(Automatische vertaling, onbewerkt)

Israël mag niet toestaan dat Hamas Gaza-oorlog overleeft

door A.J. Caschetta

Speciaal voor IPT News

12 augustus 2024

Oorspronkelijke afbeelding: Matthew Starbard/Shutterstock.com

Door binnen een tijdsbestek van 24 uur Hezbollah's Fuad Shukr in Beiroet en Hamas's Ismail Haniyeh in Teheran te doden, toonde Israël zijn toewijding aan voor de totale overwinning op zijn vijanden. Maar de rest van de wereld, van de minst vrije naties (China) tot de meest vrije naties (de VS), lijkt vastbesloten om Hamas te redden. Jeruzalem moet deze pogingen weerstaan.

Chinese steun voor Hamas is geen verrassing. In december ontdekte de IDF grote hoeveelheden Chinese wapens in Gaza. In 2014 onthulde de IDF dat een enorme Chinese tunnelmachine met messen van 40 inch was gebruikt om de ondergrondse stad van Hamas te graven.

China is sinds april gastheer voor “eenheidsgesprekken” tussen Hamas en Fatah. In juni kondigde Wang Webin, woordvoerder van het Chinese ministerie van Buitenlandse Zaken, aan dat China “alle Palestijnse facties steunt bij het bereiken van verzoening en het vergroten van solidariteit door middel van dialoog en overleg”. Op 23 juli kwam de aankondiging dat de Chinese diplomatie haar hoogtepunt had bereikt in de Verklaring van Peking, een overeenkomst om een “interim regering van nationale verzoening” te vormen die Hamas en andere Palestijnse terroristische organisaties in staat stelt om in het daglicht te overleven als partners in een regering.

Het plan van de regering Biden voor het overleven van Hamas is daarentegen subtieler.

Drie dagen na 7 oktober gaf president Biden misschien wel de beste toespraak van zijn presidentschap (de lat ligt weliswaar laag), waarin hij Hamas veroordeelde en garandeerde dat zijn regering Israël militair zou bijstaan. “De Verenigde Staten steunen Israël,” zei hij.

Slechts een week later schreef president Biden (of iemand die zijn naam gebruikte) een opiniestuk in de Washington Post waarin hij erkende dat “zolang Hamas vasthoudt aan zijn ideologie van vernietiging, een staakt-het-vuren geen vrede is”. Het wees er nuchter op dat “elk staakt-het-vuren tijd is die ze uitbuiten om hun voorraad raketten opnieuw aan te leggen, strijders te herpositioneren en het moorden te hervatten door opnieuw onschuldigen aan te vallen”. Het stelde echter ook dat “Gaza en de Westelijke Jordaanoever herenigd moeten worden onder één bestuursstructuur, uiteindelijk onder een nieuw leven ingeblazen Palestijnse Autoriteit, terwijl we allemaal werken aan een tweestatenoplossing.”

Nationale Veiligheidsadviseur Jake Sullivan ging nog een stap verder op 14 december 2023, toen hij zei: “Uiteindelijk moet het bestuur van de Westelijke Jordaanoever en Gaza worden verbonden. En het moet worden verbonden onder een vernieuwde en gerevitaliseerde Palestijnse Autoriteit.”

De regering is sindsdien teruggekomen op haar erkenning in oktober dat “een staakt-het-vuren geen vrede is” en heeft in feite een staakt-het-vuren-vredesplan voorgesteld dat het voortbestaan van Hamas mogelijk maakt door de basis te leggen voor een met Hamas versterkte PA die de Gazastrook overneemt en mogelijk een soevereine staat Palestina. David Ignatius van de Washington Post liep het grootste deel van juli vooruit op deze “staakt-het-vuren deal die de grote gevechten in Gaza zou stoppen, een aantal Israëlische gijzelaars zou vrijlaten en humanitaire hulp aan wanhopige Palestijnse burgers zou geven”. Hij noemde het “een potentieel afscheidsmoment” dat “een klinkende bevestiging van de geduldige diplomatie van president Biden” zou betekenen.

Tijdens de eerste briefing van het ministerie van Buitenlandse Zaken nadat Haniyeh was gedood, beweerde Vedant Patel, hoofdwoordvoerder van het ministerie van Buitenlandse Zaken, dat de regering “diplomatieke oplossingen” voor de Gaza-oorlog aan het bevorderen was. Terwijl verslaggevers hem lastig vielen over de vraag of de dood van Haniyeh een staakt-het-vuren meer of minder waarschijnlijk maakte, hield Patel zich aan zijn script en zei herhaaldelijk dat het ministerie van Buitenlandse Zaken probeerde om “de kloven te verkleinen en te dichten” tussen Israël en Hamas om “de deal rond te krijgen”.

Als dit plan je bekend voorkomt, dan is dat maar goed ook. De Oslo Akkoorden stelden Yasser Arafat in staat om zich voor te doen als een politicus terwijl hij een terrorist bleef terwijl hij loog over de “transformatie” van de terroristische Fatah en PLO in een naar vrede strevende Palestijnse Autoriteit.

Het omvormen van de Fatah/PLO opende deuren naar geld en legitimiteit, maar iedereen wist dat geen van beide echt veranderd was. Arafat sprak vaak over vrede in het Engels en over jihad tegen Israël in het Arabisch. Op het hoogtepunt van de tweede Intifada droeg hij de mantel van de PA om zijn terroristische operaties te verhullen, waarbij hij altijd op slinkse wijze volhield dat de PA gescheiden was van de Al-Aqsa Martelaren Brigades, Tanzim, Force 17 en de andere terroristische organisaties die hij controleerde. Hij gaf orders voor aanslagen, inclusief zelfmoordaanslagen, net zoals Hamas leiders deden, maar hij deed dit terwijl hij deed alsof hij tegen terrorisme was. Het grootste deel van de wereld, inclusief Israël, ging mee in zijn schertsvertoning.

Terwijl Arafat het Palestijnse onderwijssysteem overnam en toekomstige generaties tot terroristen opvoedde, kregen de Israëli's te maken met geweld dat erger was dan alles van voor Oslo. Zoals Kenneth Levin schreef in The Oslo Syndrome, Delusions of a People Under Siege (2005), namen veel Israëli's “hun toevlucht tot waanideeën van Israëlische schuld, waarvan de subtekst is dat de juiste zelfhervormingen en concessies door Israël kunnen en zouden volstaan om vrede te winnen, ondanks al het bewijs van het tegendeel.”

Maar Israël lijkt geleerd te hebben van het verleden en lijkt vastbesloten om fouten uit het verleden niet te herhalen, zoals het vertrouwen op “de beloften van zijn vrienden en niet op de dreigementen van zijn vijanden”, zoals Elie Weisel het uitdrukte.

Onder Palestijnen, zo niet de rest van de wereld, wordt de huidige PA inderdaad gezien als een stervende organisatie, hinkend naar de vergetelheid onder een impopulaire tachtigjarige in het 20e jaar van zijn vierjarige presidentschap. De glans van de dagen van Arafat is verdwenen. Veel critici schrijven de beschadigde reputatie van de PA toe aan de welig tierende corruptie, maar Hamas is net zo corrupt. De leiders zijn miljardairs die ver van het gevaar leven en de operationele commandanten stelen voedsel en gebruiken Gazanen als menselijk schild.

De verloren vitaliteit en populariteit van de PA zijn overgeheveld naar Hamas vanwege het militante karakter van Hamas, zijn toewijding aan “verzet” en zijn afwijzing van elke vorm van samenwerking met Israël. Elke opiniepeiling laat zien dat Hamas populaire steun geniet onder de Palestijnen, met meerderheden in zowel Gaza als de Westelijke Jordaanoever die de aanval van 7 oktober goedkeuren.

De PA begrijpt dat ze haar verloren populariteit en geloofwaardigheid onder de Palestijnen alleen kan terugwinnen door meer op Hamas te gaan lijken. Zoals de Palestinian Media Watch opmerkt, schept de PA sinds 7 oktober op dat het meer terroristen heeft dan Hamas, meer gevangenen in Israëlische gevangenissen dan Hamas, en dat de meeste Palestijnse “martelaren” van Fatah of de veiligheidstroepen van de PA zijn (d.w.z. de Palestijnse politie).

Hoewel Biden's laatste staakt-het-vuren plan niet specifiek oproept tot een verenigde Hamas/Fatah/PLO Palestijnse Autoriteit die een aaneengesloten Palestijnse staat bestuurt, is dat wel het doel van de mensen die zijn buitenlands beleid leiden en de mensen die zij respecteren.

Een eenheidsregering is het beleid dat wordt voorgestaan door Thomas Friedman, die wil dat de VS en Israël “Fatah heropbouwen, fuseren met Hamas, [en] een Israëlische regering kiezen die de nederzettingen kan bevriezen” op de Westelijke Jordaanoever.

Het is het beleid dat wordt voorgestaan door Jimmy Carter, die na de verkiezingen in 2006 in Gaza vreesde dat het moeilijker zou worden om hulp te bieden aan de Palestijnen en stelde dat “er een goede kans is” dat Hamas het geweld zou afzweren. In 2008 beweerde Carter dat Hamas een “tweestatenoplossing” had geaccepteerd. In 2015 zei hij dat Hamasleider Khaled Mashal, “voorzitter van het politieke bureau van Hamas”, zich inzette voor vrede terwijl Benjamin Netanyahu, premier van Israël, dat niet deed.

Het plan van Biden stelt Hamas in staat om wat Matthew Levitt de Hezbollah-strategie noemt, over te nemen. Net zoals Hezbollah deel uitmaakt van de Libanese regering maar zijn oorlogsvoering en terreurcapaciteiten afzonderlijk behoudt, zo ook “hoopt Hamas dezelfde invloed en onafhankelijkheid uit te oefenen met zijn eigen beweging en milities, niet verplicht aan en niet gecontroleerd door een regering,” legt Levitt uit.

De vastberadenheid van de regering Netanyahu om de totale vernietiging van Hamas door te zetten, zal in de resterende maanden van de regering Biden op de proef worden gesteld.

Verwacht dat Staatssecretaris Antony Blinken en Nationaal Veiligheidsadviseur Jake Sullivan, en misschien zelfs Chinese diplomaten, zullen beweren dat de PA een matigende kracht op Hamas zal zijn. Het tegendeel is waar. En verwacht dat het ministerie van Buitenlandse Zaken onderscheid maakt tussen de militante en politieke “vleugels” van Hamas. Het is een list.

Israël heeft de Verklaring van Beijing al verworpen, maar het heeft ook aangegeven bereid te zijn om samen te werken met een “gerevitaliseerde” of “hervormde” PA die Gaza bestuurt.

De Europese Unie heeft sinds 7 oktober miljoenen euro's naar Ramallah gestuurd. Ze zal veel moeite doen om de PA te redden maar zal minimale controle uitoefenen op de betrokkenheid van Hamas in een “gerevitaliseerde” PA, net zoals ze de corrupte UNRWA verdedigt en blijft financieren ondanks de betrokkenheid van Hamas.

Elke wapenstilstandsovereenkomst die Hamasleden van welke “vleugel” dan ook toestaat om deel te nemen aan een door China goedgekeurde interim-regering of een door de VS goedgekeurde “gerevitaliseerde” PA zal leiden tot meer aanvallen zoals op 7 oktober.

Chief IPT Political Correspondent A.J. Caschetta is hoofddocent aan het Rochester Institute of Technology en fellow bij Campus Watch, een project van het Middle East Forum waar hij ook Milstein fellow is.

Bron: Israel Must Not Allow Hamas to Survive Gaza War :: The Investigative Project on Terrorism