(Automatische vertaling, onbewerkt)

En nu moet Iran een beslissing nemen

Zal dit een einde maken aan de directe confrontatie met Iran, en zullen we terugkeren naar het vechten "alleen maar" tegen zijn proxies? De bal ligt bij Iran. Zolang de 85-jarige opperste leider aan de macht is, zal een directe confrontatie slechts een kwestie van tijd zijn.

Door Ariel Kahana Gepubliceerd op 04-19-2024 13:56 Laatst gewijzigd: 04-19-2024 14:06

En nu moet Iran een beslissing nemen

Deze satellietfoto van Planet Labs PBC toont de civiele luchthaven en luchtmachtbasis voor tweeërlei gebruik in Isfahan, Iran, donderdag 18 april 2024 | Foto: AP / Planet Labs PBC

Volgens wat tot nu toe in de buitenlandse media is gemeld, heeft Israël donderdagavond een relatief kleine aanval uitgevoerd in de buurt van het vliegveld van Isfahan als vergelding voor de Iraanse aanval van het weekend. Dit was de plek waar enkele Iraanse ballistische raketten werden afgevuurd op Israël tijdens het spervuur van zaterdagavond. Tot nu toe heeft Israël nog niet officieel bevestigd dat het achter de nachtelijke operatie zat.

De beperkte omvang van de aanval en het feit dat Israël de verantwoordelijkheid niet erkent, hebben de Iraniërs in staat gesteld om hun volk en de wereld te vertellen dat dit niets voorstelde.

En dit lijkt goed voor iedereen. De stilte is in lijn met de publieke verklaringen van het lid van het Oorlogskabinet en de persoon die een belangrijke invloed heeft op Netanyahu, minister Aryeh Deri: "Het is onmogelijk om tegen de hele wereld te zijn - we moeten ons inhouden en geduld hebben. Onze vijanden willen dat we een multi-theater oorlog tegemoet gaan, dat moeten we ze niet geven."

Met andere woorden, het doel van de Israëlische operatie was (volgens buitenlandse bronnen) niet om Iran militair vermogen te ontnemen, maar alleen om de boodschap over te brengen dat "we jullie op jullie grondgebied schade kunnen berokkenen." Daarmee wil Israël aangeven dat het een einde wil maken aan de cyclus die is ontstaan na het moordincident in Damascus, waar een Iraanse generaal en andere functionarissen door Israël zouden zijn uitgeschakeld.

Opperste leider Khamenei definieerde de moordaanslag in het Iraanse "consulaat" in Damascus als "een aanval op Iraans soeverein grondgebied." Volgens hem was dit de rechtvaardiging voor de grootste raket- en droneaanval ooit die zaterdagavond tegen Israël werd uitgevoerd. Israël "ging mee" in zijn verhaal, in wat hem als reactie wordt toegeschreven. Met andere woorden, Israël zegt tegen de ayatollahs: "We begrijpen dat jullie de uitschakeling van de generaal in Damascus zo interpreteren, maar toch kunnen we niet anders dan reageren op wat jullie deden. Dus hier is een symbolische reactie, en laten we teruggaan naar de status-quo die eerder bestond, waarbij wij jullie niet openlijk aanvallen en jullie ons niet openlijk aanvallen." Deze beperkte aanpak geeft Israël ook brownie points in het Westen, dat Israël had opgeroepen om terughoudend te reageren.

Zal dit een einde maken aan de directe confrontatie met Iran, en zullen we terugkeren naar het vechten "alleen maar" tegen zijn proxies? De bal ligt in het kamp van Iran. Er is reden om aan te nemen dat Khamenei, gezien zijn leeftijd en toestand zoals vermeld, bijkomende redenen zal zoeken om Israël rechtstreeks te schaden, maar de tijd zal het leren. Wat zeker is: Israël moet snel een sterke, nauwkeurige en dodelijke raketmacht opbouwen om Iran af te schrikken, zoals de meest wijze staatsman, Yuval Steinitz, ooit voorstelde.

Het is onmogelijk en zinloos om om de dag vliegtuigen van de Israëlische luchtmacht naar Teheran te sturen. Daar zijn raketten voor in deze wereld. Want wat zeker is, is dat zelfs als deze ronde wordt afgesloten, op de lange termijn, zolang Khamenei leeft, een directe en uitgebreide confrontatie met Iran slechts een kwestie van tijd is.

Bron: And now, Iran has to make a decision – www.israelhayom.com