Bidden voor Gaza - Een bijbels perspectief op liefde en oordeel

Joel C. Rosenberg | Gepubliceerd: 12 februari 2025

WASHINGTON -Er is veel controverse over de aanpak van president Trump om Gaza op te lossen.

Hier in Washington is de Jordaanse koning Abdullah in de stad, de Egyptische president Sisi zou komen, de Saudische minister van Buitenlandse Zaken is hier, de Egyptische minister van Buitenlandse Zaken is hier, en er is veel bezorgdheid over wat er moet gebeuren in Gaza, en over de juiste weg vooruit.

Ik zie veel woede in de Arabische media, en zelfs in sommige Israëlische media, maar ik zie ook christenen worstelen met de vraag om liefde en medeleven te tonen voor het Palestijnse volk.

Ik wil meteen zeggen dat wij als christenen, als volgelingen van Jezus Christus, als evangelische christenen van het Palestijnse volk in Gaza moeten houden.

We moeten van onze buren houden. Zelfs als je de inwoners van Gaza als vijanden beschouwt - en natuurlijk zijn velen in Gaza echt vijanden van Israël, vijanden van het christendom en van vrede en vrijheid - dan nog is het ons geboden om van hen te houden.

Hoe passen we Jezus' gebod om onze vijanden lief te hebben toe?

Ik denk dat dit zo belangrijk is omdat we het nu niet over theorie hebben.

We hebben het er niet principieel over. Ja, natuurlijk moeten we in principe onze naasten liefhebben, maar we moeten ook onze vijanden liefhebben.

We hebben nu de kans om het echt te doen.

Ik zie christenen worstelen met het feit dat liefde een niet-onderhandelbaar iets is en ik begrijp die worsteling, vooral voor pro-Israël christenen die zich misschien in tweestrijd voelen over de vraag of ze wel van de mensen in Gaza willen houden.

Ik kom niet uit Texas, maar er is een uitdrukking die Texanen gebruiken als ze bepaalde mensen of een land niet mogen: “Nuke them till they glow”.

Dat betekent niet per se met kernwapens, maar het is een manier om te zeggen: “Verbrand de aarde” - we gaan niet eens met ze om.

Ik zie die letterlijke zin niet op sociale media, maar ik zie wel veel van dit soort sentimenten, die beweren dat de Palestijnen het verdienen.

Ik wil niet precies ingaan op wie in Gaza wat verdient, maar ik wil wel zeggen dat ik geloof dat de mensen in Gaza een oordeel ervaren. Ik bedoel echt, echt bijbels oordeel.

Ik geloof dat ze de gevolgen en het oordeel ervaren dat voortkomt uit het elke dag vervloeken van Israël gedurende de afgelopen bijna 77 jaar sinds de moderne Joodse staat profetisch werd herboren.

Het is waar dat de meeste mensen in Gaza Israël haten en willen vernietigen.

Ze kozen Hamas, een genocidale terroristische organisatie, om hen te leiden direct nadat Israël zich terugtrok uit Gaza aan het eind van de zomer en het begin van de herfst van 2005.

Israël trok zich volledig terug en de toenmalige Israëlische premier Ariel Sharon zei: “Kijk, we willen jullie niet controleren in Gaza; jullie hebben onroerend goed aan het strand, jullie hebben aardgas voor de kust, jullie hebben ijverige, hardwerkende en slimme mensen. Bouw een Palestijns paradijs voor jezelf. We gaan jullie niet meer leiden, we gaan jullie niet meer controleren, we gaan jullie niet meer “bezetten” (als je die uitdrukking wilt gebruiken) we doen het niet meer. We vertrekken.”

Het Disengagement Plan, zoals het door Sharon werd genoemd, was enorm controversieel in Israël.

Zelfs premier Netanyahu, die toen minister van Financiën was, was ertegen, net als een grote held van het Joodse volk, Natan Sharansky.

Waarom waren ze ertegen?

Omdat ze zeiden dat als je al dat land weggeeft zonder een echt vredesverdrag dat specifieke rechten en verantwoordelijkheden geeft, je Hamas gaat belonen, je radicalisme gaat belonen en je er meer van gaat krijgen.

Netanyahu zei dat je “Hamanstan” zou creëren, zoals Pakistan of Afghanistan - een echte terroristische staat, een basiskamp voor terreur in Gaza - en dat is precies wat er gebeurd is.

Netanyahu had gelijk en Natan Sharansky had gelijk.

De vraag is wat we er nu aan doen.

Het is waar dat toen ze dit “geschenk” (andere mensen zien het misschien niet zo) van vrijheid en soevereiniteit kregen in 2005, het Palestijnse volk er niet in slaagde om een Palestijns Paradijs op te bouwen.

Dat hadden ze kunnen doen, maar dat deden ze niet. In plaats daarvan kozen ze een naar buiten toe en openlijk toegewijde genocidale terroristische organisatie genaamd Hamas, een Palestijns verlengstuk van de Moslim Broederschap.

Ze bouwden een basiskamp voor terreur en sindsdien vallen ze Israël aan. Nu lijden ze onder de gevolgen.

Toch is het ons als christenen opgedragen om van hen te houden. Zowel in het Oude Testament als in het Nieuwe Testament wordt ons geboden: “Heb uw naaste lief.”

Mensen zeggen misschien dat het niet onze buren zijn, maar onze vijanden, maar Jezus gebood ons ook om onze vijanden lief te hebben.

De vraag is, hoe?

Ik wil het voorbeeld van Ninevé en het boek Jona gebruiken.

De profeet Jona kreeg de opdracht om te gaan prediken in Ninevé, de hoofdstad van het goddeloze, gewelddadige en heidense Assyrische Rijk.

Jona zei: “Ik ga het niet doen, het zou niet verstandig zijn, niet op dit moment, ik ga het niet doen”.

Hij kende de taal van George W. Bush toen nog niet, maar dat is in wezen wat hij deed.

Dus ging hij op een Disney cruise naar het westen. Niet letterlijk een Disney cruise natuurlijk, ik neem hier wat vrijheden, maar hij besloot dat hij dat niet wilde en koos ervoor om de andere kant op te vluchten.

We kennen allemaal het verhaal over hoe God zijn aandacht trok en hem omkeerde.

God stopte hem in een vis, een walvis of zoiets, die hem weer uitspuwde.

Hij neemt een douche (hopelijk) en dan gaat Jona 40 dagen en 40 nachten lang het oordeel prediken, terwijl hij door heel Nineve loopt.

Op dit punt heeft hij besloten dat als God over Ninevé gaat oordelen, over deze goddeloze hoofdstad van Israëls ergste vijanden, goed, prima. Dat zal ik doen.

Toen hoorden de mensen van Ninevé, van de koning af aan, over de God van Israël.

Ze hoorden dat de God van het universum over hen zou oordelen en hen zou vernietigen, en ze vroegen: “Wat kunnen we doen om Hem aan te spreken? Hoe kunnen we zeggen dat het ons spijt, dat we ons zullen bekeren?”

Uiteindelijk bekeren ze zich en God geeft toe.

Maar Jona is woedend.

Hij wilde die uitkomst niet.

Het was niet dat Jona bang was om naar Nineve te gaan, die goddeloze en gewelddadige hoofdstad van de grootste vijand van Israël, het was dat hij niet wilde dat ze zich zouden bekeren.

Toen ze dat wel deden, zei Jona: 'Dat is precies waar ik bang voor was dat u zou doen, God. Daar was ik boos over.' Jona vond dat ze een oordeel verdienden.

En verdienen de mensen in Gaza nu ook een oordeel na bijna acht decennia van haat - pure woedende, gewelddadige haat tegen Israël en het Joodse volk?

Helaas wel.

Dat is precies waar het Abrahamitische Verbond over gaat.

In Genesis 12:3 zegt God tegen Abraham (en zijn nakomelingen Isaak, Jakob, Juda en Israël, dat is de lijn): “Ik zal zegenen wie u zegenen, en wie u vervloekt zal ik vervloeken.”

Ik denk dat dat is wat we zien in Gaza.

Maar het verhaal van Ninevé vertelt ons dat zelfs als een natie, een volk, een leiderschap of een hoofdstad door God veroordeeld wordt om veroordeeld te worden vanwege hun goddeloosheid, God nog steeds van hen houdt.

Hij wil nog steeds dat ze zich bekeren.

Ik kan je niet vertellen wat de juiste weg voorwaarts is in Gaza.

Ik ben dankbaar dat president Trump heeft besloten dat Amerika daar moedig leiderschap gaat tonen, en ik weet dat hij zelfs Netanyahu heeft geschokt.

Ik denk dat Netanyahu nooit had verwacht dat de president van de Verenigde Staten in feite zou zeggen: “Ik ga Gaza bezitten, we gaan dit uitzoeken.”

Hoe dat in zijn werk zal gaan is hier in Washington zeer controversieel, en we zullen dat allemaal verslaan op ALL ISRAEL NEWS en ALL ARAB NEWS als het zich ontvouwt.

Maar als christenen moet ons hart er een van mededogen zijn.

Wat is de meest barmhartige geopolitieke oplossing voor de mensen in Gaza?

Wat past bij Gods profetische plan voor de mensen in Gaza?

Geestelijk gezien zijn dit verloren mensen. Dit zijn schapen zonder herder.

Ze zijn geleid door door demonen bezeten Hamas-leiders, maar ze verschillen niet zoveel van de mensen in Nineve, toch?

En God stuurde Jona om berouw te prediken - nou ja, Jona predikte niet precies berouw, hij predikte oordeel - maar de mensen van Ninevé hoorden het toch en ze bekeerden zich.

Jona gaf hen geen optie om zich te bekeren, maar ze hoorden het oordeel en hun instinct was om zich te bekeren.

Ze wilden weten of de God van het universum, de God van Israël, hen zou laten bekeren.

Zou Hij toegeven?

Ja, dat is precies wat er gebeurde.

Dus laten we als christenen alsjeblieft bidden voor de mensen in Gaza.

We zijn niet in een positie om de juiste geopolitieke oplossing te vinden voor waar ze zouden moeten wonen, voor hoe de Gazastrook zou moeten worden ontruimd en herbouwd tot iets beters, zelfs iets basaals.

Ik ben in Gaza geweest en het is een apocalyptische nachtmerrie zover het oog reikt.

Deze mensen worden veroordeeld en ze zien niet alleen dood en ellende tegemoet in Gaza, maar ook een eeuwigheid zonder God, een eeuwigheid in de hel.

Velen van hen zijn al gestorven, dus laten we bidden voor degenen die nog in Gaza zijn.

Laten we bidden voor hun redding.

Laten we niet opgeven wat Jezus ons opdroeg: je naaste liefhebben, je vijand liefhebben.

Zelfs als we niet precies weten hoe, laten we dan met medeleven bidden voor de mensen in Gaza.

Net zoals God aan het einde van het boek tegen Jona zei: “Moet ik geen medelijden hebben met de mensen? Ze kennen letterlijk het verschil niet tussen rechts en links, ze begrijpen niet wat goed en kwaad is. Zou ik geen medelijden met hen moeten hebben?”

God doet dat en wij moeten dat doen.

Laten we alsjeblieft bidden voor de mensen in Gaza en ook van hen houden, zoals christenen dat moeten doen.

Joel C. Rosenberg is hoofdredacteur van ALL ISRAEL NEWS en ALL ARAB NEWS en president en CEO van Near East Media. Hij is een bestsellerauteur van de New York Times, Midden-Oostenanalist en evangelisch leider en woont met zijn vrouw en zonen in Jeruzalem.

Bron: WATCH VIDEO: Praying for Gaza - A biblical perspective on love and judgment | All Israel News