www.wimjongman.nl
(Automatische vertaling, onbewerkt)
Expert aan Arutz Sheva: Frankrijk kocht haar weg naar Libanon, samen met Iran
Midden-Oosten expert Michael Borodkin verklaart de kloof tussen Franse verklaringen en de acties van het land ter plaatse, en zegt: “Als de prijs goed is, worden Franse idealen gemakkelijk ingeruild.
Israëlisch nationaal nieuws
Het debat over de betrokkenheid van Frankrijk in de Libanese arena is deze week geïntensiveerd tegen de achtergrond van zijn recente beschuldigingen aan het adres van Israël voor het schenden van het staakt-het-vuren.
In een interview met Arutz Sheva - Israel National News, belicht de Israëlische expert in Iran en het Midden-Oosten Michael Borodkin de complexe relatie tussen Parijs en Hezbollah, evenals de economische belangen die het Franse beleid in de regio sturen.
Aan het begin van zijn opmerkingen ging hij in op de problematische houding van Frankrijk in het conflict: “Vorige week uitte Frankrijk beschuldigingen aan het adres van Israël, door te beweren dat het land de wapenstilstandsovereenkomst 52 keer had geschonden in minder dan een week tijd. Deze vermeende schendingen omvatten drone-activiteiten boven Beiroet en aanvallen gericht op Hezbollah-posities. Tegelijkertijd, gezien het feit dat Frankrijk erkent dat Hezbollah opnieuw Zuid-Libanon is binnengetrokken (wat ook in strijd is met de overeenkomst en de acties van Israël tot een reactie maakt), blijft Parijs opvallend stil over de schendingen door Hezbollah. Dit wijst op onwil bij het Franse leiderschap om de groep rechtstreeks te confronteren.”
Deze aanpak is niet verrassend, gezien de omstandigheden waaronder de Franse socialisten hun betrokkenheid bij de wapenstilstandsovereenkomst veilig stelden, voegde hij eraan toe.
“In haar poging om voet aan de grond te krijgen in Libanon, oefende Parijs druk uit op Israël door te dreigen met de uitvoering van arrestatiebevelen van het Internationaal Strafhof (ICC) tegen Netanyahu en Galant,” legde hij uit. “Terwijl landen als de Verenigde Staten, Duitsland, Oostenrijk, Tsjechië, Italië en Hongarije deze arrestatiebevelen afwezen als ongegrond en contraproductief, gebruikte Frankrijk ze als wapen om haar geopolitieke ambities te dienen. Ondanks de verkondigde toewijding aan liberale waarden en het internationaal recht, bleek Frankrijk bereid om haar principes te compromitteren voor strategisch gewin.”
Voor Borodkin is de terughoudendheid van Israël om Frankrijk bij de overeenkomst te betrekken begrijpelijk: “In oktober voerde Macron besprekingen over Libanon met Iran - precies de staat die Hezbollah bewapent en controleert. Beide landen willen hun invloed op Libanon behouden. Dit gedrag leidde tot kritiek van de Libanese premier Najib Mikati, die de betrokkenheid van Frankrijk afkeurde als een flagrante schending van de Libanese soevereiniteit. Het idee dat twee buitenlandse mogendheden over het lot van Libanon beslissen zonder de regering te raadplegen, grijpt terug op de koloniale geschiedenis van Frankrijk, toen het samen met Groot-Brittannië het Midden-Oosten verdeelde. Nu lijkt het erop dat Frankrijk soortgelijke afspraken maakt met Iran.”
Wat de recente geschiedenis betreft, merkte Borodkin op dat Macron volgens Franse media in 2020 een deal sloot met vertegenwoordigers van Hezbollah. Hij legde uit: “Dankzij deze overeenkomst kon zijn partner Rodolphe Saadé, de eigenaar van BFM TV en de Franse scheepvaartgigant CMA-CGM, een lucratief miljardencontract binnenhalen voor de wederopbouw van de haven van Beiroet. In ruil beloofde Macron naar verluidt de activiteiten van Hezbollah in Zuid-Libanon door de vingers te zien, die zowel Israël als de regionale stabiliteit bedreigen. Volgens Libanese bronnen verzekerde Macron de Hezbollah-leiders dat “Frankrijk zich niet zou bezighouden met de kwestie van hun wapens”.
Opgemerkt moet worden dat Hezbollah in de jaren '80 Franse soldaten doodde en in 1986 achter verschillende aanslagen in Parijs zat. Frankrijk steunde alle resoluties van de VN-Veiligheidsraad die opriepen tot ontwapening van deze terroristische organisatie. Maar het huidige Franse gedrag laat volgens de expert zien dat “principes onderhandelbaar lijken - afhankelijk van de prijs.”
“Deze transactionele aanpak roept verontrustende vragen op over de rol van Frankrijk als garant voor het staakt-het-vuren. Haar heimelijke verbintenissen met Hezbollah en Iran maken het onwaarschijnlijk dat Parijs Hezbollah's inspanningen om haar militaire capaciteit weer op te bouwen op een zinvolle manier zal belemmeren. De retoriek van Frankrijk over westerse waarden wordt sterk ondermijnd door haar bereidheid om deals te sluiten die haar neokoloniale ambities versterken. En dit patroon gaat verder dan Libanon en Iran. Qatar, een andere staat met banden met extremistische organisaties, heeft aanzienlijke invloed in Parijs. Het strategische partnerschap van Qatar met Frankrijk heeft veel voordelen opgeleverd, zoals een investeringsbelofte van 10 miljard euro begin 2024. Maar de uitgebreide, minder transparante investeringen van het emiraat - in luxe hotels, winkels in het hogere segment en sport - hebben de invloed van Qatar op de Franse binnenlandse en buitenlandse politiek gestaag vergroot,” voegde hij eraan toe.
Volgens Borodkin is zo'n “transactionele benadering van zaken die geworteld zouden moeten zijn in een morele code ook te zien in Frankrijks gebruik van ICC-bevelen om invloed te krijgen over Israël. Toen het eenmaal de gewenste invloed had verworven, zette Parijs de arrestatiebevelen prompt aan de kant. Als de prijs goed is, worden Franse idealen gemakkelijk ingeruild.