6 TEKENEN DAT ER IETS MIS IS IN UW KERK

3 januari 2024 door Jonathan Brentner

Op Crosswalk.com verscheen in juni 2023 een artikel met de titel "5 tekenen dat je kerk richting progressief christendom gaat".

Hieronder staan de belangrijkste punten uit het stuk van Crosswalk:

1. Er is een verlaagde kijk op de Bijbel.


2. Gevoelens worden belangrijker gevonden dan feiten.


3. Essentiële christelijke doctrines staan open voor herinterpretatie.


4. Historische zaken worden geherdefinieerd.


5. De kern van de evangelieboodschap verschuift van zonde en verlossing naar sociale rechtvaardigheid.[1]

Ik zou zeggen dat als al deze dingen waar zijn voor jouw kerk, ze op het punt van "progressief christendom" is aangekomen. Het is of al een "woke" kerk of al stevig naar op weg.

Het artikel in Crosswalk inspireerde me om een lijst samen te stellen van tekenen die aangeven dat er iets mis is in jouw kerk.

1. ER IS EEN GEBREK AAN RESPECT VOOR DE WOORDEN VAN DE SCHRIFT

De "verlaagde kijk op de Bijbel" die in de lijst van Crosswalk wordt genoemd, begint meestal met het vergeestelijken van de woorden met betrekking tot bijbelse profetie. Hiermee bedoel ik dat veel voorgangers en leraren vandaag de dag Gods beloften aan Israël aanpassen zodat ze van toepassing zijn op de kerk, zij het spiritueel. Deze veronachtzaming van de bedoeling van de auteur heeft vaak ernstige negatieve gevolgen voor andere gedeelten van de Schrift.

Als men bijvoorbeeld verschillende betekenissen kan toekennen aan het geschreven verslag van Johannes over wat hij zag en hoorde over de toekomst (het boek Openbaring), dan maakt dat andere passages in Gods Woord, zoals die waarin homoseksualiteit wordt verboden, vatbaar voor verdere aanpassingen achteraf om de woorden ervan in overeenstemming te brengen met seculiere menselijke wijsheid.

2. OPKOMSTCIJFERS OVERTROEVEN HET ONDERWIJZEN VAN DE HELE RAAD VAN GOD

Als je voorganger vermijdt om de waarheden van Jezus' verschijning voor zijn kerk, de Opname, te vermelden omdat hij anders een paar mensen van streek maakt en ziet vertrekken, dan is er iets mis in je kerk. Als je het evangelie hoort verkondigen zonder ook maar één woord te wijden aan "eeuwig leven" of de eeuwigheid, dan weet je zeker dat er iets niet klopt.

Kerken die er voornamelijk op gericht zijn om mensen in de stoelen te houden, gebruiken vaak het woord "tertiair" om hun geloof over toekomstige dingen te beschrijven. Dit geeft aan dat iemands visie op toekomstige dingen van minder belang is dan de essentiële leerstellingen van het geloof en geen scheidende factor in de gemeente mag zijn.

Mijn ervaring is echter dat het gebruik van het woord "tertiair" betekent dat de kerk alle opvattingen accepteert behalve die over Jezus' verschijning voordat de Verdrukking begint en Zijn duizendjarige heerschappij over de naties. Degenen die deze standpunten aanhangen wordt in "tertiaire" plaatsen van aanbidding vaak het zwijgen opgelegd en hen wordt verteld dat hun geloof niet acceptabel is. Voor ons voelt het alsof er een bordje "Niet Welkom Hier" boven de deur hangt.

Ondanks hun bewering dat ze verdeeldheid willen voorkomen, verdelen de leiders van zulke kerken het lichaam van Christus over de kwestie van toekomstige dingen door veel heiligen een plaats te ontzeggen waar ze zich thuis voelen vanwege hun hoop op de spoedige verschijning van Jezus.

3. DE PREDIKING MIST RELEVANTIE VOOR WAT ER IN DE WERELD GEBEURT

Vanwege de amillennialistische overtuigingen (de ontkenning van Israëls herstel en Jezus' duizendjarige heerschappij) is de prediking in veel kerken niet relevant voor wat de leden lezen in hun nieuwsfeeds of zien in de wereld om hen heen.

Dit is vooral waar met betrekking tot de oorlog in het Midden-Oosten. Omdat veel voorgangers vandaag de dag Israëls wonderbaarlijke wedergeboorte als een toevalstreffer beschouwen, zien ze Israëls oorlog als gewoon een ander conflict en, erger nog, slagen ze er niet in Israëls recht op het Land vanaf de kansel te verdedigen. Ze erkennen niet de voortdurende oppositie van Satan tegen Israël en hoe dat niet alleen bijdraagt aan de oorlog, maar ook aan de demonstraties in de straten van grote steden over de hele wereld ter ondersteuning van Hamas.

Vandaag de dag, meer dan ooit sinds Pinksteren, moeten gelovigen dringend horen hoe bijbelse profetie spreekt over de slechtheid, wetteloosheid en het geweld in onze wereld. Prediking die suggereert dat Jezus al aan het regeren is over de naties is niet alleen in tegenspraak met Gods Woord, maar geeft de mensen in de kerkbanken een vals gevoel van veiligheid met betrekking tot de huidige gebeurtenissen en leidt hun aandacht af van de troost die gevonden wordt in de "gezegende hoop" van het Evangelie.

4. DE OUDSTEN HEERSEN IN PLAATS VAN DE KUDDE TE HOEDEN

Ik ben het ermee eens dat het leiderschap van ouderlingen in de kerk bijbelse wortels heeft. Maar vandaag de dag heersen de oudsten soms in plaats van de kudde te hoeden. Zij negeren de vermaning van de Heer om niet te heersen over degenen die Hij wil dat zij hen dienen (zie Marcus 10:42-46).

Veel kerken benadrukken de bijbelse kwalificaties voor hun opzieners, maar negeren de woorden van 1 Petrus 5:1-8, die nederigheid benadrukken voor hen die leiding geven. Als er in jouw kerk belangrijke beslissingen worden genomen zonder enige inbreng van de leden, dan is dat een duidelijk teken dat er iets goed mis is en dat de oudsten heersen in plaats van te inspireren tot het soort lichaamsleven dat in Romeinen 12:3-8 wordt beschreven.

Ik heb hier afgelopen zomer een artikel over geschreven met de titel: De Restkerk tot zwijgen brengen, waarin ik dieper op deze kwestie inga.

5. DE VOORGANGER PREDIKT GENADE AAN DE VERLORENEN, MAAR DE WET AAN DE HEILIGEN

Wat het leven des te uitdagender maakt voor degenen onder ons die op zoek zijn naar een kerk waar we ons welkom voelen met onze overtuigingen over de toekomst, is het volgende: verschillende kerken die trouw zijn aan wat wij geloven, missen het doel als het gaat om het evangelie. De voorgangers prediken genade voor de verlorenen, maar leggen de eisen van de Wet op aan gelovigen door te zeggen dat gehoorzaamheid voorafgaat aan zegeningen in de christelijke wandel.

Natuurlijk kan het prediken van een Bijbelboek leiden tot het aanpakken van zonden. Maar het onderwijzen van conformiteit aan een norm die los staat van wie we zijn in Christus en het werk van de Geest in ons, schiet zijn doel ernstig voorbij en is ook een teken dat er iets mis is in je kerk.

Efeziërs 1:3-14 maakt duidelijk dat we onze wandel met de Heer beginnen vanuit de plaats waar Hij overvloedige zegeningen over ons uitstort. Zijn zegeningen en onfeilbare liefde inspireren ons tot grotere gehoorzaamheid. Gehoorzamen om zegeningen te ontvangen ontkracht zo'n motivatie.

6. ZE HANTEREN INCONSISTENTE UITKOMSTEN VOOR ISRAËL EN DE KERK, WAARDOOR HET BIJBELSE ONDERSCHEID TUSSEN DE TWEE VERDER VERVAAGT

Toen ik in het seminarie zat, was de titel van mijn masterscriptie: Rooms-katholieke rechtvaardiging in het licht van de Schrift. Het schrijven hiervan leidde tot een dieper besef van de wonderen van Gods grote barmhartigheid en liefde jegens ons, wat mijn begrip van het Evangelie in de vele jaren daarna heeft vergroot. Wat je misschien zal verbazen is dat mijn studie over dit onderwerp heeft bijgedragen aan mijn vaste overtuigingen over Gods belofte om een glorieus koninkrijk voor Israël te herstellen.

Voor het geval je denkt dat ik gek ben, of misschien nog wel gekker, laat het me uitleggen.

In Romeinen 8:28-38 vertelt de apostel ons dat helemaal niets onze status als gerechtvaardigde heiligen kan veranderen of Gods plannen om ons naar de heerlijkheid te brengen kan veranderen. Absoluut niets. We zijn voor altijd vrij van veroordeling (8:1), ongeacht ons gedrag of wat er met ons gebeurt nadat God gerechtigheid over ons heeft uitgesproken. God zal zeer zeker iedereen verheerlijken die Hij rechtvaardigt; Hij zal in dit opzicht niet falen.

Op een bepaald moment in de donkere eeuwen verschoven rooms-katholieke theologen Gods rechtvaardiging van gelovigen van het moment van het reddende geloof naar het einde van hun leven. Ik heb geen definitief inzicht in hun motieven, maar twee dingen vallen me op wat betreft hun beslissing:

1. Ze erkenden terecht dat Gods rechtvaardiging van de zondaar definitief was en nooit ongedaan gemaakt kon worden, ongeacht het gedrag.


2. Het verplaatsen van de rechtvaardiging naar het einde van het leven voegt grote onzekerheid toe aan de uitkomst van iemands geloof door het ontvangen van eeuwig leven te laten afhangen van goed gedrag. Gaf dit de kerk niet ook meer controle over het leven van de parochianen?

Paulus' boodschap in Romeinen, hoofdstukken 9-11, over het toekomstige berouw en herstel van Israël illustreert onze zekere positie voor God als gerechtvaardigde heiligen (zoals de apostel voor ons onthult in hoofdstukken 5-8). Er zouden boeken geschreven kunnen worden over de waarheden die uit de hoofdstukken 9-11 komen, maar wat ik hier wil benadrukken is hoe de zekerheid van Israëls toekomstige herstel als natie de waarheden laat zien die betrekking hebben op onze onveranderlijke positie voor God als rechtvaardige en heilige heiligen.

In Romeinen 9-11 verdedigt Paulus zijn bewering van onze totale zekerheid in Jezus door te wijzen op Gods behoud van de Joodse natie. Israëls herhaalde ongehoorzaamheid, die resulteerde in talloze oordelen over de natie, weerhield Hem er niet van om Zijn volk uiteindelijk te zegenen. De Heer zal Zijn eeuwige doelen voor de natie zeker bereiken, net zoals Hij dat voor ons zal doen.

Uit andere passages leren we dat God aan het einde van de Verdrukking een overblijfsel van Zijn volk tot bekering zal brengen en hen zal zegenen met een glorieus koninkrijk (Zacharia 12:10-13:1, 14:8-21; Matteüs 23:37-39).

Gods uiteindelijke plannen voor Zijn volk Israël, en voor ons, kunnen niet veranderen. De Heer zal Zijn verklaarde doelen voor beide vervullen. Het is inconsequent om te zeggen dat God Zijn heiligen zal behouden zonder hetzelfde te zeggen over de toekomst van Israël als natie.

Dit betekent niet, zoals sommigen vandaag de dag ten onrechte beweren, dat elke Israëliet eeuwig leven zal krijgen, ongeacht wat ze geloven. Wat het wel betekent is dat, zoals Romeinen 11:29 het zegt: "Want de gaven en de roeping van God zijn onherroepelijk." Voor Israël betekenen deze woorden dat God Zijn beloften aan hen met betrekking tot hun glorieuze toekomstige ontvangst van een koninkrijk zeker zal houden.

Voor ons betekent het dat absoluut niets onze status als nieuwtestamentische heiligen kan veranderen. We zijn eeuwig zeker als gerechtvaardigde heiligen en dus erfgenamen van een koninkrijk (Efeziërs 1:11-14; 1 Korintiërs 15:50-54).

Als voormalig voorganger heb ik verdriet om wat er in veel kerken gebeurt. Het zwijgen van herders houdt veel heiligen in het duister over wat er achter de huidige wereldgebeurtenissen schuilgaat en leidt hun aandacht af van tijdelijke zaken, weg van hun glorieuze "gezegende hoop" in Jezus' verschijning. Zulke leiders ontzeggen de heiligen de troost die de Heer hen in de Schrift geeft met betrekking tot wat er voor hen in het verschiet ligt.

---

[1] Alise Childers, "5 tekenen dat je kerk op weg is naar progressief christendom". 30 juni 2023 op: https://www.crosswalk.com/slideshows/5-signs-your-church-might-be-heading-toward-progressive-christianity.html

Bron: 6 Signs That Something Is Amiss at Your Church — Jonathan Brentner