Laat de mensen van Gaza kiezen waar ze hun leven weer opbouwen

Joodse progressieve groepen die Gaza lange tijd als een gevangenis hebben afgekeurd, verzetten zich nu tegen Amerikaanse plannen om gewillige inwoners tijdens de wederopbouw te verhuizen - een standpunt dat in strijd is met humanitaire overwegingen.

Door Moshe Phillips 16 februari 2025

Jarenlang heeft Amerikaans Joods Links Israël beschuldigd van het “gevangen houden” van de inwoners van Gaza. Nu eist links in feite dat de Gazanen niet mogen vertrekken. Wat een tragische ironie.

J Street, de linkse pundit Peter Beinart en de voorzitter van Americans for Peace Now hebben Gaza in het verleden allemaal publiekelijk beschreven als “een openluchtgevangenis”. Een spreker op een recent webinar van Partners for Progressive Israel ging zelfs nog verder door het “de grootste openluchtgevangenis op aarde” te noemen.

Maar nu de Amerikaanse regering voorstelt om Gazanen te herhuisvesten terwijl de regio herbouwd wordt, schreeuwen Joodse linkse groeperingen moord en brand. J Street, Americans for Peace Now en Partners for Progressive Israel zeggen dat zo'n plan een “etnische zuivering” zou zijn.

Waarom laten we de Gazanen niet zelf kiezen?

Het kan zijn dat sommigen te midden van de verwoesting en het puin willen blijven dat het terrorisme van Hamas heeft veroorzaakt. Aan de andere kant zouden sommigen misschien liever doen wat miljoenen Syriërs deden tijdens de recente burgeroorlog in hun land - naar Arabische buurlanden gaan. Zouden de inwoners van Gaza niet dezelfde keuzevrijheid moeten krijgen?

De meest recente en meest ironische aanval op het Amerikaanse wederopbouwplan komt van Shira Efron van het Israel Policy Forum. In een artikel op de opiniepagina van The New York Times op 11 februari, hekelt Efron het idee dat Palestijnse Arabieren Gaza moeten verlaten.

Efron's Israel Policy Forum werd in 1993 opgericht door de Israëlische Arbeiderspartij, toen geleid door premier Yitzhak Rabin. De motivatie was om een Amerikaanse steungroep te hebben voor de ideeën en het beleid van Rabin.

Eén idee dat Rabin door de jaren heen bepleitte, was dat de Arabieren van Gaza naar Jordanië zouden moeten verhuizen. In een interview met Maariv op 16 februari 1973, besprak Rabin (toenmalig ambassadeur van de VS in Washington) de vraag wat er gedaan moest worden met het grote aantal Palestijnse Arabische vluchtelingen uit de oorlog van 1948 die in Gaza verbleven.

Dit is wat Rabin zei: “Het probleem van de vluchtelingen van de Gazastrook moet niet worden opgelost in Gaza of el-Arish [in de Sinaï] maar vooral op de Oostelijke Jordaanoever,” dat wil zeggen in Jordanië. Hij vervolgde: “Ik wil omstandigheden creëren die ervoor zorgen dat er in de komende tien of twintig jaar een natuurlijke volksverhuizing plaatsvindt naar de Oostelijke Jordaanoever. Ik denk dat we dat kunnen bereiken met [Koning] Hussein en niet met Yasser Arafat.

Rabin was geen “racist”, “fascist”, voorstander van “etnische zuivering” of een van de andere harde namen die nu worden geslingerd naar voorstanders van vrije keuze voor Gazanen. De toekomstige premier en Nobelprijswinnaar voor de Vrede onderzocht gewoon een moeilijk probleem en stelde een praktische oplossing voor.

De kern van het probleem waarmee Rabin werd geconfronteerd, was dat toen Egypte Gaza illegaal bezette, van 1948 tot 1967, het weigerde om de vluchtelingen daar op te nemen in de Egyptische bevolking. De Egyptische regering hield de Gazanen verarmd en sponsorde voortdurend terrorisme vanuit Gaza tegen Israël.

Het was onder Egyptische heerschappij dat de VN scholen oprichtte in Gaza, gerund door de beruchte United Nations Relief and Works Agency. Op de UNRWA-scholen werden jonge Gazanen opgevoed om Israël en Joden te haten en terrorisme te verafgoden. Het resultaat was dat toen Israël in 1967 gedwongen werd Gaza over te nemen uit zelfverdediging, het te maken kreeg met een hele bevolking van haatdragende Gazanen.

Het was volkomen logisch dat Rabin aan Jordanië dacht als bestemming voor de Gazanen. De Palestijnse Arabieren die in Gaza wonen en degenen die in Jordanië wonen hebben in wezen dezelfde geschiedenis, cultuur, taal en religie.

Het is te hopen dat Koning Abdullah II van Jordanië enig mededogen zal tonen voor de Gazanen die geen terroristen zijn, zoals hij deed toen hij veel vluchtelingen opnam uit de recente Syrische burgeroorlog. Door dit te doen zou de droom van Rabin in vervulling gaan.

Helaas toont Amerikaans Joods Links een dergelijk mededogen niet. Door erop aan te dringen dat de Gazanen tussen het puin blijven, zorgen J Street en Shira Efron van het Israel Policy Forum voor voortdurende ellende en dakloosheid voor de mensen om wie zij beweren te geven.

Een dosis ironie wordt aan de mix toegevoegd door het feit dat Efron een leider is van een groep die door de regering van Rabin werd opgericht. Ze onteert nu de nalatenschap van Rabin door het idee van verplaatsing van de Gazastrook, dat Rabin zelf publiekelijk promootte, aan de kaak te stellen.

Een nieuwsartikel uit 1993 van het Jewish Telegraphic Agency, waarin de oprichting van het Israel Policy Forum wordt beschreven, merkte op dat veel Amerikaans-Joodse linkse activisten een nieuwe uitdrukking gebruikten - “Diaspora lag”. Ze beweerden dat de meeste Israëli's de concessies steunden die de regering Rabin bereid was te doen aan de Arabieren, en dat de Joden uit de diaspora “achterbleven” omdat ze sceptisch waren over dergelijke concessies.

De rollen zijn omgedraaid. Vandaag de dag laten opiniepeilingen zien dat een grote meerderheid van de Israëli's voorstander is van het verplaatsen van Gazanen naar Jordanië en Egypte - en toch zijn het Shira Efron en anderen van Amerikaans Joods Links die proberen te voorkomen dat Gazanen Gaza verlaten. Is dat niet triest?

De schrijver is nationaal voorzitter van Americans For A Safe Israel (AFSI), een toonaangevende pro-Israël belangenbehartigings- en onderwijsorganisatie.

Bron: Gazans must be allowed to choose where to live after the war - The Jerusalem Post