Het grote doel van Bijbelprofetie

Door Terry James 18 februari 2025

Een van de meest valse en snijdende beschuldigingen aan het adres van het geloof dat de Bijbel leert dat mensen hun redding niet kunnen verliezen als ze werkelijk wedergeboren zijn (Johannes 3:3) is: “Als je gelooft dat eens gered, altijd gered is, dan zeg je dat mensen kunnen leven zoals ze willen zonder angst voor straf.” Of zo luidt de lijn van veroordelende kritiek.

De absolute zekerheid van eeuwige zekerheid roept natuurlijk niet een dergelijke gedachte op in de denkgeest die werkelijk door de reddende kracht van Jezus Christus is wedergeboren. De Bijbel leert ons dat de Heer Zijn kinderen in hun geest veroordeelt en dat gewoontegetrouwe, onberouwvolle zonde tot zware straffen zal leiden - in sommige gevallen zelfs tot de fysieke dood. Het geduld van de hemelse Vader is lankmoedig, maar niet oneindig.

Een kind van God kan niet zondigen zonder ernstige gevolgen als er geen berouw komt.

Maar die persoon zal nooit uit Gods gezin worden gezet. Nooit. Hier is Gods eigen belofte in dat opzicht, gegeven door Paulus de apostel:

Want ik ben ervan overtuigd dat noch de dood, noch het leven, noch engelen, noch overheden, noch machten, noch tegenwoordige, noch toekomende dingen, noch hoogte, noch diepte, noch enig ander schepsel ons zal kunnen scheiden van de liefde van God, die is in Christus Jezus, onze Heer. (Romeinen 8:38-39)

Een soortgelijke beschuldiging wordt naar degenen gegooid die geloven in de pre-verdrukking visie van Bijbelprofetie, wat natuurlijk de visie is die wij bij Rature Ready en deze Profetielijn blog geloven. Het is de visie dat Jezus Christus iedereen die wedergeboren is tot Zich zal roepen vóór de Verdrukking (de laatste zeven jaar van de geschiedenis die leiden tot de Tweede Advent; zie Openbaring 19:11).

De boze tirade tegen de visie van de pre-verdrukking van de Opname - in veel gevallen zelfs door echte christenen - gaat meestal ongeveer als volgt: “Mensen zoals jij, die geloven dat de Heer hen zal opnemen vóór de Verdrukking, denken dat je kunt leven zoals je wilt, omdat je ten onrechte denkt en onderwijst dat je gered zult worden voordat Gods oordeel en toorn vallen, wat er ook gebeurt.”

Niet-christelijke beschuldigers die ons, zij die de pre-verdrukking van de Opname aanhangen, hekelen, hebben hun eigen versie. Die gaat ongeveer als volgt: “Christenen die zo geloven geven niets om het verbeteren van de wereld. Jullie hopen zelfs dat de dingen steeds erger worden. Jullie hopen op aardbevingen, hongersnoden, pest, oorlog in het Midden-Oosten en dat Armageddon snel komt, zodat jullie naar je luchtkasteel kunnen gaan en toekijken hoe de rest van ons het onze krijgt.”

Hoewel de eerste kritiek absoluut niet waar is, moet ik toegeven dat ik, wat de tweede kritiek betreft, maar al te vaak dergelijke gevoelens heb bespeurd - zelfs gehoord - van sommigen die in de pre-verdrukking van de Opname geloven. En het is helemaal de verkeerde houding voor een christen. Er zijn geen excuses om te willen dat de Christus-afwijzende wereld van ongelovigen Gods oordeel en toorn ontvangt. Het is alleen door Zijn onpeilbare genade dat ieder van ons niet op weg is naar die tijd van ongekende verschrikking.

Hoezeer we ook - om Lot's King James Version woord te gebruiken - “geërgerd” raken door de liederlijke, ontaarde daden van de verloren wereld om ons heen, onze taak als Christus' kinderen - Zijn vertegenwoordigers hier op aarde - is van een heel andere aard dan te willen zien dat ze “krijgen wat hen toekomt”. De veranderde natuur die voortkomt uit wedergeboorte zou ons juist het tegenovergestelde moeten laten doen van willen dat zij, in onze ergernis, krijgen wat wij zien dat hen zal toekomen.

De christen wiens geest is afgestemd op het verlangen van de Heilige Geest naar de verlorenen, wil niet dat zij “krijgen wat hen toekomt”, noch tijdens de Verdrukking, noch bij hun dood. In plaats daarvan willen we alles doen wat in onze macht ligt om te voorkomen dat ze de tijd van Gods oordeel en toorn moeten doormaken.

Net als God zelf moeten we niet willen dat iemand verloren gaat, maar moeten we willen dat iedereen tot bekering komt. Dat is waar de Grote Opdracht van Christus aan Zijn discipelen over gaat, voordat Hij opsteeg om aan de rechterhand van de Vader te zitten. Daar draait het om in Gods liefde - de liefde die degenen bezitten die Christus in zich hebben opgenomen. (Lees Matteüs 28:18-20.)

Op dezelfde manier gaat het om Bijbelprofetie. Profetie die in Gods Woord wordt gegeven heeft een doel - een diepgaand doel. Centraal staat de opdracht van de Heer om te waarschuwen voor Gods oordeel en toorn die zal komen over allen die zich tegen Hem verzetten. Het is niet de haat van God voor de verloren mensen van deze gevallen planeet die profetie drijft. Het is de liefde van God die Zijn profetisch Woord aandrijft. Het moet daarom het verlangen van de Christen zijn om Bijbelprofetieën te bestuderen en deze waarschuwingen naar voren te brengen vanuit een geest van God's liefde, niet door een woedevolle afkeer van de verloren mensen.

Christenen die profetie bestuderen - en dat lijken er tegenwoordig maar weinig te zijn, moet ik helaas zeggen - vragen zich vaak af wanneer Christus de Kerk (wedergeboren gelovigen) zal roepen in de Opname. Alles lijkt zo rijp voor Hem om Zijn volk uit deze door zonde verduisterde sfeer te plukken.

Niets of niemand kan Gods timing voor Zijn volgende catastrofale interventie in de geschiedenis van de aarde veranderen. Het zal precies op tijd gebeuren, zoals Hij heeft bepaald sinds de grondlegging van deze wereld. Als gelovigen zouden we echter naar onszelf kunnen kijken voor de - in onze ogen vaak - vertraging waarmee de Heer ons roept, zoals beschreven in 1 Korintiërs 15:51-55 en 1 Tessalonicenzen 4:13-18.

Opnieuw gaf de apostel Petrus de kern van de reden waarom Christus Zijn Kerk nog niet heeft opgenomen:

De Here is niet lankmoedig wat Zijn belofte betreft, wat sommigen als traagheid zien, maar lankmoedig jegens ons, niet willende dat iemand verloren zou gaan, maar dat allen tot bekering zouden komen. (2 Petrus 3:9).

Het doel van Bijbelprofetie is om de liefde van God te tonen aan een verloren en anders gedoemde wereld. God wil niet dat iemand in zijn zonden sterft, maar Hij wil dat iedereen Jezus Christus accepteert als het enige offer voor de zonde dat God accepteert.

De Heer is “lankmoedig”. Ik ben ervan overtuigd dat de reden dat de Heer zo “lankmoedig” lijkt voor velen in Zijn komst is omdat diezelfde mensen hun plicht hebben verzaakt om de liefde van God met de verlorenen te delen - de verlorenen die God zo lief heeft dat Hij Zijn eniggeboren Zoon zond zodat zij niet verloren zouden gaan.

Het is al lang tijd voor Gods volk om te investeren in het overbrengen van de boodschap van Gods liefde aan hen die anders de waarschuwing voor de dodelijke dingen die deze Christus-verwerpende planeet spoedig zullen overkomen, niet zullen horen. Gezien deze tijden die zo dramatisch de komende Verdrukking aankondigen, kan en moet Bijbelprofetie gebruikt worden als een productief hulpmiddel voor evangelisatie.

Bron: Bible Prophecy’s Great Purpose « Terry James Prophecy Line