www.wimjongman.nl
Libanons nieuwe president weerspiegelt de zwakte van Hezbollah
15 Januari 2025 Door Hugh Fitzgerald
Joseph Aoun is de nieuwe president van Libanon, een land dat al twee jaar zonder president zit. Zoals de Libanese grondwet voorschrijft, is hij een christen. En in tegenstelling tot zijn naamgenoot en voorganger als president, Michel Aoun, is Joseph Aoun vastberaden tegen Hezbollah en hoopt hij de macht van Hezbollah in te perken.
Meer over wat de benoeming van Joseph Aoun betekent voor Hezbollah vind je hier: “Verzwakking van Hezbollah stelde Libanon in staat om 2 jaar oude presidentiële vacature in te vullen,” Times of Israel, 10 januari 2025:
BEIRUT, Libanon - Door de verzwakking van Hezbollah in de oorlog met Israël vorig jaar kon het lang vastzittende parlement van Libanon een consensus bereiken rond een president die het vertrouwen heeft van de internationale gemeenschap.
De Libanese legerchef Joseph Aoun, die donderdag werd verkozen - waarmee een einde kwam aan een vacature van meer dan twee jaar - gaf aan dat het buitenlandse beleid van Libanon wordt bijgesteld nu het land samenwerkt met internationale schuldeisers om een uitweg te vinden uit een zes jaar van steeds diepere financiële crisis.
Een impasse in het parlement tussen pro- en anti-Hezbollah blokken had een dozijn eerdere pogingen om een president te kiezen geblokkeerd, waardoor het land grotendeels stuurloos bleef in zijn pogingen om een noodhulpprogramma te bemachtigen....
Hezbollah heeft pogingen gedaan om een president te benoemen die onafhankelijk zou kunnen zijn te dwarsbomen; het wilde alleen iemand die het schoothondje van de groep zou zijn, niet in staat om zich ertegen te verzetten. De vorige president, Michel Aoun, was zo'n president, maar Joseph Aoun staat al lang bekend om zijn verzet tegen de groep. Toen Hezbollah militair sterk leek, kon het gebeuren dat Joseph Aoun in aanmerking kwam voor het presidentschap. Maar nu, na enkele maanden van gevechten tussen IDF en Hezbollah, is de Libanese groep enorm verzwakt. Ze is 80% van haar eens zo machtige arsenaal van 150.000 raketten en raketten kwijt. De IDF heeft Hezbollah's leider, Hassan Nasrallah, gedood, evenals Nasrallah's waarschijnlijke opvolger Hashem Safieddine. De IDF heeft zowel de commandant als de plaatsvervangend commandant van de meest elitaire eenheid, de Radwan Forces, en tien van de twaalf leden van de Jihadraad gedood. Bijna vierduizend Hebzollah-agenten zijn gedood en duizenden anderen zijn gewond geraakt. Geen wonder dat Hezbollah pleitte voor een staakt-het-vuren in Zuid-Libanon.
Hezbollah is op twee manieren ernstig verzwakt. Ten eerste is er de verwoestende militaire nederlaag die Hezbollah heeft geleden door toedoen van de IDF, waarbij 80% van haar belangrijkste wapens zijn vernietigd en duizenden van haar medewerkers zijn gedood of zwaar gewond. Ten tweede is er het verlies van haar eens zo machtige bondgenoot vlak naast de deur - het Syrië van Assad. Nu is het regime in Syrië veranderd van een bondgenoot van Hezbollah in een vastberaden vijand, want de soennitische rebellen die Syrië hebben overgenomen zullen Hezbollah nooit vergeven voor de steun die het Assad gaf tijdens de Syrische burgeroorlog.
Iran heeft geleden toen zijn proxies in de regio één voor één werden verslagen door de IDF. In Gaza is de IDF in de laatste fase van de ontmanteling van Hamas. In Libanon heeft de IDF Hezbollah verslagen, 80% van haar belangrijkste wapens vernietigd en duizenden operatoren gedood of verwond. In Syrië brokkelde het Assad-regime in één klap af voor de aanval van de rebellen onder leiding van Hayat Tahrir al-Sham (HTS), omdat het niet langer kon rekenen op militaire steun van Hezbollah of Iran. De Islamitische Republiek was zelf verzwakt door de verwoestende Israëlische aanval op 26 oktober, die de S-300 luchtafweersystemen van Iran vernietigde, waardoor het land wijd open stond voor toekomstige Israëlische aanvallen. Syrië is nu een vijand geworden, in plaats van een bondgenoot, van zowel Hezbollah als Iran.
Ondertussen werken de Amerikanen aan het versterken van het Libanese Nationale Leger, zodat het Hezbollah beter het hoofd kan bieden. De regering Biden kondigde net aan dat ze 75 miljoen dollar die als hulp naar Egypte zou gaan, in plaats daarvan naar Libanon stuurt, als onderdeel van de inspanningen om het Libanese leger op te bouwen.
En nu zijn de Saoedi's, die de verzwakte positie van Hezbollah erkennen, bereid om zich opnieuw in te laten met Libanon en die krachten te steunen die Hezbollah nog verder willen ondermijnen, door het onder druk te zetten om te demilitariseren en het te dwingen om nog slechts een politieke partij te worden, niet in staat om de andere groepen in Libanon te bedreigen. Joseph Aoun past in dat plaatje. En die machtige groep van externe machten - de VS, Frankrijk, Qatar, Egypte en Saoedi-Arabië - heeft zwaar gelobbyd voor Joseph Aoun, om te laten zien dat ze het allemaal eens waren over de noodzaak van een Libanese leider die zich niet zou laten intimideren door Hezbollah en zou streven naar het terugdringen van haar macht. En de Libanezen hebben dringend geld nodig, in bedragen die alleen kunnen komen van de Saoedi's, de VAE en andere rijke Golfstaten die fel gekant zijn tegen Hezbollah.
In een mogelijke knipoog naar zijn geldschieters heeft Aoun zich donderdag in zijn inaugurele rede uitgesproken voor “een beleid van positieve neutraliteit” en betere betrekkingen met Arabische landen.
Wat is “positieve neutraliteit”? Ik neem aan dat het betekent dat Aoun, in tegenstelling tot zijn voorganger, de rol van Hezbollah als sterkste militaire macht in Libanon niet zal verdedigen. Dat hij “positiever” zou zijn in zijn steun aan de anti-Hezbollahcoalitie. En door betere relaties met Arabische landen te beloven, weet hij dat dit noodzakelijkerwijs ten koste zal gaan van hun tegenstander Iran en de aan Iran gelinkte Hezbollah.
Aoun heeft nu de handschoen geworpen: hij wil dat Hezbollah ontwapend wordt en alleen een politieke partij wordt, in plaats van wat het nu is - een gewapende staat binnen een staat, met een politieke partij eraan vast. Hezbollah mag niet langer meer militaire macht hebben dan het Libanese nationale leger. Sterker nog, ze moet gedwongen worden haar wapens aan de staat af te staan. In de visie van Aoun moet het Libanese leger een wapenmonopolie hebben in het land.
Israël nam de zogenaamde veiligheidsstrook in 1982 in beslag in een poging om aanhoudende aanvallen van Libanon's sjiitische Amal-beweging af te slaan en trok zich daar in 2000 terug.....
De IDF trok zich in 2000 terug uit de “veiligheidsstrook” in Libanon, dus Hezbollah heeft de afgelopen kwart eeuw geen legitieme reden meer gehad om de wapens te behouden; het heeft ook geen noodzaak meer om te vechten tegen een de niet-bestaande Israëlische bezetting van Zuid-Libanon.
De sjiieten in Libanon, zowel degenen die de politieke partij Amal steunen als degenen die de terreurgroep Hezbollah steunen, begrijpen nu dat ze compromissen moeten sluiten met de christenen en soennitische moslims, en zelfs met de vele sjiieten die tegen Hezbollah zijn. Hezbollah is op zo'n pijnlijke manier militair verzwakt en kan niet opnieuw bevoorraad worden door Iran, omdat het doorgeefluik voor dergelijke wapens, Syrië, nu geleid wordt door mensen die zowel Hezbollah als Iran haten. Bovendien verkeert Libanon in een ernstige financiële crisis en de enige hulp die het kan krijgen zal moeten komen van de rijke soennitische staten in de Golf. En daarvoor moet de Libanese regering afstand nemen van Hezbollah.
Als hoofd van het Libanese leger heeft Joseph Aoun LNA-troepen naar binnen gestuurd waar de IDF of Hezbollah zich terugtrekt en druk gehouden op de Hezbollah-troepen, die zo weerspannig zijn gebleken, om zich ten noorden van de Litani-rivier te begeven, zoals het staakt-het-vuren vereist. Het leger zou volgens de IDF agressiever moeten zijn in het noordwaarts duwen van Hezbollah. Misschien kan Aoun met zijn extra macht - van hoofd van het leger tot leider van Libanon - de verwijdering van Hezbollah uit het zuiden krachtiger afdwingen, zoals de Israëli's willen. En Aoun is zich er terdege van bewust dat de Israëli's bereid zijn om terug te keren naar Zuid-Libanon als ze vinden dat Hezbollah niet snel genoeg vertrekt of op sommige plaatsen helemaal niet vertrekt.
[Hilal] Khashan, de professor aan de Amerikaanse universiteit, zei dat het nu aan Aoun is, met zijn militaire achtergrond, om Hezbollah ervan te overtuigen de resterende wapens neer te leggen.
Alleen een president die afkomstig is uit het leger kan Hezbollah ontwapenen, vooral nadat Israël meer dan 80 procent van zijn [Hezbollah's] militaire hardware heeft vernietigd,” zei hij.
“In dit stadium heeft Hezbollah geen andere optie dan zichzelf om te vormen tot een politieke partij zonder militaire component.”
Khashan heeft gelijk. Aoun weet als militair welke wapens Hezbollah nog bezit en kent ook de kracht van het Libanese leger dat hij tot vorige week leidde. Hij kan een beroep doen op Hezbollah's verlangen om te overleven, koste wat het kost, door op te merken dat als het zich niet verwijdert ten zuiden van de Litani, het alleen maar meer verwoestende aanvallen van de IDF kan verwachten, en het niet moet rekenen op enige hulp van het Libanese Nationale Leger, dat de enige gewapende macht in het land wil zijn. De meeste mensen in Libanon - christenen, soennieten en ook veel sjiieten - zijn ontzet over de verwoesting die Hezbollah over het land heeft gebracht door raketten op Israël af te vuren. Joseph Aoun zal er alles aan doen om ervoor te zorgen dat de voortdurende aanvallen van Hezbollah op de Joodse staat een halt worden toegeroepen. En dan, na decennia van grensoverschrijdende vuurgevechten, zal Libanon de kans krijgen om zich opnieuw op te bouwen met geld van de enige landen die daartoe de middelen hebben - de felle anti-Hezbollah Arabische staten van de Golf.
Bron: Lebanon’s New President Reflects Hezbollah’s Weakness