Vrede: Nog steeds een mantra in 2025

Door Terry James

Terwijl ik nadenk over de inauguratie van de 47e president van de Verenigde Staten op deze 20e dag van januari 2025, denk ik na over dingen van meer dan tien jaar eerder.

In januari 2010 schreef ik het volgende. Vrede is meer dan de afwezigheid van oorlog waarin bloed wordt vergoten terwijl wapens vernietigen en de dood zijn tol eist. Vrede is tevredenheid, met vooruitzichten op een toekomst zonder zorgen dat conflicten de rust zullen verstoren. Er is noch tevredenheid noch rust op deze gevallen aarde:

Overal waar je kijkt zie je conflicten. Onrustbarende kwesties overvallen de ogen en oren - de zintuigen - van de wereldgemeenschap. Samenlevingen en culturen, naties en continenten worden overspoeld door angsten en verwarringen. De stemmen van de mensheid roepen “Vrede! Vrede!” terwijl er geen vrede is. Hoe graag ik ook blijde tijdingen zou willen brengen - ik heb net de geboorte van Christus gevierd - ik kan dat niet doen vanuit het perspectief van wat er hier op aarde gebeurt. Het jaar 2010 dat voor ons ligt ziet er somber uit voor een wereld met inwoners die in grote lijnen de Enige die vrede kan brengen afwijzen. De afwijzing voorspelt de opkomst van het kwaad dat volgens de apostel Paulus profetisch steeds erger zal worden: “Maar bozen en verleiders zullen steeds erger worden, bedriegen en misleid worden” (2 Timoteüs 3:13).

Die voorspelling is zeker accuraat gebleken. Maar het is Gods profetisch Woord, niet het voorspellend inzicht van deze arme boodschapper, dat de voorspelling voor 2010 gemakkelijk maakte. De tijden hier aan het begin van 2025 zijn alleen in die zin veranderd dat de vooruitzichten op vrede die deze verduisterende wereld zoekt, met het uur verder weg raakt.

Terwijl er in deze generatie op elk niveau van menselijke interactie verleiders ten tonele verschijnen, loert er een dodelijk conflict om de geopolitieke hoek in het gebied van de planeet aarde waarvan voorspeld is dat deze het geografische gastgebied zal zijn van de gruwelijkste oorlog van de mensheid. De prins van Perzië zaait woede tegen Gods uitverkoren natie en zet het islamitische leiderschap van Iran aan tot het maken van wapens die Israël kunnen vernietigen, in de hoop Gods profetische plan om de koning der koningen op de troon van David te installeren, te doen ontsporen. Er vormen zich allianties waardoor de waakzame student van Bijbelprofetie weet dat de Gog-Magog coalitie van de profeet Ezechiël samenkomt. Op een dag zal de “kwade gedachte” van Ezechiël 38:10 bij een Russische leider opkomen. De hel zal losbreken in de meest onstabiele regio op aarde.

Politici in Amerika en in andere landen liegen tegen hun publiek door oplossingen te beloven voor burgerlijke en economische conflicten en problemen die geen kans op verbetering hebben, gebaseerd op de motieven en bedoelingen van die leiders die zichzelf dienen. Ze verleiden het publiek dat ze geacht worden te dienen en regeren in plaats daarvan met misleidende woorden die voortkomen uit de geest van de grote bedrieger zelf - de vader van de leugen.

Religieuze leiders - zelfs zogenaamde christelijke leiders - drijven hun kuddes in richtingen weg van, en niet in de richting van, de God van de Hemel en Zijn recept voor een vredig leven op deze steeds donkerder wordende planeet. Sterker nog, de verleiders van religiositeit worden steeds erger en het licht van het evangelie dimt voor Amerika zoals het al zo lang dimt in Europa, waaruit de Amerikaanse republiek is voortgekomen onder Gods grote voorzienigheid.

Toch blijft het zelfbedrog dat door de mens gecreëerde vrede kan zegevieren over deze door zonden verziekte wereld bestaan. De roep om vrede en veiligheid neemt exponentieel toe in de regio die voorspeld is als gastheer voor de ergste en laatste oorlog van dit tijdperk-Armageddon. Die roep om vrede en veiligheid, waarvan voorspeld wordt dat die het einde van het tijdperk zullen kenmerken, staat centraal in de krantenkoppen van vandaag.

De Israëlische premier Benjamin Netanyahu, die op 27 september 2024 de 79e zitting van de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties toesprak, zette uiteen met welk verzet tegen vrede Gods uitverkoren natie te maken heeft in deze tijd zo vlak voor het einde van het tijdperk:

Mijnheer de Voorzitter, dames en heren, het was niet mijn bedoeling om hier dit jaar te komen. Mijn land is in oorlog en vecht voor zijn leven.

Maar toen ik de leugens en laster hoorde die door veel van de sprekers op dit podium over mijn land werden geuit, besloot ik hier te komen en de zaken recht te zetten. Ik besloot hier te komen om voor mijn volk te spreken. Om voor mijn land te spreken, om voor de waarheid te spreken. En hier is de waarheid: Israël zoekt vrede. Israël verlangt naar vrede. Israël heeft vrede gesloten en zal opnieuw vrede sluiten. Toch hebben we te maken met wrede vijanden die uit zijn op onze vernietiging, en we moeten ons tegen hen verdedigen.

Deze wrede moordenaars, onze vijanden, zijn er niet alleen op uit om ons te vernietigen, maar ook om onze gemeenschappelijke beschaving te vernietigen en ons allemaal terug te brengen naar een donker tijdperk van tirannie en terreur. Toen ik hier vorig jaar sprak, zei ik dat we voor dezelfde tijdloze keuze staan die Mozes duizenden jaren geleden aan het volk Israël voorlegde, toen we op het punt stonden het Beloofde Land binnen te gaan.

Mozes vertelde ons dat onze daden zouden bepalen of we toekomstige generaties een zegen of een vloek zouden nalaten.

En dat is de keuze waar we vandaag voor staan: de vloek van de niet aflatende agressie van Iran of de zegen van een historische verzoening tussen Arabieren en Joden.

Maar die roep om vrede werkt niet - nog niet, in ieder geval. Op een dag zal de “prins die komen zal” (Daniël 9:27) zo'n vredesverbond bevestigen dat tijdelijk euforie zal opwekken in een angstige wereld. Maar de huidige Israëlische premier laat zich niet wijsmaken dat zo'n verbond nabij is. Zijn woorden zijn niet veranderd sinds 2010. Hij zei toen: “Er is geen tijd meer voor excuses. Het is tijd voor actie.” Netanyahu zei ook dat de belangrijkste uitdaging voor Israël de poging van Iran is om kernwapens te krijgen.

Sinds die tijd, nu vijftien jaar geleden, zijn we niet getuige geweest van een ontwikkeling in de richting van vrede tussen Israël en zijn vijanden, maar van een ernstige toename van terrorisme en oorlogsvoering. De gruweldaden van Hamas op 7 oktober 2023 hebben olie op het vuur gegooid van de wispelturigheid in het Midden-Oosten.

Iran staat nog steeds in het middelpunt van dit alles, met de nieuwe president van de Verenigde Staten, vanaf vandaag, 20 januari 2025, die snelle en verwoestende actie belooft tegen de nucleaire dreiging van Iran, en tegen de Hamas daders van het meest gruwelijke kwaad tegen de Joodse staat sinds de holocaust van Hitler.

Al deze somberheid voor dit nieuwe jaar is deprimerend, zeg je. Wat een teleurstelling om 2025 te beginnen! De hoop in dit alles is echter onvoorstelbaar glorieus. Het is de “gezegende hoop” uit Titus 2:13 die de touwtjes volledig in handen houdt. Voor de bijbelprofetieleerling, wiens Heer de Koning der koningen is, betekent al het onheil over deze wereld die voorbijgaat dat de terugkeer van Christus om alles goed te maken op de planeet aarde wel heel dichtbij moet zijn. De Vredevorst staat op het punt om dramatisch in te grijpen in de rampzalige aangelegenheden van de mensheid.

Bron: Peace: Still the Mantra in 2025 « Terry James Prophecy Line