De zwaarste golf ter wereld is niet wat je denkt

Rohn stuurde me een bijbelvers (Matteüs 14:28-30) om me aan te moedigen - zoals hij elke dag doet - maar deze keer kwam het met een vraag: “Kijk je naar de golven of hou je je ogen op Jezus gericht?”

Pablo Frascini 14 augustus 2024

TEAHUPOO (SPREEK UIT ALS CHO-POO)

Teahupoo, gelegen voor de kust van Tahiti (een eiland in Frans-Polynesië), wordt beschouwd als de 'zwaarste golf ter wereld' en is op zijn zachtst gezegd een dreigend beest als hij met alle 'cilinders' afgaat. Het is de gevaarlijkste golf die er is. Ik zal kijken of ik het in perspectief kan plaatsen door hieronder wat foto's te laten zien. Trouwens, dat kleine monster dat je op de foto's hieronder ziet, is de surfer.

Deze golf is geen grap! Tot nu toe heeft deze golf 5 surfers het leven gekost. Het kan een dodelijke val zijn, zelfs voor de meest ervaren big wave surfers. Als je alleen al naar deze golf kijkt via beelden of video, lopen de rillingen over je rug. Alleen al de rand van deze golf is zwaar genoeg om je ruggengraat in tweeën te breken. Om het nog erger te maken, ligt het rif slechts een paar meter onder het wateroppervlak. Als je over 'the falls' (over de top van de golf) gaat, loop je het risico op ernstig letsel door een botsing met het ondiepe rif eronder. Oh ja, ik ben vergeten te vermelden dat de surfer genoeg snelheid MOET hebben om in de golf te vallen, anders gaat hij (of zij) er zeker overheen.

Waarom? Omdat dit een zogenaamde fast break is. Dit betekent dat de snelheid waarmee de golf zich vormt, kruipt en breekt extreem snel is en dat de surfer de golf moet naderen en binnengaan met een hogere snelheid dan waarmee de golf nadert. Vandaar de term 'tow-in surfing'. Om dit te bereiken worden de surfers de golf in gesleept met een kleine waterscooter, zodat ze de snelheid waarmee de golf zich ontwikkelt kunnen evenaren of overtreffen.

O sorry! Ik ben een paar belangrijke dingen vergeten te vermelden:

1. De surfer gaat zo snel dat zijn board aan zijn voeten vastgebonden MOET zijn om niet het risico te lopen van zijn board af te glijden of zijn voeten te verliezen.
   
2. De surfer draagt meestal een reddingsvest, want als je over de waterval gaat, krijg je gegarandeerd de wildste onderwaterrit van je leven. Als in rondgeslingerd worden als een lappenpop in een wasmachine van commerciële grootte die een zware cyclus ondergaat.

Ten slotte, als de surfer ongeschonden eruit komt, moet hij oppassen voor de terugslag van de golf die hem van zijn board kan slaan en over de top kan sturen. Er is een speciaal, onbevreesd persoon voor nodig om op Teahupoo te surfen. Het is zeker niet voor bangeriken.

Zo dapper ben ik niet.

NIET DE “ZWAARSTE” GOLF TER WERELD!

Hoe waanzinnig de golf van Teahupoo ook is, hij is niet te vergelijken met een “golf” uit het Nieuwe Testament. Het volstaat te zeggen dat deze golf niet alleen het vermogen heeft om je te laten zinken, maar ook om datgene te doden wat ons als gelovigen op de been houdt.

Ik heb “vroeger” veel gesurft. Om eerlijk te zijn was ik er niet erg goed in. Maar ik moet zeggen dat het iets therapeutisch en vredigs had om in de oceaan te zijn terwijl je wachtte tot de set binnenrolde. Vaak was er een school dolfijnen in de buurt - ze waren altijd een welkom gezelschap. Genesis 1:10 vertelt ons dat God het droge land scheidde en het water verzamelde dat Hij zeeën noemde:

“En God noemde het droge land aarde, en het samenkomen van de wateren noemde Hij zeeën. En God zag dat het goed was.” (NKJV)

De zeeën zijn werkelijk prachtig! Ze bedekken meer oppervlakte van de aarde dan het droge land. Ze herbergen het grootste ecosysteem ter wereld. Sommige van de meest majestueuze en verbazingwekkende zeedieren noemen de oceanen hun thuis.

Naar het strand gaan hoort bij het leven hier in Zuid-Californië. Mijn familie en ik maken er een punt van om bijna elk weekend te gaan en ik kan je vertellen dat het nooit saai wordt. Er is geen moment dat we niet over de Pacific Coast Highway rijden (lente, zomer, herfst of winter) en versteld staan van de schoonheid van Gods schepping. Hier is een foto die ik nam van Huntington Beach terwijl ik over de PCH reed:

Mooi, hè? Maar zo mooi en kalm als je de oceaan op deze foto ziet, zo verwoestend kan hij ook zijn als hij heen en weer golft. Tijdens stormen voor de kust kunnen de heersende winden ervoor zorgen dat de golven veranderen in woeste en vernietigende krachten. Kalme en rustige oceanen veranderen al snel in razende stormen die olietankers doormidden breken en andere tot zinken brengen. De oceaan, die meestal een gevoel van vrede en sereniteit oproept, kan snel een bron van paniek, angst en wanhoop worden. Om moderne voorbeelden van dergelijke fenomenen te zien, scrub je door de video hieronder om te zien hoe enorme schepen als papieren boten door woeste zeeën worden geslingerd.

*video door Licet Studios YouTube zie de originele pagina.

Het komt erop neer dat schoonheid heel snel lelijk kan worden, net zoals vrede in een oogwenk kan veranderen in angst.

Sommigen van jullie vragen zich nu misschien af “waar gaat hij in hemelsnaam naartoe?”. Dus laat me proberen het vliegtuig te landen.

DE 'PETRUS' GOLF

Laten we beginnen. De zwaarste golf die ooit is geproduceerd staat in Matteüs 14:22-32:

22 Onmiddellijk gaf Hij de discipelen opdracht om in de boot te stappen en Hem voor te gaan naar de overkant [van het Meer van Galilea], terwijl Hij de menigte wegstuurde. 23 Nadat Hij de menigte had weggestuurd, ging Hij zelf de berg op om te bidden. Toen het avond was, was Hij daar alleen. 24 Maar de boot was [tegen die tijd] al een heel eind (Lit vele stadia; een stadion is ongeveer een achtste mijl of 192 meter.) van land verwijderd, heen en weer geslingerd en geslagen door de golven; want de wind was tegen. 25 En in de vierde nachtwake (3:00-6:00 uur) kwam Jezus naar hen toe, lopend over de zee. 26 Toen de discipelen Hem op de zee zagen lopen, schrokken ze en zeiden: “Het is een spook!” En ze schreeuwden het uit van angst. 27 Maar onmiddellijk sprak Hij tot hen en zei: “Heb moed, Ik ben het! Wees niet bang!”

28 Petrus antwoordde Hem: “Heer, als U het [echt] bent, beveel mij dan bij U te komen op het water.” 29 Hij zei: “Kom!” En Petrus stapte uit de boot, liep over het water en kwam naar Jezus toe. 30 Maar toen hij [de effecten van] de wind zag, schrok hij, en hij begon te zinken, en hij riep: “Heer, red mij!” 31 Onmiddellijk strekte Jezus zijn hand uit en ving hem op, terwijl Hij tegen hem zei: “O jij die weinig gelooft, waarom heb je getwijfeld (je in twee richtingen laten trekken)?” 32 En toen ze in de boot stapten, hield de wind op.” (AMP)

Dit is een perfect voorbeeld van wat er kan gebeuren als de 'winden' of 'stormen' van het leven zo hard waaien dat ze een vredige 'oceaan' veranderen in een dreigende en woeste storm, gevuld met wat eindeloze aanvallen lijken te zijn van de allerzwaarste golven die 'angst' heet!

Als er één discipel is met wie ik me het meest verbonden kan voelen, dan is het zeker Petrus. Ik zou graag zeggen dat ik meer op Paulus of Johannes lijk, maar nee, het is Petrus! Ik kan me goed vinden in zijn “grote mond en vernederend” methode. Peter is het typische “oeps, zei ik dat net?” soort man - net als ik. We kunnen goede bedoelingen hebben, om ons vervolgens te realiseren dat we net een vrouw hebben 'gefeliciteerd met haar zwangerschap' om ons vervolgens te realiseren dat 'ze gewoon veel te zwaar is'. Niemand kan zich daar uit praten! Ja, Peter is mijn soort man. Godzijdank voor Peter! En prijs de Heer voor zijn barmhartigheid, genade, mededogen, trouw en begrip voor ieder van ons!

DE VIERDE WACHT. GODS PERFECTE TIMING!

De schoonheid van dit verhaal begint niet toen Jezus over het water liep. Nee, het begon direct nadat Jezus klaar was met bidden op het droge. Kijk met mij naar Marcus 6:45-48:

“45 Onmiddellijk liet Hij Zijn discipelen in de boot stappen en voor Hem uit naar de overkant gaan, naar Bethsaida, terwijl Hij de schare wegstuurde. 46 En toen Hij hen weggezonden had, vertrok Hij naar de berg om te bidden. 47 Toen het avond werd, was de boot midden op zee en Hij was alleen op het land. 48 Toen zag Hij hoe zij zich inspanden om te roeien, want de wind was tegen. Omstreeks de vierde nachtwake nu kwam Hij naar hen toe, lopend over de zee, en zou hen voorbijgegaan zijn.” (NKJV)

Laten we dit eens uit elkaar halen. Het is verbazingwekkend!!!

Heb je opgevangen wat vers 48a zegt? Jezus zag hen midden in de storm worstelen vanaf het droge. Jezus' ogen waren op de Zijnen gericht. Hij liet hen daar niet alleen worstelen. Jezus keek niet toe hoe Zijn discipelen vochten tegen de golven, de wind en de zee. Hij wachtte op het perfecte moment. In dit geval was dat de vierde wacht. Ergens tussen 03:00 en 06:00 uur.

Hoe vaak worden we niet geslagen door de 'zwaarste golven van het leven' en roepen we Jezus niet om hulp aan en lijkt het alsof Hij ons niet hoort of zich afzijdig houdt van onze kreten? Als we er eerlijk over zijn (en dat moeten we), stellen we Zijn timing in vraag. We 'spannen ons in om te roeien' omdat de wind de overhand heeft en de zwaarste golven zo op ons inbeuken dat onze kleine 'bootjes' zoveel water opnemen. We voelen onze spieren branden van het voortdurende en eindeloze roeien. We roepen om hulp - om verlichting.

Familie, Jezus ziet je midden in de storm en Zijn timing is perfect.

Maar laten we niet voorbijgaan aan een belangrijke les die ik het grootste deel van mijn leven over het hoofd heb gezien, elke keer dat ik dit verhaal in Matteüs en Marcus las. Waarom wachtte Jezus zo lang om naar de discipelen toe te gaan? Onthoud dat Zijn timing en redenen om te wachten perfect zijn.

Ik veronderstel dat de discipelen dachten dat ze e “storm” aankonden. Ze waren tenslotte machtige vissers, dus wat is dan een storm, toch? Omdat ze in hun beroep veel stormen hebben doorstaan en meegemaakt, troostten ze zich waarschijnlijk met de gedachte dat dit niet hun eerste “rodeo” was. Maar deze was anders. Deze had een HEILIGE les. Ik geloof dat de discipelen op zichzelf vertrouwden voor bevrijding. Ze vertrouwden op hun eigen inzicht en kracht om hen eruit te halen. Dus vochten en roeiden ze keer op keer. Vechten en roeien...vechten en roeien. En het bracht hen nergens! Jezus wachtte tot hun zelfvertrouwen wankelde. Tot hun kracht wegviel. Ik hou van de manier waarop het commentaar van de Prediker het zegt:

“Hun kracht is weg, hun zenuwen zijn rauw en hun geest is vervuld van angst. Misschien zal nog één boze golf hun boot overspoelen."¹

Heb je dat laatste gedeelte begrepen... hun gedachten waren waarschijnlijk vervuld van angst omdat ze dachten dat de volgende 'zware golf' hen de das om zou doen. Ze dachten dat ze er geweest waren. En die vriend is het moment waarop Jezus besluit om in te grijpen. Dat is wat we 'Gods perfecte timing' noemen.

Het tweede deel van Matteüs 14:25 zou een grote glimlach op ons gezicht moeten toveren. Dit is wat er staat:

“Jezus kwam naar hen toe, lopend over de zee.”

Ja, Jezus kwam naar hen toe! Jezus komt ons te hulp op het juiste moment - Zijn perfecte tijd! Vaak proberen we op onze eigen kracht te vertrouwen. We geloven dat we het alleen kunnen. We vertrouwen veel te veel op onszelf. Maar in Spreuken 3:5 wordt ons verteld dat we 2 dingen moeten doen:

“Vertrouw op Yahweh met heel je hart En leun niet op je eigen verstand.” (LSB)

Ten eerste: Vertrouw op God met HEEL je hart. En ten tweede: Leun NIET op je eigen begrip/kracht. Helaas verwaarloos ik deze twee zeer belangrijke instructies in mijn eigen leven om me vervolgens te realiseren dat ik word geslagen door de 'Teahupoo's' van het leven en net wanneer ik het gevoel heb dat ik aan het 'zinken' ben, komt mijn Heer tevoorschijn om me te redden! En Hij doet het op een manier die alleen Hij kan... Hij loopt over het water om het te doen!

LAAT HET AAN PETRUS OVER!

Maar daar houdt de les voor mij niet op. Waarom? Omdat ik net als Petrus ben - grote mond, en vernederend, toch? Je zou denken dat Jezus' komst naar hen genoeg zou zijn om nog maar eens te bewijzen wie Jezus was. Maar dat was niet zo. De discipelen hadden eerder met het wonder van het voeden van de menigte niet gezien wie Hij was.

Ik geef het niet graag toe, maar Jezus heeft talloze keren tegen me gesproken om me gerust te stellen dat Hij de enige is die de touwtjes in handen heeft en dat alles goed is! Maar ik vergeet het maar al te snel. Ik laat mijn wispelturigheid de kop opsteken en begin Gods voorzienige hand in mijn leven weer in twijfel te trekken. Prijs God voor Zijn geduld met ons. Hij is echt lankmoedig.

Jezus loopt over het water om bij hen te komen en we zien in het verslag van Matteüs dat ze doodsbang waren. Ze dachten dat ze een geest zagen. Misschien dachten ze dat ze doodgingen en naar de “andere kant” gingen. Wie zal het zeggen! Maar daar komt Petrus weer. Ik kan bijna de “Super Chicken call” horen (voor degenen die oud genoeg zijn om het zich te herinneren). En hij zegt:

“Heer, als U het [echt] bent, beveel me dan om naar U toe te komen op het water.”

Wat antwoordde Jezus? Hij zei “kom”. Hoe verbazingwekkend! Petrus was de enige zondige mens die over water kon lopen - al was het maar voor even. Maar - en dat is een grote 'maar' - Petrus doet meteen iets waar de meesten van ons aan ten prooi vallen Laten we lezen uit Matteüs 14:30:

30 Maar toen hij zag dat de wind onstuimig was, werd hij bang; en hij begon te zinken en riep: “Heer, red mij!” (NKJV)

Petrus had zijn ogen van zijn redder afgewend. Wij houden onze ogen van onze Verlosser af als de golven en de wind op ons inbeuken. En wat is het resultaat? We beginnen weg te zinken in de diepte van angst, depressie, zorgen, ontmoediging, frustratie, woede... vul maar in. We richten ons op de 'zware golven' aan onze kant. We richten ons op het probleem en niet op de oplossing. Zoals ik al eerder zei, heeft deze golf de kracht om je niet alleen te laten zinken, maar ook om dat ene ding te doden dat ons als gelovigen op de been houdt - hoop!

Maar als we beginnen te zinken in de stormen van het leven, weet dan dat er Eén is die altijd Zijn hand zal uitstrekken om ons vast te pakken, op te vangen en op te tillen! Vers 31 zegt:

31 En terstond strekte Jezus Zijn hand uit en ving hem op, en zei tegen hem: “O jij van klein geloof, waarom heb je getwijfeld?”

Ik vind het prachtig... Jezus strekte ONMIDDELLIJK Zijn hand uit! Hij kende de ernst van de situatie en aarzelde niet om Petrus te redden. En Hij doet nog steeds hetzelfde voor jou en mij. Vriend, de volgende keer dat Jezus zijn handen uitstrekte was toen ze aan een houten kruis genageld werden voor jouw en mijn zonden. De ultieme redding!

De woorden van Jezus weerklinken vaker wel dan niet in mijn gedachten, vooral nu ik ouder word...

“O gij kleingelovigen, waarom hebt gij getwijfeld?”

MAAR GOD!

Maar in mijn twijfels, in mijn stormen, in mijn zwakke en wispelturige geest, reikt Jezus naar beneden, strekt Hij Zijn hand uit om me te redden zoals alleen Hij dat kan. Hij kalmeert de wind en de storm. Hij komt op het perfecte moment! Hij is nooit te laat. Hij is nooit te vroeg.

Dus toen Rohn me vroeg of ik naar de golven keek of naar Jezus, wist ik meteen het antwoord op zijn vraag: ik was verstijfd van angst voor de 'petrus'-golven en niet gericht op mijn Redder!

Familie, hoewel de wereld midden in een 'Teahpoo'-aanval zit en de golven de zwaarste zijn die ze ooit zijn geweest, weet dan dat onze Heiland op het perfecte moment zal verschijnen om de Zijnen te redden. Hij ziet alles. Hij weet alles. Wat je ook van anderen hoort. Wat je ook doormaakt. Wat het wereldwijde, nationale, economische of politieke nieuws ook is, wees gerust: Jezus komt ons binnenkort redden en ons in de boot brengen.

Mogen we naar Hem kijken te midden van de stormen van het leven en in een wereld die diep verschanst zit in chaos. Mogen we onszelf niet laten zinken van angst te midden van de aanval van 'Teahupoo'.

Fijne dag! 👍🏻

1
David L. McKenna en Lloyd J. Ogilvie, Markus, deel 25, The Preacher's Commentary Series (Nashville, TN: Thomas Nelson Inc, 1982), 140.

Bron: The Heaviest Wave In The World Is Not What You Think