(Automatische vertaling, onbewerkt)

De boodschap van het verslaan van Hamas in Rafah zonder Biden

Het is tijd om Suikeroompje en Chuck de Schumer te vertellen dat ze hun geld kunnen pakken en ophoepelen. Ze kunnen wapens pakken en opkrassen. Ze hebben ons net het excuus gegeven om Rafah plat te gooien.

Door rabbijn Prof. Dov Fischer

Heb je zelf ooit in een positie verkeerd waarin je altijd afhankelijk was van de financiële steun van iemand anders, zodat je je doelen en dromen kon realiseren? Zoals een vader of moeder of een rijke oom. Of, laten we zeggen, als een ellendige dictatoriale tirannieke schoonvader? (Just saying . . .)

En zaten er soms touwtjes aan die steun? Koorden die niet alleen je handen vastbonden, maar ook je dromen beknotten? (Ik zeg het maar . . .)

>Heb je ooit een moment in je leven bereikt waarop je besloot: "Of ik volg de rest van mijn leven elk bevel van hem op en kijk later op mijn sterfbed spijtig terug terwijl ik wenste dat ik terug in de tijd kon gaan en het leven kon leiden dat ik had willen leiden - of ik zeg hem nu meteen dat hij zijn geld moet ophoesten en dan ben ik vrij om terug te keren naar het leven waarvoor ik bedoeld was, om mijn dromen na te jagen? (Ik zeg het maar . . . )

Dus je stopte als advocaat bij een groot advocatenkantoor, waar je een bootlading geld verdiende, en keerde terug naar het rabbijn zijn omdat dat je roeping was? (Ik zeg het maar . . .)

Er is niets in de hele wereld dat te vergelijken is met op eigen benen staan, het leven leiden waarvoor je geroepen bent, het leven dat je wilt leiden, ook al is het nu moeilijk om het financieel te laten werken zonder die oude stand-by monetaire steun waar je altijd op vertrouwde, maar nu uitzoeken hoe je het zelf moet doen, zij het met de primaire hulp van G-d.

Dit is nu het moment voor Israël.

Het is tijd om Suikeroompje en Chuck de Schumer te vertellen dat ze hun geld kunnen pakken en ophoepelen. Ze kunnen hun wapens pakken en opkrassen. En dan doen wat duidelijk gedaan moet worden: Rafiach (Rafah) binnenvallen met kanonnen die afgaan en luchtbommen die vallen, en Hamas volledig uitroeien en - indien nodig - die regio van Gaza platwalsen als een tortilla. Sterker nog, als een humanitair gebaar na het platgooien van de regio als een pannenkoek, laat je liters ahornsiroop vallen.

Maar wat als er onschuldige burgers gewond raken?

Ten eerste, over welke onschuldige burgers hebben we het?

-Degenen die, in een vrije en democratische verkiezing onder toezicht en bekrachtigd door Jimmy Carter, Hamas kozen om hun stem te zijn en hun dromen om Israël weg te vagen te verwezenlijken?

-Of hebben we het over de onschuldige burgers die dansten in de straten van Gaza elke keer als Hamas een oorlog begon, Israël terugvocht tot een staakt-het-vuren, Hamas de overwinning uitriep en de massa's dansten in de straten?

-Of de onschuldige burgers die op straat dansten en snoepjes uitdeelden aan kinderen toen Bin Laden de Twin Towers neerhaalde op 9-11?

-Of de onschuldige burgers die de grens naar Israël overstaken op Shabbat Shmini Atzeret van 7 oktober en ook vrouwen verkrachtten, en ook baby's vermoordden, en ook elk stukje koopwaar plunderden, van meubels tot voedsel in de koelkasten van de vermoorde Joden?

Dus over welke onschuldige burgers maken we ons hier zorgen?

-Degenen die weigeren Rafah te verlaten omdat Hamas wil dat ze als menselijk schild blijven?

-Degenen die jarenlang in huizen in Gaza hebben gewoond met ingangen naar ondergrondse tunnels van Hamas in de vloerplanken van hun huizen, in de slaapkamers van hun kinderen, onder wiegjes en bedden?

Nou, het zit zo. Oom Joe en Chuck de Schumer zullen Israël niet de precisiewapens geven die het Congres heeft goedgekeurd en die in staat zijn om doelen nauwkeurig te lokaliseren. Dus zal Israël het moeten doen met oudere wapens die min of meer in de buurt van hun doelen komen, op een paar gebouwen of blokken na. Uiteindelijk is het net als wat mijn moeder van gezegende herinnering zou zeggen als ik als pietluttig jongetje klaagde dat ik, hoewel ik van erwten en wortelen houd, er niet van houd als er een mengsel van erwten en wortelen samen in het blik zit. "David," zou ze z"l zeggen, "wat is het verschil? Gemengd of apart, het komt allemaal op dezelfde plek terecht." Woorden om naar te leven (hoewel ik er nog steeds niet van hou dat ze gemengd worden).

Hetzelfde geldt hier. Een embargo op precisiewapens om te voorkomen dat ze onbedoelde doelen raken? Wat is het verschil? Rafah moet toch platgegooid worden.

Israël heeft Amerika, Uncle Joe of Chuck the Schumer niet nodig. (Chuck vertelde Amerikaanse Joden altijd dat zijn achternaam "Shomer" betekent - Beschermer van Israël. In werkelijkheid is G-d Almig-ty, die nooit sluimert of slaapt, de Beschermer van Israël. Zoals we nu weten van Ancestry.com, betekent "Schumer" daarentegen "Goed voor Niets").

Israël heeft genoeg vuurkracht om Rafah zelf aan te pakken. En het doen zonder Biden en Chuck de Schumer zal bevrijdend zijn, net zoals het was voor die eens jonge man die eindelijk brak met zijn controlerende bron van fondsen en vastbesloten was om het alleen te doen. Hij was bevrijd en de boodschap was verzonden: "Niemand anders dan G-d Almachtig controleert me of commandeert me meer."

Ook hier is de boodschap aan de Arabische wereld buitengewoon: "Als je denkt dat Israël Amerika nodig heeft om vijanden uit te roeien en regio's plat te gooien, denk dan nog maar eens na. Het is gewoon dat we soms missen, nu we het precisiemateriaal niet kunnen krijgen, dus bij voorbaat excuses als we per ongeluk meer van jullie doden en meer gebouwen vernietigen dan we van plan waren."

Israël had veel minder wapens in 1948, toen Harry Truman, die veel meer krediet krijgt dan hij verdient, een brutaal wapenembargo oplegde aan Israël terwijl ze vocht voor haar leven tegen zeven Arabische legers, slechts een paar jaar nadat Hitler zes miljoen mensen had vermoord. Ze had bijna geen wapens. De Wachter van Israël heeft dat opgelost. Truman kan de pot op. Het antisemitische Polen trainde en bewapende de Irgun, de Lechi en de Haganah.

Tsjecho-Slowakije stuurde wapens. Italiaanse Amerikaanse maffiosi en Ierse Amerikaanse havenarbeiders werkten samen met jonge Joodse tieners om wapens illegaal naar Israël te smokkelen. Er was altijd wel iemand.

In 1956 keerde Amerika opnieuw de rug toe, deze keer onder Eisenhower, dus kwamen DeGaulle en Frankrijk tussenbeide.

In 1967 trok Frankrijk zich terug, dus stapten anderen in en - in wanhoop - trotseerde Israël de druk van de Amerikanen en lanceerde de preventieve aanval die de Arabieren versloeg en de rest van Jeruzalem, Judea en Samaria, de Golan - en ja, Gaza - in minder dan een week bevrijdde.

In 1973 snelde Nixon - ondanks al het antisemitisme dat werd geuit op zijn in het geheim opgenomen tapes van het Witte Huis - te hulp, zelfs ondanks de bezwaren van de Schumer huisjood van die tijd, Heinz Kissinger. Het is altijd iemand. Zelfs een wilde hotel-en-casino-ontwikkelaar die uit het niets kwam om het verenigde Jeruzalem als hoofdstad te erkennen en de Amerikaanse ambassade daarheen te verplaatsen, en de soevereiniteit over de Golan en de wettigheid van Joodse gemeenschappen in heel Judea en Samaria te erkennen, en die nu de stap heeft gezet om "The Two-State Illusion" van tafel te halen.

G-d stuurt altijd iemand. Obama en Kerry verlieten hun ambt door Israël een mes in de rug te geven door te weigeren hun veto uit te spreken over resolutie 2334 van de VN-Veiligheidsraad, die zelfs de Kotel (Westelijke Muur) tot bezet Arabisch gebied verklaarde. Maanden later werd de Amerikaanse ambassade in Israël geopend voor het publiek, verhuisd van Tel Aviv naar Jeruzalem, en Trump Administation officials reisden naar de Kotel, droegen kipot, stopten briefjes in de Muur. G-d heeft een eindeloze lijst van boodschappers.

Het is altijd iemand. Amerika zette Ben-Gurion onder druk om de onafhankelijkheid niet uit te roepen. Volgende week is het 76 jaar geleden dat hij tegen de VS zei dat ze hun bek moesten houden. Zelfs Ronald Reagan drong er bij Israël op aan om niet achter de kernreactor van Saddam Hoessein aan te gaan. Dus Menachem Begin deed het toch, met de voornaamste hulp van G-d - en hoewel Reagan het destijds veroordeelde, zegenden de Amerikanen die jaren later in Koeweit tegen dezelfde Saddam vochten Begin ervoor.

Biden doet er niet toe. Je hoeft geen profeet van G-d te zijn om te voorspellen dat Israël Biden zal overleven. Kamala en haar "Joodse man" met zijn niet-Joodse anti-Israël dochter doen er niet toe. Door de hele Joodse geschiedenis heen: been there, done that. De zegen zal eerder zijn dat, als Biden en Kamala het spel niet spelen, zij de regels niet maken.

Israël kan het alleen doen, en dat zal gebeuren met de zegen van een meerderheid van het Amerikaanse publiek. Ze zal laten zien dat alle rellen op Amerikaanse universiteitscampussen en de pummels in het Witte Huis haar niet kunnen vertellen hoe ze moet leven. Ze zal heel, heel goed leven ondanks hen. Ze zal nog een laag internationaal respect verdienen, zoals ze deed toen ze die vijf kanonneerboten greep waar Frankrijk een embargo op had gelegd, ook al had Israël ervoor betaald.

En de Arabieren zullen toekijken en opmerken. Ze zullen zien dat Gaza naar het Stenen Tijdperk is gebombardeerd en ze zullen nadenken over hoe hun eigen landen en oriëntatiepunten eruit zouden zien als ze tot stof en rotsen waren verworden. En vooral in Judea en Samaria, waar Abu Mazen (Mahmoud Abbas) nog steeds voorzitter is, zal de boodschap nog duidelijker zijn: "Praat en bombast zoveel je wilt. Maar als je een grens overschrijdt, zal zich in de rest van Judea en Samaria hetzelfde lot ontvouwen als in 1967, toen Jordanië zijn hand overspeelde. Jericho, Sichem (Nablus), Bethlehem - we horen ze roepen, moeder Rachel die huilt om haar zonen omdat ze er niet zijn. Onze hoop is niet verloren en de zonen zullen terugkeren naar hun ware grenzen. Geef ons gewoon een excuus, chabibi (vriend)."

Het is allemaal een zegen.

Bron: The message of defeating Hamas in Rafah without Biden – ISRAPUNDIT