www.wimjongman.nl
Wie zit er achter het 'Trump Plan' voor de verplaatsing van Gazanen naar het buitenland? En meer...
Baum presenteert een zeer onthullende analyse, en zoals hij opmerkt is die gebaseerd op meer dan alleen observaties.
Door Yossi Baum op| X | 4 feb 2025
De New Deal van de Eeuw* - Wie zit er achter het 'Trump Plan' voor de verplaatsing van Gazanen naar het buitenland?
Laten we het zo zeggen: Niet Trump. Noch een andere Amerikaanse factor. Niet alleen dat - het werd gepromoot en begon zelfs te worden uitgevoerd onder de regering Biden. Ja. Maar eerst - naar de essentie: *De New Deal van de Eeuw*, zoals het genoemd kan worden, staat op vijf poten:
Veiligheid - Israëlische controle over Gaza.
Demografisch - Het aanmoedigen en stimuleren van de verplaatsing van de bevolking van Gaza naar andere landen.
Politiek - Het creëren van een as van Arabisch-Israëlische staten om de Iraanse regionale hegemonie te verpletteren.
Economisch - Internationale investeringen in de orde van triljoenen dollars (jawel!) in het nieuwe Midden-Oosten, met de nadruk op Gaza.
Perceptie - Een voortdurende paradigmaverschuiving in het bewustzijn van de resterende bevolking van Gaza en de Arabische wereld. Dit zijn de belangrijkste details van het plan, waar ik een paar maanden geleden al op ben ingegaan (Retsev): Omdat de Israëlische veiligheidscontrole over Gaza een rode lijn is; omdat de meerderheid van de bevolking van de Gazastrook momenteel terrorisme steunt; en omdat de terroristische organisaties de Gazaanse bevolking als menselijk schild gebruiken voor de oorlog tegen Israël, wordt daarom voorgesteld - * Verhuizing: het overbrengen van de meerderheid van de bevolking naar het buitenland. * Het aanmoedigen van de immigratie van leden van andere religies of etniciteiten naar de Gazastrook, Joden, Christenen en anderen. * Investeringen ter waarde van honderden miljarden dollars van internationale financiële en staatsorganen omleiden om de Strook (en de Sinaï) van een noodlijdend gebied om te vormen tot een high-tech en toeristische parel. * Arabische en andere landen betrekken bij het ontwikkelingsproces om het plan te ondersteunen. * Binnen het kader van de overeenkomst - volledige Israëlische veiligheidscontrole in de Strook. * Haalbaarheid van regionale veranderingen in het kader van het sluiten van een nieuw alomvattend akkoord dat de verdeling in landen van de 'Sykes-Picot'-akkoorden (die de facto toch al werden veranderd) zal veranderen. * Dit is parallel aan een andere overeenkomst met Saoedi-Arabië, die de 'Abraham Akkoorden' aanvult. En voor meer details, zoals ik heb ontvangen van internationale bronnen naast details die al zijn gepubliceerd:
Hoofdstuk 1: Verhuizing en diversificatie van de bevolking van Gaza.
[Ik moet opmerken dat sommige details in het bericht al zijn gepubliceerd door Trump en Netanyahu. Het artikel is geschreven voordat Netanyahu aantrad, en het bevat belangrijke conceptuele en operationele toevoegingen die nog niet zijn gepubliceerd]. Het verplaatsen van het grootste deel van de bevolking van Gaza naar het buitenland is op verschillende manieren gunstig:
De voor de hand liggende - vermindering van het aantal Gazanen betekent direct vermindering van de kracht van het verzet tegen Israël en het veiligheidsrisico voor Israëlische inwoners.
Aangezien het de bedoeling is dat het gebied onder Israëlische veiligheidscontrole blijft, minimaliseert het verplaatsen van het grootste deel van de bevolking het risico voor de Israëlische veiligheidstroepen die daadwerkelijk in Gaza zullen zijn.
Een centraal resultaat van het proces zal de feitelijke Israëlische controle over het onderwijssysteem (en de religie) in Gaza zijn, waardoor enkele van de belangrijkste motoren van de haat tegen Israël kunnen worden teruggedrongen.
Het verkleinen van de bevolking maakt het mogelijk om het gebied dat daar bewoond wordt te verkleinen en in wezen een zeer brede 'perimeter' te creëren die de bevolking van Gaza van Israël zal scheiden.
Naarmate de bevolking van Gaza kleiner wordt, zal het zich steeds meer ontworstelen aan de staat van nood en verwaarlozing die er nu in veel delen heerst, omdat de investeringen over minder mensen verdeeld zullen worden. Dit geldt zowel voor de infrastructuur en diensten per inwoner als voor het inkomen per hoofd van de bevolking.
Tegelijkertijd wordt het daardoor mogelijk om de bevolkingssamenstelling in de Gazastrook uit te breiden en te diversifiëren. Waar zal de bevolking naartoe verhuizen? Voornamelijk - naar Canada, Maleisië en Indonesië, waar al een enorme Palestijnse bevolking naartoe is verhuisd, in aantallen die veel groter zijn dan die zijn gepubliceerd, en de hand is uitgestoken - daar en in andere landen. Egypte en Jordanië staan ook op de agenda - hoewel ze het hebben over lagere aantallen, met als belangrijkste doel hun deelname aan het akkoord niet als een belangrijke toevluchtsoord voor Gazanen - maar vooral als een principieel Arabisch statement ten gunste van het akkoord. Hoe? Dat zullen we snel zien. *
Hoofdstuk 2: 'Rehabilitatie van Gaza' - een complete paradigmaverschuiving
Parallel aan het bovenstaande zijn er acties en stimulansen nodig om de Gazaanse bevolking die daar zal blijven, ervan te weerhouden zich tot terrorisme te wenden of het te steunen. De juiste manier om dit te doen is een complete paradigmaverschuiving:
van een behoeftige en achtergebleven bevolking met als belangrijkste kenmerk oorlogsvluchtelingen - naar een bevolking met een westerse levensstandaard, naast het creëren van een nieuw imago als een geavanceerde en luxueuze plaats, door het te transformeren in een high-tech en internationaal toeristisch centrum.
Daartoe werden plannen gebruikt waarin honderden miljarden dollars zouden worden geïnvesteerd in Gaza, zoals hieronder, met als doel diezelfde paradigmaverschuiving te creëren.
Wanneer Gaza een moderne plaats wordt die meer lijkt op het beursgebied in de stad Ramallah en niet op een vluchtelingenkamp, en naast de hierboven genoemde veranderingen - is het verwachte resultaat een culturele verandering (die op de middellange/lange termijn tot uiting zal komen).
Een basisvoorwaarde voor het succes van een dergelijk plan - de instemming en betrokkenheid van de belangrijke Arabische landen bij de uitvoering ervan. Dit was zo in de regering Biden, en het is nog steeds zo in de regering Trump - die ernaar streeft om de Abraham Akkoorden te voltooien en de Nobelprijs voor de vrede in het Midden-Oosten te ontvangen.
Hiervoor is een presentatie nodig van de rehabilitatie van Gaza en de transformatie tot een moderne en welvarende plaats in de stijl van Dubai, dat voorheen een vervallen plaats was en binnen een relatief paar jaar een model is geworden om na te volgen.
Als ondertussen het grootste deel van de bevolking van Gaza vrijwillig vertrekt? - Wat maakt het uit.
Door het plan en de overeenkomst eromheen te presenteren als de levensader van Gaza, dat nu onbewoonbaar is - zullen de Arabische landen actieve partners worden in de overeenkomst en zal het voor hen gemakkelijker worden om de binnenlandse publieke opinie te manipuleren, die hen tot nu toe heeft gedwongen om elke overeenkomst met Israël - afhankelijk te maken van een Palestijnse staat.
Voor zover de stap succesvol is, zal een economische en perceptuele verandering in Gaza een verdere vermindering mogelijk maken van de interesse die de Arabische publieke opinie in het buitenland (en in ieder geval - het Arabische leiderschap) toont in Gaza.
Hiervoor is een *uniek* economisch plan nodig voor Gaza.
Dat is ofwel een BOT-model, waarbij de Arabische landen niet zullen bijdragen aan de wederopbouw van Gaza, maar er wel in zullen investeren, en hun investering later zullen terugverdienen, terwijl onder andere de bevolking die er in wil integreren zal worden onderworpen aan westers onderwijs met alles wat daarbij hoort (zie hierover in @kobbybarda). Er is ook het model om Dubai te veranderen van een andere verharde Arabische regio in een model om na te volgen, door het uit te roepen tot een belastingvrije vrijhandelszone, en andere modellen, waarvan sommige waarschijnlijk zullen worden opgenomen in het algemene plan, afhankelijk van de ontwikkelingen.
Voor zover ik weet, is de verklaring van Trump vanavond dat de VS Gaza in handen zal nemen een revolutionair idee dat niet voorkwam in het oorspronkelijke plan van Netanyahu!
Waar het op neerkomt: Hoe meer Gaza is losgekoppeld van zijn verleden, hoe makkelijker het zal zijn om een nieuwe toekomst op te bouwen. *
Hoofdstuk 3: De Comprehensive Agreement, Saoedi-Arabië-Emiraten Qatar-Koeweit en meer, en wie er achter zit:
Zoals gezegd zijn dit verschillende overeenkomsten die samen een *nieuwe deal van de eeuw* vormen, waarvan sommige al in de praktijk zijn uitgevoerd, zoals we zullen zien.
Het meesterbrein erachter - zoals ik in het verleden al heb gepubliceerd - is degene die het idee heeft bedacht van de landbrug van India naar Europa via Israël; het idee van de uitgebreide Oost-Med - van Qatar in de Golf en Saoedi-Arabië via Israël naar Europa; de 'Abraham-akkoorden'; en dit is niet Trump. Dit is Netanyahu.
En niet van een beoordeling - maar kennis van bronnen dicht bij hoge regeringsfunctionarissen.
Samengevat (uitgebreid in reactie op de post):
De in het vorige decennium geplande East Med pijpleiding van Israël naar Europa, en waardoor energie en internet van Israël, Griekenland en Cyprus naar Europa en vice versa zal worden getransporteerd, en die door Netanyahu werd geleid - werd door hem uitgebreid na het uitbreken van de Russisch-Oekraïense oorlog, die leidde tot een nieuwe recordvraag naar gas en olie vanuit Europa.
Degenen die kunnen voorzien in de Europese vraag zijn de Golfstaten en Saoedi-Arabië, die geïnteresseerd zijn in het uitbreiden van de pijplijnroute zodat deze van hen naar Israël loopt (juist vanwege de stabiliteit en de energievoorraden, naast Netanyahu's 'grote hoofd' die dit in recordtempo promoot) en van daaruit naar Europa in de oorspronkelijke opzet.
Naast de enorme inkomsten die van hen worden verwacht, willen ze zich ook bevrijden van hun afhankelijkheid van de Straat van Hormuz, die door Iran wordt gecontroleerd. Netanyahu van zijn kant maakt de voortgang van de contouren afhankelijk van een vredesakkoord met Saoedi-Arabië - een akkoord dat onder Biden al gesloten had moeten worden, ware het niet dat 7 oktober, die precies hiervoor was gepland, het akkoord verhindert dat een nieuwe as in het Midden-Oosten tussen de Arabische landen en Israël zou moeten creëren, op de rug van de armloze Iraanse octopus.
Netanyahu rust niet op zijn lauweren en heeft zich al ingezet voor een landbrug van India naar Europa via Israël, die Biden ook zou inhuldigen. Maar ook hier was niet Biden degene die het bedacht en leidde, maar Netanyahu - toen hij op blote voeten op het strand liep naast de Indiase premier Narendra Modi tijdens diens bezoek aan Israël in 2017.
Ja. Zoals ik eerder heb gepubliceerd, begon een deel van de landbrug - van de Golf en Saoedi-Arabië naar Israël - te worden gebouwd op 22 nov. Onmiddellijk na de verkiezingsoverwinning van Netanyahu, en nu is het al een vaststaand feit dat Saoedi-Arabië, de Emiraten, Egypte en Jordanië - ook profiteren van het bestaan ervan. De visie van een rechtstreekse trein van India naar Europa via Israël en Libanon en vandaar naar Europa (met een ondergrondse passage naar Cyprus.
Een optie via Syrië zal ook worden onderzocht, afhankelijk van het gedrag van de nieuwe regering) die enerzijds India, dat met China concurreert, zou moeten bedienen en anderzijds nieuwe markten naar Europa zou moeten openen, en zoals ik destijds publiceerde, lijkt vandaag al realistischer. Dit alles is triljoenen dollars waard en het verandert de orde in het Midden-Oosten: van een meervoudig bewapend Iran en een krimpend Israël - naar een meervoudig bewapend Israël en een krimpend Iran. Veiligheid, politiek en economisch. En het belangrijkste - het verliest de effectiviteit van de dreiging van kernwapens tegen Israël. Het gebruik van zulke wapens, God verhoede het, zou leiden tot schade aan de pijplijn en zou directe schade kunnen toebrengen aan de Europeanen en Arabische landen, die automatisch aan de kant van Israël zouden staan. Niet zozeer voor Iran. Wat alle bovengenoemde projecten gemeen hebben, is dat ze allemaal een soort brug vormen van continent naar continent, en in al deze projecten loopt de beste weg naar de intercontinentale verbinding door een stabiel en ontwikkeld Israël. En de eerste die dit erkent is Netanyahu. Met zijn onvoorstelbare genialiteit, en tot verrassing van Iran en links in Israël - slaagde Netanyahu erin om zelfs de vijandige regering Biden te manipuleren om het plan te promoten (uit de wens om met een belangrijke internationale prestatie naar de verkiezingen te komen), inclusief Harris, die later To the point werd. Het is niet nodig om het over Trump te hebben. In het volgende hoofdstuk (naar aanleiding van de tweet ?) gaan we - onder andere - dieper in op aanvullende mogelijke territoriale veranderingen in het Midden-Oosten, als onderdeel van de algemene overeenkomst.
Vanaf hier gaan we verder met het onderzoeken van de belangen van de verschillende Arabische landen:
* Egypte - verschillende belangen. Hier:
Het Sinaï-schiereiland is ook opgenomen in het economische plan. Voor alles wat daarmee samenhangt. En voor een land waarvan de economie hapert zoals Egypte, is dit gewoon een verademing.
Het “logistieke kamp” dat in het afgelopen jaar is opgericht door het Egyptische Rafah, waardoor - en alleen waardoor - alle mensen die geïnteresseerd zijn in permanente of tijdelijke verhuizing (die in feite permanent zal worden) naar het buitenland gaan. Voor elk hoofd - let wel ??- ontvangt het bedrijf dat het beheert een bedrag van 5.000 dollar - met een deel van die 'kosten' die momenteel worden betaald door landen, waaronder Israël. Met andere woorden: hoe meer Gazanen er passeren, hoe groter de inkomsten van het bedrijf zullen zijn. Er moet worden benadrukt dat de aantallen die tot nu toe zijn gepubliceerd veel lager zijn, en in feite zijn er al honderdduizenden doorgelaten: naar Canada, Indonesië, Maleisië en andere landen, waar ze zullen worden opgenomen in de lokale bevolking op een manier die geen bedreiging vormt voor hun leiderschap. De eigenaar van het oprichtings- en exploitatiebedrijf - HALA - is Ibrahim al-Organi, die aan het hoofd staat van de Tarabin-stam, die toevallig partner is van de zoon van al-Sisi. Ja, ja. Als er op een bepaald moment een half miljoen mensen door het kamp komen, is dat een inkomen van meer dan twee miljard dollar. Als ze een miljoen passeren - verdubbelen de inkomsten, enzovoort, en ze gaan precies in de juiste zakken. Het kamp zelf - dat dient als doorgangskamp en er slechts enkele dagen verblijft - kan naar schatting bijna een miljoen mensen herbergen en is omringd door 7 meter hoge muren die ervoor zorgen dat niemand het zonder toestemming zal proberen te verlaten om naar Egypte zelf te gaan. Laten we niet vergeten dat internationale functionarissen horrorscenario's hebben voorspeld volgens welke honderdduizenden inwoners van Rafah zullen sterven. Niets van dit alles is gebeurd, grotendeels dankzij het eerder genoemde kamp waar veel inwoners van Rafah naar zijn overgebracht. Het spreekt voor zich dat het land waarop het kamp staat door het bedrijf werd gehuurd van de Egyptische regering, en hier is nog een inkomen voor de Egyptische schatkist, die wanhopig op zoek is naar inkomsten.
De inkomsten van Egypte uit Suez werden met ongeveer 60% verminderd, wat resulteerde in een verlies van ongeveer tien miljard dollar voor de toch al lege Egyptische schatkist. Als onderdeel van de algemene overeenkomst zou Israël militaire bases vestigen in Somaliland, dat op een strategisch punt tegenover de Houthi's ligt, en in ruil daarvoor zullen de VS de onafhankelijkheid van het land 30 jaar na de vestiging ervan erkennen. Verwacht wordt dat een dergelijke gebeurtenis de aanvallen van de Houthi's op schepen in de regio tot een minimum zal beperken en in ieder geval de inkomsten uit het Suezkanaal weer in ere zal herstellen. Tegelijkertijd is er een andere route waarin Israël een partner is en via welke Egypte zijn verliezen dekt, die later kan worden uitgebreid.
De superversnelde bouw en ontwikkeling in Gaza zal natuurlijk ook een winstgevende bron van inkomsten zijn voor buurland Egypte.
De overeenkomst met Trump zal al-Sisi interne stabiliteit garanderen (vooral tegen de 'Moslim Broederschap' wiens president Morsi al-Sisi opvolgde) en externe stabiliteit (zoals tegen Ethiopië, dat in conflict is met al-Sisi's regime na zijn acties aan de Nijl).
Het zal hem ook de wapens garanderen die hij nodig heeft om hem in deze uitdagingen te versterken, terwijl de VS over hefbomen voor de lange termijn beschikt die Amerikaanse instemming vereisen over de aard van het gebruik ervan (met andere woorden: niet tegen Israël), voornamelijk op het gebied van ??het voortdurende onderhoud ervan, en meer. De stemmen die al-Sisi nu laat horen tegen Trump zijn vooral de stemmen van een koopman in een Turkse bazaar die geïnteresseerd is in het verhogen van de prijs die hij zal ontvangen voor de goederen die hij 'verkoopt'.
* Jordanië - Ook hier spelen meerdere belangen:
Politieke: Net als al-Sisi koopt Abdullah ook regeringsstabiliteit door een alliantie met de VS, die hem naast veiligheidsbijstand politieke ademruimte geeft en hem helpt om te gaan met de islamitische bewegingen die van huis uit met hulp van Iran tegen hem strijden. Abdullah kan veel baat hebben bij het doorbreken van de Iraanse regionale hegemonie ten gunste van Saudische versterking. De horde die hij moet nemen zijn interne islamitische demonstraties tegen zijn samenwerking met de 'zionistische vijand' en verraad aan het 'Palestijnse belang' - zoals die tegen hem plaatsvonden na het onderscheppen van de ballistische raketten die Iran vorig jaar op Israël afvuurde.
Jordanië heeft ook Israëlisch water en gas nodig. Zijn angst voor Israël is dat het in de hoek van 'historisch Palestina' wordt gedrukt en gedwongen wordt om de massa's problematische Palestijnen in de regio te accepteren. Abdullah spreekt zich net als al-Sisi uit tegen het initiatief. Hier heeft Trump twee opties: Eén - Abdullah versterken met geld en activa die belangrijk voor hem zijn. De tweede - stevig vasthouden - is een creatieve optie die is besproken, om Abdullah een 'stuk' van het nieuwe Syrië te geven, in de grensstrook die het deelt met Jordanië, en om daar het deel van de Gazaanse bevolking naartoe te brengen dat Trump aanwijst voor Jordanië. De grensstrook in kwestie strekt zich uit over meer dan 350 km, en het grote voordeel ervan - het overgrote deel ervan ligt heel ver van Israël, op een manier die degenen die daar zouden worden gestationeerd, als en wanneer, ervan zal weerhouden om aan terroristische daden tegen Israël te denken. Zowel al-Sisi als Abdullah schreeuwen luidkeels tegen de verhuizing, maar hun mogelijkheden om tegen de VS in te manoeuvreren zijn beperkt. Hoe zei Trump het? “Ik weet zeker dat ze het zullen doen.”
* Indonesië - Ook hier verschillende belangen:
Toetreden tot de OESO, wat afhankelijk is van de instemming van alle lidstaten in de organisatie, inclusief Israël, terwijl Indonesië al heeft toegezegd diplomatieke betrekkingen aan te gaan met Israël, nog voor de definitieve stemming over de toetreding tot de organisatie.
Obligaties - Indonesië zal waarschijnlijk een deel van de winst ontvangen van obligatie-emissies ter waarde van honderden miljarden dollars die zullen worden voorbehouden ter voorbereiding van de wederopbouw van Gaza.
Israëlische high-tech, één van de meest gewilde ter wereld, wordt ook het hof gemaakt door Indonesië.
* Saoedi-Arabië, de Emiraten, Qatar en Koeweit
We hebben Saoedi-Arabië en de Emiraten in detail besproken in hoofdstuk 3. Hier komen nog de fooien bij die Saoedi-Arabië van de VS vraagt, in de vorm van een defensiealliantie, wapens ondermeer, en nog veel meer. Qatar wordt verondersteld een centrale rol te spelen in de aanleg en exploitatie van de grandioze pijplijn van de Emiraten naar Europa, naast het 'wederopbouwproject voor Gaza'. Koeweit zou ook een rol spelen. Waar het op neerkomt: De absolute meerderheid van de invloedrijke Arabische landen zal - nadat ze Trump hebben ontmoet - een persoonlijk belang hebben bij het succes van de verschillende afspraken in dit evenement.
Hoofdstuk 5: De verliezersparade: 1. De Palestijnse staat.
Het is nu duidelijk dat er in het Trump-tijdperk, en waarschijnlijk ook daarna, geen Palestijnse staat meer zal komen. Niet alleen dat, de campagne die de afgelopen dagen begon in Jenin staat op het punt om zich uit te breiden naar alle gebieden van de PA met een intensiteit die vergelijkbaar is met wat we zagen in Gaza, naar alle waarschijnlijkheid. Maar het is belangrijk om de achtergrond van de verklaring van Trump te begrijpen:
De basis van de Palestijnse claim, voor de realisatie waarvan destijds de PLO werd opgericht, is een Arabische claim op een staat met Jeruzalem als hoofdstad, aangezien in 1948 de 'All Palestine Government' werd opgericht, die verklaarde dat haar hoofdstad Jeruzalem was en later werd erkend door de meeste Arabische landen, terwijl de oprichting van de PLO bedoeld was - volgens Wikipedia - om in wezen de eerder genoemde irrelevante regering te vervangen. De steun van de meeste Arabische landen vandaag voor de Israëlische soevereiniteit zoals die nu is - in het kader van de vorige en toekomstige 'Abraham Akkoorden' - elimineert hoe dan ook de voornoemde claim. Vandaar dat de weg naar het van tafel halen van een Palestijnse staat erg kort is, en een groen licht voor Israël om daar met enorme intensiteit te opereren.
2. Israëlisch links.
* niet alleen heeft Trump de doodsakte getekend van de “vredesindustrie” die hier 40 jaar lang floreerde, * niet alleen verheerlijkt hij Netanyahu in alle opzichten, * het is niet genoeg dat hij in één klap de onophoudelijke geldstroom vanuit de VS voor elk initiatief van Israëlisch links afsnijdt, * hij brengt vooral - en zal nog meer - internationale successen voor Netanyahu, die grote delen van het centrum naar rechts kunnen overhevelen, waardoor hij links veroordeelt tot eindeloze jaren van oppositionele desertie, waarvan het niet duidelijk is of er ooit een einde aan zal komen.
3. Hamas en Iran.
Ik denk dat verdere uitleg overbodig is. Bottom line: Netanyahu beloofde twee dagen na het bloedbad dat “we het Midden-Oosten gaan veranderen.” Hij beloofde het en hield woord. En zoals altijd - zag hij honderd stappen vooruit. Trump gaat het Midden-Oosten in een paradijs veranderen, terwijl zijn belangrijkste droom is om later een Nobelprijs te krijgen. Ik zal eindigen met een persoonlijke noot: ik ken het meeste materiaal hier al enkele maanden, zoals ik van tijd tot tijd heb laten doorschemeren. Ik heb mezelf om begrijpelijke redenen een stilte moeten opleggen. Het was niet gemakkelijk. We hebben het punt bereikt waarop de meeste dingen gepubliceerd kunnen worden, ook al is dat nog niet alles (het is belangrijk om op te merken dat delen van het plan hier of daar kunnen veranderen, afhankelijk van regionale ontwikkelingen!) De toekomst ziet er eigenlijk heel rooskleurig uit. - Mijn eerdere publicaties over dit onderwerp en bronnen voor de gepubliceerde delen - in reactie op de tweet. De woorden van Amit Segal vanavond, die ook zegt dat Netanyahu achter de plannen zit.
Bron: Who is behind the ‘Trump Plan’ for the relocation of Gazans abroad? And more… – ISRAPUNDIT