Het Oslo-effect: Het inzetten van gijzelaars om het vuile werk van Hamas op te knappen

door Melanie Phillips - 8 september 2024

De enorme demonstraties in Israël tegen de Israëlische premier Benjamin Netanyahu zouden mensen buiten het land de indruk kunnen geven dat het Israëlische publiek in het algemeen tegen hem is vanwege zijn oorlogsvoering en dat zijn dagen in functie daarom geteld zijn.

Wat waarschijnlijker is, is dat Israëlisch links bezig is zichzelf voor eens en altijd te vernietigen.

Israëli's worden steeds meer gek van verdriet en afschuw over het gewetenloze lot van de gijzelaars die vastzitten in de hel van Gaza. De koelbloedige moord van deze maand op zes van deze gevangenen door de wilden van Hamas heeft veel Israëli's over de rand geduwd.

De eis van de demonstranten voor een onmiddellijk staakt-het-vuren om de gijzelaars vrij te laten is niet alleen zo belachelijk dat het bijna krankzinnig wordt, maar vormt ook een directe bedreiging voor de veiligheid en zelfs het bestaan van Israël - precies het resultaat dat Hamas voor ogen heeft met hun duivelse manipulatie van de benarde situatie van de gijzelaars.

De demonstranten worden gesteund door allerlei militaire en inlichtingentypes in een verraderlijke poging om Netanyahu uit zijn ambt te zetten door verdeeldheid en demoralisatie te zaaien terwijl Israël vecht voor haar leven. Hun belangrijkste bewering is dat Netanyahu de oorlog verlengt en de gijzelaars ter dood veroordeelt, enkel en alleen om extremisten in zijn coalitie te paaien en zo aan de macht te blijven.

Wat Netanyahu's tegenstanders niet begrijpen is dat, zelfs als de premier zo opportunistisch is als hij wordt afgeschilderd, zijn oorlogsvoering overweldigende publieke steun heeft.

De meerderheid van de Israëli's staat erop dat Hamas voor eens en altijd wordt verslagen. Na de terreuraanslagen van 7 oktober en de gruweldaden in zuidelijke Joodse gemeenschappen, eisten ze dat Israël nooit meer genoegen zou nemen met het herhaaldelijk toedienen van “zware klappen” aan Hamas, alleen maar omdat Hamas zijn moordoffensieven binnen een paar maanden zou hervatten.

Natuurlijk wil iedereen wanhopig dat de gijzelaars naar huis worden gebracht. Maar het idee dat de staakt-het-vuren overeenkomst dit zou bereiken is pure fantasie.

Slechts een paar gijzelaars zouden in de eerste fase worden vrijgelaten. Hamas zou het staakt-het-vuren dan gebruiken om zich te hergroeperen en te herbewapenen, en de voortdurende onderhandelingsklucht opvoeren om de rest van de gijzelaars gevangen te houden en zo de controle over de Gazastrook te behouden.

Het zou alleen ooit alle gijzelaars vrijlaten (als dat al gebeurt) met de totale overgave van Israël. Dat is wat degenen die oproepen tot een onmiddellijk staakt-het-vuren eigenlijk propageren.

De enige manier om de gijzelaars te redden is door militaire druk uit te oefenen. Dat is één van de redenen waarom het noodzakelijk is dat Israël de controle behoudt over de Philadelphi-corridor, het gebied van Gaza dat grenst aan Egypte.

Het belang van deze corridor kan niet worden overdreven. De inname ervan door Israël heeft diep onder het oppervlak een uitgebreide infrastructuur van reusachtige tunnels naar Egypte blootgelegd - en zo de belangrijkste route onthuld waarlangs Hamas zijn raketten, wapens en munitie importeerde.

Hamas moet de Philadelphi-corridor controleren om zichzelf te kunnen bevoorraden. Anders is het afgelopen met Hamas. Daarom staat Hamas erop dat er geen akkoord komt zolang Israël de controle erover behoudt.

De overgrote meerderheid van de militaire en veiligheidsfunctionarissen die deel uitmaken van het gezaghebbende Israël Defense and Security Forum zijn onvermurwbaar van mening dat Israël de controle over de corridor niet mag afstaan. De voorzitter van het forum, Brig.Gen. Amir Avivi, zei vorige week dat tienduizenden raketten en duizenden Hamas Nukhbah terroristen in de Egyptische Sinaï wachten om via Philadelphi naar Gaza te gaan.

Zelfs als Israël slechts een korte terugtocht zou maken, zouden deze troepen en uitrusting binnen een week binnengebracht kunnen worden. Egypte heeft miljarden dollars verdiend aan de smokkelhandel naar Gaza en wil daarmee doorgaan.

Bovendien, zei Avivi, zouden slechts 30 van de meer dan 100 gijzelaars worden vrijgelaten in de eerste fase van de deal - en Hamas was naar verluidt van plan om de rest van hen via de Philadelphi-tunnels naar de Sinaï en vervolgens naar Iran te brengen.

Toch is de corridor plotseling een wapen geworden dat gebruikt kan worden tegen Netanyahu, die ervan beschuldigd wordt het belang ervan op te blazen om een staakt-het-vuren en de terugkeer van de gijzelaars te dwarsbomen.

Tijdens een ruzie in het veiligheidskabinet noemde minister van Defensie Yoav Gallant Philadelphi naar verluidt “een onnodige beperking die we onszelf hebben opgelegd”. Gadi Eizenkot, een voormalige stafchef van de Israël Defense Forces, zei dat het strategisch niet belangrijk was. Voormalig minister van Defensie Benny Gantz zei dat Israël terug kon keren naar de corridor als het dat nodig achtte zodra de gijzelaars thuis waren.

Andere argumenten waren om Egypte te vragen Philadelphi te beveiligen tegen Hamas en elektronische sensoren te gebruiken om het te bewaken.

Dit is allemaal volkomen misleidend. Twee decennia lang was Egypte medeplichtig aan de bouw en het gebruik van de Philadelphi-tunnels; het toevertrouwen van de veiligheid van Israël aan Egypte zou betekenen dat de vos de baas is over het kippenhok. Israëlische afhankelijkheid van elektronische sensoren was een van de redenen dat de 7 oktober pogrom plaatsvond.

Wat betreft de terugkeer van de IDF naar de corridor nadat het zich had teruggetrokken, werd hetzelfde argument gebruikt door de Israëlische premier Ariel Sharon bij de terugtrekking uit Gaza in 2005, toen hij Israël terugtrok uit Philadelphi - de kwestie waarover Netanyahu ontslag nam uit die regering. Net zoals internationale druk ervoor zorgde dat de IDF nooit terugging ondanks de daaropvolgende raketbeschietingen vanuit Gaza, zo zou een toekomstige terugkeer naar de Philadelphi-corridor na een terugtrekking nu een totale non-starter zijn.

Ondanks de duizenden mensen op straat begrijpen de meeste Israëli's dit. In een opiniepeiling was 79% het ermee eens dat Israël de Philadelphi-corridor permanent moet controleren om wapensmokkel van Egypte naar Gaza te voorkomen. Op de meer emotionele vraag of Israël Philadelphi zou moeten controleren “zelfs ten koste van een gijzelingsdeal”, antwoordden meer respondenten dat het dat moest doen dan degenen die een gijzelingsdeal wilden voorkomen.

Gantz, Eizenkot en Gallant maken deel uit van een militair en veiligheids establishment wiens moreel en intellectueel failliete “conceptie” de catastrofe van 7 oktober in de eerste plaats veroorzaakte.

Netanyahu maakte ook deel uit van datzelfde establishment en moet te zijner tijd ter verantwoording worden geroepen voor de zware verantwoordelijkheid die hij draagt.

Maar degenen die niet verblind zijn door een pathologische haat tegen Netanyahu kunnen zien dat hij de intense Amerikaanse druk om zich terug te trekken uit Philadelphi tegenhoudt, net zoals ze ook kunnen zien dat Amerika zelf een aanzienlijke mate van verantwoordelijkheid draagt voor het lot van de gijzelaars.

De regering Biden dwong Israël om in Gaza veel langzamer te werk te gaan dan de IDF nodig achtte om Hamas te verslaan en zo de gijzelaars te redden. Erger nog, drie maanden lang weerhield deze regering Israël ervan om Rafah binnen te gaan - waar de zes gijzelaars deze maand werden vermoord. Als Israël vrij was geweest om in zijn eigen tempo door te gaan, dan waren die zes gijzelaars en vele anderen misschien gered.

Wat er ook met Netanyahu gebeurt, links zal vrijwel zeker ontdekken dat het voor de tweede keer een verschrikkelijke strategische fout heeft gemaakt.

De eerste fout was het Oslo-akkoord van 1993, dat de Palestijnen politieke macht en status gaf - waarbij de Amerikanen zelfs hun veiligheidstroepen trainden - in de veronderstelling dat ze van plan waren om in vrede naast Israël te leven.

Dit was een overwinning van fantasie op realiteit. Het uiteindelijke resultaat was meer dan 1000 vermoorde Israëli's in de vijf jaar durende intifada van 2000 tot 2005, en een blijvende cultuur van indoctrinatie en ophitsing die Judea en Samaria vandaag de dag heeft veranderd in een nieuw genocidaal front voor Iran.

De rampzalige Oslo “conceptie” zorgde ervoor dat de Israëlische elites het duidelijke bewijs van islamitische heilige oorlog door de Palestijnen negeerden en geloofden dat Israël potentiële problemen kon voorkomen. Ze geloofden dat hun vijand niet het genocidale Palestinianisme was. Het was Netanyahu.

Dat is ook de reden waarom ze het grootste deel van vorig jaar hebben besteed aan het bestrijden van justitiële hervormingen. En dezelfde mensen gebruiken nu op misselijkmakende wijze de gijzelaars voor hetzelfde doel - Netanyahu uit de macht zetten. Je hoeft geen fan van Netanyahu te zijn om opstandig, bang en woedend te zijn.

Het effect van de Oslo-nachtmerrie was het wegvagen van de kansen van Israëlisch links om politieke macht te krijgen. De afschuw en woede van het publiek dat ditzelfde soort mensen het werk van Hamas voor hen hebben gedaan door de overgave van Israël te promoten, betekent dat dit vreselijke verraad niet vergeten of vergeven zal worden. Het zal het Oslo-effect op steroïden zijn.

Melanie Phillips, een Britse journaliste, omroepster en schrijfster, schrijft een wekelijkse column voor JNS. Momenteel is ze columnist voor The Times of London. Haar persoonlijke en politieke memoires, Guardian Angel, zijn gepubliceerd door Bombardier, dat in 2018 ook haar eerste roman, The Legacy, publiceerde. Om toegang te krijgen tot haar werk, ga naar: melaniephillips.substack.com./p>

Overgenomen met vriendelijke toestemming van JNS.

Vertaling door W.J. Jongman en H. Sleijster

© 2024 Gatestone Institute. Alle rechten voorbehouden. De artikelen hier afgedrukt geven niet noodzakelijkerwijs de standpunten weer van de vertalers of van Gatestone Institute.

Bron: The Oslo Effect: The Weaponization of Hostages to do Hamas's Dirty Work for It :: Gatestone Institute