www.wimjongman.nl
Antizionisme gaat veel verder dan politieke kritiek - het is de overtuiging dat een Joods Israël niet zou moeten bestaan
Door Chris Katulka - 18 april 2025
Toen een Facebook-post van de Philadelphia Free Palestine Coalition haar aanhangers opriep om “de straten te overspoelen” van Philadelphia, Pennsylvania, om te protesteren tegen de acties van Israël in Gaza, daalden demonstranten uit Center City af naar de campus van de Universiteit van Pennsylvania.
Terwijl anti-Israël kreten weerklonken in University City in december 2023, verzamelde een andere menigte zich strategisch buiten Goldie, een populair eethuis in Joodse handen, een paar straten verwijderd van het stadhuis.
Goldie maakt deel uit van het culinaire imperium van Michael Solomonov, een Israëlische chef-kok en James Beard Award-winnaar die bekend staat om het brengen van een levendige smaak van de Israëlische en Joodse keuken naar Philadelphia via zijn beroemde restaurants. Zahav, zijn paradepaardje - vernoemd naar het Hebreeuwse woord voor “goud” - is zo gewild dat het vaak een zware strijd is om een reservering te bemachtigen.
Twee maanden voor de protesten had Solomonov aangekondigd dat zijn restaurants gezamenlijk 100.000 dollar hadden ingezameld om Vrienden van United Hatzalah te steunen - een non-profit medische nooddienst die het Israëlische leger helpt om gewonden in de oorlog met Hamas te helpen.
Toen demonstranten Goldie bereikten, scandeerden honderden: “Goldie, Goldie, je kunt je niet verbergen. We klagen je aan voor genocide”, terwijl ze de winkelpui bekladden met stickers met boodschappen als ‘Bevrijd Palestina’ en ‘Dit is genocide’.
Politieke leiders riepen al snel het schaamteloze antisemitisme van de demonstranten aan de kaak. Maar dit incident was geen eenmalige gebeurtenis. Vandaag dient het als een microkosmos van wat is uitgegroeid tot een wereldwijde haat tegen Israël en het Joodse volk.
Hamas dwong Israël tot een oorlog in Gaza nadat het op 7 oktober 2023 op brute wijze meer dan 1.200 onschuldige Israëli's had vermoord en 251 gijzelaars had genomen. Dit ongekende geweld wakkerde niet alleen het conflict in de regio opnieuw aan, maar leidde ook tot een wereldwijde toename van antisemitisme.
In het jaar na de aanval stegen antisemitische incidenten in de Verenigde Staten met 200%, waarbij op universiteitscampussen een alarmerende stijging van 500% werd waargenomen. Pro-Palestijnse protesten, vaak gehuld in politiek activisme, gaan vaak over in gemene Jodenhaat.
De Kritische Vraag
Deze anti-Israël protesten roepen een kritische vraag op: Kan iemand antizionistisch zijn zonder antisemitisch te zijn? Of, anders gezegd, kan iemand pleiten voor de ontmanteling van Israël, de enige Joodse staat ter wereld, zonder vijandigheid jegens het Joodse volk te koesteren?
Anti-Zionisten nuanceren hun verzet tegen Israël vaak door te beweren dat het niets te maken heeft met antisemitisme. The New York Times columnist Charles Blow interviewde bijvoorbeeld antizionistische activisten en wetenschappers die volhielden dat hun standpunt niet antisemitisch is. Blow vroeg hen rechtstreeks: “Gelooft u dat Israël bestaansrecht heeft?” Tot zijn verbazing kon geen van hen met een duidelijk 'ja' antwoorden.
Deze dubbelzinnigheid kenmerkt publieke figuren zoals de Amerikaanse Rep. Rashida Tlaib (D-MI). Slechts enkele weken na de brute aanslagen van 7 oktober werd ze opgenomen op een pro-Palestijnse bijeenkomst terwijl ze de toen bekende anti-Zionistische slogan “Van de rivier tot de zee, Palestina zal vrij zijn” scandeerde, een mantra die algemeen wordt gezien als een oproep om de staat Israël te elimineren.
Tlaib verdedigde de slogan op X (voorheen Twitter) en beweerde dat het niet antisemitisch was, zelfs nadat ze door het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden was afgekeurd. Haar daden tonen echter haar ware aard. In november 2024 stemde ze tegen Resolutie 1449 van het Huis, die “de toename van antisemitisme over de hele wereld veroordeelt en grotere internationale samenwerking aanmoedigt om antisemitisme tegen te gaan.”1
Antizionisten veroordelen antisemitisme vaak - tenminste in principe - terwijl ze tegelijkertijd het bestaansrecht van Israël ontkennen. Jonathan Greenblatt, CEO van de Anti-Defamation League, stelt dat dergelijk activisme, wetenschap en politieke retoriek inherent antisemitisch zijn. Greenblatt wijst erop dat het zionisme het recht van het Joodse volk op zelfbeschikking en verbondenheid met het thuisland van hun voorouders vertegenwoordigt. Tegen het zionisme zijn, zegt hij, is pleiten voor de verwijdering van Joden uit hun thuisland, wat onmiskenbaar antisemitisch is. In werkelijkheid ontaardt antizionisme vaak in openlijke en vaak gewelddadige Jodenhaat.
Pro-Palestijnse demonstranten in Philadelphia hadden vreedzaam kunnen demonstreren. In plaats daarvan deden ze hun uiterste best om een Joods bedrijf aan te vallen. Deze acties doen denken aan de acties van de nazi's tegen Joodse bedrijven, niet lang nadat Adolf Hitler aan de macht kwam in Duitsland in 1933.
Wat er in Israël gebeurt, blijft niet beperkt tot zijn grenzen of zelfs zijn burgers. De negatieve vibraties werken wereldwijd door in Joodse gemeenschappen en creëren een sfeer van angst en vijandigheid. Deze recente toename van antisemitisme toont aan dat aanvallen op Israël vaak verstrekkende gevolgen hebben en onderstreept het onlosmakelijke verband tussen antizionisme en antisemitisme.
De grote vormveranderaar
Het Joodse volk en het land Israël zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden, eeuwig verbonden door het verbond van onze trouwe God. Deze onverbrekelijke band is precies de reden waarom het antizionisme het gezicht is geworden van het antisemitisme in de 21e eeuw.
Antisemitisme, haat tegen het Joodse volk, is een gedaanteverwisselaar. De vormen kunnen veranderen, maar de hartslag en de destructieve gevolgen blijven hetzelfde.
Gedurende een groot deel van de geschiedenis was antisemitisme geworteld in religie. Deze oude onverdraagzaamheid, gedocumenteerd in de Schrift en de Joodse geschiedenis, was vaak gericht tegen Joodse mensen vanwege hun geloof. De eenvoudigste manier om aan een dergelijke vervolging te ontsnappen was om de Joodse religieuze praktijken op te geven of je tot een andere religie te bekeren.
Denk aan Antiochus IV, de Griekse koning die in 167 voor Christus de Joodse identiteit probeerde uit te wissen door het lezen van de Torah, koosjere dieetwetten, het vieren van de sabbat en andere Joodse tradities te verbieden. Of de Spaanse inquisitie, die culmineerde in het Alhambra-decreet van 1492 dat Joodse mensen dwong zich te bekeren tot het katholicisme, het land te ontvluchten of terechtgesteld te worden.
In de 19e en 20e eeuw ontstond een nieuwe vorm van antisemitisme, aangewakkerd door de opkomst van het sociaal-darwinisme. Deze rassenplaag was niet langer gericht tegen Joodse mensen vanwege hun geloof, maar vanwege hun bestaan. Adolf Hitler en de nazi's bekeken de mensheid door de lens van de rassenstrijd en geloofden dat gedrag en karakter biologisch bepaald waren.
De nazi's zagen Joodse mensen als ondermenselijk, ontrouw en onbetrouwbaar. In tegenstelling tot religieus antisemitisme, waarbij bekering een manier was om te ontsnappen, bood raciaal antisemitisme zo'n optie niet. Je kon je niet bekeren op basis van je DNA. Als je joods was, was je gemarkeerd voor vernietiging, ongeacht je overtuigingen of praktijken.
Vandaag de dag is het antisemitisme opnieuw verschoven. Het verandert in wat we nationaal antisemitisme kunnen noemen, waarbij Joden niet worden gehaat vanwege hun religie of etniciteit, maar vanwege de staat Israël.
Joodse ondernemers zijn het doelwit omdat Israël bestaat. Joodse studenten worden lastiggevallen op universiteitscampussen omdat Israël bestaat. Synagogen worden aangevallen omdat Israël bestaat. Zelfs Joodse mensen die op straat lopen zijn aangevallen om geen andere reden dan het bestaan van de staat Israël.
De profeet Joël gaf een ontnuchterend visioen van de eindtijd, wanneer God de naties zal oordelen op basis van hun behandeling van het Joodse volk en het land Israël: “Ik zal ook alle volken verzamelen en hen doen neerdalen naar het dal van Josafat; en Ik zal daar met hen ten oordeel treden vanwege Mijn volk, Mijn erfenis Israël, die zij onder de volken hebben verstrooid; zij hebben ook Mijn land verdeeld” (Joël 3:2).
Deze profetische waarschuwing onderstreept een diepe waarheid: antizionisme is antisemitisme. God zal naties verantwoordelijk houden voor hoe zij het land Israël en het Joodse volk beschouwen. Waarom? Omdat beide Zijn erfenis zijn - heilig, apart gezet en met Hem verbonden.
Israël is niet slechts een geografische locatie; het staat centraal in Gods verlossingsplan. Evenzo is het Joodse volk niet slechts een natie; het is een volk dat door God is uitverkoren en met Hem verbonden is door een eeuwig verbond. Israël en het Joodse volk negeren of tegenwerken is negeren wat God heilig heeft verklaard.
Joëls visioen herinnert ons eraan dat de manier waarop naties Israël en het Joodse volk behandelen niet alleen een politieke kwestie is, maar ook een geestelijke. Het weerspiegelt hun afstemming op of verzet tegen Gods eeuwige doelen. Uiteindelijk zal, zoals Joël profeteerde, Gods gerechtigheid zegevieren.
Antizionisme gaat veel verder dan politieke kritiek. Het is het geloof dat een Joods Israël niet zou moeten bestaan. Het ontzegt het Joodse volk zijn recht op zelfbeschikking, een recht dat elk ander volk wel heeft. Door zich te richten op de legitimiteit van de staat Israël, bestendigt het antizionisme dezelfde eeuwenoude haat die door de geschiedenis heen heeft geprobeerd het Joodse volk te marginaliseren en uit te wissen.
Wat kun jij doen?
Ongeveer een blok ten noorden van Goldie staat Philadelphia's historische Witherspoon Building. De grootse gevel is versierd met sierlijke medaillons met daarin de Schrift en de namen van de vier evangelieschrijvers - Mattheüs, Marcus, Lucas en Johannes - boven de ingang. Het is een gebouw vol bijbelse symboliek en christelijke geschiedenis.
In december 1938, toen de verschrikkingen van het opkomende antisemitisme door Oost-Europa trokken, kwam een groep zakenlieden en plaatselijke dominees in dit gebouw bijeen. Ze weigerden te zwijgen over de toenemende Joodse vervolging en werden geroerd door hun passie voor Gods Woord en hun medeleven met Zijn uitverkoren volk.
Deze toegewijde gelovigen in Jezus richtten The Friends of Israel Gospel Ministry op in het Witherspoongebouw als een bolwerk tegen de vloed van Joodse haat. Zij erkenden wat velen zelfs vandaag de dag nog over het hoofd zien: Het land Israël en het Joodse volk zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden en eeuwig verbonden door Gods verbond.
Vanaf het begin werkten de Vrienden van Israël onvermoeibaar om Joodse levens te redden uit de greep van Hitlers regime. Ze noemden zichzelf “De Vrienden van Israël” een vol decennium voordat de natie Israël officieel werd heropgericht. Hun vooruitziende blik en geloof illustreerden een diep begrip van Gods verlossende plan en Israëls unieke rol in de geschiedenis.
Nu, 87 jaar later, hebben Israël en het Joodse volk opnieuw christenen zoals jij en ik nodig om zich achter hen te scharen en zich te verzetten tegen antisemitische haat.
Vergis je niet: Antizionisme is antisemitisme. We moeten bidden voor de vrede van Jeruzalem, de waarheid spreken over Israël en de liefde van God delen die alleen te vinden is in Christus Jezus, onze Heer.
Chris Katulka is de directeur van Noord-Amerikaanse ministeries voor The Friends of Israel Gospel Ministry, de presentator van het radioprogramma The Friends of Israel Today, een bijbelleraar en schrijver voor het tijdschrift Israel My Glory.