Wekelijkse nieuwsbrief 6 februari - 13 februari 2025

Shalom uit Israël! Na een lang verblijf in de Verenigde Staten ben ik eindelijk weer thuis. Het was een prachtig weerzien met mijn familie - zowel die bij mij thuis als die bij CONNECT. Telkens als ik het land verlaat, laat ik biddend mijn vrouw en kinderen achter in de handen van God. Hij beschermt hen altijd.

Het was een hectische tijd in Amerika met vele gelegenheden om in kerken te spreken, een week om door Daniël en Openbaring te onderwijzen aan boord van een cruiseschip in het Caribisch gebied en vier dagen om met Steve Yohn te brainstormen over onze volgende thriller. Voor degenen onder jullie die de bestselleravonturen van Nir Tavor volgen, wil ik zeggen dat God ons in een richting heeft gestuurd die we niet hadden verwacht. Ik ben benieuwd wat jullie ervan vinden als we deze volgende roman uiteindelijk in de lente van 2026 uitbrengen.

Toen ik thuis kwam, ben ik meteen aan de slag gegaan. Er is zoveel te doen in de bediening dat ik vaak verlang naar tijd voor wat de apostel Petrus beschreef als “gebed en bediening van het woord” (Handelingen 6:4). Maar ik weet dat God ieder van ons geeft wat we nodig hebben om door te gaan met datgene waartoe Hij ons geroepen heeft. Doe alsjeblieft met ons mee bij Behold Israel als we bidden dat God ons blijft leiden terwijl we Hem zo goed mogelijk proberen te dienen door middel van organisatie, personeel en visie.

Update Midden-Oosten

Voor een gedetailleerde analyse van wat er in het Midden-Oosten gebeurt, bekijk mijn “Midden-Oosten Update: De waarheid over Gaza, de gijzelingsovereenkomst en het plan van Trump onthuld”.

De voortdurende gijzelingssaga
Toen ik voor het eerst vergelijkingen maakte tussen de slachting van 7 oktober en de Holocaust, zeiden sommige mensen: “Overdreven!”. Ik stelde de marteling en verkrachting en brutalisering van die gruwelijke dag in 2023 gelijk aan wat er te zien was in het Derde Rijk, maar er waren mensen die me beschuldigden van hyperbool en clickbait. Toen, op zaterdag, werden de uitgemergelde figuren van Ohad Ben Ami (56), Eli Sharabi (52), en Or Levy (34) op een Palestijns podium gezet, gedwongen om anti-Israël verklaringen voor te lezen, en vervolgens naar hun vrijheid gemangeld. Er circuleerden foto's van deze mannen van voor en na hun gevangenschap en vergelijkingen van hun uitgehongerde lichamen met die van Duitse overlevenden van vernietigingskampen. Mijn hoop is dat sommige neezeggers eindelijk zullen zeggen: “Ik snap het eindelijk”. De enige verschillen tussen Hamas en de nazi's zijn tijd en locatie.

Er was één persoon op wie deze foto's een diepgaand effect hadden, en dat was de Amerikaanse president Donald Trump. Hij had al moeite met de hele “een paar gijzelaars per keer” overeenkomst, maar toen hij Ami, Sharabi en Levy zag, ging hij over de rand. Trump eiste dat Hamas alle overgebleven gijzelaars vrij zou laten tegen aanstaande zaterdagmiddag of “de hel zal losbreken”. Ik ben zo dankbaar voor deze uitspraak, want Hamas heeft spelletjes gespeeld met de 59 overgebleven gijzelaars. Het Israëlische kabinet erkent dit ook en heeft gestemd om het dreigement van Trump te bevestigen. Een hoge Hamasfunctionaris, Sami Abu Zuhri, heeft Al Jazeera verteld dat ze vasthouden aan de oorspronkelijke overeenkomst en dat ze de gijzelaars zaterdag niet zullen vrijlaten. Dit kan een heel interessant weekend worden. Maar waarschijnlijker is dat het dat niet wordt.

Helaas zie ik Israël er nog steeds voor kiezen om dit schandelijke staakt-het-vuren door te zetten. Waarom? Het schuldgevoel van onze natie en haar leiders over de gijzelaars, en de plicht om zoveel mogelijk van hen vrij te laten zolang ze nog leven, overtroeft alle andere overwegingen. Hamas kent deze zeer gevoelige plek en dat is precies de reden waarom er zoveel onschuldige burgers werden ontvoerd op 7 oktober. Dit is hun winnende kaart. Ze weten dat ze onze politieke en militaire leiders kunnen afpersen omdat het Joodse volk het leven heiligt.

Dus, als je me vraagt wat er deze zaterdag om 12 uur gaat gebeuren, dan zeg ik gewoon: “Niets.” De geplande vrijlating van gijzelaars in ruil voor buitensporige “humanitaire hulp” en de vrijlating van terroristen uit onze gevangenissen zal plaatsvinden.

Zeg maar dag tegen Trump's “alles”, en adios tegen zijn “hel”! Een zakenman die aan de overkant van de oceaan in het Witte Huis zit, weet veel beter hoe hij Hamas moet aanpakken dan een groep zielige Israëlische generaals en politici. De terroristen van de wereld weten heel goed dat als het om Israëls gijzelaars gaat, onze leiders altijd als eerste met hun ogen zullen knipperen.

Het bewijs van de parate capitulatie van Israël is al te zien in Gaza. Hamas is dronken van succes. Het staakt-het-vuren heeft de IDF uit de Netzarim corridor verdreven, zodat Hamas nu vrij spel heeft om terug te trekken naar het noorden. Ondertussen zijn de ergste Hamas-gevangenen die door Israël werden vastgehouden naar huis gestuurd in ruil voor onschuldige gijzelaars, dus de terroristen hebben alles gekregen wat ze wilden. Ze zijn al begonnen met trainen en plannen voor de volgende aanval op 7 oktober.

Het enige element van deze hele vergelijking dat Hamas niet lijkt te begrijpen is de Trump-factor. In tegenstelling tot andere politici zal hij zijn dreigementen uitvoeren. Als hij zegt dat hij de Palestijnen uit Gaza zal verwijderen, dan zal hij dat ook doen. Zijn plan om de regio volledig om te vormen tot een nieuwe Rivièra is er een die hij absoluut van plan is uit te voeren. En koning Abdullah II van Jordanië en president El-Sisi van Egypte leren langzaamaan dat wanneer Trump zegt dat hij verwacht dat hun landen hun grenzen openen voor enkele Palestijnse nederzettingen in ruil voor de ruim miljard dollar aan hulp die Amerika hun kant op stuurt, ze maar beter de poorten kunnen openen. Op dit moment zeggen beide leiders dat ze nog steeds streven naar een tweestatenoplossing en Egypte heeft zelfs militaire brigades in de Sinaï en Rafah bevolen om in opperste staat van paraatheid te blijven voor oorlog. Dat verzet zal waarschijnlijk van korte duur zijn.

Netanyahu bezoekt de Verenigde Staten
Premier Benjamin Netanyahu heeft een zeer productief bezoek gebracht aan de Verenigde Staten. Tijdens zijn verblijf in Washington werd het wapenembargo opgeheven, werden de sancties tegen bepaalde kolonisten opgeheven, werd het engagement om de Abraham Akkoorden uit te breiden bevestigd en werd het staakt-het-vuren in Libanon verlengd. De premier en de president waren het er ook over eens dat ze op één lijn zaten wat betreft de toekomst van Gaza, hoewel ik, zoals ik al eerder zei, sterke twijfels heb over hoe er met de gijzelaars zal worden omgegaan. Voor de eer om de eerste buitenlandse hoogwaardigheidsbekleder te zijn die in de nieuwe termijn van de president werd ontvangen, overhandigde Netanyahu Trump een gouden pieper ter herinnering aan de briljante aanval tegen Hezbollah en andere Iraanse proxies.

Libanon's dieper wordende valkuil
Zoals hierboven vermeld, werd het staakt-het-vuren tussen Israël en Libanon verlengd. Het zal nu doorlopen tot na de Ramadan en Eid al-Fitr (29 maart). Dit betekent niet dat de IDF zwijgt in Zuid-Libanon. Terroristische infrastructuur die in strijd is met de regels van het akkoord wordt nog steeds vernietigd door het Israëlische leger.

Er zijn nog twee gebieden waar Libanon in de problemen zit. Het eerste is de politieke structuur. De recente nationale verkiezingen waren een kans voor het volk om zich te bevrijden van de onderdrukkende inmenging van Iran in hun land. Helaas hebben ze die verknald. Vijf sjiieten werden verkozen in het parlement, van wie er twee lid zijn van Hezbollah. Zolang het volk radicalen in hun regering opneemt, zal hun hele systeem gecompromitteerd zijn. Nog gevaarlijker is echter de dreiging vanuit het noorden en oosten. De nieuwe soennitische Syrische regering en veel van haar soennitische burgers willen wraak voor de martelingen en moorden die de sjiitische Hezbollah op hen en hun geliefden heeft gepleegd. Een oorlog tussen een gemilitariseerd Syrië en een wankelend Libanon ligt zeker in het verschiet.

Een besluit voor Iran
Toen Donald Trump de Iran-deal van Barack Obama afwees, kreeg hij veel kritiek. We zijn nu echter op een punt aanbeland waarop de deal zou zijn afgelopen en Iran vrij zou zijn om te doen wat ze willen op het gebied van kernwapens. In plaats van van die vrijheid te genieten, staan ze nu voor een keuze - of de VS en Israël vernietigen hun nucleaire capaciteiten of ze doen het zelf. Trump biedt een deal aan waarbij de nucleaire faciliteiten van Iran grondig zal worden gecontroleerd. Alles wat in verband wordt gebracht met het maken van kernwapens moet door Iran worden vernietigd. Waarom zou Iran voor zo'n deal gaan? Omdat als ze het niet doen, de VS en/of Israël het wel zouden doen. En omdat het niet duidelijk zou zijn wat voor energiedoeleinden was en wat voor wapendoeleinden, zou het allemaal weg moeten. Dit is het soort hard-denkende, lijn-in-het-zand strategie die men begrijpt in het Midden-Oosten. Als je terughoudend bent, wordt er van je geprofiteerd. Maar als men begrijpt dat als je “of anders” doorzet, word je misschien gehaat, maar wel gerespecteerd en wordt er naar je geluisterd. De keuze is duidelijk voor Iran. Er zijn al anti-regime protesten in de straten van vele steden, en gisteren nog werden alle scholen, banken en regeringskantoren in Teheran gesloten om elektriciteit en gas te besparen. Ze zijn niet in staat om oorlog te voeren. Hun schrikbewind is ten einde.

Russische en Oekraïense vrede?
President Trump sprak gisteren afzonderlijk met zowel de Russische president Vladimir Poetin als de Oekraïense president Volodymyr Zelenskyy. Alle drie waren ze het erover eens dat vrede gewenst is. Tenminste, ze spraken die woorden. Het is moeilijk om dat te weten met Poetin, want je kunt hem net zo ver vertrouwen als je hem ziet. Bovendien heeft deze oorlog voor hem een ideologisch element waarin hij de historische noodzaak ziet van de hereniging van de twee landen in een Groot Rusland. Zelenskyy is ook moeilijk te lezen. Als benadeelde partij denkt hij aan wraak en zijn leger boekt in bepaalde gebieden vooruitgang. Laten we bidden dat er vrede komt in de regio. Betrouwbare cijfers zijn moeilijk te vinden, maar schattingen zeggen dat er honderdduizend tot een half miljoen soldaten en burgers zijn gedood in deze “speciale militaire operatie” van Poetin.

USAID
Ik ben geen Amerikaan, dus ik wil niet diep in het USAID-schandaal duiken. Het is niet mijn land; het zijn niet mijn zaken. In plaats daarvan wil ik alleen zeggen dat van wat ik heb gelezen over USAID, de manier waarop het zijn geld heeft gebruikt een macrokosmos is van alles wat verkeerd is in cultuur, media, internationale betrekkingen en politiek. Als je een diepgaand artikel over dit onderwerp kunt vinden, gepubliceerd in een nieuwsbron die nooit geld heeft ontvangen van USAID, dan is het de moeite waard om het te lezen. Het is echt verschrikkelijk.

Bron: Amir’s Weekly Newsletter