De VN valt Israël aan

Door Hal Lindsey 23 september 2024

Oorlogswapens bestaan niet alleen uit raketten en geweren. Ze bestaan ook in de vorm van woorden en communicatie. Een verbale aanval kan belangrijker zijn dan een spervuur van raketten. De Verenigde Naties hebben geen permanent leger. Toch kiezen ze partij en proberen ze de uitkomst van conflicten aan te sturen. In het conflict tussen de proxies van Iran en Israël heeft de VN ervoor gekozen om een propaganda-agent te worden voor enkele van de ergste terreurgroepen in de geschiedenis.

Zowel profetieën uit het Oude als uit het Nieuwe Testament spreken over alle naties die zich tegen Israël verzamelen. De VN is een bijeenkomst van de naties van de wereld. De huidige aanvallen op Israël voldoen niet helemaal aan deze profetieën, maar ze komen opmerkelijk dicht in de buurt.

Een paar maanden geleden schakelden de leiders van Hezbollah over van communicatie via mobiele telefoons naar semafoons en walkietalkies. Ze geloofden dat het voor Israël moeilijker zou zijn om hen te volgen met deze primitievere communicatiemiddelen. Israël onderschepte de apparaten blijkbaar langs de toevoerlijn, stopte een kleine hoeveelheid explosieven in elk apparaat en stelde ze vervolgens zo in dat ze op afstand konden worden geactiveerd. Op 17 september ontploften piepers in heel Libanon tegelijkertijd. Hezbollah zegt dat de explosies een dozijn mensen doodden en ongeveer 2800 verwondden, waaronder de ambassadeur van Iran in Libanon. De volgende dag ontploften de portofoons. Hezbollah zegt dat bij deze tweede aanval nog eens 25 doden en ongeveer 700 gewonden vielen.

De VN begonnen hun propagandacampagne door aan te geven dat Israël waarschijnlijk het internationaal recht had geschonden. De hoge commissaris voor mensenrechten, Volker Turk, vertelde de Veiligheidsraad dat het gebruik van communicatiemiddelen bij een aanval een oorlogsmisdaad kan zijn.

Secretaris-generaal van de VN Antonio Guterres, een man die het altijd moeilijk vindt om zijn minachting voor Israël te verbergen, gaf een briefing op het hoofdkwartier van de VN. Hij zei dat Israël geen “burgerobjecten mag aanvallen”. Denk daar eens over na. Onder civiele objecten vallen microfoons, pennen, computers, paperclips, messen, geweren, drukpersen en een miljoen andere dingen die regelmatig bewapening worden.

Laten we eens kijken naar wat er echt is gebeurd. Hezbollah heeft wapens verzameld en gebruikt tegen Israëlische burgers sinds Iran de terreurgroep in 1982 oprichtte. Toen de oorlog met Hamas een jaar geleden begon, begon Hezbollah met een reeks raketaanvallen op het noorden van Israël gericht op de burgerbevolking. Verschillende steden in Israël zijn nu geëvacueerd vanwege deze aanvallen.

Israël vocht terug. Ze vuurden hun eigen raketten af en richtten zich met succes op belangrijke Hezbollah-leiders. Daarna voerden ze een van de meest nauwkeurig gerichte missies in de geschiedenis van de oorlogsvoering uit. Ze vielen Hezbollah-militanten aan die piepers en walkietalkies droegen. Ze vielen geen “burgertoestellen” aan, maar communicatiemiddelen die als oorlogstuig werden gebruikt. Hezbollah beweert dat Israël burgers heeft aangevallen. Dat kan waar zijn, maar dit waren geen tapijtbombardementen. Dit was een precieze aanval op militanten die het specifiek gemunt hebben op burgerbevolkingscentra in Israël.

Oorlog is een afschuwelijk, lelijk iets. Alle mensen zouden het moeten vermijden. Maar terroristen kiezen ervoor als een manier van leven voor zichzelf en hun families. De rest van ons heeft niet alleen het recht, maar ook de plicht om deze mensen te verslaan. De VN geeft er blijkbaar de voorkeur aan dat Israël raketten en enorme, willekeurige bommen gebruikt. Maar in dit geval was Israël in staat om een gerichte aanval uit te voeren op terroristen, ook al hielden die strijders zich schuil in burgergebieden. Nooit in de geschiedenis werd zo'n aanval uitgevoerd met zo weinig bijkomende schade. De VN zou Israël moeten feliciteren en Hezbollahs voortdurende terreurbombardementen op burgerwijken in Israël moeten veroordelen. Maar houd je adem niet in.

Bron: The Hal Lindsey Report | Hal Lindsey