Het was geen deal - het was een misdaad

door Alan M. Dershowitz - 17 januari 2025

De beslissing van de Israëlische regering om aanzienlijke concessies te doen aan de ontvoerders van Hamas mag nooit een “deal” worden genoemd. Het was afpersing. Zou jij het een deal noemen als iemand je kind ontvoerde en je “akkoord” ging om losgeld te betalen om haar terug te krijgen? Natuurlijk niet. De ontvoering was een misdaad. En de afpersing was een bijkomend misdrijf.

Dus de juiste beschrijving van wat er gebeurde is dat Israël, onder druk van de Verenigde Staten, toegaf aan de onwettige en afpersende eisen van Hamas als de enige manier om de levens van ontvoerde baby's, moeders en andere onschuldige, meestal civiele, gijzelaars te redden.

Dit was niet het resultaat van onderhandelingen tussen gelijken. Als een gewapende overvaller een pistool tegen je hoofd zet en zegt: “Je geld of je leven”, dan zou je beslissing om hem je geld te geven niet als een deal kunnen worden omschreven. Ook de afgeperste regeling waarmee Israël heeft ingestemd, zou niet als een deal moeten worden beschouwd. Dus laten we die term niet meer gebruiken.

Wanneer een terroristische groepering “onderhandelt” met een democratie, heeft het altijd de overhand. De terroristen worden niet beperkt door moraliteit, wetten of de waarheid. Ze kunnen moorden naar believen, verkrachten naar believen, martelen naar believen en dreigen met erger. De democratie daarentegen moet zich aan de rechtsregels houden en luisteren naar de smeekbeden van de gegijzelde families. Het resultaat van deze inspanning was slecht voor de veiligheid van Israël, maar goed voor de nog in leven zijnde gijzelaars en hun families. Het hart regeert de hersenen, zoals zo vaak in morele democratieën die de onmiddellijke redding van de levens van bekende mensen belangrijker vinden dan de toekomstige dood van hypothetische mensen van wie we de identiteit niet kennen. Deze afweging is begrijpelijk als medeleven, ook al is het niet dwingend als beleid.

Als elke democratische natie een beleid zou voeren om nooit met terroristen te onderhandelen, zou dat terrorisme kunnen ontmoedigen. Maar elk land geeft toe aan de eisen van ontvoerders en afpersers, dus terrorisme en gijzeling zijn een primaire tactiek geworden van de ergste mensen ter wereld. En de rest van ons is medeplichtig.

Vooral medeplichtig, met bloed aan hun handen, zijn de aanhangers van Hamas op universiteitscampussen die zingen voor intifada en revolutie. Ook medeplichtig zijn de internationale organisaties, zoals het Internationaal Strafhof, die Israël en Hamas als gelijken behandelen. Deze aanhangers van terrorisme moedigden Hamas aan om maandenlang stand te houden in de overtuiging dat hun steun Israël onder druk zou zetten om meer concessies te doen.

De studenten van de terreur - de universiteitsstudenten die Hamas aanmoedigen om door te gaan met hun moorddadige praktijken - moeten verantwoordelijk worden gehouden voor hun medeplichtigheid aan het kwaad. Hoewel ze dezelfde rechten hebben op het Eerste Amendement als Joden, moeten ze met dezelfde minachting worden behandeld als nazi's, de KKK en racistische aanhangers van geweld. Het Eerste Amendement geeft hen niet het recht om aangenomen te worden door fatsoenlijke werkgevers.

Het Eerste Amendement geeft werkgevers de macht om te weigeren om te gaan met aanhangers van het nazisme, terrorisme van Hamas of andere kwaadaardige groepen. De Amerikaanse wet stelt het geven van materiële steun aan terroristische groeperingen, waaronder Hamas en Hezbollah, strafbaar. Moraliteit, in tegenstelling tot de wet, zou het immoreel moeten vinden om welke steun dan ook - materieel, politiek, economisch of demonstratief - te geven aan welke terroristische groepering dan ook, zoals Hamas. Toch riepen zowel de presidents- als vice-presidentskandidaten van de Democratische Partij mensen op om te luisteren naar de boodschappen van deze demonstranten. Dat zouden ze nooit zeggen over demonstranten die voorstander zijn van het lynchen van zwarten of het verkrachten van vrouwen. Maar Hamas lyncht wel Joden en verkracht Joodse vrouwen. Er is geen moreel verschil.

Laten we het nieuws verwelkomen dat misschien 33 van de 98 gijzelaars worden vrijgelaten, sommigen van hen levend, met het besef dat wat Hamas Israël heeft afgeperst in ruil voor deze vrijlatingen, in de toekomst wel eens de veiligheid van Israël in gevaar zou kunnen brengen en nog meer onschuldige levens zou kunnen kosten.

En laten we de schuld voor ALLE doden in Gaza leggen waar die hoort: bij Hamas en de nuttige idioten en nutteloze dwepers die moorddadige terroristen steunen.

Alan M. Dershowitz is de Felix Frankfurter Professor in de Rechten, Emeritus aan de Harvard Law School, en de auteur van het meest recente boek War Against the Jews: How to End Hamas Barbarism, en Get Trump: The Threat to Civil Liberties, Due Process, and Our Constitutional Rule of Law. Hij is de Jack Roth Charitable Foundation Fellow aan het Gatestone Institute en is ook de gastheer van “The Dershow” podcast.

Vertaling door W.J. Jongman en H. Sleijster

© 2025 Gatestone Institute. Alle rechten voorbehouden. De artikelen hier afgedrukt geven niet noodzakelijkerwijs de standpunten weer van de vertalers of van Gatestone Institute. Niets van de Gatestone website of de inhoud ervan mag worden gereproduceerd, gekopieerd of gewijzigd zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van het Gatestone Instituut.

Bron: It Wasn't a Deal – It Was a Crime :: Gatestone Institute