren. Net als de kerk in Laodicea is arrogante “zelfvoldaanheid” overheersend onder veel bijeenkomsten van gelovigen, vooral in Amerika.
Vals onderwijs en/of stilte vanaf de kansel leidt de meeste kerkgangers weg van enig besef dat we leven in de laatste dagen van de menselijke geschiedenis zoals we die kennen. Hun herders leren hen niet hoe ze de tijd waarin we leven kunnen onderscheiden. Hun boodschappen bevatten misschien vluchtige verwijzingen naar het eeuwige leven, maar er is geen zinvol onderwijs over wat dit betekent voor de heiligen van het Nieuwe Testament.
De daaruit voortvloeiende zelfgenoegzaamheid onder veel van de hedendaagse kerkgangers betekent niet dat degenen die werkelijk wedergeboren zijn hun redding zullen verliezen, nee, helemaal niet. Maar waarom zouden gelovigen doorgaan met zo'n aardse kijk op het leven, shalvah, die voor mensen buiten Christus zal leiden tot ondergang?
De wereld
De wereld verwerpt elk idee dat de Heer in onze wereld zou kunnen ingrijpen. Omdat ze alle waarschuwingen in de Schrift afwijzen, komt het nooit in hen op dat God de slechtheid van onze tijd zou kunnen oordelen. Niet alleen is het idee van de wederkomst van Jezus belachelijk voor hen, maar ze verachten ook gemakkelijk elk idee van Gods oordeel, nu of in de eeuwigheid.
Peter A. Steveson verwoordde het zo in zijn commentaar op Spreuken 1:32: “Vervuld van de zorgeloosheid van zelfvertrouwen, tonen deze dwazen geen bezorgdheid over het goddelijk oordeel.”
We zien deze zelfde wereldse roekeloosheid in de woorden van Ezechiël toen hij het woord shalvah gebruikte om de mensen van Sodom te beschrijven voordat ze de plotselinge vernietiging van de Heer ervoeren (vergelijk 1 Tessalonicenzen 5:1-3): “Zie, dit was de schuld van uw zuster Sodom: zij en haar dochters hadden hoogmoed, overvloed van voedsel en welvarend gemak, maar zij hielpen de armen en behoeftigen niet” (Ezechiël 16:49, nadruk toegevoegd).
Het probleem met een dergelijke zelfvoldaanheid ligt niet in wat iemand bezit, maar in het feit dat het zelfgenoegzaamheid kweekt met betrekking tot de waarschuwingen in Gods Woord en een falen om te erkennen dat de belofte van de Heer van eeuwig leven veruit superieur is aan alles wat de wereld te bieden heeft.
Zij die horen
Ik weet dat de meerderheid van de lezers in de categorie valt die beschreven wordt in Spreuken 1:33: “Maar wie naar mij luistert, zal veilig wonen en gerust zijn, zonder vrees voor rampspoed.”
Zij die hopen op de spoedige verschijning van Jezus bezitten een vrede temidden van al het onwelkome nieuws dat voortdurend op ons afkomt. We bidden voor de Heer om ons bestand te houden tegen de slechtheid en het geweld van onze tijd, maar tegelijkertijd rusten we in het vertrouwen dat Jezus voor ons komt vóór de verschrikkingen van de Dag des Heren.
Is het te veel een sprong om te zeggen dat de wijze gelovigen van onze tijd de tijden waarin we leven onderscheiden en dus de nabijheid van Jezus' verschijning herkennen? Let op de geruststellende woorden die de Heer kort voor de dood van de profeet aan Daniël en aan ons gaf: “Velen zullen gezuiverd en wit gemaakt en beproefd worden, maar de goddelozen zullen goddeloos doen; en geen van de goddelozen zal het begrijpen, maar de wijzen zullen het begrijpen” (Daniël 12:10, KJV).
In de wereld van vandaag zijn het de onderscheidende heiligen die de zelfgenoegzaamheid vermijden die kenmerkend is voor veel kerkgangers en mensen in de wereld die niet geloven dat de Heer direct zal ingrijpen in de aangelegenheden van de mensheid.
Als je uitkijkt naar en verlangt naar de verschijning van Jezus, dank de Heer dan voor het inzicht dat Hij je in de Schrift heeft gegeven. In 1 Korintiërs 1:18-31 zet Paulus de wijsheid van God tegenover die van de wereld en eindigt met deze woorden: “En vanwege Hem bent u in Christus Jezus, die ons wijsheid van God is geworden, rechtvaardigheid en heiliging en verlossing, zodat, zoals er geschreven staat: 'Laat degene die zich beroemt, zich beroemen op de Heer.'”
We moeten de Heer altijd alle eer geven voor wie we in Hem zijn en voor ons begrip van wat de Bijbel zegt over onze “gezegende hoop”. Ik weet dat veel oprechte heiligen uit het Nieuwe Testament zelfgenoegzaam blijven als het gaat om de tekenen der tijden en de naderende verschijning van Jezus. Ik begrijp niet helemaal waarom dit het geval is of waarom het voor ons zo duidelijk is en voor anderen niet.
Wat ik wel zeker weet is dit: als er ooit een tijd is geweest voor zelfgenoegzaamheid in het lichaam van Christus, dan is dit het zeker nu niet.
Jonathan Brentner is auteur, schrijver en bijbelleraar met een passie voor het bemoedigen van gelovigen met een gezond bijbels wereldbeeld en de nabijheid van Jezus' verschijning.