Waar wacht jij op?

Waar wacht je nog op?

14 maart 2025 - door Jonathan Brentner

Wat hield de heiligen van het Nieuwe Testament op het puntje van hun stoel? Waar verlangden ze met opgewonden verwachting naar?

Paulus geeft ons het antwoord in Filippenzen 3:20-21:

Want ons burgerschap is in de hemel, vanwaar ook wij reikhalzend uitzien naar de Heiland, de Heer Jezus Christus, die ons nederig lichaam zal veranderen, opdat het gelijkvormig wordt aan zijn heerlijk lichaam, naar de werking waardoor Hij zelfs machtig is alle dingen aan Zich te onderwerpen. (NKJV, nadruk toegevoegd)

Ze verlangden naar Jezus' verschijning.

De uitdrukking “reikhalzend uitzien” is een nauwkeurige vertaling van het Griekse woord dat Paulus in vers 20 gebruikte, apekdechomai. Schrijvers in het Nieuwe Testament versterkten de betekenis van een woord door er een voorzetsel aan toe te voegen. Met apekdechomai voegde de apostel twee voorzetsels toe aan het woord dat “verwelkomen” betekent. Dit resulteerde in onze Engelse uitdrukking die grote opwinding betekent over wat voor ons ligt, namelijk de verschijning van Jezus en onze ontvangst van verheerlijkte lichamen.

Onze typische ervaringen met wachten zijn allesbehalve plezierig. Vele jaren geleden wachtte ik meer dan een uur bij mijn dokter voordat een verpleegster me terugbracht naar een onderzoekskamer waar nog eens zestig minuten verstreken voordat hij binnenkwam. Tegen die tijd hadden de tijdschriften op kantoor hun aantrekkingskracht al lang verloren.

Er is echter iets radicaal anders aan het wachten op de terugkeer van de Heer om ons mee naar huis te nemen. Het komt ons op verschillende manieren ten goede.

DE VERSCHIJNING VAN JEZUS TROOST ONS

We wachten niet op een afspraak bij de dokter of tandarts, maar op de verschijning van Jezus en de radicale transformatie van onze “nederige” lichamen tot Zijn “heerlijke lichaam”. Paulus schreef ook over deze glorieuze verandering in 1 Korintiërs 15:51-53:

Zie! Ik vertel u een geheimenis. Wij zullen niet allen slapen, maar wij zullen allen veranderd worden, in een oogwenk, bij de laatste bazuin. Want de bazuin zal klinken en de doden zullen onvergankelijk worden opgewekt en wij zullen worden veranderd. Want dit vergankelijke lichaam moet het onvergankelijke aandoen en dit sterfelijke lichaam moet onsterfelijkheid aandoen.

Onze verwachting is niet alleen dat we Jezus in de lucht zullen ontmoeten (1 Tessalonicenzen 4:17), maar ook dat we een opstandingslichaam zullen krijgen; een lichaam dat een enorme upgrade zal zijn ten opzichte van onze zwakke lichamen van “vlees en bloed”. Wat we ook ervaren in onze huidige verouderende en ziektegevoelige lichamen, we weten dat het tijdelijk is. En niets, zelfs de dood niet, kan het feit veranderen dat wanneer Jezus verschijnt, Hij ons onsterfelijke lichamen zal geven.

Deze verbazingwekkende hoop overtreft elke aardse verwachting. Dit korte leven is niet alles wat we hebben; er ligt een betere dag in het verschiet die veel beter is dan zelfs de meest rooskleurige toekomst hier beneden. Ongeacht wat ons vandaag te wachten staat, er is een verbazingwekkende troost in de wetenschap dat Jezus komt om ons mee naar huis te nemen, naar de heerlijkheid (Kolossenzen 3:4). Zo'n verbazingwekkende verwachting troost ons, zelfs als we moeilijke dagen doorstaan in afwachting van de ontmoeting met onze Verlosser in de lucht.

DE VERSCHIJNING VAN JEZUS VERZEKERT ONS VAN EEN VREUGDEVOLLE EEUWIGHEID

In Romeinen 8:23-25 gebruikt Paulus nog twee keer apekdechomai:

Niet alleen dat, maar ook wij, die de eerstelingen van de Geest hebben, ook wij zuchten in onszelf, reikhalzend wachtend naar de aanneming, de verlossing van ons lichaam. Want in deze hoop zijn wij gered, maar hoop die gezien wordt, is geen hoop; want waarom hoopt iemand nog op wat hij ziet? Maar als we hopen op wat we niet zien, dan wachten we er vol verwachting op met volharding. (Romeinen 8:24-25, NKJV, nadruk toegevoegd).

De zinsnede “verlossing van ons lichaam” is dezelfde transformatie van “ons nederige lichaam” waar Paulus over schreef in Filippenzen 3:20-21. Beide teksten verwijzen naar wat we zullen meemaken. Beide teksten verwijzen naar wat we zullen ervaren bij Jezus' verschijning.

De Opname is geen tertiair aspect van het Evangelie zoals velen beweren. Als dit het geval zou zijn, waarom zou Paulus dan schrijven dat “wij in deze hoop behouden zijn”, een duidelijke verwijzing naar wat er gebeurt bij de Opname. Via de apostel voegde de Heilige Geest meer details toe over het “eeuwige leven” dat Jezus herhaaldelijk beloofde aan iedereen die in Hem zou geloven (bijv. Johannes 3:16). Jezus' verschijning om ons mee naar huis te nemen is geen toevoeging aan het evangelie; het is er een vitaal aspect van.

Het gebruik van apekdechomai in andere contexten die verband houden met de terugkeer van Jezus (1 Korintiërs 1:7; Galaten 5:5; en Hebreeën 9:28) geeft aan dat het een onderscheidend gedrag kan zijn geworden van deze vroege heiligen als degenen die “reikhalzend uitkeken” naar Zijn verschijning.

De Opname vóór de Verdrukking is zoveel meer dan alleen iets wat we geloven; het is de hartslag van onze hoop. We doorstaan uitdagende tijden en weerstaan het om over actuele gebeurtenissen te piekeren omdat we weten dat dingen gaan veranderen. Op een dag zal Jezus op dramatische wijze in onze wereld ingrijpen en zal niets meer hetzelfde voor ons zijn, omdat dit het begin zal zijn van een vreugdevolle eeuwigheid die onze diepste aspiraties te boven gaat.

DE VERSCHIJNING VAN JEZUS VERZEKERT ONS VAN BEVRIJDING VAN DE DAG DES HEREN

De opwinding in het Nieuwe Testament over de aanstaande verschijning van Jezus bevestigt de bijbels gefundeerde leer van de Opname vóór de Verdrukking. Het is logisch dat achter de opgewonden verwachting van de terugkeer van de Heer in het Nieuwe Testament de zekerheid schuilging dat Hij voor de Zijnen zou komen, voordat Hij de reeks dodelijke oordelen zou inleiden die voor ons in Openbaring hoofdstuk 6-18 of in de oudtestamentische verwijzingen naar de Dag des Heren staan opgetekend.

Nadat hij de Tessalonicenzen heeft herinnerd aan de plotselinge verwoesting die het begin zal markeren van deze komende periode van grote toorn (1 Tessalonicenzen 5:1-3), verzekert Paulus alle gelovigen van hun verlossing voordat deze afschuwelijke dag begint:

Want God heeft ons niet bestemd tot toorn, maar tot het verkrijgen van redding door onze Heer Jezus Christus, die voor ons gestorven is, opdat wij, of wij wakker zijn of slapen, met Hem zouden leven. Bemoedig elkaar daarom en bouw elkaar op, zoals u dat ook doet. (1 Tessalonicenzen 5:9-11)

Als gelovigen zijn we “niet voorbestemd” om de oordelen te doorstaan die voor de wereld in het verschiet liggen, maar wel de “verlossing” of bevrijding die zal plaatsvinden wanneer Jezus ons uit deze wereld verwijdert (zie 1 Tessalonicenzen 4:13-18). Het hoofdonderwerp van 1 Tessalonicenzen 4 en 5 is de Opname. Onze verwachting is niet die van groot lijden en dood tijdens de Verdrukking, maar eerder die van de ontmoeting met Jezus in de lucht.

Paulus sprak de mogelijkheid uit dat hij ten tijde van de Opname nog in leven zou zijn (1 Tessalonicenzen 4:17; 1 Korintiërs 15:52), wat de heiligen van zijn tijd van zijn voorbeeld hebben geleerd. Hun dood doet niets af aan de hoop dat wij degenen kunnen zijn die de Opname zullen meemaken voordat we sterven. De ontelbare tekenen die wijzen op de naderende Verdrukking vertellen ons dat het voor ons vandaag een duidelijke mogelijkheid is.

De vurige verwachting van de heiligen in het Nieuwe Testament was niet die van de dood of de ervaring van de toorn van de Heer, maar eerder die van de ontmoeting met Jezus in de lucht. Ook al gebeurde dat niet tijdens hun leven, deze hoop troostte hen in hun lijden, verzekerde hen van een vreugdevolle eeuwigheid en verloste hen van angst om de dag des Heren te doorstaan. Zoals Paulus schreef in 2 Timoteüs 4:8, zal Jezus degenen die “zijn verschijning” liefhebben belonen, zelfs als ze dit niet tijdens hun leven meemaken.

Waar wacht jij op? Kijk jij vol verwachting uit naar de verschijning van Jezus? Zo ja, dan ben je in goed gezelschap met de eerste gelovigen.

Als je nog geen vertrouwen hebt gesteld in Jezus als je Verlosser, blijft de vraag hetzelfde: “Waar wacht je op?”. Als je wilt weten hoe deze vreugdevolle verwachting van de eeuwigheid de jouwe kan zijn, bekijk dan mijn artikel, Jezus is het enige pad naar eeuwig leven. Daarin leg ik uit hoe je kunt weten dat je eeuwig leven hebt en dat wanneer Jezus verschijnt, Hij je zal veranderen op een manier die je stoutste verwachtingen te boven gaat.

Bron: What Are You Waiting For? — Jonathan Brentner