www.wimjongman.nl
(Automatische vertaling, onbewerkt)
Waarom werd het zionistische regime verslagen in Gaza? Overwinning gaat niet over het doden van vrouwen en kinderen
Door Khamemnei op 9 feb 2025
De oorlog in Gaza veroorzaakte wijdverspreide verwoesting en immense verwoesting voor de mensen in deze regio, maar eindigde in het voordeel van het verzet - in tegenstelling tot wat het zionistische regime had verwacht. Overwinning in een oorlog wordt niet alleen afgemeten aan het aantal slachtoffers of de omvang van de verwoesting; het uiteindelijke doel van elke oorlog is het bereiken van strategische doelen. In deze strijd slaagde het zionistische regime er niet alleen niet in om zijn verklaarde doelen te bereiken, maar leed het ook onherstelbare nederlagen op veel gebieden. Dit artikel onderzoekt 14 belangrijke redenen achter de mislukking van het regime tegen het Palestijnse verzet.
1. Het falen van het regime om verklaarde doelen te bereiken
Netanyahu had drie hoofddoelen aangekondigd voor de Gaza-oorlog: het vernietigen van Hamas, het veiligstellen van de vrijlating van gevangenen en het vestigen van blijvende veiligheid voor het Zionistische regime. Na maanden van intense aanvallen werd Hamas echter niet alleen niet uitgeschakeld, maar kwam het naar voren als een nog sterkere speler in de regionale verhoudingen en verstevigde het zijn positie in de voorhoede van de wereldwijde bevrijdingsbewegingen door de veerkracht en standvastigheid van de bevolking van Gaza. Israël slaagde er niet in om de gevangenen via militaire operaties te bevrijden en werd uiteindelijk gedwongen om een staakt-het-vuren en een akkoord te accepteren. De veiligheid in de bezette gebieden werd ook helemaal niet hersteld; in plaats daarvan bedreigt de nachtmerrie van raketaanvallen en verzetsoperaties de zionisten nu meer dan ooit tevoren.
2. Verlies van militaire afschrikking
Het criminele zionistische regime heeft altijd zijn militaire superioriteit in de regio benadrukt, maar deze oorlog toonde aan dat zijn afschrikking niet effectief is, zelfs niet tegen een relatief kleine groep als Hamas. De uitgebreide aanvallen konden het Verzet niet stoppen, en zelfs na maanden van oorlog behielden de verzetsstrijdkrachten het vermogen om militaire operaties uit te voeren. Het onvermogen van het bezettingsregime om deze nederlaag te compenseren geeft aan dat geen enkel land in de regio nog bang is voor zijn militaire macht.
3. Toenemend internationaal isolement en het in diskrediet brengen van de Holocaust
De omvangrijke misdaden van Israël in Gaza hebben tot wereldwijde verontwaardiging geleid. De beelden en video's van het afslachten van burgers hebben het zionistische regime in de positie van oorlogsmisdadiger geplaatst. Deze gruweldaden hebben ook twijfel gezaaid over de historische geloofwaardigheid van de Holocaust, omdat een regime dat zichzelf voordoet als slachtoffer van een historische genocide nu openlijk een andere genocide uitvoert in Gaza. Deze tegenstrijdigheid heeft de wereldwijde steun voor Israël aanzienlijk uitgehold.
4. Internationale veroordeling en risico op gerechtelijke vervolging voor Israëlische hoofden
Na de oorlog zijn er meerdere zaken aangespannen bij internationale rechtbanken tegen de leiders van het zionistische regime. Veel landen hebben opgeroepen tot internationale arrestatiebevelen tegen Israëlische militaire bevelhebbers en politici. Als gevolg hiervan zijn veel Israëlische functionarissen nu bang om naar verschillende landen te reizen, omdat ze het risico lopen gearresteerd te worden. Dit heeft zelfs de soldaten van het criminele leger van het regime getroffen die naar het buitenland waren gereisd, wat een grote diplomatieke nederlaag voor Israël betekende.
5. Falen van de inlichtingendiensten en onvermogen om gevangenen terug te halen
Een van Israëls grootste mislukkingen in deze oorlog was het onvermogen om de gevangenen te lokaliseren. Ondanks het feit dat het regime toegang had tot de meest geavanceerde inlichtingenapparatuur en de volledige medewerking van de Amerikaanse inlichtingendiensten, slaagde het er niet in om de precieze locatie van de gevangenen te vinden en werd het uiteindelijk gedwongen om een staakt-het-vuren te accepteren om hun vrijlating te bewerkstelligen. Deze mislukking verbrijzelde de mythe van Israëls superioriteit op het gebied van inlichtingen en legde zijn ernstige kwetsbaarheid bloot tegenover de guerrillatactieken van het Verzet.
6. Mislukking van wereldwijde arrogantie door verzet tegenover levensonderhoud te stellen
De tweedeling “verzet versus levensonderhoud” is lange tijd de voornaamste psychologische oorlogsstrategie geweest van het Westen tegen de verzetsnatie. Israël en zijn aanhangers geloofden dat ze door het opleggen van een strenge economische blokkade en het opvoeren van de druk op de mensen in Gaza, hen weg konden duwen van het Verzet - een strategie die ze jarenlang hebben gevolgd in alle landen van de Verzetsas. Dit beleid had in Gaza echter een duidelijke averechtse uitwerking. In plaats van zich over te geven, werd de bevolking van Gaza zelfs nog meer geneigd tot het verzet. Vandaag de dag is het Verzet populairder onder de Palestijnen dan ooit tevoren, wat bewijst dat de strategie van Israël om economische druk te gebruiken volledig heeft gefaald.
7. Globalisering van de Palestijnse zaak
Voorheen werd de Palestijnse kwestie vooral gezien als een regionale aangelegenheid, die vooral de islamitische wereld betrof. Door de recente oorlog is het echter een wereldwijde kwestie geworden. Miljoenen mensen over de hele wereld - van Azië tot Europa en Amerika - gingen de straat op om te protesteren tegen de misdaden van Israël. Vandaag de dag is Palestina een humanitaire zaak en de steun ervoor is niet langer beperkt tot moslims.
8. Verstoring van de regionale plannen van de Zionisten en de VS voor West-Azië
Israël en de VS hadden langetermijnplannen voor West-Azië ontworpen, zoals de “Deal van de Eeuw” en de “IMEC Corridor”, met als doel het bestaan van het zionistische regime in de regio te bestendigen en regionale landen te dwingen uitgebreide banden met dit regime aan te gaan. De Gaza oorlog verstoorde echter veel van deze plannen. In plaats van de betrekkingen met Arabische staten te normaliseren, wordt Israël nu geconfronteerd met een golf van haat en wrok in de hele islamitische wereld, vooral aan de basis.
9. De islam als succesvol verzetsmodel
Een van de belangrijkste uitkomsten van deze oorlog is de erkenning van de Islam als het enige succesvolle model van verzet tegen Mondiale Arrogantie. Terwijl veel politieke bewegingen in de Arabische wereld en zelfs in het Westen zich hebben overgegeven aan het zionisme, hebben islamitische verzetsgroepen laten zien dat het door geloof en zelfredzaamheid mogelijk is om stand te houden tegen een tot de tanden bewapende vijand. Dit heeft wereldwijd talrijke bevrijdingsbewegingen geïnspireerd.
10. Het in diskrediet brengen van het internationale systeem en de Westerse beschaving
De onvoorwaardelijke steun van de VS en Europa voor de wreedheden van Israël heeft de dubbele moraal van het Westen verder blootgelegd. Deze oorlog heeft onthuld dat de Westerse slogans over mensenrechten niets meer zijn dan instrumenten om de politieke belangen van Mondiale Arrogantie te bevorderen. Veel mensen over de hele wereld, vooral in Westerse landen, hebben het vertrouwen in het beleid van hun regeringen verloren. Dit heeft een zware klap toegebracht aan de geloofwaardigheid van het internationale systeem.
11. Opkomst van een nieuwe generatie Palestijnse strijders
Tijdens de oorlog meldden verschillende westerse bronnen dat Hamas snel nieuwe strijders rekruteerde. Naast alle nederlagen van Israël is dit een ander belangrijk resultaat van de strijd in Gaza: De geboorte van een nieuwe generatie Palestijnse strijders die de genocide van het zionistische regime met eigen ogen hebben gezien. Dit is een generatie die is opgevoed en getraind in het hart van het verzet. De nieuwe generatie zal nog sterker, bewuster en veerkrachtiger zijn dan degenen voor haar, en dit vormt de grootste bedreiging voor de toekomst van Israël.
12. Gemartelde verzetscommandanten worden historische legendes
Tijdens de oorlog probeerde het zionistische regime zijn nederlagen op het slagveld te verdoezelen door verzetscommandanten te vermoorden en een mediacampagne rond hun namen te lanceren. Door deze moorden fantaseerde het over het einde van het verzet. Haar eigen propaganda onthulde echter onbedoeld dat deze commandanten samen met andere strijders aan het front vochten tegen de binnenvallende vijand. De beelden die het zionistische regime uitzond als bewijs van zijn vermeende overwinning, vereeuwigden deze commandanten juist als legendarische figuren in de geschiedenis van de strijd tegen de Mondiale Arrogantie en als rolmodellen voor toekomstige generaties van het Verzet.
13. Vrijlating van gevangenen die jarenlang door het zionistische regime waren opgesloten
Het zionistische regime werd, als onderdeel van de wapenstilstandsovereenkomst en het terughalen van zijn gevangenen, gedwongen om duizenden Palestijnse gevangenen uit zijn gevangenissen vrij te laten. Veel van deze mensen waren geen lid van Hamas, maar werden de afgelopen jaren gevangen gehouden in de bezette gebieden, waardoor hun families jarenlang op hun terugkeer moesten wachten. De vrijlating van deze gevangenen door Hamas versterkte de populariteit van Hamas in de Palestijnse steden aanzienlijk. Het is opmerkelijk dat verschillende hoge verzetsleiders - zoals Yahya Sinwar - ooit werden bevrijd in soortgelijke uitwisselingen van gevangenen door toedoen van de zionisten zelf.
14. Triomfantelijke terugkeer van de verzetsnatie naar Noord-Gaza en Zuid-Libanon
Tijdens de oorlog in Gaza vernietigde het zionistische regime, na verschillende gebieden bezet te hebben, opzettelijk huizen en infrastructuur in de Gazastrook, vooral in de noordelijke delen van de enclave. Volgens rapporten van mensenrechtenorganisaties in Gaza heeft het regime meer dan 80% van de huizen in Gaza geheel of gedeeltelijk verwoest. Het belangrijkste doel achter deze grootschalige vernietiging van huizen in Gaza was om te voorkomen dat er weer leven zou komen in het noorden van Gaza en om de weg vrij te maken voor de sinistere doelen van de zionisten voor de toekomst van Gaza. Aan de andere kant was een van de belangrijkste voorwaarden van het Verzet voor het staakt-het-vuren de veilige terugkeer van de bewoners van Noord-Gaza in de eerste fase van het bestand. Aan deze eis werd voldaan en bij hun terugkeer verklaarden de bewoners openlijk hun steun aan het verzet, waardoor historische momenten ontstonden.
De situatie in de noordelijke door Israël bezette gebieden is daarentegen anders. Zelfs twee maanden na het staakt-het-vuren met Hezbollah zijn de bewoners van de noordelijke bezette gebieden nog niet teruggekeerd naar hun nederzettingen, en velen hebben verklaard dat ze nooit zullen terugkeren. Dit terwijl het verzetsvolk in het zuiden van Libanon met een menselijke toestroom de bezetters veel gebieden heeft doen evacueren die niet geëvacueerd waren vanwege het kwade vertrouwen van de zionisten en zich in hun dorpen hebben gevestigd, waardoor het opschepperige zionistische leger voor de ogen van de wereld opnieuw te schande wordt gemaakt.
Overwinning in oorlog gaat verder dan vernietiging.
De overwinning in een oorlog wordt niet alleen bepaald door het aantal slachtoffers of de omvang van de vernietiging. De hamvraag is: welke kant heeft zijn doelen bereikt? In de Gaza-oorlog heeft Israël, ondanks alle misdaden die het heeft begaan en de verwoestingen die het heeft aangericht, geen van zijn doelen bereikt. De geschiedenis heeft aangetoond dat geen enkel land ooit een blijvende overwinning heeft behaald door oorlogsmisdaden. Uiteindelijk worden oorlogsmisdadigers berucht in de geschiedenis - en dat is het lot dat het zionistische regime te wachten staat.