Schat, waarom doen zich om de paar jaar virusuitbraken voor bij kinderen?

Het is ingewikkeld, maar ook verrassend eenvoudig.

Robert W Malone MD, MS - 7april

Heb je je ooit afgevraagd waarom uitbraken van virale ziekten lijken te gebeuren in incidentele (geografisch bepaalde) golven van infectie? En waarom deze virale golven de neiging hebben om periodiek rond de wereld te cirkelen?

En waarom een uitbraak begint, groeit, afneemt en een paar jaar later weer opduikt? Of de “volksgezondheid” nu wel of niet ingrijpt?

Er is al een natuurlijk proces aan de gang zolang virussen interageren met mensen en andere dieren met immuunsystemen die zich kunnen aanpassen om verschillende virussen te bestrijden. Als een of andere volksgezondheidsorganisatie (of domme MSM-zender) beweert dat een uitbraak “onder controle” is door acties die ze hebben ondernomen, is de geïnformeerde reactie om je af te vragen hoeveel van deze “controle” te danken was aan natuurlijke processen en hoeveel van de “controle” kan worden toegeschreven aan de interventie. Soms kunnen de natuurlijke processen in het spel zelfs de schade van een “volksgezondheidsinterventie” of -beleid “maskeren” of verbergen. Dit geldt met name voor veel voorbeelden van veel voorkomende virale infectieziekten bij kinderen.

De meeste mensen die niet geobsedeerd zijn door de virale infectieziekte merken alleen lokale uitbraken op. Misschien worden ze zich bewust van een regionale uitbraak in hun land, zoals de huidige “uitbraak” van mazeleninfectie en -ziekte in Texas, wanneer de bedrijfsmedia besluiten om om wat voor reden dan ook een nieuwe angst-campagne te lanceren. Ze merken niet op dat deze uitbraken de neiging hebben om periodiek rond te cirkelen of zich te verspreiden over de wereld, vreemd genoeg voor een paar jaar verdwijnen en dan weer terugkeren.

Wat achtergrondinformatie:

Hoewel de duivel in de details zit en er behoorlijk wat ingewikkelde wiskundige modellering nodig is om de nuances van de timing van de uitbraak (kinetiek) en de virale evolutie tijdens een zich verspreidende uitbraak (cladistiek) in specifieke situaties te begrijpen, is het algemene antwoord meestal geregeld en kan het worden begrepen zonder er al te diep op in te gaan. Maar eerst, zodat ik de kloof tussen de academische wereld en de algemene kennis kan helpen overbruggen, moeten we een heel eenvoudige vergelijking definiëren die vaak wordt gebruikt om te beschrijven hoe snel een virus zich binnen een populatie verspreidt - nog voordat het is geïntroduceerd. Die vergelijking definieert de basislijninfectiviteit van een virus in een specifieke populatie - de basislijnreproductiecoëfficiënt (R0).

Als je hebt opgelet tijdens COVID, heb je misschien gehoord van deze “reproductiecoëfficiënt”, die gemakshalve R0 (R naught) wordt genoemd. R0 wordt zo genoemd omdat het op een gemiddelde manier beschrijft hoe efficiënt een virus zal infecteren, reproduceren en verspreiden als er niets wordt gedaan om het te vertragen. In zekere zin is dit een puur 'academisch' concept, maar je moet ergens beginnen. In de meeste gevallen, wanneer een uitbraak begint, veranderen mensen die risico lopen hun gedrag, en sommigen raken meteen geïnfecteerd en ontwikkelen natuurlijke immuniteit (laten we dit niet-farmaceutische interventies noemen), en sommigen beginnen met Vitamine D + Zink, hoge dosis Vitamine C, laten zich vaccineren (indien beschikbaar), etc. (laten we deze dingen farmaceutische interventies noemen). Deze niet-farmaceutische en farmaceutische interventies zullen het moeilijker maken voor het virus om te infecteren, zich te vermenigvuldigen en te verspreiden, en zullen dus R verminderen - laten we dit dan een nieuwe “realistische” vermenigvuldigingscoëfficiënt R0' noemen. Aan het begin van een uitbraak beschrijft R0 hoeveel mensen (gemiddeld) zullen worden besmet door de eerste persoon of personen die zijn besmet. Zodra het virus een populatie begint te infecteren, raken mensen geïnfecteerd, herstellen ze en ontwikkelen ze natuurlijke immuniteit, en dit proces van het verwerven van “natuurlijke immuniteit” zal het vermogen van het virus om zich te verspreiden beginnen te vertragen - laten we dit bewegende doel voor de reproductiecoëfficiënt Rn noemen met n= het aantal dagen (of weken) nadat het virus de populatie is binnengedrongen en zich begint te verspreiden. Als R0 (basislijn) groter is dan (>) 1 of Rn >1, dan zal het virus zich verspreiden in de populatie.

Als R0 of Rn kleiner is of wordt dan (<) 1, zal de virusverspreiding traag verlopen en snel uitsterven. In dat geval zal elke besmette persoon minder dan één andere persoon besmetten en zal de uitbraak uitdoven. Duidelijk? Eenvoudige dingen.

Om de potentiële ernst van uitbraken van infectieziekten zoals SARS, HIV, TB en pokken te voorspellen, wordt meestal een samenvattende parameter, het basisreproductiegetal R0, berekend op basis van een model op populatieniveau. R0 specificeert het gemiddelde aantal secundaire infecties dat wordt veroorzaakt door één geïnfecteerd individu tijdens zijn/haar volledige infectieperiode aan het begin van een uitbraak. R0 wordt gebruikt om de ernst van de uitbraak te beoordelen, evenals de kracht van de medische en/of gedragsinterventies die nodig zijn voor bestrijding. Conventioneel wordt aangenomen dat als R0>1 de uitbraak een epidemie veroorzaakt, en als R0<1 de uitbraak uitdooft.

Theorie versus gegevens: Hoe bereken je R0?

Kudde Immuniteit

Hoe zit het met “kudde immuniteit”? Weet je nog dat Fauci een reeks publieke verklaringen aflegde, beginnend met '70-75% vaccinatie' zou leiden tot 'kudde-immuniteit', waarna hij het opschroefde naar '80-85%'? Allemaal gebaseerd op wat hij dacht dat het Amerikaanse volk zou tolereren. Nou, wat dit echt onthulde is dat hij technisch indrukwekkend klinkende woorden gebruikte die hij of niet echt begreep of loog om de publieke opinie te manipuleren. Scientisme.

Anthony Fauci is niet echt opgeleid in virale epidemiologie. Hij speelde gewoon een virale epidemioloog op TV. Als hij was wat hij beweerde te zijn, zou hij hebben geweten dat er een geaccepteerde algemene vergelijking is die de relatie tussen Ro en kudde-immuniteit beschrijft. En, aangenomen dat hij professioneel in verlegenheid kan worden gebracht, zou hij niet op deze manier hebben gelogen.

Kudde-immuniteit is het punt waarop Rn kleiner wordt dan 1 als gevolg van individuele mensen die “natuurlijke immuniteit” verwerven, naast de effecten op populatieniveau van niet-farmaceutische en farmaceutische interventies die de risicogemeenschap heeft geïmplementeerd.

Deze interventies kunnen universeel zijn (waarvoor meestal mandaten nodig zijn) of minder dan universeel. Al deze variabelen kunnen worden opgenomen in vergelijkingen die worden gebruikt om te voorspellen wanneer “kudde-immuniteit” kan worden bereikt - de vergelijking wordt alleen een beetje ingewikkelder, maar blijft ruim binnen de competentie van vrijwel elke adequaat opgeleide epidemioloog. Anthony Fauci is dat niet. Hij gebruikte in feite de woorden van virale epidemiologie zonder het eigenlijke werk te doen. Omdat hij propaganda verspreidde in een poging om het publiek om verschillende redenen te manipuleren. Hij deed niet echt “aan wetenschap.”

Nog een voorbeeld van hoe Fauci liegt. Als een getrainde professional. Hij kijkt recht in de camera zonder met zijn ogen te knipperen of iets anders te vertellen. Hij moet een slechte pokerhand hebben.

Ziekteverwekkers met een hogere R0 vereisen een hoger kudde-immuniteitsniveau. Het basisdrempelniveau van immuniteit voor een specifiek virus en een specifieke populatie kan worden berekend door 1 - 1/R0. Bijvoorbeeld, een virus met R0 van 2 (elke besmette persoon zal gemiddeld twee andere mensen besmetten) zal een kudde-immuniteitsniveau bereiken van 1 - 1/2 of wanneer 50% van de bevolking beschermd is tegen infectie (meer zoals influenza), terwijl een ziekte met R0 van 10 (meer zoals mazelen of COVID) een kudde-immuniteitsniveau van 1 - 1/10 of 90% bescherming tegen infectie nodig heeft.

Vandaar mijn beruchte opmerking op de “stop de mandaten” bijeenkomst in DC waar ik zei “het vaccin werkt niet, het voorkomt geen infectie, replicatie of verspreiding” waarvoor een of andere jonge onwetende “journalist” van de Washington Post me beschuldigde (in gedrukte vorm) van een leugenaar te zijn. Maar vanuit het oogpunt van kudde-immuniteit, wat de manier was waarop het (letterlijk) door Fauci en CDC aan het publiek werd verkocht, was en blijft dit een absoluut waar statement. Geconfronteerd met de nu vanzelfsprekende realiteit, moesten het CDC en de hogepriesters van het USG volksgezondheidswetenschappisme terugvallen op gemompel over hoe de vaccins ziekte en sterfte verminderden - een betwistbaar punt dat eigenlijk geen gemeten resultaat was dat door de FDA werd gebruikt voor de noodtoestemming. Maar ik dwaal af.

In ieder geval, volg je dit nog steeds?

Nu kunnen we het hebben over wat er gebeurt bij een uitbraak van een kinderinfectieziekte en waarom (in de natuurlijke staat) deze grotere golven van infectieuze virale uitbraken meestal bij kinderen voorkomen.

Als je naar de lange termijn kijkt, zijn in de natuurlijke situatie (zonder vaccins) de meeste volwassenen op jonge leeftijd besmet geraakt met deze “kinderinfectieziekten” (viraal of bacterieel). Ze kregen de infectie (denk aan bof, mazelen, waterpokken), herstelden en ontwikkelden een robuuste, meestal levenslange immuniteit. Of ze zijn op zijn minst immuun totdat hun immuunsysteem begint te verslijten - een proces dat (nog niet helemaal begrepen) immunosenescentie wordt genoemd. Hoe dan ook, in de historisch normale situatie hebben de meeste volwassenen al een gedeeltelijke of volledige natuurlijke immuniteit tegen vrijwel alle infectieziekten “uit de kindertijd”. Alleen de kinderen zijn in het verleden niet geïnfecteerd. Waarom zijn er deze “kinder”infecties?

Wanneer een virus in een gemeenschap wordt geïntroduceerd, heeft het de neiging om zich alleen te verspreiden onder de groep die nog niet is geïnfecteerd en hersteld. Naarmate meer en meer kinderen in die gemeenschap besmet raken, herstellen en een natuurlijke immuniteit ontwikkelen, wordt het steeds moeilijker voor het virus om zich van het ene kind naar het andere te verspreiden. Met andere woorden, de startcondities die R0 definieerden zijn nu veranderd. Laten we deze nieuwe toestand Rn noemen, zoals hierboven beschreven.

Hoe zit het met de kinderen?

Natuurlijk zal Rn nu minder zijn dan R0 omdat minder kinderen in de algemene bevolking besmet kunnen raken, dus de overdracht is minder efficiënt. Naarmate de tijd verstrijkt en steeds meer kinderen besmet raken, herstellen en een natuurlijke immuniteit ontwikkelen, daalt de voortplantingscoëfficiënt uiteindelijk tot onder één - met andere woorden, elk besmet kind besmet (gemiddeld) minder dan één ander kind, en dus sterft de uitbraak uit. Wat een volwassene die dit ziet (stel je een basisschoolleraar voor die omringd wordt door een geconcentreerde groep kinderen) ziet, is dat de infectiegolf begint, groeit en dan langzaam uitdooft. Het lijkt wel magie. En stel dat er een aantal niet-farmaceutische (denk aan maskers en sociale distantiëring) of farmaceutische (denk aan schoolvaccin-mandaten) interventies zijn opgelegd aan die kinderen. In dat geval is het logisch dat onze volwassen waarnemer zal concluderen dat deze maatregelen “werkten”, terwijl in feite het meeste van wat er gebeurde waarschijnlijk te wijten is aan de geleidelijke verspreiding van natuurlijke immuniteit binnen de schoolkinderen.

Bij kinderen gebeurt dit meestal extra snel (in vergelijking met volwassenen) omdat het anatomische deel van hun immuunsysteem dat helpt bij de ontwikkeling van immuniteit - de thymus genaamd - groot en zeer actief is. Maar naarmate we volwassen worden, “involueert” of krimpt de thymus en neemt zijn vermogen af om belangrijke immuuncellen “op te leiden” om infecties te bestrijden. Dus geconcentreerde groepen kwetsbare kinderen (school) ontwikkelen vaak sneller kudde-immuniteit dan groepen kwetsbare volwassenen (denk aan bewoners van bejaardentehuizen).

Hopelijk heeft deze uitleg iets duidelijk gemaakt over de “golf” van infecties die toeneemt, piekt en dan “magisch” afneemt. Laten we het nu hebben over de basis van de losjes periodieke aard van kinderinfectieziekte-uitbraken. Hier wordt uitgelegd hoe dat werkt, bij benadering, aan de hand van een voorbeeld uit de echte wereld.

Voorbeeld uit de echte wereld - Mazelenuitbraak in Texas

Stel je voor dat je een sociaal samenhangende groep mensen hebt die om de een of andere reden tegen mazelenvaccinatie zijn. Dergelijke groepen maken vaak deel uit van een opzettelijke gemeenschap die de meeste kinderen van haar leden tot in de volwassenheid vasthoudt, en vaak zijn deze gemeenschappen hecht vanwege een gedeeld religieus geloof. Er zijn echter vele redenen waarom intentionele gemeenschappen zich ontwikkelen. Laat de discussie of hun verzet rationeel is voor nu even achterwege. Ze vaccineren hun kinderen gewoon niet tegen de mazelen.

Stel je nu voor dat zo'n groep zich geografisch in Texas bevindt. Een gebied dat onder druk staat van ongevaccineerde immigranten die de zuidelijke grens oversteken en die afkomstig zijn uit delen van de wereld waar gewoonlijk niet tegen mazelen wordt ingeënt - vanwege armoede of overheidsbeleid, de reden is irrelevant. Een deel van deze immigranten zal acuut ziek zijn van mazelen, op het punt staan mazelen te ontwikkelen (preklinische infectie) of om de een of andere reden latent mazelenvirus hebben. Stel je voor dat deze immigranten het mazelenvirus introduceren in het deel van Texas waar deze opzettelijke gemeenschap met niet-gevaccineerde kinderen het tot nu toe prima heeft gedaan.

Met andere woorden, deze opzettelijke gemeenschap van Texanen is jarenlang niet blootgesteld aan mazelen, heeft daarom jarenlang geen kans gehad om “natuurlijke immuniteit” te ontwikkelen en is ook niet blootgesteld aan een gedeeltelijk effectief mazelenvaccin dat meer beschermt dan niets, maar minder beschermt dan natuurlijke immuniteit.

In dit geval zal het mazelenvirus zich zeer snel verspreiden binnen deze opzettelijke gemeenschap. Het zal zich verspreiden totdat Rn minder dan 1 wordt als gevolg van het feit dat individuele mensen “natuurlijke immuniteit” verwerven of het (voorheen vermeden) vaccin accepteren. Een besmettingsgolf. En als de omringende bevolking van Texas, die af en toe in contact komt met de leden van deze gemeenschap, behandeld is met een minder dan perfect vaccin, zal een fractie van deze “gevaccineerde buitenstaanders” ook besmet raken. En alle vaccins bieden een minder dan perfecte bescherming. Of het mazelenvaccin nu 97% bescherming biedt tegen infectie (voor een “gemiddelde” infectieuze dosis) of 50% bescherming, ZOMAAR een fractie van de omringende Texaanse bevolking zal geïnfecteerd raken.

Uiteindelijk wordt Rn minder dan 1 in zowel de theoretische “opzettelijke gemeenschap” als de omringende populatie van gevaccineerde Texanen. Op “magische wijze” wordt de golf van mazeleninfectie gedoofd. Ongeacht of de vaccinresistente gemeenschap het mazelenvaccin begint te accepteren.

Maar dan krijgen de leden van deze opzettelijke gemeenschap kinderen. Jaar na jaar komen er geleidelijk aan steeds meer ongevaccineerde kinderen van elk leeftijdscohort bij. En sommige ouderen ontwikkelen immunosenescentie en lopen ook risico op mazeleninfectie. Op een gegeven moment daalt de gemiddelde weerstand van de gemeenschap (als populatie) tot het punt dat als er opnieuw een mazelenvirus wordt geïntroduceerd in een willekeurige gebeurtenis, er een nieuwe infectiegolf ontstaat in die gemeenschap, en de cyclus herhaalt zich op een over het algemeen periodieke manier. En wat een scherpzinnige waarnemer ziet, is een “kinderinfectieziekte”, omdat de meerderheid van de leden van de groep die nog geen “immuniteit” (natuurlijk of anderszins) hebben ontwikkeld, kinderen zijn. Bovendien, hoe meer tijd er verstreken is sinds de laatste “golf” van infectie, hoe ernstiger de volgende uitbraak. En hieruit kun je opmaken hoe logisch “mazelenfeestjes” of “waterpokkenfeestjes” zijn. Kinderen krijgen over het algemeen een minder ernstige ziekte dan volwassenen (denk aan de thymus?) en dus is het zinvol om de ouderen letterlijk te beschermen door de kinderen te helpen zo snel mogelijk een “natuurlijke immuniteit” te ontwikkelen. Deze strategie kan ook helpen om “grote” uitbraken te voorkomen door de groep gemeenschapsleden die geen “natuurlijke immuniteit” hebben ontwikkeld zo klein mogelijk te houden.

Schaal dit nu op.

Denk in plaats van aan een “opzettelijke gemeenschap” aan een natiestaat met relatief veilige grenzen of een geografisch gebied dat van de buren is gescheiden door een bergketen (Zwitserland, het Roemeense Transvall, Tibet etc.) Dezelfde dynamiek, maar op grotere schaal. De regio vaccineert niet tegen mazelen, om welke reden dan ook. Stel je nu toeristen voor die naar die regio reizen. Op een gegeven moment zal een toerist of immigrant het mazelenvirus in de regio introduceren, het zal in een golf door de bevolking gaan en vervolgens uitsterven omdat “natuurlijke immuniteit” de norm wordt. En dan worden er kinderen geboren, jaar na jaar, en op een willekeurig moment introduceert een toerist of immigrant het mazelenvirus in de regio, en dan is het hek van de dam.

Als je een virale epidemioloog bent die dit proces volgt, zul je zien dat er semi-periodieke golven van kinderinfectieziekten over de wereld razen. Maar het komt allemaal neer op de grootte van de geboortecohort, timing, reizen en R0, het gemiddelde aantal secundaire infecties dat wordt veroorzaakt door één geïnfecteerd individu tijdens zijn/haar volledige infectieperiode aan het begin van een uitbraak.

Zo. Als je alles hebt gevolgd, weet je nu meer over virale epidemiologie dan Anthony Fauci.

Hopelijk, als je dit hebt kunnen volgen, begrijp je nu beter wat er op dit moment aan de hand is met de mazelen in Texas (en Ontario, Canada, de Europese regio en de hele wereld).

Bron: Honey, Why Do Viral Outbreaks Happen In Children Every Few Years?