www.wimjongman.nl
De verwerpelijke waan van de 'Palestina'-aanhanger
Door Robert Gottselig 4 juli 2024
Vorige week besprak ik hoe degenen die de Joodse Staat haten en Israël consequent beschuldigen van daden die ze zelf begaan of willen begaan. Deze anti-Israël beweringen komen precies overeen met wat we lezen in Jesaja 5:20 wanneer God zegt: "Wee degenen die het kwade goed noemen en het goede kwaad."
Ik ben verbaasd over hoe de wereld aan de kant van Hamas staat in plaats van aan de kant van Israël. Zoals ik al eerder heb gezegd, als de wereld het grote verschil niet kan zien, dan moeten ze wel overgeleverd zijn aan een verdorven geest die niet in staat is om helder te denken.
Dat was vorige week het geval toen Palestine Solidarity in Regina een lezing organiseerde in het filmtheater van de openbare bibliotheek in het centrum van de stad. Zoals ik al eerder meldde, werd het evenement geannuleerd nadat Israël-liefhebbende individuen, waaronder ikzelf, onze bezorgdheid hadden geuit. Helaas stond de Israël-bashing avond kort daarna weer op het programma.
Toen ik het evenement bijwoonde, was het theater afgeladen vol, met alleen ruimte voor degenen die stonden. Uit het applaus van de mensen voor Jeet Heer, de hoofdspreker, bleek duidelijk dat ze er niet waren om Israël te steunen.
Tijdens Jeet's bijna een uur durende lezing werd Israël aangeduid als kolonisatoren die genocide plegen en het land etnisch zuiveren. Hij vergeleek Israël met een ouderwetse koloniale nederzetting vergelijkbaar met het oude Westen, met overal Israëlische troepen met geweren in de hand. Nou, zeg ik, godzijdank voor de Israëlische troepen die de vrede bewaren. We hebben orde en gezag nodig in onze landen.
Jeet Heer benadrukte ook dat Israël een verkoop- en testgebied is geworden voor Amerikaanse wapens.
Natuurlijk kreeg hij de hele avond door veel applaus en moest hij soms lachen om zijn lichte humor. Dat verbaasde me allemaal niet. Ik was verrast door het feit dat de demografische meerderheid niet uit Palestijnen bestond.
Jeet opende aan het einde het evenement de mogelijkheid voor een vraag en antwoord, waar ik dankbaar voor was omdat ik een paar punten naar voren kon brengen, gevolgd door een vraag:
[U zegt dat Israël] kolonialistisch is, ze plegen genocide, maar geopolitiek gezien heeft Israël recht op het land omdat de Belford Verklaring van 1917 in 1920 in San Remo internationaal recht werd... Daarna verdeelde de VN, zoals u weet, het land in 1947. Dus internationaal gezien hebben ze recht op het land - zeker historisch gezien.
Overal waar we vandaag de dag kijken, waar ze een schop in de grond steken, vinden we archeologisch bewijs dat aantoont dat het Joodse volk daar was. Ook al vond de diaspora plaats van 70 tot 135 na Christus, er was altijd een Joodse aanwezigheid in Hebron, Jeruzalem, Safed en Tiberias... Ook zei God bijbels gezien - ik ben natuurlijk een christen - dat Hij hen zou verstrooien en daarom zien we dat het Joodse volk vandaag de dag verstrooid is. Maar Hij zei ook dat Hij hen in de laatste dagen weer zou verzamelen, en dat is wat we vandaag de dag zien, en Hij zou hun verwoeste steden herbouwen.
Mijn vraag is heel eenvoudig: wat vindt u van de mantra "Van de rivier tot de zee zal Palestina vrij zijn"? Want dat betekent dat er geen Joden in dat land worden toegelaten. Erkent u een Joodse aanwezigheid?
Het is behoorlijk triest dat de meerderheid van de mensen zich niets aantrekt van wat ik heb gezegd. Toen het punt van de Bijbel ter sprake kwam, werd het met gemak bespot. Nogmaals, ik was niet verbaasd, maar wel bedroefd over deze onwetendheid.
Hij gaf nooit echt antwoord op mijn belangrijkste vraag. Heeft het Joodse volk geen recht op het land Israël? De mantra "From The River To The Sea" zegt: geen Israël, en daarom geen toegestane Joden. Mensen reageerden met hun ongenoegen op mijn vraag. Maar wat zou die mantra anders kunnen betekenen? Toon me ergens op een Arabische kaart waar Israël en het zogenaamde Palestina samen staan afgebeeld. Je zult het niet vinden. Deze mantra roept op tot de vernietiging van Israël, en dat betekent uiteindelijk de vernietiging van het Joodse volk - heel eenvoudig.
Op 14 mei van dit jaar sloot ik me aan bij de Joodse gemeenschap voor een vlaghijsceremonie op het stadhuis, waar de Israëlische vlag werd gehesen ter ere van de wedergeboorte van Israël als natie in 1948. Het was geweldig om daar samen met mijn Joodse vrienden te zijn. We zongen samen Hatikvah, het volkslied van Israël, toen de vlag werd gehesen.
Het duurde echter niet lang voordat demonstranten met hun Palestijnse vlaggen langskwamen en eisten dat de stad de Israëlische vlag zou weghalen. Deze kleine groep mensen riep hun troepen bijeen om de stad uit te dagen de vlag te hijsen van een land waarvan ze ten onrechte beweren dat het "genocide pleegt". Die kleine stem weerklonk luid genoeg om de stad te laten debatteren over de vraag of ze de Israëlische vlag elk jaar moeten blijven hijsen. Hoewel ik de uitkomst van dat debat nog niet heb gehoord, hoop ik dat de stad niet vervalt in de pure onzin dat Israël "genocide pleegt".
Wat kunnen we hieruit opmaken? We moeten betrokken zijn, vooral degenen onder ons die van Israël en het Joodse volk houden. We moeten opstaan, onze overtuigingen in daden omzetten en ons bij elke gelegenheid die we krijgen uitspreken tegen anti-zionisme - wat antisemitisme is. Als we dat niet doen, zijn we geen haar beter dan degenen in nazi-Duitsland die zwegen.
Je hebt het mis als je denkt dat jouw stem geen verschil kan maken. Samen kunnen we meer mensen bereiken. Ik geloof dat een van de beste manieren waarop we betrokken kunnen raken is door onze hand uit te steken naar de autoriteiten - onze gemeenteraadsleden, onze burgemeester, onze MLA's, onze premier.
Woon Israëlische bijeenkomsten bij. Laat de Joodse mensen zien dat je om ze geeft. Ga naar ze toe. Ga naar de synagoge en zeg: "Wij zijn hier als Bijbelgelovigen om naast Israël en het Joodse volk te staan. In ons hebben jullie een echte vriend."
Blijf niet aan de zijlijn staan omdat je stilte oorverdovend is!
Erwin Lutzer vertelde een indrukwekkend verhaal in zijn boek "Hitlers kruis" over een christelijke man die in Nazi-Duitsland leefde:
Ik woonde in Duitsland tijdens de nazi-holocaust. Ik beschouwde mezelf als christen. We hoorden verhalen over wat er met de Joden gebeurde, maar we probeerden er afstand van te nemen. Want wat kon iemand doen om het te stoppen?
Achter onze kleine kerk liep een spoorlijn en elke zondagochtend konden we in de verte het fluitje horen en dan de wielen die over het spoor kwamen. We werden verontrust toen we de kreten hoorden die uit de voorbijrijdende trein klonken. We realiseerden ons dat hij Joden als vee in de wagons vervoerde. Week na week klonk het fluitje. We waren bang om het geluid van die wielen te horen, omdat we wisten dat het geschreeuw van de Joden op weg naar een vernietigingskamp ons kwelde.
We wisten hoe laat de trein kwam en toen we het fluitje hoorden, begonnen we gezangen te zingen. Tegen de tijd dat de trein langs onze kerk kwam, zongen we uit volle borst. Als we het geschreeuw hoorden, zongen we nog harder. En al snel hoorden we ze niet meer. Er zijn jaren voorbij gegaan en niemand praat er meer over. Maar ik hoor nog steeds die trein fluiten in mijn slaap. God vergeef me. Vergeef ons allen die onszelf christenen noemden en toch niets deden om in te grijpen.
Doe mee, vrienden. Laten we staan, liefhebben en Israël en het Joodse volk steunen.
Robert Gottselig is de directeur van The Friends of Israel Gospel Ministry Canada en de presentator van 'In News Surrounding Israel' en Cruizin' For Zion.
Bron: The Reprobate Delusion Of The 'Palestine' Supporter - Harbinger's Daily