Is de kerk blind geworden?

Door Steve Herzig - 17 februari 2025

Ik was getuige van een poging om de theologie te herkaderen tijdens onze Canadese conferentie van Vrienden van Israëlprofetie in Winnipeg, Manitoba, in 2019, toen een collega me een flyer van één pagina liet zien met de titel “Vragen voor christelijke vrienden van het moderne Israël”. Hij had er honderden gevonden die tijdens de lunchpauze in het auditorium circuleerden. Onderaan stond: “Opgesteld door bezorgde vrienden van Palestijnse christenen.”

We wisten allebei dat de flyer een heimelijke poging was om ons onderwijs te ondermijnen en de deelnemers aan onze conferentie over te halen om het bijbelse zionisme te verlaten ten gunste van de vervangingstheologie, die de kerk in de plaats van Israël stelt. Hoe wisten we dat? Immers, op de flyer zelf stond het woord vervanging niet. We kenden de historische waarheid en we onderzochten de inhoud van de flyer. Het is gemakkelijk om voor een omgegooide theologie en haar eufemistische taal te vallen als je de feiten niet kent.

De situatie

De meeste Palestijnse christenen houden vast aan een vervangende positie. In het licht van de geopolitieke spanning tussen Israël en de Arabische wereld zou dat geen verrassing moeten zijn. De christelijke gemeenschap is niet immuun voor de gebeurtenissen ter plaatse.

In het boek What Should We Think About Israel? interviewde Dr. Randall Price dominee Meno Kalisher uit Jeruzalem over de relatie tussen Joodse en Arabische gelovigen in het Midden-Oosten. Het interview onthult een intens verschil tussen gelovige Joden en gelovige Palestijnen over de toekomst van Israël.

Meno is een sabra (Israëliër van geboorte) en een Joodse gelovige in Jezus. Hij kent de grasmat en hij kent Palestijnse christenen die in de gebieden wonen die door de Palestijnse Autoriteit worden bestuurd. De meeste Arabieren, zegt hij, “houden vast aan de vervangingstheologie”.

Elk jaar sponsort het Bethlehem Bible College in Bethlehem, zes mijl van Jeruzalem, een spraakmakende conferentie met de naam Christ at the Checkpoint (CATC). (Christ at the Checkpoint USA houdt nu ook een conferentie in de Verenigde Staten).

De website van de conferentie legt haar standpunt uit: “Wij verwerpen theologieën die leiden tot discriminatie of privileges op basis van etniciteit. Wereldbeelden die goddelijke nationale aanspraak of exceptionalisme promoten promoten niet de waarden van het Koninkrijk van God omdat ze nationalisme boven Jezus plaatsen.”

De verklaring gaat volledig voorbij aan Gods roeping van Israël als een volk voor Zichzelf: “Want u bent een heilig volk voor de HEER, uw God; de HEER, uw God, heeft u uitverkoren om een volk voor Zichzelf te zijn, een bijzondere schat boven alle volken op de aardbodem” (Dt. 7:6).

De CATC-verklaring spreekt ook de theologie van een letterlijk, toekomstig koninkrijk voor Israël tegen.

Een blik op de flyer

In de openingsalinea van de flyer staat: “De onderstaande vragen zijn moeilijke vragen die niet vaak gesteld worden in kerken of op een profetieconferentie [sic]. Maar we hopen dat ze volgelingen van Jezus kunnen aanzetten tot meer trouw. We geven toe dat er geen gemakkelijke antwoorden zijn! Maar ze biddend overdenken kan nieuw licht brengen.”

Hoewel de toon van de boodschap beleefd en spiritueel lijkt, zijn de vragen misleidend. En de uitspraak dat het beantwoorden ervan “een grotere trouw van volgelingen van Jezus zou stimuleren” impliceert dat iemand die het bijbelse zionisme aanhangt een minder trouwe volgeling van Jezus is dan iemand die dat niet doet.

De flyer stelde acht vragen, elk met het doel om het bijbelse zionisme te weerleggen. De eerste vraag luidde: “Welke rol van de profeten in het Oude Testament was belangrijker?”. De keuzes waren:

1) De toekomst voorspellen, vooral de eindtijd? OF
2) Gods volk oproepen tot trouw, rechtvaardigheid en berouw?

De vraag is oneerlijk geformuleerd omdat beide antwoorden waar zijn. De profeten hadden beide taken en beide zijn even belangrijk. God gebruikte de profeten om de Israëlieten te waarschuwen voor een oordeel over hun goddeloze gedrag, maar toch had Hij altijd een woord van hoop voor hen en herhaalde Hij altijd Zijn beloften aan hen.

De tweede vraag luidde: “Als de Bijbel verwijst naar het ‘Israël’ van de eindtijd, wat wordt daar dan precies mee bedoeld?” De keuzes waren:

1) Het trouwe verbondsvolk van God, toegewijd aan de Wet en de Heer liefhebbend? OF
2) Een moderne seculiere Joodse staat met die naam? OF
3) Een gemeenschap die Joden en niet-Joden omvat, toegewijd aan de heerschappij van God in hun levens?

Het gaat hier om Israël. Betekent Israël het land Israël en het Joodse volk? Of betekent het iets anders? De “vrienden van Palestijnse christenen” willen dat de lezer bedenkt dat Israël iets anders betekent. Als het woord echter letterlijk wordt genomen, zijn de antwoorden eenvoudig.

De Bijbelse geschiedenis leert ons dat God een volk voor Zichzelf koos (Dt. 7). Hij wilde dat ze heilig zouden zijn (Lev. 20:26), maar de meesten hadden een stijve nek (Ex. 32:9). Toch behield Hij altijd een overblijfsel uit het letterlijke Israël dat trouw was; en Zijn beloften aan een letterlijk, fysiek, gezamenlijk volk van een glorieuze toekomst zijn nooit ontkend. Die waarheid wordt bewezen door de moderne staat Israël, die vandaag de dag zonder adem staat (Ezech. 37).

Bovendien heeft keuze drie niets met Israël te maken. De “gemeenschap die Joden en niet-Joden omvat die zich inzetten voor de heerschappij van God in hun leven” wordt de gemeente genoemd, een apart lichaam dat geen deel uitmaakt van Israël. Daarom zei de apostel Paulus tegen de Romeinse gemeente: “Israël is voor een deel blind geworden, totdat de volheid van de heidenen is binnengekomen. En zo zal heel Israël gered worden, zoals geschreven staat: De Bevrijder zal uit Sion komen, en Hij zal goddeloosheid van Jakob afwenden; want dit is Mijn verbond met hen, wanneer Ik hun zonden wegneem'” (Rom. 11:25-27).

Paulus heeft nooit gezegd dat de gemeente blind is geworden. Hij heeft nooit naar de gemeente verwezen als “Jakob”, de aartsvader wiens naam God veranderde in Israël (Gen. 35:10); en leden van het lichaam van Christus zijn al gereinigd van zonde. Israël en de gemeente zijn volledig gescheiden entiteiten en de termen zijn niet uitwisselbaar.

Gods onuitwisbare kadering

Hoe meer ik over de flyers nadacht, hoe meer ik overtuigd raakte van de noodzaak om ze te laten zien aan de mensen voor wie ze bedoeld waren. Dus bij de opening van onze vraag-en-antwoordsessie vroeg ik het publiek of er iemand aanwezig was van vrienden van Palestijnse christenen. Niemand reageerde, maar toch gingen we door met het bespreken van de onderwerpen.

Na de sessie maakten verschillende mensen er een punt van om ons te bedanken voor het gebruik van de flyer om de vervangingstheologie aan de kaak te stellen. Ze zagen nu beter de poging om de bijbelse visie op Israël te herijken en ze werden vernieuwd in hun geloof. Gods beloften aan Israël zijn onuitwisbaar ingekaderd in Zijn Woord en bieden de garantie dat Hij Zijn uitverkoren volk zal beschermen, behouden en voorzien: “Zo zegt de HEERE, die de zon geeft tot een licht bij dag, de verordeningen van de maan en de sterren tot een licht bij nacht, die de zee verstoort en haar golven doet bulderen (de HEERE der heerscharen is Zijn naam): Als die verordeningen voor Mijn aangezicht wijken, zegt de HEERE, dan zal ook het zaad van Israël voor Mijn aangezicht voor altijd ophouden een volk te zijn'” (Jer. 31:35-36).

Gods Woord staat voor altijd. Je hoeft het niet te herkaderen.

Steve Herzig is vicepresident van Noord-Amerikaanse ministeries en bijbelleraar voor de Vrienden van Israël.

Bron: Has Blindness Happened To The Church? - Harbinger's Daily