De fysieke jacht op Joden is begonnen in Amsterdam (1)

Door H. Koopman op 10 februari 2025

Op 7 november 2024 vond de voetbalwedstrijd plaats tussen Ajax en Maccabi Tel Aviv in onze hoofdstad Amsterdam, die gevolgd werd door ernstige incidenten tussen supporters van Maccabi Tel Aviv en groepen Marokkanen. De fysieke jacht op de Jood is op 7 november 2024 begonnen in Amsterdam. Eigenlijk al veel eerder.

Minister-president Dick Schoof en koning Willem-Alexander verontschuldigden zich en zeiden dat ze vol schaamte waren. Het gebeuren op 7 november roept het ‘verraad’ van de Tweede Wereldoorlog op. De koning sprak op 8 november 2024: “Zojuist heb ik met president Herzog [Israël] gesproken over de gebeurtenissen gisteravond in Amsterdam. Ik heb hem gezegd hoezeer mijn vrouw en ik geschokt zijn door het geweld tegen Israëlische supporters die te gast zijn in ons land. Wij mogen niet wegkijken bij antisemitisch gedrag in onze straten. Onze geschiedenis heeft ons geleerd hoe intimidatie van kwaad tot erger gaat, met gruwelijke gevolgen. Joden moeten zich veilig kunnen voelen in Nederland, overal en altijd. Wij slaan onze armen om hen heen en laten hen niet los.”[1]

De aanleiding
Nu ben ik geen liefhebber van commercieel voetbal en zéker niet als dit plaats vindt op Gods dag. Daarbij komt dat deze wedstrijden wekelijks gepaard gaat met de beveiliging door vele agenten wat de belastingbetaler op jaarbasis ettelijke miljoenen euro’s kost. Ik keur volstrekt af wat Israëlische hooligans geroepen hebben tijdens de dag voorafgaand aan de bewuste 7 november, waardoor ze aanleiding hebben gegeven tot de uitbarsting van het geweld. Bewust parkeer ik in dit artikel de Palestijnse kwestie wat zich al decennialang voortsleept in het Midden-Oosten en waar niemand een oplossing voor weet. Ik wil me keren tegen de brutaliteit van (mohammedaanse) Nederlanders die op allerlei wijzen zich te buiten gaan tegen de joodse en westerse samenleving. Dit geldt zowel op de universiteiten als op straat. In dit artikel concentreer ik me op de parallellen die ik zie in de geschiedenis van het joodse volk in Nederland in de afgelopen honderd jaar. Dit koppel ik los van het feit hoe ik denk over het optreden van de seculiere staat Israël op dit moment. Voor het joodse volk gelden nog steeds de onvervulde beloften vanuit Gods Woord. Ze blijven de “beminden om der vaderen wil” (Romeinen 11:28).

Forum voor Democratie
Tijdens de gebeurtenissen van november vorig jaar gingen mijn gedachten onwillekeurig terug naar een paar jaar geleden. Vooropgesteld, ik ben geen voorstander van diverse aspecten uit het gedachtegoed van Forum voor Democratie (FvD). Op 23 september 2021 maakte Tweede Kamerlid Thierry Baudet van FvD een vergelijking tussen de Tweede Wereldoorlog en de jodenvervolging enerzijds en het coronabeleid van de regering anderzijds. Drie Joodse organisaties vonden het terecht dat de fracties van D66 en GroenLinks die dag de Algemene Politieke Beschouwingen tijdelijk hadden verlaten, toen Baudet deze vergelijking maakte. “Heel veel Joden in Nederland kregen hier gisteren een misselijk gevoel van”, stelde het Centraal Joods Overleg. Dit geeft weer hoe de samenleving op deze vergelijking reageert. Diezelfde D66’ers en GroenLinks-aanhangers keren zich nu, na de gebeurtenissen op 7 november 2024, tegen onze joodse landgenoten in Amsterdam. En het Centraal Joods Overleg? Ze reageert vol afschuw.

Wat zegt Baudet in het eerste debat van de Algemene Politieke Beschouwingen in september 2021? Tijdens dit debat wordt er gediscussieerd over de gepresenteerde coronaplannen voor de komende periode. Wanneer Baudet aan de beurt komt voor zijn betoog, krijgt hij meteen een vraag van D66-fractievoorzitter Rob Jetten. Deze politicus wil dat Baudet excuses maakt voor zijn tweets, waarin hij het coronabeleid besprak en hierin verwees naar de holocaust. Baudet reageerde vervolgens: “Ik zou niet weten waarom” en herhaalt dat hij vergelijkingen ziet tussen de huidige situatie en die in de jaren dertig en veertig van de vorige eeuw. “We maken nu discriminatie mee op ons eigen grondgebied. Dat hebben we eerder gezien. Dat willen wij niet.”

Leren van de geschiedenis
Nu is het niet aan mij om een vergelijking te maken, maar we moeten wel van de geschiedenis leren. In crisistijden ontstaat er vaak een tweedeling, vaak tussen verschillende volken of aanhangers van religies. Achteraf bezien is er bijvoorbeeld tijdens de coronacrisis ongemerkt polarisatie ontstaan tussen gevaccineerden en ongevaccineerden. Waar Baudet naar verwijst, is de tweedeling tussen Ariër en niet-Ariër, die plaatsvond in het najaar van 1940. Ook nu, na 7 november 2024, zien we de tweedeling vóór Joden en tégen Joden. Een soortgelijke beweging zagen we in de jaren ’40 van de vorige eeuw gebeuren, toen het nazisme optrok tegen het volk van de Joden. De historicus J. Presser beschreef in zijn boek Ondergang, de vervolging en verdelging van het Nederlandse Jodendom, 1940-1945 uitgebreid wat er toen gebeurde.

De eerste maanden na de bezetting door de Duitsers
“In de nacht van 9 op 10 mei 1940 overschreed het Duitse leger de Nederlandse grens. Dit feit, een nieuwere periode in de geschiedenis van ons volk inluidend, betekende zeker ook een wending in de geschiedenis van de Nederlandse joden.”[2]

Nee, er ontstond niet gelijk een pogrom. “Het Duitse standpunt t.a.v. de Joden in Nederland was: er bestond geen Jodenvraagstuk in Nederland voor de Duitsers; Nederlandse Joden waren gelijkgerechtigde Nederlanders.”[3]

Er leek niets veranderd. ““En jullie nu?” zei de buurman. Hij kwam wat dichterbij. “Wat doen jullie?” “Wij?” zei mijn [Joodse] vader, “wij doen niets. Waarom zouden we?” En wanneer diezelfde vader met zijn dochter de soldaten van het bezettingsleger op straat ziet passeren: “Zie je wel”, zei mijn vader, toen we al bijna thuis waren, “ze doen ons niets”. En terwijl we voorbij het hekje van de buurman liepen, mompelde hij nog eens: “Ze doen ons niets”.”[4] “De lezer heeft opgemerkt: de eerste maal sprák deze vader, de tweede maal mompelde hij.”[5]

Het ritueel slachten
In Duitsland was het ritueel slachten verboden door een van de eerste wetten die door het Nazibewind werd uitgevaardigd op 21/22 april 1933. Op 16 juli 1940 trof men in de Dienstbesprechung de vroegste aankondiging van het slachtverbod aan in Nederland.[6] Men wil het zogenaamde dierenleed voorkomen.

De Partij voor de Dieren heeft op 16 maart 2018 een nieuw wetsvoorstel ingediend voor een verbod op ritueel slachten. Dit blijft voor deze partij een ‘hot item’. Het wachten is op een verbod. Inmiddels is het ritueel slachten verboden in Zwitserland, Zweden, Noorwegen, Denemarken en IJsland. Op 13 februari 2024 oordeelde het Europees Hof voor de Rechten van de Mens dat de Vlaamse en Waalse overheden een verbod op ritueel slachten mogen invoeren. De uitspraak geldt ook voor Nederland. Het daadwerkelijk verbod is nog geen feit, maar de weg ligt open.[7]

Ariërverklaring en ontslag uit overheidsdienst
“Vervolgens komt”, zo vervolgt Presser, “de aankondiging van de Ariërverklaring. Reeds op 28 augustus 1940 zendt dr. Wimmer al een brief waarin staat “dat in de toekomst geen enkel persoon van Joodse bloede als ambtenaar waar ook mag worden benoemd of bevorderd; dit geldt ook voor ereambten.””[8] “Op 18 oktober 1940 zonden Burgermeester en Wethouders van Amsterdam aan de Hoofden der Openbare Onderwijsinstellingen een afschrift van de circulaire nr. 47176 van Binnenlandse Zaken en voegden daar de nodige formulieren toe: A voor de Ariërs, B voor de niet-Ariërs, het laatste in duplo. Uiterlijk 26 oktober moesten deze verklaringen ingeleverd zijn.”[9]

Een hoge ambtenaar bij Financiën schreef in een brief aan de thesaurier-generaal: “Er zal een tijd komen – daar ben ik zeker van – dat wij ons over ons gedrag en aangenomen houding diep zullen schamen.”[10]

Het protest van de kerken?
En waar bleef het protest van de kerken? “Inderdaad, in die dagen klonk hun woord voor de eerste maal, van een aantal hunner, niet van alle. “Niet ineens ging dat”, merkt Abel J. Herzberg[11] (1893-1989) op, “maar veelal schoorvoetend en naar Nederlandse trant, bedachtzaam.””[12] Iemand die een duidelijk geluid gaf, was dr. J. Koopmans in zijn brochure Bijna te laat! Onomwonden zegt hij: “Zij gaan eruit – daaromtrent moeten wij ons niet de flauwste illusies maken. Zij gaan eruit en zij gaan eraan.”[13] Herkenbaar? En waar was het protest tegen het antisemitisme in de Nederlandse kerken in 2024? Was het niet een zwak en een versnipperd geluid?

Uw vijand heeft ter plaatse van ’t gebed,
Gelijk een leeuw gebruld bij ’t zegevieren.
Zelfs, U ten schimp, heeft hij zijn krijgsbanieren
In trotsen moed, tot tekenen gezet. (Psalm 74:4)

Wordt vervolgd. Zie deel 2

H. Koopman

[1] www.koninklijkhuis.nl/actueel/nieuws/2024/11/08/reactie-van-koning-willem-alexander-op-het-geweld-tegen-israelische-supporters-in-amsterdam
[2] J. Presser, Ondergang, de vervolging en verdelging van het Nederlandse Jodendom, 1940-1945, ’s-Gravenhage: Staatsuitgeverij / Martinus Nijhoff, 1965, 10.
[3] Presser, Ondergang, 16.
[4] Margo Minco, Het bittere kruid, Den Haag: 1957, 8-13; geciteerd in Presser, 20.
[5] Presser, Ondergang, 19.
[6] Presser, Ondergang, 22.
[7] www.nu.nl/binnenland/6301377/in-belgie-wordt-ritueel-slachten-verboden-in-nederland-ligt-het-ingewikkelder
[8] Presser, Ondergang, 26-27.
[9] Presser, Ondergang, 30-31.
[10] Presser, Ondergang, 31.
[11] Abel Jacob Herzberg werd geboren op 17 september 1893 in Amsterdam in een Russisch-Joodse emigrantenfamilie. redacteur van Het Joodsche Weekblad. Uitgave van den Joodschen Raad voor Amsterdam, gewijd aan joodse cultuur, godsdienst en geschiedenis. Na de oorlog publiceerde hij als overtuigd zionist veel over de joodse geschiedenis.
[12] Presser, Ondergang, 35.
[13] Presser, Ondergang, 37.

Bron: Nieuwsbrief Gereformeerd Venster - Nr. 111 - Maandag 10 februari 2025