Waarom horen we niet meer over Israëls verbluffende slag tegen de fascisten van Hamas?

Brendan O'NeillBrendan O'Neill, 19 maart 2025

Stel je voor dat, na een geallieerde inval in nazi-stellingen, de kranten de volgende dag over niets anders zouden berichten dan over de burgerslachtoffers. Geen melding van de gedode fascisten. Geen vermelding van hun namen, geen informatie over hun rangen. In plaats daarvan alleen pijnlijk commentaar op het lijden van de onschuldigen die tragisch genoeg werden meegesleurd in deze oorlogsdaad.

Dit is een van de meest harde aanvallen op het terreurleger van Hamas sinds 7 oktober.

Dat zouden we vreemd vinden, toch? We zouden het beschouwen als het verzaken van de plicht van de journalist om de waarheid over oorlog te vertellen. Nou, zo voel ik me als ik de berichtgeving doorlees over Israëls hervatting in de militaire kruistocht tegen Hamas. Sla een krant open of duik in de sociale media en het is je vergeven als je denkt dat dit een blinde barbaarse aanval is waarbij alleen schuldigen zijn omgekomen. Maar het is niet waar.

In werkelijkheid lijkt Israël een briljante slag te hebben toegebracht aan het nieuwe fascisme. Het lijkt een aantal van de meest snode radicale islamisten van Gaza te hebben uitgeschakeld. De verrassingsaanvallen die een einde maakten aan het fragiele staakt-het-vuren van twee maanden, schakelden mannen uit die een sleutelrol speelden in de legers van antisemieten die de Joden in het zuiden van Israël op 7 oktober 2023 aan zulke verschrikkingen onderwierpen. Mensen moeten dit weten.

Naar verluidt zijn ten minste vijf hooggeplaatste commandanten van Hamas gedood. Hieronder bevindt zich naar verluidt Mahmoud Abu Wafah, de hoogste veiligheidsfunctionaris van Hamas. En Bahjat Abu Sultan, het hoofd van Hamas' gevreesde interne veiligheidsdienst die een dergelijke tirannie uitoefent op andersdenkende Palestijnen. De Israel Defense Forces geloven dat ze ook Issam Da'alis hebben uitgeschakeld, de de facto premier van Hamas in Gaza.

Als deze verslagen juist zijn - en Hamas lijkt te hebben bevestigd dat dit zo is - dan is dit een van de meest harde aanvallen op dat terreurleger sinds 7 oktober. De verwijdering van de premier van Hamas, het hoofd van de veiligheidsdienst, de hoogste binnenlandse knokploeg en andere commandanten betekent de onthoofding van deze racistische beweging die zo'n bedreiging vormt voor de Joodse natie en voor de beschaving zelf. Dat verdient toch zeker meer aandacht?

De Palestijnse Islamitische Jihad (PIJ) heeft bevestigd dat haar militaire woordvoerder Abu Hamza ook is gedood. PIJ is een gestoord soennitisch islamitisch leger dat toegewijd is aan de vernietiging van Israël. Het nam vrolijk deel aan het carnaval van antisemitisch geweld op 7 oktober. Is het geen krantenkop of twee regels waard dat Israël met succes de leider heeft gedood van een militante groep die vastbesloten is om de Joodse natie van de aardbodem te vegen?

Als er zoveel bekende militanten zijn gedood, kunnen we er vrij zeker van zijn dat er ook andere strijders zijn omgekomen: hun lijfwachten, de zwaarbewapende mannen die ongetwijfeld de veiligheidschefs van Hamas begeleiden. Toch moet je op zoek naar deze informatie. In veel van de berichtgeving, en zeker onder de hyperbolische Israëlhaters van online links, is Hamas zo goed als onzichtbaar. We blijven achter met de indruk dat Israël alleen onschuldigen heeft gedood en dat alleen maar van plan was.

Er is een merkwaardige terughoudendheid om de oorlogen van Israël te bespreken op de manier waarop we andere oorlogen bespreken. Als het gaat om de Joodse staat en haar strijd tegen de islamitische legers die hem omringen, horen we zelden over veldslagen, strijdende partijen, eenheden, overwinningen, nederlagen - alles wat bij een conflict komt kijken. In plaats daarvan krijgen we een infantiel moraalverhaal te horen waarin Israël een genocidale maniak is en Gaza een onberispelijk onschuldig land dat volledig bevolkt wordt door onschuldigen.

Natuurlijk moeten we worden geïnformeerd over burgerslachtoffers in Gaza. Het lijkt erop dat er de afgelopen 48 uur veel zijn gevallen. De lijdensweg van niet-strijders is het ergste kenmerk van oorlog. Maar een kortzichtige focus op burgerleed kan de waarheid van oorlog net zo verdoezelen als het negeren van burgerleed.

Het was erg toen we in het verleden de pijn van onschuldigen in oorlogsgebieden bagatelliseerden en ons alleen maar koud richtten op overwinningen op het slagveld. Maar nu, tenminste wat Israël betreft, is de slinger veel te ver de andere kant opgeslagen. Nu wordt de waarheid van de oorlog - een oorlog die door Hamas is begonnen, laten we dat niet vergeten - niet zozeer begraven door een preutse weigering om burgerleed te verslaan, maar door een woedende en soms pornografische obsessie met burgerleed.

We worden actief ontmoedigd om koel te discussiëren over de schuld van Hamas, de kwestie van Joodse veiligheid en het idee van een 'rechtvaardige oorlog', en er wordt van ons verwacht dat we alleen maar emotie tonen. Als het gaat om de oorlogen van de Joodse natie, moet je je kritisch vermogen parkeren en gewoon allen voelen. Het is een catastrofale mislukking van de menselijke plicht tot moreel onderzoek. Waarheid is het eerste slachtoffer van een oorlog', zegt men. Het is ook het eerste slachtoffer van de onbesuisde, sacherijnige Israëlofobie die nu zo wijdverbreid is.

We belanden in een situatie waarin Israël verbluffende overwinningen kan boeken op moorddadige islamisten en de mensen niet eens weten dat het gebeurd is. Ik zie een alternatief universum voor me, een universum waarin links nog niet in de put van de post-aarheid waanzin is gevallen, waarin activisten niet alleen het verlies van Palestijnse levens betreuren, zoals we allemaal doen, maar ook de overwinning van Israël op de neofascisten van Hamas toejuichen. Hebben er de afgelopen dagen veel onschuldigen geleden? Ja. Heeft het fascistische project om het Joodse thuisland te vernietigen een vernietigende klap gekregen? Ook ja.

Bron: Why don't we hear more about Israel's stunning blow against Hamas's fascists? | The Spectator