De verwoestende gevolgen als de kerk onze 'gezegende hoop' negeert

Door Jonathan Brentner - 2 maart 2025

Ergens in het verleden heeft er een scheiding plaatsgevonden; voorgangers en Bijbelgeleerden die de wederkomst van Jezus voor Zijn gemeente gescheiden hebben van de verkondiging van het Evangelie. Deze tragische uitsluiting van een belangrijk aspect van het evangelie heeft geleid tot een gebrek aan begrip onder gelovigen over de verschijning van Jezus en de vreugdevolle verwachting die gepaard gaat met zo'n gretige verwachting.

Ik herinner me verschillende preken waarin de prediker verkondigde dat alle gelovigen zouden sterven voordat de Heer terugkomt. Zo'n boodschap is in tegenspraak met passages in het Nieuwe Testament, zoals 1 Korintiërs 15:51 en 1 Tessalonicenzen 4:17. Paulus geloofde dat veel heiligen nog in leven zouden zijn ten tijde van de Opname, maar dat geldt niet voor degenen die de meest populaire opvattingen over de eindtijd aanhangen. Zij zijn het niet eens met de apostel.

Het boek 1 Tessalonicenzen onthult dat de hoop van Jezus' spoedige verschijning een vitaal onderdeel was van het Evangelie dat Paulus predikte tijdens zijn korte verblijf in Thessalonica. Let op wat de apostel schreef over de ontvangst ervan onder de nieuwe bekeerlingen: “Want niet alleen heeft het woord van de Heer van u geklonken in Macedonië en Achaia, maar uw geloof in God is overal uitgegaan, zodat wij niets hoeven te zeggen. Want zij vertellen zelf over ons hoe wij onder u ontvangen zijn, en hoe u zich van de afgoden tot God hebt bekeerd om de levende en waarachtige God te dienen, en te wachten op zijn Zoon uit de hemel, die Hij uit de doden heeft opgewekt, Jezus, die ons verlost van de toekomende toorn” (1 Tessalonicenzen 1:8-10).

Na hun bekering tot Jezus begonnen de nieuwe bekeerlingen onmiddellijk te wachten op Zijn verschijning, ook wel de Opname genoemd. Paulus nam de terugkeer van Jezus voor Zijn kerk, de Opname, vanaf het begin van zijn tijd in Thessalonica op in zijn prediking.

In Romeinen 8:23 noemt de apostel een belangrijk aspect van Jezus' verschijning, “de verlossing van ons lichaam”, en in vers 24 zegt hij: “Want in deze hoop zijn wij gered.” Paulus beschouwde de gebeurtenis die wij de “Opname” noemen als een sleutelgeloof omdat het de “hoop” betekende die in de reddende boodschap van het Evangelie besloten ligt.

Wat zijn enkele van de gevolgen van het negeren van onze “gezegende hoop”?

Gelovigen verliezen een bron van troost in tijden van verlies

Misschien is dit wel het belangrijkste gevolg van het negeren van de Opname: Het haalt de ogen van gelovigen weg van Jezus en hun ultieme hoop op momenten dat ze die het meest nodig hebben.

Toen ik tien jaar oud was stierf mijn vader plotseling aan een hartaanval. Midden in mijn verdriet las ik 1 Tessalonicenzen 4:13-18, omdat vrienden van mijn ouders me maanden eerder over de Opname hadden verteld. De Heer gebruikte deze passage om mij te troosten na het verlies van mijn gelovige vader; ik beschouwde de samenkomst in de lucht als de volgende keer dat ik hem zou zien. Ik kan niet helemaal uitleggen hoe de leer van een Opname vóór de Verdrukking al op jonge leeftijd hoop in mijn hart bracht.

De kersverse bekeerlingen in Thessalonica treurden over hun dierbaren die onlangs gestorven waren omdat ze dachten dat hun medeheiligen de Opname zouden missen. In reactie hierop verzachtte Paulus hun verdriet met een speciale boodschap van de Heer waarin stond dat de “doden in Christus” “als eersten zouden opstaan” bij de verschijning van Jezus (1 Tessalonicenzen 4:15-16).

Als de reden voor hun hartzeer een gebrek aan geloof in een toekomstige opstanding was geweest, dan zou Paulus' antwoord vergelijkbaar zijn geweest met wat hij in 1 Korintiërs 15 schreef. In plaats daarvan benadrukte hij de primaire rol van de “doden in Christus” in de Opname als de remedie voor hun aanhoudende wanhoop.

Of we nu te maken hebben met ziekte, pijn, verdriet over de dood van iemand van wie we houden of een ander verlies van welke aard dan ook, de hoop van Jezus' aanstaande verschijning moedigt ons aan met de geruststelling dat er een veel beter leven in onze toekomst ligt. Het is tweeënzestig jaar geleden dat ik voor het eerst over de Opname hoorde, maar het is nog steeds een dagelijkse bron van bemoediging en troost me in tijden van ziekte.

Gelovigen missen een profetisch perspectief op wereldgebeurtenissen

Als er ooit een tijd was waarin de heiligen van het Nieuwe Testament moesten horen over de verschijning van Jezus en de wonderen van het leven na hun dood, dan is het nu. We lezen bijna elke week over natuurrampen en door de mens veroorzaakte rampen. Wetteloosheid blijft uit de hand lopen en winkelketens als Target en Walmart meten hun jaarlijkse verliezen in miljarden dollars. Recente onthullingen van Elon Musk en zijn D.O.G.E. afdeling onthullen de diefstal en/of verspilling van triljoenen dollars, waarvan een groot deel de zakken van corrupte politici heeft gevuld. De dreiging van een nucleaire oorlog blijft altijd aanwezig.

Ik zou niet eens met deze dingen kunnen omgaan zonder een profetisch perspectief dat me verzekert dat God alles soeverein onder controle heeft. De Bijbel vertelt me dat Jezus voor ons komt vóór de Dag des Heren, waarin Hij zijn toorn zal uitstorten over de goddelozen (1 Tessalonicenzen 5:1-11).

Het hedendaagse verlies van een bijbels wereldbeeld in de kerk heeft een negatieve invloed op zowel nieuwgelovigen als doorgewinterde gelovigen, omdat ze niet goed voorbereid zijn om in een door angst geteisterde maatschappij te leven. Op de aarde gebaseerde theologieën bieden geen profetische context waarin ze de verschrikkingen van onze tijd kunnen plaatsen. Hoe kun je adequaat omgaan met de dodelijke drang naar een marxistische Nieuwe Wereldorde, los van wat Gods Woord zegt over de laatste dagen?

Gelovigen leggen te veel nadruk op dit leven

Een ander tragisch gevolg van het buiten beschouwing laten van onze “gezegende hoop” is dat het leidt tot een overmatige nadruk op dit leven. Veel voorgangers hebben scherpe kritiek op het boek van Joel Osteen, Your Best Life Now. Hun prediking legt echter de nadruk op de tijdelijke aspecten van het christelijke leven, terwijl ze geen melding maken van de belofte van het eeuwige leven of van de voordelen die voor ons in het verschiet liggen. Is zo'n prediking zo anders dan de vooronderstelling van Osteen?

Deze nadruk op deze tijd heeft tot gevolg dat veel heiligen hun toekomst plannen alsof Jezus pas lang na hun aardse leven zal terugkeren. Zo'n kijk op het leven negeert de denkwijze van Filippenzen 3:20-21: “Maar ons burgerschap is in de hemel, en van daaruit verwachten wij een Heiland, de Heer Jezus Christus, die ons nederig lichaam zal veranderen om te zijn als zijn heerlijk lichaam, door de kracht die Hem zelfs in staat stelt om alle dingen aan Zichzelf te onderwerpen.”

De moderne uitsluiting van Jezus' verschijning van de preekstoel leidt de ogen van de heiligen weg van Jezus, negeert de huidige realiteit die ons vertelt dat de Verdrukking zo dichtbij is en, zoals eerder opgemerkt, laat gelovigen slecht voorbereid achter om om te gaan met verliezen en andere zorgen die zeker op hun pad zullen komen.

Gelovigen horen zelden waarom hun “gezegende hoop” van belang is

De boodschap van het evangelie is deze: Jezus stierf aan het kruis voor onze zonden, werd begraven, stond op, op de derde dag, steeg op naar de hemel en komt terug, waarbij Hij ons onvergankelijke, onsterfelijke lichamen zal geven en ons zal meenemen naar de plaats die Hij voor ons heeft voorbereid.

Jezus' opstanding betekent dat ook wij voor altijd zullen leven met lichamen die nooit oud worden, ziek worden of sterven. Dit is de toekomst van het Evangelie; het is onze “gezegende hoop”, ook wel de Opname genoemd: “Want de genade van God is verschenen en heeft redding gebracht voor alle mensen, ons opgeleid om af te zien van goddeloosheid en wereldse hartstochten, en om in deze tijd een beheerst, oprecht en godvruchtig leven te leiden, in afwachting van onze gezegende hoop, de verschijning van de heerlijkheid van onze grote God en Heiland Jezus Christus, die Zichzelf voor ons heeft overgegeven om ons te verlossen van alle wetteloosheid en om voor Zichzelf een volk te zuiveren voor Zijn eigen bezit, dat ijvert voor goede werken. Verkondig deze dingen; vermaan en berisp met alle gezag. Laat niemand u veronachtzamen” (Titus 2:11-15).

Let op de vermaning van Paulus aan Titus om “deze dingen te verkondigen”, waaronder zijn aanduiding van onze “gezegende hoop” als “de verschijning van de heerlijkheid van onze grote God en Heiland Jezus Christus”.

Als Paulus zo lang geleden zijn beschermeling aanspoorde om het goede nieuws over de Opname te verkondigen, zou hij dan vandaag niet dezelfde oproep doen aan hen aan wie de prediking van Zijn Woord is toevertrouwd? Is het niet nog belangrijker om dat vandaag te doen nu we de Dag des Heren zo snel zien naderen?

Jonathan Brentner is auteur, schrijver en bijbelleraar met een passie voor het bemoedigen van gelovigen met een gezond bijbels wereldbeeld en de nabijheid van Jezus' verschijning.

Bron: The Devastating Consequences Of The Church Ignoring Our 'Blessed Hope' - Harbinger's Daily