(Automatische vertaling, onbewerkt)

Israël's regering heeft brullende leeuwen nodig

De bestaande partijen zullen Israël niet redden. Het land heeft brullende leeuwen nodig en het moet ze vinden. Dit is hoe. Op-ed.

Dr. Elliot Resnick

30 mei 2024 om 10:11 PM (GMT+3)

Israëls oorlog tegen Gaza verloopt zoals gepland. Veel Israëli's zouden echter liever een hardere campagne zien. Ze zouden graag een manier vinden om Hamas uit te roeien in een vuur-en-zwavel-operatie waar toekomstige Arabische generaties alleen nog in stilte over zullen spreken. Helaas kunnen Israëli's niet stemmen voor zo'n strijd, omdat de enige partij die dat zou doen, verboden is door het Hooggerechtshof van Israël.

Ik heb het over Kach, opgericht door wijlen Rabbi Meir Kahane. Als Kach gelegaliseerd zou worden en geleid zou worden door een nuchtere, staatsmanachtige, maar harde strijder, zou het vandaag gemakkelijk 10 tot 30 zetels kunnen winnen in Israël. Zelfs als het niet meteen de grootste partij in de Knesset zou worden, zou alleen al haar aanwezigheid daar enorme druk uitoefenen op Netanyahu om het werk af te maken.

Maar op dit moment kunnen Israëli's niet op Kach stemmen. De partij is illegaal.

Sommigen beweren dat rechts Kach niet nodig heeft. Het kan een nieuwe partij oprichten of een Kahane-achtige figuur aan het hoofd van een van de bestaande partijen aanstellen.

Het zal niet werken. Waarom niet? Omdat op dit moment iedereen die het vacuüm van Kahane probeert op te vullen onvermijdelijk zichzelf censureert in een poging te ontsnappen aan een verbod. Dat betekent dat ze de waarheid niet kunnen spreken, en als je de waarheid niet kunt spreken, zal de massa niet op je stemmen.

De bestaande partijen zullen Israël niet redden. Het land heeft brullende leeuwen nodig en die moet het vinden. Het opheffen van het verbod op Kach zal zulke leeuwen inspireren om naar voren te komen. Op dit moment overwegen duizenden trotse Israëli's nooit om zich verkiesbaar te stellen, omdat ze weten dat ze als racisten zullen worden bestempeld en zullen worden verbannen als ze het proberen. Als het Kach-verbod wordt opgeheven, zullen deze Joden zich haasten om het volk een echt alternatief te bieden. Misschien onder een andere vlag. Het maakt niet echt uit.

Persoonlijk geloof ik dat een scheiding van de Joodse en Arabische bevolking het enige recept is voor vrede op lange termijn in Israël (net als linkse partijen trouwens, met betrekking tot Judea en Samaria, behalve dat zij de Joden willen verdrijven, terwijl Rabbi Kahane de Arabieren wilde helpen vertrekken).

Maar op dit moment zou ik - en ik neem aan bijna elke Israëli - dolgelukkig zijn om terug te keren naar het Israël van 1974 of zelfs 1984. Een Israël waarin raketten uit Gaza niet op steden neerregenden. Een Israël waarin Joden Arabische markten op de 'Westelijke Jordaanoever' konden binnenlopen zonder bang te zijn gelyncht te worden. Een Israël zonder een doolhof van ringwegen. Een Israël waar Hamas de grens niet zou hebben durven oversteken.

Maar om naar zo'n Israël terug te keren, moeten we de vijand leren dat het ons menens is en dat het winnen van een oorlog die we nooit hebben gewild deel uitmaakt van onze waarden. Niemand die momenteel in de Knesset zit, kan deze taak uitvoeren. Daarom moet het verbod worden opgeheven.

Maar meer fundamenteel is het argument om het verbod op te heffen eenvoudig: Israëli's moeten kunnen stemmen op wie ze willen. Als ze geen Kahane-achtige figuur aan het hoofd willen, hoeven ze daar ook niet op te stemmen. Maar ze moeten op zijn minst de keuze krijgen. Is dat niet waar democratie over gaat?

In 2001 stelde Ariel Sharon zich verkiesbaar als premier. Decennialang hadden politieke experts hem onverkiesbaar verklaard. Hij was te havikistisch, zeiden ze. Maar de Tweede Intifada veranderde van gedachten. Sharon won met de grootste verkiezingsoverwinning in de geschiedenis van Israël (en verraadde vervolgens zijn kiezers).

Israëli's willen Hamas en hun aanhangers verpletteren. Zowel rechtse als linkse mensen. Ze kunnen niet stoppen met denken aan de verkrachtingen, de verbrande baby's, de gemartelde vrouwen. Ze hebben er genoeg van. Ze willen wraak - in de heiligste zin van het woord. De meesten zullen stemmen op een leider die hun innerlijke woede weerspiegelt.

Maar dat kunnen ze niet omdat zulke leiders zich niet verkiesbaar mogen stellen. Het is gewetenloos. Vooral na 7 oktober.

Het verbod op deze leiders moet worden opgeheven.

Elliot Resnick, PhD, is de voormalige hoofdredacteur van The Jewish Press, een podcast host, en de auteur/redacteur van zeven boeken, waaronder, meest recent, "America First: Het verhaal van Sol Bloom, de machtigste Jood in het Congres tijdens de Holocaust".

Bron: Israel's government needs roaring lions | Israel National News - Arutz Sheva