Doen alsof je Hezbollah ontwapent werkt niet

Peloni: Het falen van Libanon om Hezbollah te ontwapenen was niet alleen voorspelbaar, het was onvermijdelijk. Het ontbreekt de Libanezen aan de onafhankelijkheid en het vermogen om de dominantie van Iran over hen te overwinnen. De enige manier om dit doel zelfs maar te benaderen is door de machtsbasis van de mollahs in Teheran te vernietigen, en alleen dan zou er iets wezenlijk anders kunnen ontstaan in Libanon. Tot die tijd zal het kabukitheatrale schimmenspel in Libanon onverminderd doorgaan, ongeacht waar iemand mee instemt.

Hussain Abdul-Hussain | 1 april 2025

Libanon doet alsof het Hezbollah ontwapent en denkt dat de wereld dat gelooft. Als de wereld Beiroet vervolgens naar buiten roept, houden Libanese functionarissen zich bezig met collectieve waan en geven ze “Israëlische agressie” de schuld van de militaire escalatie. Libanon komt nu terug op het staakt-het-vuren en het handhavingsmechanisme 1701 dat het in november ondertekende en waarin het beloofde Hezbollah te ontwapenen en in ruil daarvoor grondgebied terug te krijgen van Israël.

Libanese functionarissen, waaronder president Joseph Aoun en premier Nawaf Salam, verhandelen nu twee soorten desinformatie.

Ten eerste, wanneer Aoun en Salam militaire escalatie omschrijven als “Israëlische agressie”, denken ze dat de wereld en de Libanezen vergeten zijn dat het Hezbollah was die deze oorlog tegen Israël begon, ongevraagd, op 8 oktober 2023. Sindsdien wordt elke Israëlische actie beschouwd als vergelding uit zelfverdediging. Libanon is hiermee begonnen. Libanon is de agressor.

Ten tweede beloofde Libanon Hezbollah te ontwapenen, waarna ze het grondgebied terugkregen. Sindsdien heeft Beiroet de orde van de dingen opgeschud en hun beloften niet nagekomen. Nu zeggen Libanese functionarissen dat gewelddadige aanvallen vanuit Libanon op Israël het gevolg zijn van het feit dat Israël nog steeds op Libanees grondgebied aanwezig is en dat Israël zich moet terugtrekken en moet stoppen met het controleren van Hezbollah, en dan en alleen dan zal Libanon de pro-Iraanse militie ontwapenen.

De collectieve waan van Libanon domineert de machtsgangen van het land, vaak geleid door dezelfde personages. Bedenk dat de “adviseurs” van president Joseph Aoun overblijfselen zijn uit de tijd van zijn voorganger Michel Aoun. Ook Salam en zijn belangrijkste luitenanten - ministers Tarek Mitri, Ghassan Salameh en Amer Bsat - zijn al meer dan twintig jaar politici in Libanon. Nabih Berri is al sinds 1992 voorzitter van het parlement en wat er over is van het Hezbollah-leiderschap zit er al sinds de jaren tachtig. Zelfs de “Change”-wetgevers zijn geen nieuwkomers in de politieke arena.

Deze incestueuze besloten kring van Libanese politici heeft ervoor gezorgd dat de Libanezen geïsoleerd zijn geraakt van het wereldwijde debat, regionale trends en - het allerbelangrijkste - de realiteit. De Libanese beleidsmakers en hun adviseurs leven nu in een wereld waar politiek in de plaats komt van beleid en drogredenen in de plaats komen van actie.

Wat drogredenen betreft, hebben zowel Aoun als Salam de woorden Hezbollah en ontwapening nog niet in één zin genoemd. Beide mannen hebben het woord Hezbollah vermeden. In plaats daarvan spreken ze poëtisch over het handhaven van de Libanese soevereiniteit en het monopoliseren van de beslissing over oorlog en vrede.

Maar Hezbollah heeft zelfs de algemene verklaringen van Aoun en Salam betwist. Mohamad Raad, de leider van het parlementaire blok van Hezbollah, zei dat iedereen die beweert het monopolie te hebben op de “beslissing over oorlog en vrede niet realistisch of waarheidsgetrouw is”.

Van tijd tot tijd zei iemand uit het team van Aoun of Salam wat een van hen denkt. Vicepremier Tarek Mitri flapte het eruit toen hij zei dat het kabinet beloofde de soevereiniteit te monopoliseren, maar niet specificeerde wanneer. Dat wil zeggen, zelfs als Salam ooit de woorden “het ontwapenen van Hezbollah” heeft uitgesproken, heeft hij er nooit een tijdschema aan verbonden.

Toen Salam in het nauw werd gedreven om een vraag over de ontwapening van Hezbollah te beantwoorden, zei hij in een interview tegen de zender Al-Arabiya dat “de bladzijde van de bewapening van Hezbollah is omgeslagen”. De Libanese premier deed alsof Hezbollah was ontbonden. De volgende dag vuurde Hezbollah in reactie op zijn verklaring zes raketten op Israël af, waarmee Salam liet zien wie de baas was.

In de wapenstilstandsovereenkomst stond dat de ontwapening van Hezbollah binnen 60 dagen na de ondertekening op 27 november voltooid moest zijn. Vandaag lijkt de ontbinding van de Hezbollah-militie verder weg dan ooit.

Ondertussen heeft Aoun achter gesloten deuren gezegd dat als de Libanese strijdkrachten (LAF) zouden proberen Hezbollah te ontwapenen, er een burgeroorlog zou uitbreken. Het lijkt erop dat Aoun liever oorlog voert met Israël dan met Hezbollah.

Aoun en Salam zijn niet serieus over het ontwapenen van Hezbollah. Ze hebben toespraken gehouden en verklaringen afgelegd die de indruk wekken dat ze dat willen doen, maar in werkelijkheid hebben ze geen vinger uitgestoken. Hezbollah is bewapend gebleven en heeft de leiding gehad over oorlog en vrede.

De oorlog tussen Hezbollah en Israël heeft Libanon bovenaan de prioriteitenlijst van Amerika geplaatst. Nadat voorzitter Berri en voormalig premier Najib Mikati de belofte van Hezbollah-chef Hassan Nasrallah om zijn oorlog niet los te koppelen van die in Gaza terugdraaiden, zag Washington een verandering in het Libanese standpunt als berouw.

Sindsdien heeft Washington zijn best gedaan om de Libanezen de kans te geven Hezbollah te ontwapenen en de soevereiniteit van hun staat te herstellen. Maar als Aoun en Salam politiek blijven bedrijven in plaats van het beleid uit te voeren, zal Washington zijn interesse verliezen en Israël laten doen waar het op uit was: Hezbollah verbranden.

Libanon zal weer een kans missen om zich uit het gat van Hezbollah te graven. Zoals het gezegde luidt: Washington kan het Libanese paard wel naar de rivier drijven, maar het niet laten drinken. Libanon zal zelf moeten drinken. Het moet zijn demonen aanpakken en Hezbollah ontwapenen. Als Aoun en Salam te bang zijn om oorlog te voeren met de door Iran gesteunde milities, dan moeten ze zich voorbereiden op de hervatting van een nog engere oorlog met Israël en langdurige isolatie, armoede en een leven boven op het puin.

Hussain Abdul-Hussain is onderzoeker bij FDD. Hij richt zich op de Golfregio en Jemen, waaronder de betrekkingen van de Golf met Iran en de vrede van de Golf met Israël.

Bron: Pretending to Disarm Hezbollah Won’t Work – ISRAPUNDIT