HET GEBROKEN HART VAN ISRAËL HELEN

EEN VOOR ISRAËL - 2025

Het hart van Israël is in tweeën gebroken. “Ik ben van huilen naar woede gegaan, terug naar jammeren en dan weer woede,” gaf een Israëlische vrouw openhartig toe. Sommige christenen van overzee kwamen met een glimlach, maar zij kon het niet eens verdragen om die te zien. Omdat ze verdriet had over haar reactie op hen die het alleen maar goed bedoelden, leidde God haar naar Jesaja 22 om haar te steunen in de diepe nood die ze voelde:

Daarom zei ik:
“Kijk van mij weg;
laat mij bittere tranen wenen;
doe geen moeite om mij te troosten
over de verwoesting van de dochter van mijn volk.”
(Jesaja 22:4)

Dit zijn zeer moeilijke dagen, niet alleen voor Israël, maar voor velen in het turbulente Midden-Oosten. De horrorshow van de familie Bibas die terugkeerde in kisten was voor velen de druppel. Mensen die zich aan hun vingertoppen vasthielden, verloren uiteindelijk hun houvast. De vastberadenheid van degenen die zich staande proberen te houden, is aan het afglijden. Het hart van Israël is gebroken.

“

Over het algemeen zijn de mensen in Israël niet vol haat en de meerderheid verlangt naar vrede. Een groot aantal van hen is (of was in ieder geval) vredesactivist en doet veel moeite om bruggen te bouwen, punten van overeenkomst te vinden en kloven te dichten waar de gelegenheid zich voordoet. Maar nu worden veel harten - zelfs van gelovigen - verhard. Mensen beginnen de leugen te geloven dat er “geen goede mensen zijn in Gaza” en laten geleidelijk aan hun medeleven los, niet in staat om het bij elkaar te houden met een hart dat verbrijzeld is.

“Ik begin in het reine te komen met het feit dat ik haat voel - een verontrustende, onbekende emotie voor mij,” schreef Marc Katz in de Times of Israel.2

Als gelovigen is het natuurlijk geen optie om onze vijanden te haten, maar de strijd om te weten hoe we ermee om moeten gaan kan overweldigend zijn. We bidden altijd voor de harten van onze soldaten om niet hard te worden, en we proberen te bidden voor degenen die Israël haten, zodat we Gods hart voor hen kunnen bewaren, maar zelfs gelovigen beginnen te bekennen dat het steeds moeilijker wordt. Met elke cynische marteltactiek van Hamas, met elk protest dat oproept tot de vernietiging van Israël dat door de steden van het westen stormt, met elke kerk die zich tegen Israël uitspreekt, zijn de harten geleidelijk verkalkt en gebroken. Wat is de remedie?

SLECHTS ÉÉN KAN ONZE HARTEN GENEZEN

Aan de ene kant zei de Schrift dat dit zou gebeuren. Zacharia profeteerde dat alle volken zich uiteindelijk tegen Israël zouden keren (zie hoofdstuk 12 en 14). Aan de andere kant wordt van het volk van Israël verwacht dat het de haat vanuit de hele wereld op de een of andere manier opvangt. En velen kunnen dat niet aan.

Tijdens een conferentie voor 600 Messiaanse vrouwen in het weekend, de grootste in zijn soort in de geschiedenis, speelde voorgangersvrouw Chaya Mizrachi een prachtig Israëlisch lied, “HaLev Sheli” (Mijn Hart), dat haar door een deel van de pijn had geholpen. Het is geen Messiaans aanbiddingslied, maar het is gebaseerd op Psalm 30 en de woorden zijn op dit moment zo krachtig en behulpzaam. Hier zijn enkele van de teksten:

Mijn hart is in tweeën gespleten
Wat de dienstmaagd niet zag aan het water
Als een storm uit de zee, bonst het Zoals Miriam's tamboerijn, slaat het
En er is geen genezing in de wereld
Mijn hart geeft zich over Ik struikel, kan niet langer op mijn voeten staan
Gewoon een wrak zonder doel
En de hemel is als een muur voor me
Hoe kom ik door de zee op het droge?

Alleen U kunt mijn rouw in dans veranderen
Om het zand te zuiveren [in het Hebreeuws is het woord “zand” hetzelfde woord voor het tegenovergestelde van heilig]
Om alles in mij te verzachten
En alleen U weet mijn hart te benaderen
U vermindert elke pijn in mij
U geneest mijn hart.

Alleen God kan dat. Is het tijd voor Ezechiël 36 om uit te breken? Gaat God Israël wanhopig naar Hem laten roepen, zodat Hij kan komen en de gebroken harten kan genezen?

“En Ik zal u een nieuw hart geven, en een nieuwe geest zal Ik in u leggen. En Ik zal het hart van steen uit uw vlees verwijderen en u een hart van vlees geven.” (Ezechiël 36:26)

VERHALEN VAN HOOP EN GENEZING

Op de “Bat Zion” conferentie voor “dochters van Zion” werden verhalen gedeeld van vrouwen die doodsbang waren toen hun mannen werden opgeroepen voor dienst, waardoor ze achterbleven met kleine kinderen en niets anders dan gebed om zich aan vast te klampen... maar ze merkten dat God hen van hun angst verloste toen ze hun problemen aan Zijn zorg overlieten, en ze hadden ook verhalen van wonderbaarlijke bevrijdingen van de dood. De gebeden van deze vrouwen zijn net zo krachtig en effectief - zo niet effectiever - dan alle munitie en strategieën van de IDF. Uiteindelijk is deze oorlog om Israël spiritueel.

Een pas getrouwde vrouw zag haar man naar Gaza gaan en was zo bang voor zijn leven dat ze hartproblemen kreeg die medische zorg nodig hadden. Vijf weken na zijn vijf maanden durende diensttijd kreeg ze een diepgaande openbaring van God, die haar aanmoedigde om Hem te vertrouwen met de veiligheid van haar gezin. “Het helpt mijn man tenslotte niet als ik me zorgen maak en het hielp mij ook niet,” realiseerde ze zich. Deze moedige vrouw werd door God uit een gevangenis van slapeloze nachten en geterroriseerde dagen geleid. Zelfs in de storm vond ze vrede. Ze vond een manier om verlammende angst te overwinnen met de hulp van haar hemelse Vader en haar man werd op dramatische wijze gered van een mogelijk fatale aanval op zijn eenheid.

Een andere moeder van jonge kinderen leerde hen bevrijdingsliederen te zingen terwijl ze midden in de nacht in de schuilkelder zat. “Is het van Hamas mam? Of van Hezbollah?” vroeg haar dochtertje van zes toen ze de bommen hoorde vallen. “Of is het Iran?” Ze zou al deze dingen niet hoeven te weten, maar dit is de realiteit voor Israëlische kinderen. “Nee liefje, deze keer zijn het de Houthi's,” was het antwoord. “Wow. Veel mensen haten ons echt,” zei het kleine meisje verwonderd. “Maar God houdt toch van ons, mama? Hij slaapt toch niet?” Ze zongen samen Psalm 121 over hoe de Bewaarder van Israël niet sluimert en niet slaapt. Een tijdje later was datzelfde kleine meisje op school toen de sirenes afgingen en de moeder haar niet mocht komen beschermen. In vreselijke nood rende ze zo snel mogelijk naar de ingang van de school, maar daar werd ze tegengehouden door de lerares. “Ik moet u vertellen wat uw dochter heeft gedaan,” drong de lerares aan. “Ze begon een lied te zingen over hoe God niet sluimert of slaapt, en ze leerde het de hele klas. Ik keek om me heen en ze zongen allemaal dit prachtige lied!”

“

Dit zijn buitengewone tijden.

De dochters van Sion leren op meer praktische manieren dan ooit dat God onze toevlucht en onze kracht is, onze altijd aanwezige hulp in moeilijke tijden.

KINTSUGI: HET GOUD IN DE BARSTEN

Kintsugi, of “gouden voegwerk”, is een Japanse methode om gebroken aardewerk te repareren. In plaats van eenvoudige lijm of hechtmateriaal te gebruiken, worden de barsten opgevuld met goud. De gebroken pot wordt mooier dan hij was. En het lijkt erop dat we hier iets van zien nu Israëls gebroken hart wat helende handen van troost en zegen ontvangt uit onverwachte hoek. Het is als goud.

Zelfs degenen in de Israëlische regering hebben gemerkt dat twee grote bondgenoten opvallend afwezig zijn in het haatfestijn tegen Israël in de media: Evangelicals en Iraniërs. Geen van beide groepen zou vóór 7 oktober als natuurlijke bondgenoten zijn beschouwd. Christenen die in het verleden zoveel hebben gedaan om Israël te steunen, werden met argwaan bekeken vanwege de vervolging van Joodse mensen door de kerkgeschiedenis heen, en over Iran hoef ik je niets te vertellen. Toch zijn het consequent deze twee groepen geweest die Israël prominent hebben gesteund tegen de golven van antisemitisme die de wereld met angstaanjagende kracht hebben overspoeld en die balsem hebben gebracht aan het gebroken hart van Israël.

Meer dan dat, Arabische broeders en zusters hier in het land zijn in staat geweest om troost en steun te brengen. Ons Arabische outreach-team ging naar een Messiaanse gemeente in het zuiden van Israël, niet ver van Gaza. Ze worden al jaren geconfronteerd met voortdurende raketbeschietingen van Hamas en hebben zwaar geleden. Nizar Francis en anderen leidden de aanbidding en zongen liederen van hoop en geloof voor hen, terwijl pastor Nader, die een Arabisch sprekende kerk in het noorden van Israël leidt, kwam om over Psalm 23 te vertellen. Na de dienst kwam er iemand naar Nader toe om hem te bedanken voor zijn boodschap en te zeggen hoeveel het had geholpen.

“

Er zijn groepen waar Arabieren en Joden samenkomen om in eenheid te bidden. Terwijl we worden aangespoord om elkaar met nog meer felheid te haten, is de vastberadenheid om voor onze eenheid te strijden nog sterker geworden. We hebben God nodig en we hebben elkaar nodig.

ISRAËL REALISEERT ZICH LANGZAAM: WIJ HEBBEN GOD NODIG

Zelfs nu Israël in diepe ellende en gebrokenheid verkeert, beginnen velen te beseffen dat niemand anders dan God ons kan helpen. Niet het leger, niet de regering, niet Amerika... we hebben God nodig.

Een van de reacties op “HaLev Sheli”, een lied dat een paar jaar voor het uitbreken van de oorlog werd geschreven, had het eerder opgevat als een romantisch lied, maar nu zingen ze het voor God:

“Ik heb hier zo vaak naar geluisterd. Tot nu toe interpreteerde ik het als gezongen voor de persoon die het gebroken hart had veroorzaakt om degene te zijn die het zou helen... Maar ik heb het nu anders gezien. Wie kan je hart genezen, je pijn verzachten, rouw in dans veranderen? De enige die alles in mij kan heiligen, HaKodesh, baruch hu! [de Heilige, gezegend zij Hij!”

Alleen U kan mijn rouw veranderen in dans

Harten openen zich nu voor God hier in Israël, zowel onder Joden als Arabieren. We horen regelmatig verhalen van mensen die tot geloof komen. Zelfs in de Gazastrook. Ondanks de vaak herhaalde zin “er zijn geen onschuldige mensen in Gaza”, zijn er wel degelijk veel. Er zijn honderden christenen en ook gelovigen met een moslimachtergrond. Het is zo belangrijk dat onze harten niet hard worden. Als gelovigen moeten we onze ogen op God gericht houden, zodat we Zijn perspectief kunnen behouden.

In een droom, of eigenlijk een nachtmerrie, zag een gelovige Joodse vrouw zichzelf wanhopig proberen om mensen te redden in de greep van een ramp. In haar droom was het een aardbeving, maar het symboliseerde voor haar het Novafeest op 7 oktober. Ze probeerde mensen vast te grijpen om ze op te tillen en te voorkomen dat ze in afgronden zouden vallen terwijl de aardbeving de grond deed kraken, maar het was hopeloos en ze werd steeds met hen mee naar beneden getrokken in plaats van dat het haar lukte om ze in veiligheid te brengen. Plotseling brak Gods stem door: “Zo doe je dat niet,” zei Hij, voordat Hij haar liet zien hoe ze eerst naar Hem moest opkijken, Zijn sterke hand moest grijpen en van daaruit de verlorenen kon redden. Wat een krachtig beeld van verlossing. We kunnen geen mensen helpen zonder Hem: we hebben God nodig.

BID ALSTUBLIEFT VOOR ISRAËL

---

1. https://www.israelnationalnews.com/news/404720

2. https://blogs.timesofisrael.com/hamas-has-made-me-hate-how-can-i-pray-for-peace

Afbeelding: Marek Studzinski op Unsplash

Bron: Healing the Broken Heart of Israel