www.wimjongman.nl
Als je vijand je van de kaart wil vegen, is het moeilijk om vredesvoorstellen serieus te nemen
Door Dean Dwyer 7 november 2024
Nu de Amerikaanse verkiezingen achter de rug zijn, gaat de aandacht uit naar wat dit betekent voor de wereld in de komende vier jaar, vooral met betrekking tot het onstabiele Midden-Oosten. Zoals we weten, heeft vrede in het Midden-Oosten nu al een aantal decennia het platform van het buitenlands beleid van de Amerikaanse regeringen gedomineerd en we kunnen verwachten dat zodra Donald Trump is ingehuldigd als 47e president van de Verenigde Staten van Amerika, hij geen tijd zal verspillen om te proberen deze lang gekoesterde illusie werkelijkheid te laten worden. Toen hij in april van dit jaar over de oorlog in Gaza sprak, zei hij eenvoudigweg: “Ze moeten het afmaken en snel afmaken, want we moeten terugkeren naar normale omstandigheden en vrede.” Makkelijker gezegd dan gedaan, vooral als je een genocidale doodscultus voor de deur hebt staan in het zuiden, noorden en oosten.
Interessant voor mij is de verkiezing van Donald Trump op hetzelfde moment dat de Saoedi's weer een Arabisch vredesinitiatief promoten. Ik zie dat niet als toeval. Laten we eens kijken naar wat zich in stilte heeft afgespeeld achter de achtergrond van de Amerikaanse verkiezingen.
In maart 2002 kwamen vertegenwoordigers van de Verenigde Staten van Amerika, verschillende leden van de Arabische Liga en de Palestijnse Autoriteit (geleid door de inmiddels overleden Yasser Arafat) bijeen voor de top van de Arabische Liga in Beiroet, Libanon. Op de top werd het Arabische Vredesinitiatief bekrachtigd door de aanwezige Arabische staten. Onder het Arabische Vredesinitiatief (API) werd Israël vrede en normalisatie met Arabische staten aangeboden op drie voorwaarden:-
- De terugtrekking van Israël uit alle gebieden die het op 5 juni 1967 had bezet;
- De oprichting van een onafhankelijke en soevereine Palestijnse staat (met Oost-Jeruzalem als hoofdstad); en
- Israël moet een rechtvaardige en overeengekomen oplossing vinden voor de Palestijnse vluchtelingen.
Israël verwierp de API vanwege de legitieme bezorgdheid dat een terugkeer naar de grenzen van vóór 1967 het resterende grondgebied van Israël grotendeels onverdedigbaar zou maken. De Israëlische politicus Avigdor Lieberman noemde de API zelfs niets minder dan een “recept voor de vernietiging van Israël”. Zelfs in 2016, veertien jaar na het voorstel, herhaalde Benjamin Netanyahu zijn verzet tegen de API. Hij zei toen tegen de Likud-ministers: “Als de Arabische naties begrijpen dat ze het voorstel van de Arabische Liga moeten herzien volgens de veranderingen die Israël eist, dan kunnen we praten. Maar als ze het voorstel uit 2002 meenemen en het definiëren als 'take it or leave it' - dan kiezen we ervoor om het te laten liggen."
Omdat opeenvolgende vredesinspanningen geen concrete steun oogstten, werd de API uiteindelijk overschaduwd door normalisatieovereenkomsten voor het Midden-Oosten die in 2020 en 2021 door sommige Arabische staten werden ondertekend in het kader van de Abrahamakkoorden. Hoewel veel westerlingen dit als positieve stappen zagen, bleven sommige Arabische naties boos omdat hun belangrijkste punt van zorg - “Palestijnse rechten” - niet werd aangepakt. Daarom was het interessant om kennis te nemen van de inhoud van een artikel gepubliceerd op de website van The Cairo Review of Global Affairs dat zei: “Kijk naar de API, niet naar de Abraham Akkoorden, voor regionale vrede.”
De reden dat Arabische staten de voorkeur geven aan het API raamwerk is dat het werkt op een “land voor vrede” basis, terwijl de Israëli's de voorkeur geven aan de Abraham Akkoorden die werken op een “vrede voor vrede” basis. Bovendien gaan de Abraham-akkoorden niet over een Palestijnse staat, maar over een omtrekkende beweging eromheen. De Arabische staten staan er echter op dat de Palestijnse kwestie centraal blijft staan in elk vredesplan.
Op dit moment lijkt het erop dat de Saoedi's van plan zijn om het stof van de API af te schudden en het opnieuw te introduceren als een middel om vrede in de regio te bevorderen, met name in een post-Hamas en post-Hezbollah wereld. Het is dan ook niet verwonderlijk dat er steeds meer stemmen opgaan voor een Arabisch Vredesinitiatief 2.0. Deze keer wordt het echter aangeduid met de nogal lange naam, The Global Alliance for the Implementation of the Two-State Solution, met de inaugurele bijeenkomst op 30 en 31 oktober 2024 in Saoedi-Arabië.
Zoals gemeld door het Saoedi-Arabische ministerie van Buitenlandse Zaken, “onderstreepte Zijne Excellentie Dr. Abdulrahman Al-Rassi, onderminister voor Internationale Multilaterale Zaken en algemeen toezichthouder van het Deputaatschap voor Publieke Diplomatie, het belang om deelnemende landen te betrekken bij het bevorderen van een multilateraal politiek pad om vrede te bereiken op basis van de tweestatenoplossing en een einde aan de Israëlische bezetting. Dit is gebaseerd op de beginselen van het internationaal recht, VN-resoluties, de kaders van het vredesproces en het Arabische vredesinitiatief van 2002 volgens het 'land voor vrede'-principe, en is bedoeld om een einde te maken aan het lijden van het Palestijnse volk dat al acht decennia duurt, zodat zij in vrijheid en waardigheid kunnen leven in hun onafhankelijke Palestijnse staat binnen de grenzen van 1967 en met Oost-Jeruzalem als hoofdstad."
Onderdeel van de overwegingen tijdens de bijeenkomst waren veiligheidsgaranties, waarover Arab News op 6 november 2024 als volgt berichtte: "Het derde spoor moet gaan over de politieke en veiligheidsvereisten van de Palestijnse staat. Er zijn succesvolle voorbeelden, zoals Kosovo en Namibië, waar de internationale gemeenschap, met inbegrip van de VN en de NAVO, in staat waren om de veiligheidssteun te bieden die in dergelijke situaties nodig was. Deze vereisten omvatten de bescherming van burgers in Gaza en op de Westelijke Jordaanoever en de veiligheidsregelingen die nodig zijn om de Israëlische strijdkrachten in de bezette gebieden te vervangen. Dit spoor zou ook regelingen voor hereniging tussen Gaza en de Westelijke Jordaanoever moeten omvatten."
Natuurlijk werd de bijeenkomst gedomineerd door beschuldigingen dat de Israëlische regering tegen alle vredesplannen is. Maar als je vijand dagelijks verklaart dat hij je van de kaart wil vegen, is het moeilijk om de vredesplannen serieus te nemen. Of de Arabische staten het nu leuk vinden of niet, terwijl al hun religieuze teksten Jodenhaat inboezemen, zullen Israëli's terecht voorzichtig zijn om de wolf naast het lam te laten liggen.
God heeft een vredesplan, en een gunstig plan. Zijn plan zal echter worden uitgevoerd door de Koning der koningen en Heer der heren, die na Zijn tweede komst vanuit Jeruzalem zal regeren. Wat een dag van vreugde zal dat zijn! Maar tussen nu en dan zal er een zeer pijnlijke periode over de aarde komen als God Zijn toorn uitstort tijdens de Verdrukking. Maar eerst zal de Opname van de kerk komen en we wachten met toenemende opwinding terwijl die dag nadert!
Of het nieuwste Saoedische voorstel een opstap zal zijn naar het raamwerk dat door de antichrist is ontwikkeld, valt nog te bezien. Wat het echter wel doet, is het feit versterken dat de wereld wanhopig op zoek is naar vrede. Velen weten niet dat ze op het punt staan een verbond aan te gaan met de prins der duisternis, terwijl ze de prins van de vrede afwijzen.
Dean Dwyer is al meer dan 20 jaar pastor en president van Eiser Street Baptist Church in Queensland, Australië.