Een verloren generatie: hoe Gazaanse kinderen worden opgevoed om te haat

Door PNW staf 25 februari, 2025

De moord op Ariel en Kfir Bibas door de blote handen van Hamas-terroristen was geen geïsoleerde daad van wreedheid. Het was het hoogtepunt van een diepgewortelde cultuur van haat, een cultuur die voortwoekert in het onderwijssysteem, de zomerkampen en de samenleving van Gaza in het algemeen. Terwijl Israëlische kinderen zich verkleden als superhelden zoals Batman - symbolen van gerechtigheid en bescherming - worden Palestijnse kinderen opgevoed om terreur en martelaarschap te verheerlijken. Als er ooit vrede komt, moet deze cyclus van indoctrinatie doorbroken worden.

Vanaf de vroegste stadia van hun opvoeding worden kinderen in Gaza blootgesteld aan een niet aflatende stroom van antisemitische propaganda. Dit is niet incidenteel; het is systematisch. Hier zijn vijf duidelijke voorbeelden van hoe haat wordt bijgebracht in de Palestijnse jeugd:

Schoolcurricula die geweld promoten

Schoolboeken onder leiding van de Palestijnse Autoriteit en Hamas verheerlijken terrorisme en ontkennen het bestaansrecht van Israël. Uit een rapport van IMPACT-se uit 2022 blijkt dat schoolmateriaal kinderen leert Joden als vijanden te zien, aanslagen op Israëli's te vieren en de jihad aan te moedigen. In de rekenlessen worden martelaren geteld en in de aardrijkskundelessen wordt Israël helemaal van de kaart gewist.

Naast de schoolboeken versterken de discussies in de klas zelf deze boodschappen. Leraren, van wie velen geïndoctrineerd zijn in hetzelfde systeem, benadrukken dat de hoogste eer in het leven het sterven is vechtend tegen Joden. Huiswerkopdrachten verheerlijken terroristische aanvallen uit het verleden en geschiedenislessen schetsen een beeld van niet aflatende Joodse agressie, waarbij elke nuance of historische waarheid wordt uitgewist. Ondertussen bevatten examens vaak vragen die gewelddadig verzet als nobel en noodzakelijk bestempelen, waardoor kinderen al op jonge leeftijd worden geconditioneerd om deze ideologie te omarmen.

Militante zomerkampen

Elk jaar gaan duizenden Palestijnse kinderen naar zomerkampen van Hamas en andere terreurgroepen, waar ze militaire training krijgen. Op deze kampen leren ze niet zwemmen of knutselen, maar leren ze omgaan met geweren, simuleren ze aanvallen op Joodse burgers en beloven ze hun leven aan de jihad. Kinderen vanaf 10 jaar wordt geleerd om in formatie te marcheren met kalasjnikovs, wat het idee versterkt dat het hun doel in het leven is om Israëli's te doden.

De kampen zijn ontworpen om kinderen zowel mentaal als fysiek voor te bereiden op de strijd. Ze nemen deel aan schietoefeningen, oefenen in het bestormen van nagebouwde Israëlische nederzettingen en worden onderworpen aan ideologische lezingen waarin ze herhaaldelijk te horen krijgen dat Joden hun eeuwige vijand zijn. In veel van deze kampen worden zelfs vermeende collaborateurs publiekelijk geëxecuteerd, waardoor de cultuur van geweld en wraak verder wordt ingeprent. Afgestudeerden van deze programma's sluiten zich vaak aan bij terreurorganisaties, omdat ze van jongs af aan zijn gekneed tot voetsoldaten van Hamas.

Indoctrinatie door televisie en media

Kinderprogramma's in Gaza bevatten shows waarin zelfmoordterroristen worden verheerlijkt en Joden als onmensen worden afgeschilderd. Een berucht voorbeeld is de door Hamas geproduceerde TV show met een Mickey Mouse-achtig personage genaamd Farfour, die kinderen leert om jihad te voeren tegen Joden. Zelfs nadat internationale verontwaardiging de annulering ervan afdwong, gaat soortgelijke programmering door en worden jonge geesten gevoed met onophoudelijke ophitsing.

De media-omgeving in Gaza laat geen ontsnappen toe aan de door haat gedreven propaganda. Liedjes op de radio verheerlijken martelaarschap en geweld, vaak door kinderen zelf gezongen in voorstellingen die op de nationale televisie worden uitgezonden. Tekenfilmfiguren promoten boodschappen van vernietiging en zelfs amusementsprogramma's bevatten antisemitische retoriek. Nieuwsprogramma's wakkeren het vuur aan door Joden de schuld te geven van elk leed en elke Palestijnse dode - hoe ongerelateerd ook - af te schilderen als deel van een Israëlische samenzwering, waardoor de wrok in de harten van jonge kijkers wordt verdiept.

Publiekelijk vieren van terrorisme</p>

Wanneer Israëlische burgers worden vermoord in terroristische aanvallen, rouwt Gaza niet - het viert feest. De straten vullen zich met vrolijke optochten en er wordt snoep uitgedeeld aan kinderen. Op door Hamas geleide bijeenkomsten zwaaien jonge jongens en meisjes met vuurwapens en zweren trouw aan de volgende golf “martelaren”. Deze normalisering van geweld versterkt het geloof dat het doden van Joden niet alleen aanvaardbaar maar ook eervol is.

Kinderen zitten vaak op de eerste rij bij deze vieringen en zien hoe hun ouders massamoorden verheerlijken. Jonge kinderen worden aangemoedigd om begrafenissen van gedode terroristen bij te wonen en zijn uit de eerste hand getuige van de eerbied en de eer die wordt betoond aan hen die sterven terwijl ze Israëli's aanvallen. De boodschap is duidelijk: hun doel in het leven is om te vechten en hun beloning - zowel in deze wereld als in de volgende - zal komen door middel van geweld. Veel van deze kinderen groeien op met de ambitie om de volgende “martelaar” te worden, in plaats van zich een toekomst van vrede en welvaart voor te stellen.

Vernoeming van scholen en straten naar terroristen

In de Palestijnse samenleving worden massamoordenaars niet veroordeeld; ze worden geëerd. Scholen, straten en sportteams worden vernoemd naar terroristen die Israëlische burgers hebben afgeslacht. Kinderen groeien op met verafgoding van figuren als Dalal Mughrabi, die in 1978 het bloedbad aan de Coastal Road leidde, en Yahya Ayyash, de belangrijkste bommenmaker van Hamas. Dit is niet alleen een goedkeuring van geweld - het is een verwachting dat de volgende generatie dit voorbeeld zal volgen.

Deze praktijk gaat verder dan alleen namen - het beïnvloedt de hele omgeving waarin Palestijnse kinderen worden opgevoed. Standbeelden en muurschilderingen van terroristen sieren openbare pleinen en op schoolevenementen worden vaak toneelstukken en voorstellingen opgevoerd waarin terroristische aanslagen worden nagespeeld en kinderen de rol van de aanvallers spelen. Schoolwedstrijden belonen leerlingen voor het schrijven van essays over het heldendom van deze moordenaars, wat de boodschap versterkt dat het hun ultieme doel moet zijn om hen na te volgen. Deze scholen zijn niet alleen plaatsen om te leren; het zijn oefenterreinen voor toekomstig extremisme.

De realiteit is duidelijk: de kinderen van Gaza worden niet geboren om te haten; hen wordt geleerd om te haten. Deze gefabriceerde haat voedt de eindeloze cyclus van conflicten en zorgt ervoor dat vrede onmogelijk blijft.

De wereld kan deze realiteit niet blijven negeren. De internationale gemeenschap moet van de Palestijnse leiders eisen dat ze een einde maken aan het hersenspoelen van hun jeugd. Als we ooit vrede willen bereiken, moet dat beginnen bij de kinderen. Ze moeten hoop krijgen in plaats van haat, onderwijs in plaats van extremisme en een toekomst van samenleven in plaats van eeuwigdurende oorlog.

Totdat dit verandert, zullen de verschrikkingen van 7 oktober niet de laatste zijn. De wereld moet wakker worden en erkennen dat zolang de kinderen van Gaza worden opgevoed voor de jihad in plaats van voor gerechtigheid, er nooit een einde zal komen aan het bloedvergieten.

Bron: A Generation Lost: How Gaza's Children Are Raised To Hate