Dertig jaar geleden deporteerde Israël Hamas. De wereld zorgde ervoor dat Israël het terugnam

7 apr 2025 - door Daniel Greenfield

“De hoop op vrede deporteren?” vroeg Newsweek. De hoop op vrede was Hamas.

Het jaar was 1992. De regering-Clinton probeerde de Israëlische premier Rabin zover te krijgen dat hij zou tekenen op de stippellijn van het vredesproces om een 'Palestijnse' staat te stichten, maar de terroristen van Hamas wilden niet stoppen met het vermoorden van Israëliërs.

De 15-jarige Helena Rapp werd op weg naar school doodgestoken bij een bushalte. Enkele dagen later werd Rabbi Shimon Biran, een vader van vier kinderen, vermoord door een islamitische terrorist.

Omdat hij de laatste moorden beu was, zette premier Rabin 417 islamitische terroristen, waaronder topmannen van Hamas, op bussen en dumpte ze in Libanon.

In de zes bussen zaten Hamasleider Ismael Haniyeh, de medeoprichter van Hamas, Abdel Aziz al-Rantisi, die zou zweren, “bij Allah, we zullen niet één Jood in Palestina achterlaten”, Abu Osama, die hielp bij het opstellen van het handvest van Hamas waarin werd opgeroepen tot de uitroeiing van de Joden, de medeoprichters van Hamas, Mohammed Taha, Hammad Al-Hasanat en Mahmoud Zahar, die dreigden “Ze hebben het doden van hun mensen over de hele wereld gelegitimeerd door onze mensen te doden”, Hamad Al-Bitawi, die verkondigde dat “Jihad een collectieve plicht is” samen met Abdullah al-Shami, het hoofd van de Islamitische Jihad, en vele andere huidige en toekomstige islamitische terreurleiders die naar Libanon gedeporteerd werden.

De New York Times kopte zijn verslag als volgt: “Verdreven Arabieren rillen en wachten in Libanees voorgeborchte”. Newsweek beschreef ook sympathiek hoe de Hamas-terroristen “rilden in de kou”. De Washington Post bleef stilstaan bij hun handboeien “striemen”. The Associated Press deed uitgebreid verslag van hun gevallen van diarree en maakte van de stoelgang van islamitische terroristen een item dat internationale aandacht waard was.

In werkelijkheid waren de Hamas en Islamitische Jihad terroristen door Israël uitgerust met regenjassen, dekens, voedsel en elk 50 dollar: meer dan genoeg om alles te kopen wat ze nodig hadden in Libanon.

“We hebben dorst, kou en honger,“ zei Dr. Abdul-Aziz Rantisi,” zo begon de Times zijn verhaal. Het vermeldde dat Rantisi een hongerstaking plande, niet dat hij een terroristenleider was.

De Los Angeles Times suggereerde dat de “vrijheid van meningsuiting” van de terroristen was geschonden. Het vroeg hen om “de lidmaatschapsvoorwaarden van Hamas te definiëren” en “velen antwoordden: ‘Bidden en goede moslims zijn’”.

Dat is hoe de media de islamitische terreurgroep uitlegde aan de Amerikanen.

Bron: Thirty Years Ago Israel Deported Hamas. The World Made Israel Take It Back by Daniel Greenfield