Wat nu?

“

De werkelijke dimensies van Israëls falen om te voorzien in het meest basale deel van het sociale contract, om zijn burgers te beschermen tegen aanvallen, worden nu pas duidelijk. Maar negen maanden na de ramp van 7 oktober 2023 is één ding onmiskenbaar:

Bijna iedereen in de regering, de IDF en alle veiligheidsdiensten die verantwoordelijk waren voor het beleid wat de invasie en het bloedbad mogelijk maakte, ze geen adequate rampenplannen hadden, vooraf dwingende inlichtingen negeerden en wiens reactie onvergeeflijk traag en inadequaat was, die hebben nog steeds hun baan.

Nu onderhandelen dezelfde mensen over een deal met die vuiligheid van Hamas waardoor ze de controle over Gaza kunnen behouden, hun capaciteiten opnieuw kunnen opbouwen en het opnieuw kunnen doen.

Ze moeten allemaal weg, van de premier en de stafchef tot aan de top. Ze hebben in het beste geval bewezen incompetent te zijn en in het slechtste geval crimineel nalatig, en we mogen niet toestaan dat ze onze mensen blijven overlaten aan de monsters die aan onze grenzen wachten.

De hoogste prioriteit van de staat moet zijn om de militaire capaciteiten van Hamas te vernietigen en Hamas uit de macht te zetten. Israëli's moeten zonder angst naar hun huizen in het zuiden van het land kunnen terugkeren. En we moeten de verschrikkelijke realiteit onder ogen zien dat dit voorrang heeft op de terugkeer van de resterende gijzelaars.

Ik ben het beu om van onze politici te horen dat het onze "morele plicht" is om (een paar van!) de gijzelaars te redden door ons over te geven aan Hamas. Dat is het niet - onze eigenlijke plicht is om de waarheid onder ogen te zien, namelijk dat de prijs van een deal veel te hoog is en het voortbestaan van de staat in gevaar brengt. De enige optie is om de militaire druk op te voeren.

Ik begrijp de echte beperkingen, waaronder het beleid van de regering Biden, de even dringende nood van de tienduizenden Israëli's die uit hun huizen in het noorden zijn verdreven, de capaciteiten van Hezbollah en het Iraanse nucleaire project. En ik begrijp de gevaren van links, dat de crisis wil gebruiken om de macht te grijpen tegen de wil van de grote meerderheid van de Joodse Israëli's in. Maar we kunnen niet toestaan dat falende politici en generaals blijven falen. Deze crisis is existentieel en ze hebben bewezen dat ze niet tegen hun taak zijn opgewassen.

Helaas hebben we niet de tijd die nodig is voor een verkiezingscampagne en coalitieonderhandelingen. En zelfs als het proces een regering zou opleveren (wat helemaal niet zeker is), zou ons gebroken systeem gemakkelijk kunnen resulteren in een regering die corrupter en incompetenter is dan de huidige.

Wat nu?

Bron: Now What? | Abu Yehuda