Open brief aan de NOS

Open brief uit Israël

Aan de schrijvers van de artikelen over de oorlog tussen hamas en Israel,

We kennen jullie pro palestijnse schrijfstijl al van ver vóór deze oorlog. Met jullie verhaal over de ontvoerde en vermoorde kindjes van het Israelische gezin Bibas maken jullie het echt te bont. Jullie schrijven dat ze zijn ‘omgekomen’ in Gaza. Wat een mooie manier om te vertellen dat ze met blote handen zijn gewurgd en dat hun ontvoerders daarna de wurgsporen hebben geprobeerd te verdonkeremanen door met stenen de lichamen van moeder Shiri (32) en haar zoontjes Ariel (4!) en Kfir (10 maanden oud!) zodanig in elkaar te slaan dat ze nauwelijks meer herkenbaar zijn als mensen. En zo moest het lijken of de Israelische luchtmacht de schuldige was van hun dood. Met een bombardement.

Helaas voor de Gazaanse terroristen is het onmogelijk om wurgsporen te verdonkeremanen, er zijn er simpelweg te veel; ze zitten te diep en ook te verspreid door de te grote druk in de bloedvaten. Ook dachten ze er niet aan dat een dood lichaam dat met stenen in elkaar wordt geslagen geen beurse plekken geeft, de bloedsomloop is bij de dood immers gestopt. En de snijsporen van steenfragmenten ontbreken ook.

Een journalist die zijn of haar werk serieus neemt zal dit soort dingen altijd onderzoeken. Een schrijver die sympathieën heeft voor de Gazaanse terroristen doet dit niet. Die schrijft wat hamas en de propagandazender Al Jazeera voorschrijven. Zonder na te denken, klakkeloos, blijkbaar zonder ook maar iets te voelen. Hebben jullie zelf kinderen, babies misschien nog? Stel hen dan eens in de plaats van de vierjarige Ariel en de kleine Kfir die met hun ouders zomaar uit hun huis gesleurd zijn door terroristen. Wat als dit jullie kinderen waren, zouden jullie dan geen gerechtigheid willen en de waarheid vertellen zoals hij is: de kindjes Bibas zijn wreed gewurgd na een maand opgesloten te zijn geweest in Gaza. En hun moeder ook, zij kon hen niet beschermen en hun vader kon dit ook niet, die was op een andere Gazaanse lokatie in een te kleine kooi opgesloten als een beest. Vinden jullie hier wel iets van? Slapen jullie nog goed ‘s-nachts? Schamen jullie je niet? Wordt het niet eens tijd om wakker te worden en te gaan zien wat velen in Nederland allang zien: dat jullie ‘verslaggeving’ niet deugt en dat het eens terug zal slaan in jullie eigen gezicht?

Ik wens jullie veel, veel wijsheid en eerlijk onderzoek toe.

Bericht via WhatsApp, plaatsing met toestemming van de schrijvers.