www.wimjongman.nl
Ik had een conflict
-----Ik moest kiezen----
GOD MAAKTE HAAR EEN LICHT VOOR HEM
DOOR ONGELOFELIJKE PIJN EN GEWELD HEEN
Jezus vertelde zijn discipelen in zijn Bergrede dat zij het licht van de wereld waren - een wereld die in die tijd leefde onder de donkere schaduw van het absolute Romeinse gezag. In die samenleving overleefden de sterken en de zwakken ... nou ja, dat konden ze alleen maar hopen.
Misschien is dat de reden waarom de drommen blinden, doven, melaatsen en verlamden overal waar Hij kwam naar Jezus riepen om genade en genezing. Hij was hun enige hoop. Hij was het licht in hun duisternis. En nu, zittend op een heuvel, vertelde Hij Zijn discipelen dat zij het licht van de wereld waren, een stad op een heuvel die niet verborgen kon blijven.
Die opdracht is niet gestopt. Discipelen van Jezus zijn nog steeds het licht van de wereld, ook christenen die zelf aan dezelfde handicaps lijden als de mensen die 2000 jaar geleden op zoek waren naar Jezus' genezende aanraking.
Gandom is een van die trouwe discipelen en haar verhaal zal je zowel verbazen als uitdagen tot een diepere wandel met Hem.
Hier is haar verhaal
In heel Iran haalt God vrouwen zoals Gandom uit de schaduw van misbruik en biedt Hij hen hernieuwde hoop en kracht in Zijn liefde.
Zevenentwintig jaar geleden kwam ik verlamd in mijn armen en benen ter wereld. Mijn leven was vanaf het begin gevuld met pijn en strijd, maar deze beproevingen vormden de basis voor een diep spiritueel ontwaken.
Ik ben geboren in een vroom islamitisch gezin. Mijn vader stierf toen ik nog heel jong was en ik groeide op omringd door acht ooms die allemaal verankerd waren in de ideologieën van de islamitische seminaries. Hun versie van God voelde zwaar en beklemmend, een verre schreeuw van de liefdevolle aanwezigheid die ik voelde tijdens mijn eenzaamste momenten. Ik verlangde naar een verbinding met de God die echt om me gaf.
Jaren gingen voorbij. Op een noodlottige middag in een overvolle bus merkte een vriendelijke vrouw mijn afstandelijke blik op. Ze leunde voorover en vroeg wat me bezighield. Op een luchtig moment antwoordde ik: “Er zijn twee goden in mij; ik probeer alleen maar te kiezen welke ik wil volgen.” Ze glimlachte hartelijk en overhandigde me een Nieuw Testament met de woorden: “Lees dit. Het zal je leiden naar de God die je zoekt."
Toen ik naar huis terugkeerde, ontvlamde er een vonk in mij. Tegen die tijd kon ik mijn armen weer enigszins gebruiken en ik opende het boek en dook erin. Ik verloor de tijd uit het oog terwijl ik van 1 uur 's middags tot middernacht las. Elke bladzijde onthulde een waarheid waar ik naar had verlangd. Ik was geboeid en vanaf dat moment probeerde ik meer te weten te komen over het christelijk geloof en andere gelovigen in Iran.
Een jaar later deelde ik mijn ontdekking met mijn moeder. Samen kochten we een schotelantenne om naar de uitzendingen van Iran Alive Ministries te kijken. De woorden van pastor Hormoz klonken diep in ons door. Onze pas ontdekte hoop werd echter op de proef gesteld toen mijn ooms probeerden een tijdelijk huwelijk voor mij te regelen met een islamitische theoloog.
Vastbesloten vluchtten mijn moeder en ik uit Teheran. Jarenlang leefden we als nomaden, van de ene stad naar de andere, altijd bang om ontdekt te worden. Toen ik 25 was, kregen we bericht van mijn ooms dat ze van gedachten waren veranderd over het huwelijk. Na jaren van dakloosheid keerden we terug naar Teheran, maar de littekens van onze reis bleven.
We zijn als een licht op een heuveltop, zichtbaar voor iedereen om ons heen.
Mensen worden aangetrokken tot dit licht, gretig om de hoop die we dragen te ontvangen.
Toen ik werk vond als caissière in een restaurant, ontmoette ik een man die rechtstreeks uit de hemel leek te komen. Hij zei tegen me: “Jezus heeft een groots plan voor jou.” Op dat moment groeide de hoop in me. Ik deelde onze problemen met hem, zelfs het financiële tekort waar mijn moeder en ik mee te maken hadden, en deze man betaalde al onze schulden af! Hij bracht me vervolgens in contact met een consulent van Iran Alive Ministries.
Dit was echt een wonder en een keerpunt dat ertoe leidde dat ik cursussen begon te volgen bij het discipelschap en leiderschapstrainingsprogramma van Iran Alive. Mijn moeder en ik begonnen consequent satellietkerkdiensten bij te wonen en we zijn nu verbonden met een geloofsgemeenschap die ons helpt en steunt.
Na nog een confrontatie met mijn ooms verhuisde ik naar een nabijgelegen dorp. Sinds ik me hier heb gevestigd, hebben vier dorpelingen Christus leren kennen en is onze kleine kerk gegroeid tot vijf mensen. Gisteren nog heeft de vrouw van het huis waar ik verblijf Christus aangenomen. Elke bekering is een baken van hoop, een bewijs van de kracht van Gods licht dat door de duisternis schijnt.
Bron: From Forced Temporary Marriage to Inspiring Hope