Wekelijkse nieuwsbrief 23 januari - 30 januari 2025

Het Midden-Oosten en de wereld

Hoe zijn we zover gekomen dat we zoveel criminelen vrijlaten voor slechts een handjevol gijzelaars? Twee woorden - slecht beleid! Elke regering en wetshandhaver in de wereld weet dat je niet moet onderhandelen over gijzelaars. Als je dat doet en de slechteriken houden zich aan hun deel van de afspraak, dan krijg je een kortstondige dosis vreugde. Maar terwijl jij feest viert, beramen de terroristen een plan voor de volgende keer, wanneer ze de inzet voor een vrijlating zullen verhogen.

Vroeger stond Israël erom bekend niet te onderhandelen met terroristen, maar dat begon een aantal decennia geleden te veranderen. In 1968 werd een El Al vliegtuig in Algerije met 48 passagiers aan boord vrijgelaten in ruil voor 24 terroristen die geen bloed aan hun handen hadden. Eenenveertig jaar later werd dezelfde prijs - 24 terroristen - betaald om videobeelden te krijgen van één enkele ontvoerde Israëlische soldaat. Over een afschuwelijke inflatie gesproken!

Eén keer toegeven betekent dat je gedwongen wordt om steeds weer toe te geven tegen steeds hogere prijzen. Hoe diep we gezonken zijn, bleek toen Israël in 2011 gedwongen werd om 1.027 Palestijnse gevangenen over te dragen voor de terugkeer van één enkele IDF-soldaat, Gil Shalit. Begrijp me niet verkeerd, ik huilde toen ik de helikopter zag overvliegen die Shalit terugbracht naar ons land. Ik ben zo dankbaar dat hij en alle gijzelaars weer thuis zijn. Maar onze kortetermijnwinst heeft ons langetermijnpijn bezorgd. In feite was Yahya Sinwar, de overleden, bloeddorstige leider van Hamas in Gaza, een van degenen die werden geruild voor het leven van Shalit. Ondanks de kracht van ons leger kennen de terroristen onze zwakke plek. Ze nemen onze mensen mee en uiteindelijk zullen we toegeven.

Het meest frustrerende hieraan is dat ik geen uitweg zie uit de puinhoop waarin we verzeild zijn geraakt. Tenminste niet met de manier waarop onze regering nu in elkaar zit. We hebben een hooggerechtshof dat gijzelaars boven veiligheid stelt. Erger nog, ze stellen terroristen boven de veiligheid van Israël. Het Hooggerechtshof van Israël zit vol met links-liberale radicalen die zichzelf in stand houden omdat ze de macht hebben om elkaar te benoemen. Zolang we dit krankzinnige rechtssysteem houden zoals het is, zal Israël altijd in gevaar zijn. 7 oktober zal slechts het voorgerecht zijn van wat ons waarschijnlijk te wachten staat.

Ik ben dieper ingegaan op deze en andere onderwerpen in deze nieuwsbrief in mijn MidEast Update van dinsdag. Ik raad je aan om die te bekijken. Zoals altijd vind je op mijn Telegram kanaal het meest actuele nieuws dat beschikbaar is.

We leven in de wereld van Trump

Het is een geweldige eerste week geweest voor de nieuw geïnaugureerde Amerikaanse president. Honderden wetsvoorstellen zijn ondertekend, een kabinet dat zijn weerga niet kent passeert de senaat en internationale leiders testen de diplomatieke wateren om te ontdekken dat als deze president praat, je maar beter kunt luisteren.

Deze dagen zijn in veel opzichten goed geweest voor Israël. De militaire uitrusting die door de vorige regering werd tegengehouden, is vrijgegeven aan de IDF. Trump is ook de eerste wereldleider die toegeeft dat de Gazanen niet meer in Gaza kunnen leven. Hun steden zijn verwoest dankzij de terroristen die zich daar verstopten in en onder elk gebouw dat ze konden vinden. Gaza is voor 70 procent verwoest. Rafah is voor 80 procent weg. De president reikte Jordanië, Egypte en Albanië de hand om zoveel mogelijk Gazaanse vluchtelingen op te nemen, maar deze landen zeiden al snel: “Geen kans!”. Dit ondanks het feit dat er al meer Palestijnen in Jordanië zijn dan Jordaniërs.

En waarom zouden deze landen een kans willen wagen op het meest moorddadige volk op aarde? Ze weten wie de overgrote meerderheid van de Palestijnen is. Bijna elke Palestijn is opgevoed om de Joden te haten. Liri Albag, een gijzelaar die zaterdag werd bevrijd, zei: “Ik zat met kinderen van vier en acht jaar die zeiden: 'Spuug op de Jood. Er zijn twee miljoen terroristen in Gaza, vergis je niet. Het zijn allemaal terroristen daar.”

Iedereen kan zijn slogans scanderen of toespraken houden over onschuldige burgers. Maar ze baseren hun overtuigingen op een fictie die ze zelf hebben gecreëerd. Ze zijn er nooit geweest. Ze hebben nooit de kinderboeken gezien over het vermoorden van Joden of gezien hoe Hamas-soldaten jonge jongens trainen in het vasthouden van wapens. Ze hebben nog nooit gehoord hoe ouders hun eigen kinderen leren hoe het ultieme doel van hun leven zou moeten zijn om zichzelf te martelen terwijl ze Joden vermoorden. De buurlanden van Israël weten dit over de Palestijnen en daarom zeiden ze zo snel nee tegen de vluchtelingen. Het is waarschijnlijk dat hun gesloten deuren voor Trump veel moeilijker te openen zullen zijn dan die van Colombia.

Staakt-het-vuren in Gaza

Terwijl de IDF haar troepen in Gaza vermindert, komt Hamas terug uit hun holen. De witte pick-ups zijn overal in Gaza terug en geüniformeerde mannen worden weer door jong en oud op straat gevierd. Het zal interessant zijn om te zien of dat enthousiasme voor Hamas zal aanhouden zodra de vluchtelingen die terugkeren naar het noorden zien wat er over is van hun steden. Natuurlijk zal er met de beschuldigende vinger naar Israël worden gewezen. Maar er zullen velen zijn die de dingen bij elkaar optellen en erkennen dat het de acties van hun eigen lokale terroristische leger waren die ertoe leidden dat hun huizen werden platgewalst als een stuk naan.

Ik weet dat ik het in de vorige twee hoofdstukken over gijzelaars heb gehad, maar zij zijn het onderwerp van de dag. Vandaag zijn er weer drie gijzelaars vrijgelaten. Het zijn Arbel Yehud (29), Agam Berger (19) en Gadi Moses (80), samen met vijf Thaise burgers. Eerder werd gemeld dat Gadi Moses een van de overleden gijzelaars was, maar het blijkt dat die informatie onjuist was. Het is dit soort verwarrende informatie dat mij ervan weerhoudt namen van vermoorde gijzelaars vrij te geven. In ruil voor de terugkeer van deze onschuldigen zou Israël 110 Palestijnse gevangenen vrijlaten, waaronder 32 die een levenslange gevangenisstraf uitzaten. Maar premier Netanyahu gaf de bussen met de Palestijnen opdracht om te keren en terug te gaan naar de gevangenis. De reden? Toen onze gijzelaars aan ons werden teruggegeven, werden ze gedwongen om door menigten te gaan waarin ze bijna gelyncht werden. Duizenden schreeuwende mensen omringden hen, duwend en duwend. De premier zei: “Ik neem de gruwelijke taferelen van de vrijlating van onze gijzelaars zeer ernstig - nog een bewijs van de barbaarse wreedheid van Hamas. Ik eis dat bemiddelaars ervoor zorgen dat dit nooit meer gebeurt en dat ze de veiligheid van onze gijzelaars garanderen. Iedereen die het waagt hen iets aan te doen, zal dat met zijn eigen bloed bekopen.” Uiteindelijk, na een vertraging van drie uur waarin afspraken waren gemaakt, werden de Palestijnen vrijgelaten.

Zaterdag zullen er nog drie gijzelaars worden vrijgelaten en in de loop van de weken nog meer. Maar na fase één van het staakt-het-vuren zal Hamas nog steeds 64 van onze mensen vasthouden - hoewel men denkt dat minder dan 30 van hen nog in leven zijn. Fase twee van de overeenkomst zegt in wezen: “Hé Israël, je kunt de rest van je ontvoerde gijzelaars terugkrijgen als je gewoon vertrekt.” Ik kan eerlijk gezegd niet zeggen wat er zal gebeuren als het zover is. Ik weet hoe graag we onze mensen terug willen. Maar we kunnen ons niet gewoon terugtrekken en alles weer terug laten gaan naar hoe het vroeger was. Hamas mag niet aan de macht blijven. Op dit moment zijn we er voor het eerst in de geschiedenis getuige van dat er militaire kosten worden betaald voor gijzelaars. Israël geeft terrein prijs in ruil voor zijn gehavende en gekneusde burgers. Dit is echt een verknipte wereld.

Wapenstilstand in Libanon

Zondag was de deadline voor alle IDF-troepen om Libanon te verlaten, volgens de westerse wapenstilstandsovereenkomst. Israël zegt echter dat Libanon zich niet aan de afspraak houdt en de Libanezen zeggen dat de Israëli's treuzelen met de terugtrekking. Toen de deadline naderde, rukte een massamars op naar het Israëlische leger nadat ze waren weggeroepen. De IDF opende het vuur en 22 mensen werden gedood. Nu is de deadline voor het staakt-het-vuren verlengd tot 18 februari. Vrede in de regio zal er alleen komen als de Libanezen in het zuiden veiligheid en normalisatie verkiezen boven Hezbollah.

Bevrijdingsdag van Syrië

Als je je agenda bij de hand hebt, noteer dan 8 december als een speciale dag. Dat is de feestdag die de nieuw geïnstalleerde (sinds gisteren) president van Syrië, Ahmed al-Sharaa, heeft ingesteld om de val van het Assad-regime te vieren. Voel je vrij om dit te herdenken.

Met al-Sharaa aan het bewind, zijn andere Syrische revolutionaire facties aan het ontbinden en fuseren binnen het Ministerie van Defensie om een nieuw Syrisch leger te vormen. Gelukkig voor Israël is dat leger niet verder gericht dan zijn zuidgrens. Het laatste wat de Syriërs nu willen doen, is ruzie zoeken met Israël. Nu Iran hen in de steek laat en de VS over hun schouders meekijkt, zal de regering van al-Sharaa zich concentreren op dringende interne behoeften, zoals het onderdrukken van het verzet van de Druzen in het zuiden en de Koerden in het noorden.

Israël zal ondertussen profiteren van de bezorgdheid van Syrië. De IDF is vastbesloten om voor onbepaalde tijd op de top van de berg Hermon en beneden in de veiligheidszone te blijven om de veiligheid van dat deel van de grens te garanderen.

Bron: Amir’s Weekly Newsletter