De kindermoordenaars van Gaza

Daniel Greenfield 20 februari 2025

Daniel Greenfield is Shillman Journalism Fellow en Executive Vice President of Programs bij het David Horowitz Freedom Center. Zijn boek, Domestic Enemies: The Founding Fathers' Fight Against the Left, vertelt het verhaal van de 200-jarige oorlog van links tegen Amerika.

“O God, zwijg niet, houd Uw vrede en wees niet stil,” bad de opperrabbijn van Israël de woorden van Psalm 83 over de lichamen van twee vermoorde kinderen, hun moeder en een oude man.

Hamas- en PLO-terroristen hadden spottend hun doodskisten laten paraderen onder het gejuich en hoongelach van moslimmannen, -vrouwen en -kinderen die de Gazastrook bezetten, terwijl er vrolijke muziek werd gespeeld, ze hadden de lichamen door elkaar gehusseld, de kisten op slot gedaan en er sleutels op bevestigd die niet werkten. Nadat ze de kisten op explosieven hadden gecontroleerd, had Israël ze bedekt met de blauwwitte vlag en over gebeden uitgesproken.

De Islam is een cultuur van eer en schande en het vernederen van de lichamen van de kinderen van je vijanden het tonen van de kracht van Allah is en het bespotten van de lichamen van vermoorde kinderen toont de glorie van de Islam.

Het vieren en bespotten van de lichamen van vermoorde kinderen was niet het werk van een of andere randgroepering. Hamas zorgde ervoor dat elke islamitische terroristische organisatie deelnam aan het opeisen van de overwinning, inclusief de Al-Aqsa Martelaren Brigades van de PLO die de 'Palestijnse Autoriteit' vertegenwoordigt en het Democratisch Front voor de Bevrijding van Palestina (Omar al-Qassim Brigades) dat populair is op universiteitscampussen, evenals de Al-Ansar Brigades die banden heeft met Al Qaeda.

Er is geen 'Palestijnse' groep die niet aanwezig was om zijn deel van de eer op te strijken voor de dode kinderen.

De boodschap die wordt uitgezonden door de vertegenwoordigers van zeven verschillende islamitische terreurgroepen in Israël die de doodskisten van hun slachtoffers dragen, is die van een verenigd front dat zich inzet voor de vernietiging van Israël en het doden van alle niet-moslims, gevolgd door de oprichting van een islamitische theocratie.

Het gruwelijke tafereel was ook geen lokaal 'Palestijns' fenomeen, zoals mensen graag denken.

Hamas is een tak van de Moslim Broederschap. De Broederschap bestuurde vroeger Egypte en Tunesië, voert politiek in Marokko, heeft wetgevende instanties in Algerije en Libië, vierde de overname van Syrië door hun bondgenoten van Al Qaeda en domineert de politiek van moslim-expats in Amerika, Europa en het hele Westen via groepen als CAIR, die de aanslagen van 7 oktober vierden, en de campus MSA.

De choreografie en de beelden voor de gijzelaarshandelingen kwamen naar verluidt van Al Jazeera, de staatspropaganda van Qatar, waarvan het personeel in Gaza als terroristen heeft gefungeerd. Qatar is een staatssponsor van de Moslim Broederschap en financierde de Hamas tak van deze organisatie. De 'onderhandelingen' van Qatar die leidden tot de parade van doodskisten waren bedoeld om Hamas in staat te stellen de overwinning op te eisen.

Andere staatssponsors van Hamas zijn Turkije, Iran en Pakistan en niet-islamitische bondgenoten als China en Rusland, die als gastheer optraden voor eenheidsbijeenkomsten tussen Hamas en andere islamitische terreurgroepen.

Wat er in Gaza gebeurde was niet het werk van een kleine 'extremistische' groep, maar van de islamitische ideologie van honderden miljoenen mensen in het Midden-Oosten en over de hele wereld. Inclusief in de VS.

De kinderen Bibas, de 9 maanden oude Kfir en de 4 jaar oude Ariel, waarvan de leeftijden op het moment van hun ontvoering onbekend zijn terwijl ook hun leeftijden op het moment van hun dood onbekend zijn, samen met hun moeder, sluiten zich aan bij een litanie van andere Israëlische kinderen en familieleden die zijn vermoord door Hamas en islamitische terroristen.

Op 7 oktober werd de familie Siman Tov vermoord, inclusief hun tweeling van 5 jaar oude dochters en hun 2-jarige zoon Omer, waarbij hun lichamen werden verbrand.

De familie Kapshetar, waaronder de 8-jarige Aline en de 5-jarige Ethan werden afgeslacht toen ze terugkeerden van een familie-uitstapje.

De 9 maanden oude Mila Cohen werd neergeschoten in de armen van haar vader. Haar 73-jarige grootmoeder werd ook vermoord. Een zwangere vrouw werd op weg naar het ziekenhuis neergeschoten. Tientallen andere kinderen werden ontvoerd of vermoord.

Maar 7 oktober was niets nieuws.

In 2001 schoot een PLO-terroristische sluipschutter Shalhevet Pass neer, een meisje van 9 maanden oud, terwijl ze in haar kinderwagen zat in Hevron. Haar vader was eerder aangevallen met een bijl en haar tante was als tiener in de rug gestoken. De terrorist had de ouders kunnen neerschieten. Hij koos een baby.

In 2002 kwam een moslimterrorist zo dicht mogelijk bij de kinderen op een Bar mitswa op een sabbat in Jeruzalem voordat hij zich opblies. Onder de doden bevonden zich de familie Nehmad, beide ouders en twee van hun dochters, de 3-jarige Liran en de 7-jarige Shiraz, samen met hun 18 maanden oude nichtje Oriah en haar 12-jarige broer die door zijn vader was gestuurd om de autosleutels te halen.

In 2004 richtten moslimterroristen een bloedbad aan onder de familie Hatuel, de 2-jarige Meirav, die in haar autostoel in het hoofd werd geschoten, de 7-jarige Roni, de 9-jarige Hadar en de 11-jarige Hila, samen met hun moeder die acht maanden zwanger was van een jongetje dat nooit geboren zou worden.

In 2011 drongen moslimterroristen van de PFLP, een terreurgroep die actief is op Amerikaanse campussen, op Shabbat het huis van de Fogel binnen, onthoofden de 3 maanden oude Hadas gedeeltelijk in haar wieg, staken de 4 jaar oude Elad in het hart en doodden de 11 jaar oude Yoav. Twee andere kinderen overleefden door zich te verstoppen.

Hamas eiste en verzekerde de vrijlating van de terroristen als onderdeel van de Biden-Witkoff gijzelingsovereenkomst.

Hezbollah had de vrijlating geëist van Samir Kuntar die met zijn geweerkolf het hoofd van Einat Hanar, een 4-jarig meisje, tegen een rots had geslagen. Bij zijn vrijlating eerden de Iraanse regering en Hezbollah hem, de PLO prees hem als een “authentiek rolmodel” en Al Jazeera's kantoorchef in Beiroet gaf een feestje voor hem en noemde hem een pan-Arabische held.

Moslimterroristen vermoordden deze kinderen niet als bijkomende schade. Kinderen vermoorden is het punt.

In 2001 werden bij een terroristische aanval van Hamas op een pizzeria in Jeruzalem “mensen - baby's - door het raam gegooid en onder het bloed bedolven” en overlevenden beschreven “wadend door lichamen, waaronder die van kinderen”.

“Het ergste wat ik zag, wat me mijn hele leven zal achtervolgen, was een baby die in een kinderwagen buiten een winkel zat en dood was,” vertelde een andere ooggetuige. “Na de explosie kwam de moeder van de baby de winkel uit en begon hysterisch te schreeuwen.”

Eén van de Hamas terroristen die betrokken was bij de aanval zei: “We moeten ze een boodschap sturen dat hun kinderen niet veilig zijn.”

Een andere Hamas-terrorist die bij de aanslag betrokken was, beschreef haar reactie toen ze in een moslimbus zat. “Terwijl ik in de bus zat en iedereen elkaar aan het feliciteren was, zeiden ze op de radio dat er een martelaarsaanval was geweest bij het Sbarro restaurant en dat er drie mensen waren gedood. Ik geef toe dat ik een beetje teleurgesteld was, want ik had op een groter aantal gehoopt. Maar toen ze 'drie doden' zeiden, zei ik: 'Allah zij geprezen'.”

“Twee minuten later zeiden ze op de radio dat het aantal was opgelopen tot vijf. Ik wilde mijn glimlach verbergen, maar ik kon het gewoon niet. Allah zij geprezen, het was geweldig. Terwijl het aantal doden bleef stijgen, applaudisseerden de passagiers.”

Het doden van Joodse kinderen door moslimterroristen ging vooraf aan de wedergeboorte van Israël.

Bijna 100 jaar geleden, tijdens het bloedbad in Hebron in 1929, nog voordat Israël bestond, roeiden moslimmachten de Joodse gemeenschap uit. Onder de doden waren kinderen zoals Menachem Segal, 3 jaar oud, wiens moeder hem in haar armen hield en de moslimmeute smeekte hem niet te doden. Menachem werd in zijn hoofd gestoken en zijn moeders vingers werden afgesneden.

Waarom kinderen doden?

“Het is toegestaan voor ons om hun vrouwen en kinderen te doden, zelfs als dat ertoe zou leiden dat we het missen om hen als rijkdom (slaven) te nemen, vanwege het breken van de harten van de vijand.” Zo verklaarde de Saoedische sjeik Ibn Uthaymin in een fatwa.

Dit was de islamitische fatwa die Hamas volgde in zijn viering van het vermoorden van kinderen.

Maar het doden van kinderen is de ultieme uitdrukking van het islamitische genocidale doel in Gaza. Vrede was altijd een leugen. De binnenvallende islamitische bevolking was er om de Joden uit te roeien. Volledig.

En niet alleen de Joden.

Niet lang voor de overhandiging van de lichamen van de Bibas-kinderen, werden een 2-jarig meisje en haar moeder de nieuwste slachtoffers van de moslimterroristische aanslag in München, Duitsland.

Vorige maand bekende de moslimterrorist die acht kleine meisjes neerstak tijdens een dansles in het Verenigd Koninkrijk, waarvan drie met dodelijke afloop, schuld. Een zesjarig meisje werd 122 keer gestoken en een ander 85 keer. De strijder van Allah stak de kleine meisjes neer terwijl ze renden voor hun leven.

“Het is goed dat die kinderen dood zijn, ik ben zo blij, ik ben zo gelukkig,” zei hij tegen de autoriteiten.

In Rusland, Israël en Nigeria hebben moslimterroristen scholen aangevallen en kinderen gegijzeld. Ze doen dit omdat de islam een uitroeiingsoorlog met de wereld voert.

Zoals alle monsters aast het op de zwakken, doodt het onze kinderen om ons uit te roeien en te vervangen.

Bij de overblijfselen van de lichamen van de Bibas-kinderen bad de opperrabbijn: “O God, wees niet stil.” We kunnen niet weten wat G-d zal doen, maar wij zijn degenen die niet mogen zwijgen.

Daniel Greenfield is een Shillman Journalism Fellow bij het David Horowitz Freedom Center. Dit artikel verscheen eerder in het Front Page Magazine van het Center.

Bron: The Child Murderers of Gaza by Daniel Greenfield