De vijfstatenoplossing?

20 augustus 2024 - Door Sha'i ben-Tekoa

Conservatieve Joden die Israël steunen staan erom bekend dat ze klagen dat, terwijl de Volkenbond in 1922 een rechtsgebied genaamd “Palestina” creëerde om de Balfour Verklaring van 1917 leven in te blazen, de Volkenbond uiteindelijk 77% aan de Arabieren gaf (d.w.z. wat in 1946 het Hasjemitisch Koninkrijk Jordanië werd). Dit verhaal klopt volgens de kaart van Palestina van de Liga - maar die kaart is bedrog en dat weten we door hem te vergelijken met kaarten van “Palestina” zoals het bekend was voor de Eerste Wereldoorlog. Er zit echter veel meer achter het verhaal van wie welk land bezet houdt.

Hier is de verrassende waarheid: Terwijl Israël vandaag de dag wordt belasterd voor het regeren in zogenaamd “Bezet Palestijns Gebied”, maakt het cartografisch verslag duidelijk dat drie Arabische staten 53% van de klassieke kaart van het Heilige Land bezetten (niet te verwarren met de frauduleuze Mandaatkaart). Telkens wanneer deze drie een nieuwe “Palestijnse” staat willen oprichten in historisch Palestina, kunnen ze dat doen. Israël zou hen niet tegenhouden en zou zich niet hoeven terug te trekken uit het land dat het in 1967 uit zelfverdediging veroverde.

De meest gezaghebbende kaart van Palestina staat in de 11e editie van de Encyclopedia Britannica, gepubliceerd in 1911.

Encyclopediefanaten beschouwen dit als de beste kaart ooit. Het is waarschijnlijk dat dit de kaart is die premier Lloyd George en minister van Buitenlandse Zaken Arthur Balfour in 1917 bestudeerden voordat ze de brief verstrekten waarin ze hun Britse steun betuigden aan de zionistische Joden, die al tien jaar bezig waren met hun project om de dorre woestenij van het Beloofde Land van de Bijbel te herstellen als thuisland voor het vervolgde Joodse volk.

Vreemd genoeg was deze kaart vroeger beschikbaar in de online versie van die beroemde uitgave. Later werd hij echter op mysterieuze wijze verwijderd, waarschijnlijk omdat iemand niet wilde dat de wereld hem te zien kreeg. De kaart is nu alleen nog beschikbaar in hardcover versies in bibliotheken over de hele wereld.

De kaart is duidelijk gebaseerd op de Joodse Bijbel, die verbale beschrijvingen bevat van het Beloofde Land (waaraan de Romeinen later de antisemitische naam “Palestina” gaven). De westelijke grens van het Heilige Land is bijvoorbeeld zo oud dat deze dateert uit de tijd van de Grote Zondvloed. In Genesis 9:18 begint het verhaal na de Zondvloed met Noach en zijn drie zonen, “Sem, Cham en Jafet - Cham was de vader van Kanaän”. In vers 10:15: “Kanaän verwekte Sidon, zijn eerstgeborene... en de grens van de Kanaänieten strekte zich uit van Sidon richting Gerar, tot aan Gaza...”.

Dit is bijna de kustlijn van de moderne staat Israël. Sidon was toen een haven en is dat nog steeds, net als Gaza, dat 160 mijl / 256 kilometer langs de kust ligt. Dat was de geografie toen Mozes de eerste vijf Bijbelse boeken schreef, en het is dezelfde kustlijn vandaag de dag, alleen ligt Sidon nu in de staat Libanon, met een Arabische meerderheid.

Aan het einde van Genesis spreekt de oude aartsvader Jakob op zijn sterfbed zijn laatste woorden tot zijn zonen, waarbij hij ieder zijn erfdeel geeft (49:13): “Zebulon zal zich aan de kust vestigen. Hij zal aan de haven van het schip liggen, en zijn laatste grens zal Sidon bereiken.”

Dit is de tweede keer dat Sidon wordt genoemd als grensstad. Dit betekent dat Libanon in de 21e eeuw net zo goed Palestijns gebied “bezet houdt” iets waar Israël van wordt beschuldigd.

Bovendien toont de historisch accurate Britannica-kaart de rivier de Jordaan niet als de oostelijke grens van “Palestina”. In werkelijkheid ligt de rivier bijna in het midden van historisch Palestina omdat de Bijbel duidelijk maakt dat het land 35 mijl ten oosten van de rivier ook bestemd was voor de Israëlieten. In het begin van de 20e eeuw was het gebruikelijk om naar Palestina ten westen van de Jordaan te verwijzen als Cis-Jordanië, in tegenstelling tot Oost-Palestina (later Trans-Jordanië) aan de andere kant.

Het vierde boek van de Bijbel, Numeri 34:1-12, bevat een nog uitgebreidere woordkaart van het land dat voor de Israëlieten op de oostelijke oever en daarbuiten was bestemd.

Het artikel van de Britannica over “Palestina” stelt ook duidelijk dat er in 1911 geen bestaande geografische entiteit/politie bestond die “Palestina” heette. De moslims hadden de regio gedurende twaalf van de veertien eeuwen daarvoor geregeerd en hebben nooit geweten van een land met de naam Filistin.. Volgens de encyclopedie was deze kaart niet die van een bestaand land/staat.

Kijk nu eens naar de Mandaatkaart Palestina van de Liga uit 1922, waarvan de tekst de weg vrijmaakte voor de transformatie van Oost-Palestina in een Arabische staat, iets waar koning Faisal van Mekka blij mee was.

Faisal steunde, in tegenstelling tot de hedendaagse Arabische moslims, de kleine Joodse staat “van de rivier naar de zee” omdat hij geloofde dat dit vooruitgang zou brengen in de Arabische wereld.

Op de kaart van de Liga is niet alleen het land dat nu het moderne Zuid-Libanon is, uit Palestina is verdwenen (het werd aan de Fransen gegeven), maar de rivier de Jordaan werd de voorgestelde oostelijke grens van de Joden. Heel Oost-Palestina moest worden afgesneden en bestemd worden voor Arabisch eigendom en heerschappij, en dat is ook gebeurd.

Op de meest flagrante manier werd de grens van Oost-Palestina van de Liga ver opgeschoven om die duidelijk onnatuurlijke, kunstmatige, geometrische uitstulping in het moderne Jordanië te annexeren wat nooit Palestina is geweest.

Toen de Vredesconferentie van Parijs op 3 januari 1919 begon, gingen alle betrokkenen ervan uit dat de Britten zouden aandringen op de implementatie van hun Balfour Declaration. Dit maakte de leider van de Arabieren in Jeruzalem, de grootmoefti Haj Amin al-Husseini, echter woedend. Haj Amin was fel en moorddadig gekant tegen een mandaat dat ook “Palestina” aanwees als het “historische thuisland van de Joden”.

In oktober 1919 begon hij in Jeruzalem een krant uit te geven die hij Al-Suria al-Janubia/ Zuid-Syrië noemde. Het doel van deze krant was het bestrijden van het plan van de Liga om een nieuw rechtsgebied “Palestina” te creëren. Alleen Joden en Christenen kenden Palestina als synoniem voor het Beloofde Land in de Bijbel. Haj Amin hield echter vol dat er nooit zo'n land was geweest en als het op de islamitische geschiedenis aankwam, had hij gelijk.

Op 12 maart 1921 - een jaar voordat de tekst van het Mandaat Palestina werd voltooid - ontmoette de Britse minister van Koloniën Winston Churchill in Caïro mannen van het Ministerie van Buitenlandse Zaken, het Koloniale Bureau en het Britse leger, waaronder de Hoge Commissaris in Palestina Herbert Samuel en kolonel T.E. Lawrence (“van Arabië”) om de toekomst van het Midden-Oosten te bespreken. Ze hadden net nieuwe informatie ontvangen dat Abdallah, broer van hun bondgenoot Faisal, vanuit de Hedjaz noordwaarts naar Damascus marcheerde met een troepenmacht van driehonderd stamleden.

Het doel van Abdallah was om de Fransen, waarmee de Britten geallieerd waren, te verdrijven. Churchill besloot Faisal om te kopen met een eigen staat als beloning voor het niet aanvallen van Damascus. Het smeergeld nam de vorm aan van die belachelijke, duidelijk onnatuurlijke uitbreiding die Oost-Jordanië is. Faisal had geen idee van de grenzen van Palestina/het Beloofde Land en kon ervan overtuigd worden dat hij er 77% van kreeg.

Het netto resultaat was dat Libanon, Syrië en Jordanië samen 53% van de historisch accurate kaart van de Britannica kregen.

Hier is een zwart-wit Bijbelse kaart (met een minder gedetailleerde versie dan die van de Britannica) die met de computer is bewerkt om te laten zien hoe sinds 1922 het grootste deel van historisch Palestina is verdeeld onder Israël en drie Arabische staten, wat betekent dat de misleidende, antisemitische Tweestatenoplossing eigenlijk een Vijfstatenoplossing is, elk met een stuk van het Bijbelse Beloofde Land van de Joden.

Hoe dan ook, elke keer dat de regeringen in Beiroet, Damascus en Amman, die zogenaamd zo veel geven om hun zogenaamd oeroude “Palestijnse” broeders en zusters en alleen voor hen een staat willen creëren op oorspronkelijk Palestijns land, hoeven ze alleen maar de 53% af te staan die ze sinds de jaren 1940 bezet houden.

En Israël behoudt al het land waarover het nu heerst “van de rivier tot aan de zee”.

Sha'i ben-Tekoa's PHANTOM NATION: Inventing the “Palestinians” as the Obstacle to Peace is verkrijgbaar bij Amazon.com in hardcover of als Kindle ebook. Zijn podcasts zijn te beluisteren op www.phantom-nation.com.

Bron: The Five-State Solution? - American Thinker