Waarom Arabische studenten zwijgen over Israël?

Walter Block | 18 november 2024

Er zijn aanhoudende campusprotesten tegen Israël, met deelname van Arabische studenten en leden van het publiek. Helaas zijn sommige Joden, zowel op als buiten de campus, ook betrokken bij deze protesten. Maar hoe zit het met wakes of demonstraties ter ondersteuning van Israël, de enige Joodse staat ter wereld? Op universiteiten die gedomineerd worden door radicaal linkse ideologieën, zullen dergelijke evenementen waarschijnlijk weinig steun vinden. En het is twijfelachtig of Arabieren zich bij dergelijke inspanningen zouden aansluiten.

Waarom is er zo'n gebrek aan steun voor Israël onder Arabische studenten op de campus? Waarom roepen de Palestijnen niet op tot de vrijlating van gijzelaars? Waarom zien we geen groepen als “Hamas voor Vrede met Israël” of “Iraniërs voor Erkenning van Israël”? Waar zijn de organisaties met de naam “Hezbollah: Vrienden van Israël” of ‘Egyptenaren voor Israël’? Het is veelzeggend dat er in geen enkel land in het Midden-Oosten dergelijke groepen zijn die voor Israël pleiten.

Dit is een interessante speculatie. Misschien is dit fenomeen te wijten aan het feit dat de Arabieren een zeer homogene groep zijn, in vergelijking met de Joden, die qua ideologie alle kanten op kunnen - er zijn genoeg van dergelijke groepen die de Palestijnen, Hamas, Hezbollah, Iran, enz. steunen. Mogelijk komt dit omdat de Arabieren Joden haten met een hevige passie en geen van hen ooit zelfs maar de mogelijkheid heeft overwogen om Israël te steunen. Het bewijs voor die hypothese komt van deze inzichtelijke uitspraak van Golda Meir: “Vrede zal komen wanneer de Arabieren meer van hun kinderen zullen houden dan dat ze ons haten.”

Een waarschijnlijke verklaring voor de volledige afwezigheid van georganiseerde Arabische studentensteun voor Israël zijn de ernstige risico's die ermee gepaard gaan. Arabische studenten die pleiten voor Israël zouden waarschijnlijk te maken krijgen met gewelddadige represailles, vergelijkbaar met hoe leden van “Queers for Palestine” zouden worden behandeld als ze in het openbaar LGBTQ+ rechten zouden steunen in veel landen in het Midden-Oosten - de enige Pride marsen in het Midden-Oosten vinden plaats in Israël, niet in enig ander regionaal land.

In schril contrast hiermee staan de vele groepen Joden die precies het tegenovergestelde standpunt innemen: steun voor de Palestijnen en vijandschap tegen Israël. Geen enkele andere Jood komt zelfs maar in de buurt van een miljoen mijl om te dreigen hen te vermoorden, laat staan zoiets gruwelijks te doen. Mensen van het boek zijn veel te beschaafd voor zoiets. Het is onmogelijk om al dit soort organisaties op te noemen. Er zijn er meer dan je met een stok kunt schudden - te veel Reformtempels vervallen tot of flirten met deze neiging. Hier zijn er een paar:

Jewish Voice for Peace.

Deze organisatie, opgericht in 1996, wordt zelf omschreven als “de grootste progressieve Joodse antizionistische organisatie ter wereld”. Op de website staat:

We organiseren een grassroots, multiraciale, intergenerationele beweging van Amerikaanse Joden in solidariteit met de Palestijnse vrijheidsstrijd, geleid door een visie van rechtvaardigheid, gelijkheid en waardigheid voor alle mensen.

IfNotNow.

Deze organisatie werd opgericht tijdens de oorlog tussen Israël en Hamas in 2014. Op de website staat:

Wij zijn een beweging van Amerikaanse Joden die onze gemeenschap organiseren om een einde te maken aan de Amerikaanse steun voor Israëls apartheidssysteem en gelijkheid, rechtvaardigheid en een bloeiende toekomst voor alle Palestijnen en Israëli's te eisen.

BrownU Jews for Ceasefire Now

De boodschap van deze groep van de Brown University: een oproep voor “een onmiddellijk staakt-het-vuren en een duurzame vrede door het afstoten van haar schenkingen van bedrijven die oorlogsmisdaden in Gaza mogelijk maken.”

Als er nog enige twijfel bestond over het feit dat jonge Joden sterk betrokken zijn bij protesten ten gunste van Palestijnen en tegen Israël, dan zou dit rapport over Columbia University, mijn alma mater, aan al die gedachten een einde moeten maken:

Op de eerste avond van Pesach weerklonk het gezang van de Vier Vragen vanuit Joodse huizen en bijeenkomsten over de hele wereld, inclusief vanuit onwaarschijnlijke, betwiste ruimtes: het centrum van pro-Palestijnse protesten aan de Columbia Universiteit en andere campussen waar demonstraties plaatsvinden. Toen de avond viel over het tentenkamp van Columbia, verzamelden ongeveer 100 studenten en docenten zich in een cirkel rond een blauw zeil, volgestapeld met dozen matzo en eten dat ze hadden klaargemaakt in een koosjere keuken. Sommige studenten droegen kaffiyehs, de traditionele Palestijnse sjaal, terwijl anderen Joodse keppeltjes droegen. Ze deelden handgemaakte Haggadahs uit - gebedenboeken voor de Pesach-vakantie - en lazen gebeden in het Hebreeuws, waarbij ze de traditionele volgorde aanhielden. Maar er waren ook veranderingen en toevoegingen, zoals een watermeloen op het Sederbord om de vlag van Palestina voor te stellen.

Oei.

Afbeelding van Philly voor Palestina: March Against Israeli Apartheid door Joe Piette op Flickr; Volgens de bron werd de mars mede gesponsord door studentengroepen zoals Students for Justice in Palestine Philly, IfNotNow Philly en Temple University Students for Justice in Palestine.

Bron: Why Arab Students Remain Silent on Israel – ISRAPUNDIT