Israëls gijzelingsovereenkomst is een tragische en historische vergissing

29 januari 2025 - door Daniel Mendel

Het akkoord over het staakt-het-vuren in Gaza is een enorme en verlammende nederlaag voor Israël. Er is geen andere manier om het anders in te schatten.

Na 15 maanden vechten was de beste deal die Israël kon bereiken de vrijlating van 57 Palestijnse criminelen en moordenaars voor elke Israëlische gijzelaar.

Te oordelen naar een gedeeltelijke lijst van degenen die worden vrijgelaten, lijkt het zeer waarschijnlijk dat veel meer dan 98 Israëli's zullen sterven als gevolg van deze deal.

Het is ook duidelijk dat Israël gefaald heeft in haar oorlogsdoelen om Hamas uit Gaza te verdrijven en te vervangen door een nieuwe regering. De oorlog heeft niet geleid tot een afschrikmiddel voor toekomstig terrorisme; in feite zal deze gijzelingsovereenkomst waarschijnlijk het risico op terrorisme *vergroten*, in het bijzonder gijzelingen.

Zoals Palestinian Media Watch heeft aangegeven, werd de kiem voor het bloedbad van 7 oktober gelegd in 2011, toen Israël 1.027 Palestijnse terroristen en moordenaars ruilde voor één levende Israëlische soldaat, Gilad Shalit.

De terroristen die in 2011 werden vrijgelaten, vermoordden of hielpen bij de moord op meer dan duizend Israëli's en zij planden het bloedbad van 7 oktober. (Yahya Sinwar was één van hen die in 2011 werd vrijgelaten; op dezelfde manier worden nu veel terroristische leiders en meesterbreinen vrijgelaten).

De Gilad Shalit deal leerde het Palestijnse volk één cruciale les: het ontvoeren van Israëliërs werkt.

Nu zien de Palestijnen opnieuw de vruchten van hun arbeid met de absurde vrijlating van 1.900 Palestijnse terroristen en gevangenen voor 33 Israëli's (die niet eens allemaal in leven zijn).

Natuurlijk willen we allemaal dat de 98 Israëlische gijzelaars thuiskomen - maar de definitie van waanzin is om hetzelfde beleid te herhalen en een ander resultaat te verwachten; toch is dat precies wat Israël heeft gedaan.

Het lijkt verbijsterend dat Israël na 15 maanden vechten in Gaza geen betere verhouding tussen terroristen en gijzelaars kon krijgen dan 57:1. Zelfs een verhouding van 5:1 zou al voldoende zijn geweest.

Zelfs een verhouding van 5 tegen 1 zou redelijk zijn geweest. Toch kreeg Hamas 11 keer zoveel, wat suggereert dat - in tegenstelling tot wat de Israëlische regering beweert - de capaciteiten van Hamas niet verzwakt zijn. Als Hamas echt verzwakt was, had Israël een veel betere deal kunnen sluiten.

Tussen toekomstige ontvoeringspogingen - en terreurdaden die zullen worden gepleegd door de duizenden moordenaars en terroristen die worden vrijgelaten - is het vrijwel zeker dat veel meer dan 98 Israëli's in de toekomst zullen sterven als gevolg van deze deal. (En vergeet niet dat minstens 34 van die Israëlische gijzelaars al dood zijn).

Israëls ethos om al zijn mensen thuis te brengen is prachtig; maar schoonheid is niet altijd het antwoord tegenover een barbaarse, onverbiddelijke en sadistische vijand die vastbesloten is om elke Jood in Israël te vermoorden.

Misschien zou je kunnen stellen dat Israël deze 98 mensen een speciale plicht verschuldigd is, omdat het land hen op 7 oktober op spectaculaire wijze in de steek liet. Maar is de Israëlische regering niet de garantie van leven en veiligheid verschuldigd aan negen miljoen mensen in Israël?

De Israëlische regering had de plicht om de uitkomst te kiezen die de meeste levens zou redden. Maar over jaren zal het heel duidelijk worden dat deze deal meer levens heeft gekost dan gered.

Zoveel onschuldige kinderen, vrouwen en mannen zullen verloren gaan - maar het lijkt minder tragisch omdat we hun gezichten nog niet kunnen zien.

Als Israël echt koste wat het kost die gijzelaars naar huis had willen brengen, dan had het de oorlog op een heel andere manier moeten voortzetten (om een betere gijzelingsdeal of een echte overwinning te bereiken) - en het zou Palestijnse terroristen en moordenaars op een heel andere manier moeten behandelen dan nu het geval is.

Sommigen hebben gesuggereerd dat Fase 1 van de deal slechts een truc is om wat gijzelaars terug te krijgen - en dat Israël, zodra deze is afgerond, de oorlog in Gaza gewoon zal voortzetten. Dat lijkt onwaarschijnlijk gezien de uitputting van het Israëlische leger, de internationale druk die ertegen zal worden uitgeoefend en verschillende andere factoren. En zelfs als dat gebeurt - we zullen nog steeds honderden moordenaars en terroristische meesterbreinen hebben vrijgelaten; Israëlische soldaten zullen veel meer gevaar lopen dan voorheen; en het is moeilijk te geloven dat Israël kan bereiken wat het in 15 maanden niet heeft bereikt zonder een ingrijpende verandering van strategie of meer troepen en middelen.

Anderen hebben de Verenigde Staten de schuld gegeven van deze gijzelingsovereenkomst - maar premier Netanyahu liet zien dat hij in staat was om de druk van de regering Biden bij bijna elke beurt te weerstaan. Of Trump is niet de trouwe vriend van Israël die hij beweert te zijn, of Netanyahu koos ervoor om zijn politieke kapitaal niet te gebruiken om te vechten voor een beter resultaat. Als er niets anders is, dan werpt de deal licht op Netanyahu's zwakte en Trump's interesse om een “dealmaker” te zijn in plaats van de loyale voorstander van Israël waar velen op hadden gehoopt.

In het algemeen geeft deze deal één ding aan: de zwakte van Israël, zowel geostrategisch als onder zijn politieke leiders.

Deze deal zal leiden tot meer terreur - en we kunnen alleen maar hopen dat het niet erger is dan 7 oktober 2023.

We moeten ook hopen dat Israël eindelijk competent leiderschap vindt dat de extremen van extreem-rechts en extreem-links vermijdt, maar handelt met gezond verstand - en het beste belang van alle negen miljoen Israëlische burgers - als leidend beleid.

De auteur is politiek commentator en politiek analist.

Bron: Israel’s Hostage Deal Is a Tragic and Historic Mistake - Algemeiner.com